Перейти к содержимому

Ebu Hureyre


al-Fath

Recommended Posts

Mən sizə sual etmişdim.Sizin istinad etdiyiniz hədislərin neçə faizi(təxmini) səhihdir?

Kafidə olan hədisləri kim ayirib və onlarin ayrica səhih dediyiniz nusxəsi,cildi varmi?

Burhan qardash, bu barede konkret ad isteyirsizse, misan uchun - «Mesadirül Hedis inde şie - imamiyye» kitabıni qeyd ede bilerem. Bu kitabin muellifi ise : Müheqqiq Allame Seyyid Mühemmed Hüseyn el-Celali.

Bu kitabda Allame el-Celali "Al-Kafi"-ni, Al-Fath qardash qeyd etdiyi kimi, hedisleri tam shekilde `elekden` kechirdennen sonra - sehih, hesen, qavi, zeif ve s. hisselere ayirmishdir.

Umumiyyetle mele misallar ve alimler choxdu. Rical elmini bilen her bir kes bunu yaxshi bilir.

Assalam Aleykum.

"Every day is 'Ashura and every land is Kerbala"

    Imam Ja'far ibn Muhammad As-Sadiq (A.S.)

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

  • 2 weeks later...
  • Ответы 85
  • Created
  • Последний ответ

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Deməli Siz deyirsiz ki, Əbu Hüreyrə digər səhabələr kimi düzgün mövqe seçib fitnəni tərk etmişdi. Bu nə ağıllı kişi imiş, biz də bunu saymırıq. Bu hətta Əli, Əmmar, ibn Abbas və s-dən də ağıllı imiş ki, onların bilmədiyi və başa düşmədiyi şeyləri bilir və onlardan fərqli olaraq peyğəmbərin sünnətinə əməl edir. Bəs Əli peyğəmbərin belə dediyini bilmirdi, ya bilirdi amma xilafət və hakimiyyət şirin olduğu üçün onun sözlərinə əhəmiyyət vermirdi?!

Əvvəl qeyd etdiyim kimi Əbu Hüreyrə Əlinin ordusunda olub, amma müharibəyə qatılmayaraq Əsləm dağına çəkilib orada kimin qalib gəldiyini gözləyərdi. Buradan bir sual yaranır ki, əgər o fitnəyə qatılmaq istəmirdisə onda niyə Küfədən Siffinə kimi Əli ilə gəlib? Oturardı evində və fitnəyə baş qoşmazdı da?

Həmçinin kimdi o sizin dediyiniz “digər səhabələr” hansılar ki, Əbu Hüreyrə ilə birgə fitnəyə baş qoşmaq istəmirdilər?

Sizin bu cür yanaşmanız sizin şübhə və hava əhli oldugunuzun göstəricisidir.Mən sizə əvvlki postlarda yazmışdım ki,onların bu hadisələrə gatılıb və ya gatılmamagları şəxsi ictihadlarının nəticəsi idi.Ali(r.a) və digər səhabələr bu hadisələrə öz ictihadları ilə gatılmışdılar.Bu hadisələrin necə gurtaracagını da bilmirdilər.Sizcə Ali(r.a) bu hadisələrin belə ganlı və nəticəsiz gurtaracagınl bilsəydi,bu fitnənin davam etdirilməsinə razı olardımı,bu müharibədə iştiraka razı olardımı?

Osman(r.a)-ın,ona garşı gələnlərə garşı səbr etməsi,onları cəzalandırmaması və öldürməməsi,Həsən(r.a)-nın Xilafəti təhvil verməsi və s.digər hadisələr onların bir ictihadı idi.Belə misallar çox çəkmək olar.Bunlara görə onları ittiham etmək çox səhv bir iş olar.

Abu Hureyrə(r.a)-nın orduda olub-olmaması dəgig bilinməsədə, onun muharibədə iştirak etməməsi dəgigdir.Onun Siffinə kimi gəlməsi sonra guya Əsləm dagına çəkilməsində bir gəbahətmi görürsüz?Umimiyyətlə istər Cəməl,istərsədə Siffin muharibələrində iki tərəfin son ana kimi döyüşüb-döyüşməmələri məlum deyildi.Hər iki tərəf də mubahisənin sulh yolu ilə həll ediləcəyinə ümid edirdilər.

Bu döyüşlərdən imtina edən səhabələr aşagıdakılardır:

Səd ibn Əbu Vaqqas, Səd ibn Zeyd, Abdullah ibn Ömər, Məhəmməd ibn Məsləmə, Usamə ibn Zeyd, Əbu Hureyrə, Zeyd ibn Sabit, İmran ibn Huseyn, Ənəs ibn Malik, Əbu Bəkrə əs-Səqafi, əl-Əhnəf ibn Qeys, Əbu Əyyub əl-Ənsari, Əbu Musa əl-Əşari, Əbu Məsud əl-Ənsari, əl-Valid ibn Uqbə, Səid ibn əl-As, Abdullah ibn Amir, Adbullah ibn Amr ibn əl-As, Əbu Bərzə əl-Əsləmi, Əhban ibn Seyfi, Sələmə ibn əl-Əkva və ümumiyyətlə əksər səhabələr bu döyüşlərdə iştirak etməmişdilər.

Rasulullah(s.a.s)-in fitnə olacagı və ona gatılmamagın daha əfzəl olacagı baradə hədisləri mövcuddur.

Abu Hureyrə(r.a)-dən:” Resûlu`llah Salla`llahu aleyhi ve sellem`in şöyle buyurduğu rivâyet olunmuştur: Yakın bir istikbalde birtakım fitneler olacaktır. Fitne zamânında (ona karışmayıp) oturan kişi (karışmak üzere) ayakta durandan hayırlıdır. O hengâmete ayakta duran da (fitne esbâbını hazırlamağa) gidenden hayırlıdır. Her kim fitne vukuuna muttali` olup onu görmeğe çalışırsa, muhakkak onun kahrına uğrar. Her kim o fitne zamânı iltica edecek veyâ sığınacak bir yer bulursa hemen sığınsın (fesadcılara karışmasın!). (Buhari 2117,Muslim 5136)

Ebu Sa'id radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki:

"Kişinin en hayırlı malının, peşine takılıp dağ geçitlerini ve yağmur düşen yerleri takip edeceği koyunu olacağı zaman yakındır. Böylece dinini fitnelerden kaçırmış olur."

Buhari, İman 12, Bed'ü'l-Halk 14, Menakıb 25, Rikak 34, Fiten 14; Muvatta, İsti'zan 16, (2, 970); Ebu Davud, Fiten 4, (4267); Nesai, İman 30, (8, 123, 124).

İbnu Abbas radıyallahu anhüma anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki:

"Yaklaşan bir şerden yazık Araplara! Elini çeken ondan kurtulur."

Ebu Davud, Fiten 1, (4249).

Hz. Ebu Zerr radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm seslendiler:

"Ey Ebu Zerr!

"Buyurun, Ey Allah'ın Resûlü, emrinizdeyim!" dedim.

"İnsanlara (kitle halinde) ölüm isabet edip, kabirlerin (ücretli) hizmetçiler tarafından kazılacağı zaman ne y.caksın?" buyurdular.

"Benim için Allah ve Resûlü neyi ihtiyar buyurursa onu y.rım!" dedim.

"Sabrı tavsiye ederim!" buyurdular -veya sabredersin! dediler- ve sonra bana tekrar seslendiler:

"Ey Ebu Zerr!"

"Buyurun ey Allah'ın Resûlü, sizi dinliyorum!" dedim.

"Zeyt mıntıkasının taşları kanda boğulduğunu gördüğün zaman ne y.caksın?"

"Allah ve Resûlü benim için neyi ihtiyar buyurursa onu!" dedim.

"Sana kendilerinden olduğun yakınlarını tavsiye ederim!" dedi. Ben sordum:

"Ey Allah'ın Resulü! (O zaman) kılıcımı alıp omuzuma koymayayım mı?"

"Böyle y.rsan (fitneci) kavme ortak olursun!" buyurdular.

"Bana ne emredersiniz!" dedim.

"Evine çekil!" buyurdular.

"Evime girilirse?" dedim.

"Eğer kılıcın parıltısının seni şaşırtacağından korkarsan, elbiseni yüzüne ört. Gelen hem senin günahınla, hem de kendi günahıyla dönsün!" buyurdular."

Ebu Davud, Fiten 2, (4261); İbnu Mace, Fiten 10, (3958).

Hz. Ebu Musa radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki:

"Kıyametten hemen önce karanlık gecenin parçaları gibi fitneler var. Kişi o fitnelerde mü'min olarak sabaha erer, akşama kâfir olur; mü'min olarak akşama erer, sabaha kafir çıkar. O fitnede oturan, ayakta durandan hayırlıdır. Yürüyen koşandan hayırlıdır. Öyleyse yaylarınızı kırın, kirişlerinizi parçalayın, kılıçlarınızı da taşa vurun. Sizden birinin evine girerlerse Hz. Adem'in iki oğlundan hayırlısı olsun (ölen olsun, öldüren değil.)"

Ebu Davud, Fiten 2, (4259, 4262); Tirmizi, Fiten 33, (2205).

İmam Həsən (ə) Müaviyyəyə əmirəl müminin deməyəcək və o buna imamı məcbur etməyəcək.” və 3-cü bəndilə “Müaviyyə özündən sonra varis qoymayacaq və xilafəti əhlibeytə qeytərəcək”. Amma Müaviyyə bu müqaviləyə imza atdıqdan sonra oğlu Yezin imamı zəhərlədərək oldürtdü və bildiyiniz kimi Müaviyyə özündən sonra xilafəti oğluna verdi və hələ sağ olarkən ona beyət etməyi məcbur etdi. (əgər bu haqda danışmaq istəyirsizsə bunu səhabələr temasında davam edə bilərik və mən sizə yazdıqlarımız sübutunu da gətirə bilərəm).

Sabit olan odur ki,müsəlmanlar Muaviyyəyə beyət etdilər və onun xilafəti 20 il davam etdi. Beyətin hansı müqavilə əsasında həyata keçirilməsi barasində isə ziddiyyətli məgamlar var.Yani,beyət müqaviləsi və onun şərtləri baradə tarixçilərin müxtəlif rəyləri vardır. Müaviyə möminlərə iyirmi il, təxminən hicrətin altımışıncı ilinə qədər xəlifəlik etdi. Bu vaxt ərzində heç bir problem yox idi. Əksinə fəthlər və əmin-amanlıq hökm sürürdü. Bu müddətdə hicrətin qırx doqquzuncu ilində Həsən(r.a) vəfat etdi. Umeyr ibn İshaq deyir: Mən bir dostumla Həsən ibn Əliyə baş çəkmək üçün onun yanına getdik.

Həsən dostuma dedi: Ey filankəs məndən sual soruş?

Dostum dedi: Mən səndən heç nə soruşmaq istəmirəm.

Sonra bizim yanımızdan qalxıb öz otağına daxil oldu və yenə qayıdıb dedi: Ey filankəs məni itirmədən öncə məndən sual soruş? Allaha and olsun, mən artıq az öncə qara ciyərimin bir hissəsini qusub əlimdə olan ağacla onu qurdalamışam. Mən bir neçə dəfə zəhərləndirilmişəm. Amma beləsinə rastlamamışam. Ona görə sualın varsa ver.

Mən bir şey soruşmaq istəmirəm. İnşəllah, Allah sənə şəfa verər.

Sonra biz oradan çıxıb getdik və səhərisi gün mən yenidən onun yanına gəldikdə o yenə də zəhərdən əziyyət çəkirdi. Hüseyn onun yanına gəlib başı üzərində oturdu və dedi: Ey Qardaşım, səni zəhərləyən kimdir, onu mənə de?

Həsən dedi: Nə üçün? Sən onu öldürəcəksən?

Hüseyn dedi: Bəli.

Həsən dedi: Mən sənə heç nə deyən deyiləm. Əgər məni zəhərləyən yaxın adamımdırsa Allah intiqam alanların ən şiddətlisidir. Allaha and olsun, mən özümə görə günahsız adamın öldürülməsini istəmirəm (Tabaqat əl-Kubra: səh 335, № 294.)

Deyilənlərə görə onu zəhərləyən həyat yoldaşı Cədə bint əl-Əşəs olub. Lakin bu haqda doğru bir rəvayət yoxdur.

Zəhəbi deyir: Bu doğru məlumat deyildir. Onun bu əməlinə kim şahidlik edib? (Tarixul İslam: Müaviyənin xilafəti, səh 40)

. İbn Kəsir deyir: Mənim fikrimcə bu məlumat (yoldaşının onu zəhərləməsi) doğru deyildir (əl-Bidayə vən-Nihayə: 8, 44.)

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Siz həmçinin yazırsız: Müaviyənin xəlifəlik dövrü müsəlmanlar üçün xeyirli oldu. Çünki onun xilafəti dövründə özbaşnalığa son qoyuldu.

Siz (alimləriniz) heç Müaviyyəni haq xəlifə saymırsız, onu Əliyə qarşı etdiyi müharibəni nahaq sayırsız və deyirsiz ki, bunun müsəlmanlara xeyiri oldu.

Müaviyyə ən xeyrli valilərdən biri idi.O,bu vəzifədə xeyli müddət Şamlılara öndərlik etdi və Şam əhli də ona çox baglı idi.Təsadüfi deyil ki,Ali(r.a) ilə mubahisədə Şamlılar sona kimi ona dəstək oldular.Sonra O 20 il ərzində müsəlmanlara xəlifəlik etdi. Müaviyə öz qoşunu ilə uzaq torpaqları yaxınlaşdırdı və bu xəlifəlik vaxtında ona qarşı çıxan tapılmadı. Az sayda xeyirsiz xəvariclər istisna olmaqla hamı bir nəfər kimi ona itaət etdi. Müaviyənin vaxtında qış və yaz döyüşləri adlı hərəkatlar məşhurlaşdı.

Müaviyənin vaxtında görülən mühüm işlər:

1. Hicrətin əlli dördüncü ilində Misirdə gəmi düzəltmək üçün xüsusi emalatxana düzəltdirmişdir.

Hicrətin əllinci ilində Konistontinopola hücum etmişdir.Rasulullah(s.a.s) buyurmuşdur:

2. "Ümmətimin ilk dəfə dəniz döyüşlərinə çıxan ordusu, ümmətimdən ilk dəfə Qeysər (Konistontinopol) şəhərinə hücum çəkən ordu bağışlanmışdır". Sonra hicrətin əlli üçüncü ilində ikinci dəfə oraya hücum çəkdi və şəhəri mühasirəyə aldı. Mühasirə hicrətin əlli yeddinci ilinə qədər davam etdi. Sonda Tikrit, Rudus, Benizert, Susə, Sicistan, Quhistan şəhərlərini və Sind filayətləri fəth edti.

3. Qeyrəvan şəhərinin əsasının qoyulması.

Rəhbərlik Müaviyəyə keçdikdən sonra xilafət krallığa çevrildi.

Rasululllah(s.a.s) buyurub: "Peyğəmbərlik xilafəti otuz ildir. Sonra Allah Öz mülkünü istədiyinə verəcəkdir". (Hədisi Əbu Davud mötəbər isnadla rəvayət etmişdir. Əbu Davud: Kitab əs-Sünnə, Bab fi əl-Xuləfə, № 4646. Müsnəd Əhməd: 4, 273. 5, 50244)

.

Biz tarix kitablarına nəzər saldıqda Əbu Bəkrin iki il üç ay, Ömərin on il altı ay, Osmanın on iki il, Əlinin isə dörd il doqquz ay, Həsənin isə altı ay xəlifəlik etdiyini görürük. Bu rəqəmlər üst-üstə otuz il edir.

İbn Kəsir deyir: Həsən hicrətin qırx birinci ili Rəbiul Əvvəl ayında xilafəti təslim etdi. Bu, Peyğəmbərin(s.a.s)-in vəfatından sonra otuz ilin tamamı idi (əl-Bidayə vən-Nihayə: 8, 17.)

Mötəbər məlumatlara əsasən Talha, Zubeyr və Aişə, Osmanın (Allah ondan razı olsun) qisasını almaq üçün çıxmışdılar. Əli xilafətə gəldikdə Osmanın təyin etdiyi bəzi valiləri: Xalid ibn Səid ibn əl-Ası və o cümlədən də Müaviyə ibn Əbu Sufyan vəzifədən çıxartdığını elan etdi. Bunu eşidən Müaviyə vəzifəsindən çıxmaq üçün razılıq verməyərək dedi: Məni vəzifəmdən kim çıxarır?

Dedilər: Əli.

Müaviyə dedi: Bəs əmim oğlunun qatilləri hanı? Osmanın qatilləri haradadırlar?

Onlar dedilər: Beyət et sonra Osmanın qatillərini istə.

Müaviyə dedi: Xeyr, ilk olaraq Osmanın qatillərini mənə versin sonra ona beyət edərəm.

Çünki Müaviyə Şam vilayətində özünün güc sahibi olduğunu və belə bir imkan ola-ola Osmanın qatillərindən intiqam almaqda səhlənkarlıq etməməsini fikirləşir və qisas almayınca beyət etməyəcəyinə söz verirdi.

Əli isə deyirdi: Sən beyət et sonra biz Osmanın qatillərindən qisas almaq haqda düşünərik. Əli ilə Müaviyə arasında baş verən ixtilaf budur. Kim hansı tərəfin üzrünü haqlı saysa onun daha haqlı olduğunu deyəcək.

Əlinin baxışına görə ilk olaraq beyət edilməli sonra vəziyyət sabitləşdikdən sonra Osmanın qatilləri haqda düşünülməlidir. Müaviyə isə tam əksinə düşünürdü. O elə düşünürdü ki, ilk olaraq Osmanın qatilləri qətlə yetirilməli sonra xəlifəlik məsələlərinə baxılmalıdır.

Əli ilə Müaviyə arasında olan ixtilaf, həlli ikibaşlı olan məsələlərdə idi. Talha və Zubeyr də Müaviyə kimi düşünürdülər.

Müaviyyənin Əliyə lənət deməyi səhabələrə vacib etməsi onların xeyrinə idi? Məgər özbaşnalığın böyüyünü özü etmirdi.

Müaviyyə heç kəsi Ali(r.a)-i söyməyə məcbur etmirdi.Əksinə onun bu təklifinə razı olmayanlar ona açıg etirazlarını bildirirdilər.Unutmag lazım deyil ki,hər iki tərəf bu fitnədə bir-birini nəinki söyür,hətta gətl də edirdilər.Təbii ki,öldürmək söyməkdən daha betərdir.

Əzizim siz bəzi şeyləri çaşdırırsız. Mən yenə də sizə deyirəm ki, qarışqanın danışmasına və s. mən inanıram. Mən sizə başqa sual verdim, siz isə onun əsas son hissəsini silib əvvəlinə cavab verirsiz. Belə etməyin! Sualımı təkrarlayıram, siz də fikrinizi cəmləyin və onu başa düşməyə çalışın:

Bu hədislərin yeganə ravisi Əbu Hüreyrədir. Belə çıxır ki, peyğəmbər bu hədisləri yalnız Əbu Hüreyrə üçün danışıb, o da peyğəmbərin vəfatından sonra bunları camaata çatdırıb. Çünki ondan başqa bu hədisləri nəql edən yoxdur. Bunu bizə başa salın, bu necə ola bilər ki, Əbu Hüreyrədən başqa onları heç kəs eşidim nəql etməsin?

Mən sizə bunun cavabını əvvəki postlarda vermişdim.Siz bu hədislərə irad tutursunuzsa,ondan da daha inanılmayan kimi görsənən digər hadisələr Guranda nəgl olunmuşdur.

Mən təkrar etmək istəmirəm,amma gərək bir də geyd edəm ki,hədisi çox rəvayət edən səhabələrə baxdıga görürük ki,onların hamısı 60 ildən çox ömür yaşayan insanlar olublar.Aişə,Ənəs,Abu Said əl Xudri,İbn Ömər,İbn Abbas(r.a) və s.belələrindən idilər.

Digər tərəfdən,mən sizə əvvəlki postlarda dəlillər gətirdim ki,Abu Hureyra(r.a) digər səhabələrdən də hədis rəvayət etmişdir.Həmçinin ondan da xeyli sayda rəvayət edən səhabə və tabiinlər olmuşdur.

Siz yəgin ki,Əhəd hədislərin nə oldugunu bilirsiz.Ola bilər ki,hədis məşhur olsun,amma bu hədis sonrakı nəsillərə bir məşhur səhabənin adı ilə çatdırılsın.Bunda gəribə heçnə yoxdur.Bu baradə düşünməyə dəyər.

Siz nə danişirsiz,demək siz Guran və Sünnə ilə əməl edirsiz? Əgər elədirsə bəs nəyə görə hər uydurma olmasi aşkar olan, Gurana zidd olmasi şübhə dogurmayan rəvayətlərə səhih deyirsiz?

Misal gətirsəz yaxşı olar.

Uzaga getmək lazım deyil.Elə Tirmizidə rəvayət olunan,alimlərin uydurma adlandırdıgı “Ali(r.a)-nın Allahla danışması”hədisinə siz səhih deyirsiz.Çünki,bu sizin əgidəyə uygundur.

Siz hər dəfə bir hədisə gah zəif,gah səhih deyirsiz.Xahiş edirəm gələn dəfə bu fikirlərinizi alimlərinizin sözü ilə təsdigləyəsiniz.Yani,sizdə olan hansı rəvayətin səhih,hansılarının uydurma oldugunu alimlərinizin sözü ilə isbatlayasıniz.[/b]

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

O bu hədisləri danışarkən artıq Mədinədə alim və abidlər yox idi, onların hamısını Müaviyyə, ondan sonra isə oğlu Yezid qətlə yetirmişdilər.

Abu Hureyra(r.a),Aişə(r.a) Müaviyyədən 2 il öncə vəfat etmişdilər.Onlardan sonra vəfat edənlər: Ənəs,İbn Abbas,İbn Ömər,Umm Sələmə,Hüseyn,İmran bin Huseyn,Abdullah bin Zubeyr,Bəra İbn Azib,Cabir İbn Abdullah,Usamə bin Zeyd(Allah onlardan razı olsun) və s.səhabələr ondan sonra da uzun müddət yaşayanlardan idilər.Siz yenədə gördüyünüz kimi yumşaq desək səhv danışırsız.

Siz mən dediyimə yox, özünüz fikirləşdiyinizə cavab verirsiz. Mən sizə Müslümdə olan hədisi yazdım və onu sübut kimi göstərdim. Baxın bu hədisi:

Müslim'de geçen diğer bir rivayette, Hz. Aişe namazı bitirdikten sonra yanında bulunan Urve'ye: "Bana biraz önce söylediklerini işitmiyor musun! Nebi aleyhisselam konuşurken bir kimsenin sayabileceği şekilde konuşurdu." demiştir.

Siz bu hədisdən görmürsüz ki, Aişə etiraz edir? O namazını qılıb qurtarandan sonar Ürvəyə deyir ki, mənə bir az öncə dediklərini eşitmədin! Peyğəmbər danışarkən kimsənin saya biləcəyi qədər danışardı.

Siz hər dəfə bu misalı gətirib,sonra izah verirsiz.Hədisdən açiq-aşkar görünür ki,Aişə(r.a)-nin etirazı onun məhz bu hədisin deyilməsi tərzinə idi.Bu onu göstərir ki,Səhabələr nəinki,hədislərin səhihliyinə,hətta deyilmə tərzlərinə də diqqət edərdilər.Bu arqument də sizin xeyrinizə deyil.Bu baradə mən sizə əvvəllər yazmışam.

Ay qardaş, əbu Hüreyrə peyğəmbərdən sonra lap min il də yaşaya bilər, amma peyğəmbərdən sonra axı ondan hədis eşidə bilməzdi. O peyğəmbərlə birgə cəmi üç il olub və cəmi üç il ondan hədis eşidib yadında saxlayıb və sonra lap min il ərzində o hədisləri camaata danışıb. Mən də deyirəm ki, nəzərə alsaq ki, o peyğəmbərlə cəmi üç il olub, deməli o gündə peyğəmbərdən 5 hədis eşidib yadında saxlayıb.

Abu Hureyra(r.a)-nın yaddaşının və hafizəsinin qüvvətli olması öz dövründə də məşhur idi.Bunda qəribə nəsə var məgər,bəs siz niyə görə başgalarının 2-3 ilə Quran hafizi olmalarına təəcüb etmirsiz?Mən sizə dəfələrlə demişəm ki,Abu Hureyra(r.a) başqalarından da hədis rəvayəti etmişdir.Onun çox rəvayət etməsinin ən başlıca səbəbləri onun hafizəsi və uzun ömürlüyü idi.

Əbu Hüreyrənin dediyinə görə o peyğəmbərdən eşitdiyi hədislərin hamısını yox, yalnız bir hissəsini camaata çatdırıb.

Əbu Hüreyrə deyir: Peyğəmbərin dediklərindən mənim yadımda qalanlarlar iki biliyə aiddir. Birincisinə aid olanları mən insanlar arasında yaymışam. İkinsini isə mən onu da danışsaydım mənim boğazımı kəsərdilər [1].

Bununla siz ona tənə etmək istəyirsinizsə,çox yanılırsınız.Bilindiyi kimi bəzən bir şeyi açıqlamaq,bəyan etmək məqsədə uyğun deyilsə,onu izah etməmək caizdir.Məs:Rasulullah(s.a.s) Huzeyfa(r.a)-ya munafiqlərdən bəzilərinin adlarını bildirmişdi və ya O,özü onlardan bəzilərinin münafiq olduqlarını bilirdi.Lakin,məqsədə uyğun olmadığına görə onların adlarını gizli saxlayırdı.Başqa bir misal Muaz bin Cəbəl(r.a)-in hədisidir.Rasulullah(s.a.s) Muaza “Qəlbi ilə sidq ürəkdən Allahın birliyinə və Muhəmmədin(s.a.s)-in Peyğəmbərliyinə şahitlik edən şəxsə Allah Cəhənnəm odunu haram qılmışdır.”dedikdə Muaz,Ya Rasulullah bunu insanlara xəbər verimmi dedikdə,Peygəmbər(s.a.s) :Xeyr,demə.Çünki,o zaman əməli tərk edərlər buyurdu.

Bəzi səhabələr yaxın zamanlarda fitnə olacağı baradə Rasulullah(s.a.s)-dən xəbərlər eşitmişdilər.

Abu Hureyra(r.a) rəvayət edir:”Yaxınlaşan şərlər səbəbi ilə Ərəblərə vay olsun.Ondan uzaqlaşan xilas olur. (Əbu Davud-4249)

Ebu Hureyre'den şöyle rivayet edilir: "60 yılını gördüğü¬nüzde nefsi elinde olan onu göndersin (ölümü istesin). Ben ölümü arzu ediyorum. Ona yetişmekten korkuyorum. Sefih¬ler emir olduğunda hükümler satılır. Kan dökme kolaylaşır. Yakınları korumak kalkar (akrabalar arasında ziyaret kal¬kar). Emirlerin yanına girip çıkmak çoğalır. Yeni şeyler do¬ğar. Kur'an zevkli bir dinlence olur (Sadece güzel sedası için dinlenir)." (Bidaye, VIII, 113.)

Emevilerden sefih insanların başa geçeceklerini, bu olay¬ların hicrî 60 yılından sonra başlayacağını haber vermekten çekinmiyordu. Sa'id b. Amr b. Said b. el-As anlatıyor: "Ced¬dim bana dedi ki: 'Ben Ebu Hureyre ile beraber Medine mescidinde oturuyordum. Yanımızda Mervan da vardı. Bir ara Ebu Hureyre: Ben, sadık ve masduk olan Resûlullah (aleyhis-selam)ın şöyle buyurduklarını işittim: 'Ümmetimin helak ol¬ması, Kureyş'e mensup (aklı kıt) bir grup çocukcağızın elleriyledir!' Mervan: 'Allah onlara lanet etsin!' dedi. Ebu Hu¬reyre der ki: 'Eğer ben dileseydim falan falan diye onları te¬ker teker ismen sayardım.' Said dedi ki: 'Ben, Benî Mervan iktidar olduğu zaman dedemle birlikte Şam'a gittim. Orada onları genç oğlanlar olarak görünce dedem: 'Ebu Hureyre'nin kastettiği bunlar olmasın!' dedi. Ben de: 'Sen daha iyi bilirsin!' dedim." (Buharî, Fiten 3, Menakıb 25)

Umeyr b. Hani el-Ansî anlatır: "Ebu Hureyre 'Allah'ım bana 60 yılını gösterme' derdi. O sene veya bir yıl önce öl¬dü." ( Ahi Fethü'l-Bari, VIII, 13.r)

Ebu Yunus Ebu Hureyre'den nakleder: "Hz. Peygamber aleyhisselam buyurdu: 'Yaklaşan şerler için Araba yazıklar olsun! Öyle fitneler ki karanlık gecelerden bir parçadır. -O günlerde- kişi mü'min olarak sabahlar, kâfir olarak geceler. Az bir dünyalık için dinini satar. Onlardan dinine tâbi olan¬lar, dikeni ya da kor parçasını avuçlamış gibidir.' (Ahmed b. Hanbel, Müsned, II, 391)

Ebu Yezid Medeni anlatır: "Bir gün Ebu Hureyre Resulullah'ın minberi üzerinde, onun hutbe okuduğu basamağın al¬tında ayağa kalktı ve 'Yaklaşan serlerden Araba yazıklar ol¬sun! Çocukların emirliği için onlara yazıklar olsun, nefisleri¬ne göre hüküm verir, öfke ile -insanları- katlederler' de¬di."

(Bidaye,VIII,112.)

Konuyla ilgili en önemli hadislerden biri de Ebu Hureyre'nin el-Hakem oğulları ile ilgili hadisidir. Bu hadis Ebu Hureyre'nin tarafsız kalmasına rağmen hakikatları gizlemediği, hakim güçler lehinde riyakârlık yapmadığını göstermesi açı¬sından oldukça dikkat çekicidir: "Peygamber aleyhisselam rüyasında, el-Hakem oğullarının minberine inip çıktıklarını gördü. Sabah öfkeli olarak uyandı. Dedi ki: 'Ben neden el-Hakem oğullarını maymunların ağaca çıkıp indikleri gibi, minberime inip çıkarlarken gördüm acaba?' Ondan sonra Al¬lah Resulü aleyhisselam'ın ölünceye kadar bir daha güldü¬ğünü görmedim." (Ebu Ya'la)

Qaldıkı nəisə gizlətməyə,(ölüm qorxusundan) buna siz niyə təəcüb edirsiz?Sizdə bu əməl axı ən əfzəl əməl sayılır.

Cəfər ibn Baqirin belə dediyi rəvayət olunmuşdur: “Ey Həbib (ravinin adıdır - tərc.), Allaha and olsun ki, mənim üçün təqiy-yədən sevimli bir şey yoxdur! Kim təqiyyəyə əməl etsə, Allah onu yüksəklərə qaldırar, kim təqiyyəyə əməl etməsə, Allah onu yüksəklərdən endirər”.

(“əl-Kafi fi əl-üsul”, səh.217, 2-ci cild, Iran çapı )

"Süleyman ibn Xalid demişdir: "Bir dəfə Əbu Ab-dulla əleyhissəlam mənə dedi: "Ey Süleyman, siz elə bir dindənsiniz ki, kim onu gizlətsə, Allah onu əziz-lər, kim onu bildirsə, Allah onu zəlil edər".

("əl-Kafi fi əl-üsul", “Təqiyyə” fəsli,səh.222, 2-ci cild, Iran çapı; səh.485, 1-ci cild, Hindistan çapı)

Yəqub Küleyni özünün “əl-Kafi fi əl-füru” hədis toplusunda Əbu Abdulladan belə rəvayət edir ki, münafiqlərdən bir kişi ölür-müş, Hüseyn ibn Əli (Onların hər ikisinə Allahın salavatı olsun!) cənazə ilə birlikdə yola çıxır. Onun qarşısına bir mövlası (mövla: azad olunmuş qul. — red.) çıxır, Hüseyn əleyhissəlam ondan soruşur: “Hara gedirsən?” O deyir: “Bu münafiqin cənazəsindən qaçı-ram ki, onun üçün namaz qılmayım”. Hüseyn əleyhissə-lam ona deyir: “Sən namaz zamanı mənim sağımda dayan və məndən nə eşitsən, sən də elə de”. Guya dostu Hüsey-nin təkbir duasında belə dediyini söyləyir: “Allahü əkbər! Allah, sən bu qulun filankəsə min dəfə eyni, bir-birindən fərqlənməyən lənətlər yağdır. Qulla-rından birini cəzalandır, onu Cəhənnəm odunun qız-marına at, ona Özünün ən şiddətli əzabını daddır, çünki o sənin düşmənlərinə dost, övliyalarına düş-mən olmuşdur; o sənin Peyğəmbərinin ailəsinə nif-rət etmişdir”.

(“əl-Kafi fi əl-füru”, “Kitab əl-cənaiz” hissəsi, “Düş-mənçilik edənlər” fəsli, səh.189, 3-cü cild, Iran çapı və səh.99, 1-ci cild, Hindistan çapı)

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Mən məhz sizə, bu sualınıza cavab vermişəm. Sizin hafizəniz zəifdir. Yuxarıda #45 postda və birdə burada yazıram:

Üsul alimlərinə görə Kafidə cəmi 5000-ə yaxın səhih hədis var. Kuleynin özü kitaabın əvvəlində qeyd edir ki, bu hədisləri Quran ilə tutuşdurun, əgər Qurana zidd olsa rədd eidn. Həmçinin o heç yerdə heç bir hədisin səhih olduğunu iddia etmir. Gördüyünüz kimi heç kitabln da adı səhih deyil.

Kuleyninin Usul əl-Kafi kitabında

I kateqoriya hədislər – səhih 5 072

II kateqoriya hədislər – Həsən 144

III kateqoriya hədislər – Muvassaq 178

IV kateqoriya hədislər – Qavi 302

V kateqoriya hədislər – zəif 9 484

Bu tərtibi kimlər və nəyə əsasən ediblər?Əgər Gurana zidd amili nəzərdə tutulursa,hər bir sözü sizin məntiqinizlə Guranla tutuşdurmaq olar.Kuleyninin kitabı sizdə ən mötəbər kitab hesab olunur və bu kitab Mehdiyə göstərilib və O, bu kitabın şiyələrinə kifayət edəcəyini bildirib.

Kitabın müəllifi Kuleyni, bu əsərin yazılma səbəbini soruşan şəxsə demişdir: “Dedim: Sən, sadiglərdən gələn səhih xəbərlərlə din elmini öyrənib onunla əməl edən, düz yola gəlmək istəyənin ona müraciət edəcəyi və öyrəncin kifəyətlənəcəyi din elmlərini özündə toplayan yetərli (Kəfi) vasitənin olmasını istəməzsən”

(“Kəfi” müqəddimə səhifə 24)

Kəfi kitabının tədqiqatçısı Nəini demişdir: “Kəfinin isnadını araşdırmaq aciz insanın işidir” ( Tədqiqatçi Nəininin “Kitabul intisar fi sihhatil kəfi” kitabı, səhifə 8.)

Kəfinin (başqa) tədqiqatçisi Əli Əkbər Gifari demişdir: “Şiə toplumu və imamət əhli bu kitabın üstün olmasında, və onun xəbərlərinə e`tibar edib onun hökmləri ilə əməl etməkdə ittifaq etmişlər. Onlar, onun dərəcə və dəyərinin uca tutulmasında həmrəydilər ki, bu kitab kəmillik və zəbt cəhətdən tanılmış e`tibarlı şəxslərin rəvayətlərinin cəmləndiyi bir yerdir. Və bu günə kimi o kitab, şiələrdə başqa hədis üsulu kitablarından ən üstün və ən gözəl sayılır

(“Kəfi” müqəddimə səhifə 26)

Məkarim Şirazi və Cəfər Subhani fətvaları kitabında yazılıb: “Kitab (yani Kəfi kitabı) Qur`an və “Nəhcül-bəlağə”-dən sonra ən mühüm şiə kitablarından sayılır” (Bax “Dini suallara cəvablar” səhifə 261, “Mo`ce-elm” tərəfindən 2005 ildə nəşr olunub).

İndi alimlər səhih Kafi kitabının üzərində işləyirlər və inşaAllah ki, bu yaxınlarda bir onu görə biləcəyik.
Çox maraqlıdır,bu yüzilliklər ərzində sizin alimləriniz nə işə baxırdılar?Araşdırmaq,təhqiq eləmək onların funksiyasına daxil deyil?Əslində sizin bu sözünüz onları mudafiə etmək cəhdinizdən başqa bir şey deyildir.Çünki,onların Kafi və digər kitabları təhqiq eləmək cəhdləri olmayib.Onlar bu kitabları ona görə təhqiq eləməyiblər ki,bu kitablarda olan məlumatlar üzə çıxmasın,insanlar onu bilməsinlər,ancaq müəyyən bir qrup bu məlumatları əldə etsinlər.Sizdə axı təqlid etmək,alimlərinizə sözsüz itaət etmək üsulunuzun vacib şərtlərindəndir.
Bu sizin hədislərdir və siz mənə bunların şərhini verməlisiz, mən sizə yox. Mən sizdən soruşuram və siz mənə cavab vermək əvəzinə məni onları düzgün başa düşməməkdə ittiham edirsiz. Mənə başa salın ki, niyə Əbu Hüreyrə deyir ki, Əzrail (ə) Musanın yanına insan cildində gəlmişdi və siz bunu eşidib dərhal onun sözlərini qəbul edirsiz, helə bil özünüz də onu görmüsüz.
Siz hər dəfə bu hədisi misal kimi gətirirsiz,bununla nəisə sübut etməyə çalışırsız.Halbuki,siz bir hədisi və ayəni düzgün başa düşməyiniz üçün öncə siz dediyiniz təfsir alimlərinə və kitablarına müraciət etməli,eşitdiyiniz ayə və hədisi öz ağlınıza görə yozmamalıydınız.Siz inancı olmayan və gəlblərində şəkk-şübhə olan insanlar kimi danışırsız.Siz necə olur ki,inanılması mümkün olmayan şeylərə inanır,Guran və Sünnə ilə təsdiqlənmiş hədisləri isə inkar edirsiz.Bu sizin yenədə qərəz və ədalətsizliyinizdən irəli gəlir.

Birincisi,siz özünüz də yaxşı bilirsiz,lakin bilərəkdən Əzrail sözünü yazırsız.Hədisdə Əzrail sözü işlənmir,fəqət ölüm mələyi ifadəsi göstərilir. Mən bunu sizə əvvəldə yazmışdım.Lakin,görünür ki,bu sözlərin sizə bir təsiri olmadı.

Guranda bir çox ayələrdə mələklərin insan cildində insanlara gəlməsi hadisələrindən bəhs olunur.Siz bu məntiqlə gərək o ayələri də inkar edəsiz.Amma,xeyr.Sizin hədəfiniz Abu Hureyra(r.a)-dır.Ona görə də gah yalan,gah da təhrif etməklə ona böhtan atmağa çalışırsır.Siz hələ indiyə kimi mənə bir hədis alimi misal olaraq gətirmədiniz ki,onu ya qəbul etməsin və ya onu saqi hesab etməsin.Bütün iradlarınızda sizin şəxsi təxəyyülünüzün məhsullarıdır.

Musa(a)-ın mələk cildində gəlmiş insanı vurmağına təəcüb edirsiz?

" (Musa) qəzəbindən (əlindəki Tövrat) lövhələrini yerə atdı, qardaşının başından (saç-saqqalından) yapışıb özünə tərəf çəkməyə başladı."

(Quran, Əraf, 150)

(Musa) şəhərə əhalisi xəbərsizkən (günorta istirahət vaxtı) girdi. Orada iki nəfərin vuruşduğunu gördü. Onlardan biri öz adamlarından (yəhudilərdən), digəri isə düşmənlərindən (qibtilərdən) idi. (Musanın) adamlarından olan kəs düşməninə qarşı ondan imdad istədi. Musa onu (əli, yaxud əsası ilə) vurub öldürdü və dedi: "Bu, Şeytan əməlindəndir. Həqiqətən, o, açıq-aşkar bir düşməndir, (insanı haqq yoldan) azdırandır!" (Qasas 15)

Hər halda bu ayələr üzərində düşünməyə dəyər.

Yuxarıda qeyd etdiyim kimi peyğəmbərlər Allahın əmri ilə hərəkət edirlər və onun şəriətini icra edirlər. Bunu bilə bilə siz Əbu Hüreyrənin Davud və oğlu Süleyman peyğəmbərlər haqda gətirdiyi hədisi eşidib necə qəbul edirsiz? Necə olur ki, Allahın peyğəmbəri şəri qanunlara əsasən bir hökm çıxarır, onun oğlu Süleyman peyğəmbər isə həmin qanunlara görə digər hökm?
Mən həmçinin bir sıra ayələr gətirdim ki,bəzən peyğəmbərlər xətalara yol veriblər və buna görə Allah onları tənbeh etmişdir.

Bəzən və adətən verilən hökmlər ictihada əsasən verilir.İctihad isə insanın şəxsi biliyi,təcrübəsi və s.xüsusiyyətlərinə görə olur.Heç şübhəsiz ki,peyğəmbərlər də insan idilər və onlar sizin imamlardan fərqli olaraq xəta edirdilər.Bir insanın və ya peyğəmbərin xəta etməsi,sonra o xətanın Allahın izni ilə düzəldilməsində siz nəsə qəribə bir şey görürsüz?Konkret bu hadisədə olan hökm bir ictihad səbəbi ilə verilən hökmdür.

(Ya Rəsulum!) Davudu və Süleymanı da (yad et)! O zaman ki, onlar bir tayfanın qoyunlarının girib xarab etdiyi bir əkin sahəsi haqqında hökm verirdilər və Biz də onların hökmünə şahid idik.

Biz onu (məsələnin hökmünü) dərhal Süleymana anlatdıq. Və onların hər birinə hökm (hikmət, peyğəmbərlik) və elm (şəriəti dərindən bilmək) verdik. Biz dağları və quşları Davudla birlikdə (Allahı) təqdis edib tə'rifləsinlər deyə ona ram etdik. Bunları (sizə təəccüblü görünsə də, lövhi-məhfuzdakı əzəli hökmümüzlə) Biz etmişdik. (Ənbiya 78-79)

Bu ayələrin şərhinə baxsaz yəqin ki,sizə çox şey aydın olar.

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Burhan

Bu tərtibi kimlər və nəyə əsasən ediblər?Əgər Gurana zidd amili nəzərdə tutulursa,hər bir sözü sizin məntiqinizlə Guranla tutuşdurmaq olar.Kuleyninin kitabı sizdə ən mötəbər kitab hesab olunur və bu kitab Mehdiyə göstərilib və O, bu kitabın şiyələrinə kifayət edəcəyini bildirib.

Bu tertibi boyuk feqih ve muheddisler edibler. Diqer movzularin birinde men Size bu haqqda artiq bir defe melumat vermishdim. Bir defe de, numune kimi, Allame Seyyid Mühemmed Hüseyn el-Celali'nin «Mesadirül Hedis inde şie - imamiyye» kitabini gostere bilerem. Bu kitabda'da muheqqiq el-Celali "Kafi" kitabinin hedislerini Al-Fath qardash dediyi kimi bolunmushdur.

Bu moteber kitabin Imam Mehdi(a) gosterilemsi haqqda deyilen sozlere geldik de ise, bu movzuya hech bir subut, menbe ve tarixi hadise men bilen geyde alinmamishdir.

Kəfinin (başqa) tədqiqatçisi Əli Əkbər Gifari demişdir: “Şiə toplumu və imamət əhli bu kitabın üstün olmasında, və onun xəbərlərinə e`tibar edib onun hökmləri ilə əməl etməkdə ittifaq etmişlər. Onlar, onun dərəcə və dəyərinin uca tutulmasında həmrəydilər ki, bu kitab kəmillik və zəbt cəhətdən tanılmış e`tibarlı şəxslərin rəvayətlərinin cəmləndiyi bir yerdir. Və bu günə kimi o kitab, şiələrdə başqa hədis üsulu kitablarından ən üstün və ən gözəl sayılır

(“Kəfi” müqəddimə səhifə 26)

Məkarim Şirazi və Cəfər Subhani fətvaları kitabında yazılıb: “Kitab (yani Kəfi kitabı) Qur`an və “Nəhcül-bəlağə”-dən sonra ən mühüm şiə kitablarından sayılır” (Bax “Dini suallara cəvablar” səhifə 261, “Mo`ce-elm” tərəfindən 2005 ildə nəşr olunub).

Beli, hech kim buyurmayir ki, "Kafi" sehih bir kitabdir, "Kafi" kifayetdir.

Sehih olmaqnan, kifayet olmagin ferqine varirsiniz?

En sevdiyim alimlerden olan Ayetullah el-uzma Sheyx Nasir Mekarim Shirazi ve Ayetullah Cefer Subhani'nin sozleri ise haqq ve dogru bir fikirlerdir. "Kafi"' moteber kitabdi ve bu kitabda neql olunan 5072(!) sehih hedis shexsen mene kifayetdir. Birde ki, unutmaq lazim deyil ki, "Kafi" shielerin, choxlu sayda olan hedis, kitablarinnan birisidi.

Çox maraqlıdır,bu yüzilliklər ərzində sizin alimləriniz nə işə baxırdılar?Araşdırmaq,təhqiq eləmək onların funksiyasına daxil deyil?Əslində sizin bu sözünüz onları mudafiə etmək cəhdinizdən başqa bir şey deyildir.Çünki,onların Kafi və digər kitabları təhqiq eləmək cəhdləri olmayib.Onlar bu kitabları ona görə təhqiq eləməyiblər ki,bu kitablarda olan məlumatlar üzə çıxmasın,insanlar onu bilməsinlər,ancaq müəyyən bir qrup bu məlumatları əldə etsinlər.Sizdə axı təqlid etmək,alimlərinizə sözsüz itaət etmək üsulunuzun vacib şərtlərindəndir.

Gulunc danishirsiz. "Kafi"-de olan butun hedisler choxdan arashdirilib. Butun feqih ve muheddisler bu haqqda nece lazimdi melumatlidirlar. Qardash biz Size baxanda, kitablarimiza hormet qoyuruq ve onu tehrif etmirik. "Sehih" Buxari ve "Sehih" Muslumnen bir chox "maraqli" hedisleriniz yoxa chixmaqdadir. Bunu subut elemek chox asandir.

Bir chox boyuk dini kitabxanalarda "Sehih" Buxarinin ayri-ayri chaplar altinda chixdigi kitablara baxsaq, bir hedisin o biri kitabda olmadigini aydin shekilde gormek olar. "Ariqlayir" "sehih"lerinizi , ariglayir. Ozunuzde bunu yaxshi bilirsiniz.

Chox uzaga getmeyek, hetta bezi internet sehifelerinde "Sehih" Buxari altinda bezi hedisler verilmeyir. Meselen, 1560-ci hedisden sonra 1566-ci hedis gelir. 6 hedis yoxa chixir. Originala baxdigda ise, bu "yoxa chixmish" hedisler ya Imam Ali(a) fezileti haqqda olan hedislerdi, yada ki Abu Hureyreden gulmeli revayetler.

Musa(a) Ezrail(a) gozunu vurub chixartmasina ise hech cure cavab vere bilmersiniz qardashim. Hech cure!

Day alimleriniz Abu Hureyrenin "gulmeli" hedisini ya ora, ya bura yozurlar. Her iki terefde de bu hedisnen Musani(a) tehqir etmish olurlar.

Mən həmçinin bir sıra ayələr gətirdim ki,bəzən peyğəmbərlər xətalara yol veriblər və buna görə Allah onları tənbeh etmişdir.

Dogurdan? Deyirem de, "eqide" bele olar. Peygemberleri necede aciz shekilde geleme verirsiniz. Ne var, ne var ki Abu Hureyreni "haqq" chixardasiz.

(Ya Rəsulum!) Davudu və Süleymanı da (yad et)! O zaman ki, onlar bir tayfanın qoyunlarının girib xarab etdiyi bir əkin sahəsi haqqında hökm verirdilər və Biz də onların hökmünə şahid idik.

Biz onu (məsələnin hökmünü) dərhal Süleymana anlatdıq. Və onların hər birinə hökm (hikmət, peyğəmbərlik) və elm (şəriəti dərindən bilmək) verdik. Biz dağları və quşları Davudla birlikdə (Allahı) təqdis edib tə'rifləsinlər deyə ona ram etdik. Bunları (sizə təəccüblü görünsə də, lövhi-məhfuzdakı əzəli hökmümüzlə) Biz etmişdik. (Ənbiya 78-79)Bu ayələrin şərhinə baxsaz yəqin ki,sizə çox şey aydın olar.

Heh... Baxdim qardash. Bu mene neyi subut edir? Bu umumiyyetle subutdur?

Аяты: 78-79

وَدَاوُدَ وَسُلَيْمَـانَ إِذْ يَحْكُمَانِ فِي الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِيهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَكُنَّا لِحُكْمِهِمْ شَاهِدِينَ ﴿78﴾ فَفَهَّمْنَاهَا سُلَيْمانَ وَكُلاًّ ءَاتَيْنَا حُكْماً وَعِلْماً وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُدَ الْجِبَالَ يُسَبّـِحْنَ وَالطَّيْرَ وَكُنَّا فَاعِلِينَ ﴿79﴾

78. И Давиду, и Соломону, когда судили они о поле, куда забрели чужие овцы среди ночи, свидетельствовали Мы в суде их.

79. И ниспослали Мы Соломону понимание этого. И каждому [из них] дали Мы мудрость и знание. Мы подчинили горы и птиц для того, чтобы они славили Нас вместе с Давидом. Мы это сделали.

Комментарий

По поводу истории, упомянутой в этом отрывке, из мусульманских преданий и комментариев известно, что однажды ночью в виноградник забрело стадо овец и уничтожило урожай. Хозяин виноградника пожаловался царю Давиду (ДБМ), и Давид присудил отдать ему все стадо для возмещения ущерба. Но сын царя, Соломон (ДБМ), предложил отцу другое решение: овцы передаются владельцу виноградника, который получает от них доход, а виноградник поступает в распоряжение хозяина стада, с тем чтобы он привел его в порядок. После того как виноградник будет восстановлен, каждый получит свое имущество обратно.[ «Аль-факих», том 3, стр. 57.] Аят гласит:

И Давиду, и Соломону, когда судили они о поле, куда забрели чужие овцы среди ночи, свидетельствовали Мы в суде их

Несомненно, оба пророка стремились компенсировать потерю владельца виноградника, но отец, Давид (ДБМ), считал целесообразным отдать ему овец, а сын, Соломон (ДБМ), – доход от овец. Аллах утверждает:

И ниспослали Мы Соломону понимание этого. И каждому [из них] дали Мы мудрость и знание

Эти слова означают, что хотя Аллах каждому из них даровал мудрость и знание, решение Соломона было более предпочтительным.

Затем Коран указывает еще на одну Божью милость, ниспосланную Давиду:

Мы подчинили горы и птиц для того, чтобы они славили Нас вместе с Давидом

Для Аллаха все это не представляло никакого труда. Он говорит:

Мы это сделали

В одном из хадисов сказано, что когда бы Давид ни начинал читать вслух священную Книгу (Забур), не было камня, горы или птицы, которые не вторили бы ему. (См. комментарии «Сафи» и «Нур ас-сакалейн»). Смысл сказанного состоит в том, что все сущее в мире бытия, включая горы и птиц, наделено своеобразной способностью к восприятию и прославляет Аллаха.

AsSalam Aleykum!

"Every day is 'Ashura and every land is Kerbala"

    Imam Ja'far ibn Muhammad As-Sadiq (A.S.)

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Allame.Bilirsiz,mənim mübahisə etməyə nə vaxtım nə də həvəsim var.Bu temada mən yuxarıdakı postlarda öz fikirlərimi və dəlilləri yazmışam.Abu Hureyra(r.a) haqqında geniş və şübhələrə cavab olaraq yazılmış aşağıdakı linki oxumağı sizə məsləhət bilirəm.Orada siz çox suallara cavab t. bilərsiz.

Allah bizə haqqı bilməkdə və onu qəbul etməkdə kömək olsun.

http://www.kerbela.be/8/18.pdf

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Allame.Bilirsiz,mənim mübahisə etməyə nə vaxtım nə də həvəsim var.Bu temada mən yuxarıdakı postlarda öz fikirlərimi və dəlilləri yazmışam.Abu Hureyra(r.a) haqqında geniş və şübhələrə cavab olaraq yazılmış aşağıdakı linki oxumağı sizə məsləhət bilirəm.Orada siz çox suallara cavab t. bilərsiz.

Allah bizə haqqı bilməkdə və onu qəbul etməkdə kömək olsun.

http://www.kerbela.be/8/18.pdf

Bu ss;lkaya mən baxtım.

4-cü səhifədə yazılıb:

Ebu Hureyre: "Nebi aleyhisselam bana: 'Sen kimlerdensin?' dedi. 'Devs'tenim' dedim. Dedi ki:

'Devs iзinde hayırlı bir kimse gцrmedim.'"

İbn Kesir, el-Bidaye ve'n-Nihnye, VIII, 103.

Qalanına inşaAllah bu günlərdə cavab verəcəyəm, üzürlü hesab edin işim çoxdur, çatdırmıram.

Ничтожен ты или велик - причина тому... твой язык... /Носир Хисроу/

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Allame.Bilirsiz,mənim mübahisə etməyə nə vaxtım nə də həvəsim var.Bu temada mən yuxarıdakı postlarda öz fikirlərimi və dəlilləri yazmışam.Abu Hureyra(r.a) haqqında geniş və şübhələrə cavab olaraq yazılmış aşağıdakı linki oxumağı sizə məsləhət bilirəm.Orada siz çox suallara cavab t. bilərsiz.Allah bizə haqqı bilməkdə və onu qəbul etməkdə kömək olsun.

Ezizim, men hech mubahiseye bashlamamishamda. Sadece sonuncu postda `Kafi`-ye aid suallar yagdirmisiz ve men bu suallara deqiq cavab vermishem. Mence bu Size daha vacibdir, chunki sual veren Sizsiniz, men deyilen. Men bunlarin hamisini vaxt ile arashdirmisham.

Haqqa geldikde ise, Allah Teala butun cemi-muselmanlara haqqi oyrenmeknen yanashi, onu gebul etmeyedi nesib elesin. Amin!

"Every day is 'Ashura and every land is Kerbala"

    Imam Ja'far ibn Muhammad As-Sadiq (A.S.)

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Əzizim siz bəzi şeyləri çaşdırırsız. Mən yenə də sizə deyirəm ki, qarışqanın danışmasına və s. mən inanıram. Mən sizə başqa sual verdim, siz isə onun əsas son hissəsini silib əvvəlinə cavab verirsiz. Belə etməyin! Sualımı təkrarlayıram, siz də fikrinizi cəmləyin və onu başa düşməyə çalışın:

Bu hədislərin yeganə ravisi Əbu Hüreyrədir. Belə çıxır ki, peyğəmbər bu hədisləri yalnız Əbu Hüreyrə üçün danışıb, o da peyğəmbərin vəfatından sonra bunları camaata çatdırıb. Çünki ondan başqa bu hədisləri nəql edən yoxdur. Bunu bizə başa salın, bu necə ola bilər ki, Əbu Hüreyrədən başqa onları heç kəs eşidim nəql etməsin?

Mən sizə bunun cavabını əvvəki postlarda vermişdim.Siz bu hədislərə irad tutursunuzsa,ondan da daha inanılmayan kimi görsənən digər hadisələr Guranda nəgl olunmuşdur.

Mən təkrar etmək istəmirəm,amma gərək bir də geyd edəm ki,hədisi çox rəvayət edən səhabələrə baxdıga görürük ki,onların hamısı 60 ildən çox ömür yaşayan insanlar olublar.Aişə,Ənəs,Abu Said əl Xudri,İbn Ömər,İbn Abbas(r.a) və s.belələrindən idilər.

Digər tərəfdən,mən sizə əvvəlki postlarda dəlillər gətirdim ki,Abu Hureyra(r.a) digər səhabələrdən də hədis rəvayət etmişdir.Həmçinin ondan da xeyli sayda rəvayət edən səhabə və tabiinlər olmuşdur.

Siz yəgin ki,Əhəd hədislərin nə oldugunu bilirsiz.Ola bilər ki,hədis məşhur olsun,amma bu hədis sonrakı nəsillərə bir məşhur səhabənin adı ilə çatdırılsın.Bunda gəribə heçnə yoxdur.Bu baradə düşünməyə dəyər.

Yox, siz mənə bunun cavabını verməmisiz, və yenə də vermədiz. Siz deyirsiz ki, bucür inanılmaz hadisələr quranda da var, missal üçün Süleyman peyğəmbərin qarışqa ilə danışması, Allahın insanları meymuna döndərməsi və s. Mən isə sizdən tamam başqa şeyi soruşuram. Mən sizdən bu rəvayətlərin səhihliyini, bu əhvalatların mümkünlüyünü soruşmuram. Mən sizdən bu rəvayətlərin necə yalnız Əbu Hüreyrənin nəql etdiyini soruşuram, belə çıxır ki, bunları peyğəmbər yalnız ona danışıb!?

Həmçinin o olmadığı yerdən necə xəbər verir?

Məsələ bundadır ki, Peyğəmbər namazlardan sonra ümmətinə keçmiş peyğəmbərlər və onların həyatları haqda nağıl yox, həqiqəti danışırdı. O öz xütbələrində o peyğəmbərlərdən və ümmətlərdən öz ümmətinə xəbər verirdi ki, səhabələr onların işlərindən, həyatlarından məlumatlanıb bu əhvalatlardan ibrət alsınlar. Amma Əbu Hüreyrənin söylədiyi rəvayətlərdən nə ibrət almaq olar?

Əbu Hüreyrədən deyilir: “İsrail övladları çimərkən tamamilə soyunar və fitədən istifadə etməzdilər. Onlar (çimərkən) bir-birlərinin övrətinə baxdıqları üçün Musa (ə) daim onlardan uzaqda çimərdi. Günlərin biri o su kənarına gəlib çimmək istədi. Yəhudilər onu uzaqdan görüb dedilər: And olsun Allaha, bu kişinin övərtində (xayalarında) mütləq bir eyb (şiş) vardır, yoxsa o bizdən uzaqda çimməzdi! Musa (ə) paltarlarını soyunub bir daşın üzərinə qoydu. Elə suya girmək istəyirdi ki, daş hərəkətə gəlib qaçmağa başladı. Daş qaçır, Musa (ə) da onu təqib edirdi. Bəni İsrail Musa(ə)-ın övrətinə baxıb deyirdilər: Allah bilir ki, biz onda heç bir eyb görmədik. O, tamamilə sağlamdır. Daş onların yanına çatıb dayandı. Musa (ə) paltarlarını geyinib daşı qəzəblə vurmağa başladı”. Əbu Hüreyrə sonra deyir: And olsun Allaha ki, daş yeddi və ya səkkiz yerə bölündü.

Mən əminəm ki, siz deyəcəksiz ki, daşın qaçması İlahi bir möcüzədir! O (Allah-təala) Musanın sağlam olmasını sübut etmək istəyirdi, ona görə də daşa qaçmağı əmr etdi.

Mən daşın hərəkət etməsinin mümkünlüyünü inkar etmirəm, Allah hər şeyə qadirdir! Amma belə bir hadisə yalnız mühüm işlərin sübuta yetməsi üçün baş verə bilərdi. Məsələn: Günlərin biri Məkkə müşrikləri Həzrəti Məhəmməd(s)-in yanına gəlib ondan bir möcüzə (xurma ağacını hərəkətə gətirməsini) göstərməsini istədilər. (Onlar Həzrəti Məhəmməd(s)-dən həqiqi peyğəmbər olduğuna dair tutarlı bir dəlil istəyirdilər.) Həzrəti Məhəmməd (s) ağaca hərəkət etməyi əmr etdi və ağac Allahın izni ilə yerindən çıxıb onlara tərəf yaxınlaşdı!

Həzrəti Musa (ə) çimdiyi vaxt necə, hər hansı bir möcüzəyə ehtiyac duyulurdumu? Onun peyğəmbərliyinə Bəni İsrail camaatı şəhadət vermiş və ondan kimsə möcüzə tələb etmirdi. Onlar sadəcə onun övrətinə baxmaq istəyirdilər ki, görsünlər ki, o sağlamdır ya yox. Əvvəla onlar bunu başqa yollarlarla da öyrənə bilərdilər.

İnsanın bədənində eyb və nöqsanın olması isə adi bir haldır və bu nöqsanlar peyğəmbərə heç bir xələl gətirə bilməz.

Musa insanlardan ayrı çimirdi ki, onun övrətini görməsinlər, amma daşın qaçmasını görərkən hər şeyi yadından çıxardıb o daşın dalıyca qaçmağa başlayır, hələ bu azmış kimi, ona çatarkən taxta ilə çansız daşa möhkəm zərbələr də yetirir. Bu nə qədər də gülüncdür!

Bu hədisə başqa bir iradım budur ki, Əbu Hüreyrədən başqa bu hədis (Bəni İsrail camaatı haqqında) heç bir mühəddis və ravi tərəfindən nəql olunmamışdır.

Digər bir hədisdə də deyilir:

“Qoyunlarını otaran bir şəxs birdən onun qoyunlarından birini canavarın .rdığını görür. Tələm-tələsik canavarın ardınca düşür. Canavarı yorulunca qovub qoyunu ondan ala bilir. Birdən canavar dilə gəlib deyir: “Onu mənim əlimdən aldın, amma bil ki, onları bu otlaqda məndən savayı kimsə otarmayırdı.” Camaat heyrətə gələrək dedilər: Sübhanəllah! Canavar da danışarmı?! Peyğəmbər (s) sonra dedi: Mən, Ömər və Əbu Bəkr belə bir əhvalatın baş verməsinə inanırıq.”

Bir qədər əvvəl qeyd etdim ki, heyvanların danışması, cansız cisimlərin hərəkət etməsi və s. kimi qeyri-adi təbii hadisələr yalnız zəruri məsələlərin isbatında (məsələn insanlar peyğəmbərlərdən möcüzə istədikləri zaman) belə qeyri-adi işlər baş verə bilər. Yəni insanlara həm Allahın qüdrət və əzəməti, həm də peyğəmbərlərin həqqaniyyəti (Allah-təala tərəfindən göndərildiklərinin həqiqət olduğu) sabit olar. Amma yersiz və heç bir səbəb olmadan canavarın və ya inəyin (bu hədisdə mövcuddur) dil açıb danışması qeyri-mümkündür.

Siz mən dediyimə yox, özünüz fikirləşdiyinizə cavab verirsiz. Mən sizə Müslümdə olan hədisi yazdım və onu sübut kimi göstərdim. Baxın bu hədisi:

Müslim'de geçen diğer bir rivayette, Hz. Aişe namazı bitirdikten sonra yanında bulunan Urve'ye: "Bana biraz önce söylediklerini işitmiyor musun! Nebi aleyhisselam konuşurken bir kimsenin sayabileceği şekilde konuşurdu." demiştir.

Siz bu hədisdən görmürsüz ki, Aişə etiraz edir? O namazını qılıb qurtarandan sonar Ürvəyə deyir ki, mənə bir az öncə dediklərini eşitmədin! Peyğəmbər danışarkən kimsənin saya biləcəyi qədər danışardı.

Siz hər dəfə bu misalı gətirib,sonra izah verirsiz.Hədisdən açiq-aşkar görünür ki,Aişə(r.a)-nin etirazı onun məhz bu hədisin deyilməsi tərzinə idi.Bu onu göstərir ki,Səhabələr nəinki,hədislərin səhihliyinə,hətta deyilmə tərzlərinə də diqqət edərdilər.Bu arqument də sizin xeyrinizə deyil.Bu baradə mən sizə əvvəllər yazmışam.

Əgər danışıq tərzi olsaydı, onda Aişə eşidə və ya başa düşəcəyi tərzdə danış deyərdi. Amma o saya biləcəyi gədər deyir, aydındır ki, söhbət miqdardan gedir. Deməli Əbu Hüreyrə həddindən artıq çox hədis danışırdı ki, onu heç saya da bilmirdilər. Yani Aişə deyir ki, Peyğəmbər heç bu qədər hədis danışmayıb.

Xahiş edirəm mənim üçün bu ifadənin mənasını yazın, əsas isə o qeyd etdiyim sözün:

Nebi aleyhisselam konuşurken bir kimsenin sayabileceği şekilde konuşurdu

Bunun ardıyca isə #24 postda yazdığım və sizin ona cavab vermədiyiniz mətni yenidən nəzərinizə çatdırmaq istəyirəm:

Bəs bu hədisin ardıyca gələn hədisə fikir verməmisiz (Siz fikir verə bilməzdiz, çünki bunu Siz yox, Sizin alimləriniz yazır, Siz isə sadəcə onların saytından bunu kopya edib bizə sübut kimi təqdim edirsiz!)?

Book 31, Number 6084:

This hadith has been transmitted on the authority of Abu Huraira but with the variation that the hadith transmitted on the authority of Malik conclude with the words of Abu Huraira and there is no mention of a transmission of these from Allah's Apostle (may peace be upon him) : "who spreads his cloth," to the end.

Bu hədisi (Book 031, Number 6083) Əbu Hüreyrə danışmışdır. Amma Malik öz vaxtında deyir: Bu hədisi biz Əbu Hüreyrədən eşitdik, amma Peyğəmbərin belə dediyinə “o kəsdir ki, mənim hədislərimi yayır” heç bir sübut t. bilmədik.

Gördüyünüz kimi Əbu Hüreyrənin vaxtında yaşayan səhabələr ona inanmır, onun sözlərini qəbul etmir və bunu Müslüm də öz Səhihində təsdiq edir.

Ay qardaş, əbu Hüreyrə peyğəmbərdən sonra lap min il də yaşaya bilər, amma peyğəmbərdən sonra axı ondan hədis eşidə bilməzdi. O peyğəmbərlə birgə cəmi üç il olub və cəmi üç il ondan hədis eşidib yadında saxlayıb və sonra lap min il ərzində o hədisləri camaata danışıb. Mən də deyirəm ki, nəzərə alsaq ki, o peyğəmbərlə cəmi üç il olub, deməli o gündə peyğəmbərdən 5 hədis eşidib yadında saxlayıb.

Abu Hureyra(r.a)-nın yaddaşının və hafizəsinin qüvvətli olması öz dövründə də məşhur idi. Bunda qəribə nəsə var məgər,bəs siz niyə görə başgalarının 2-3 ilə Quran hafizi olmalarına təəcüb etmirsiz?Mən sizə dəfələrlə demişəm ki,Abu Hureyra(r.a) başqalarından da hədis rəvayəti etmişdir.Onun çox rəvayət etməsinin ən başlıca səbəbləri onun hafizəsi və uzun ömürlüyü idi.

Yaxşı da qardaş. Gəlin uşaqlıq etməyək. Çox rəvayət etmək üçün çox yaşamaq yox, peyğəmbərin yanında çox olmaq lazim idi. Onun zövcəsi Aişə, hansı ki, gecə və gündüz onunla olub cəmi 1000 hədis nəql edir, amma Əbu Hüreyrə 5700 hədis (bu Aişə, Əbu Bəkr, Ömər, Osman və Əlinin birgə nəql etdiklərindən də çoxdur).

Ayişə Əbu Hüreyrənin söylədiyi hədisi eşitdi onu yanına çağırıb dedi: Peyğəmbər(s)-dən söylədiyin bu hədislər nədir? Olmaya Peyğəmbər(s)-dən bizim eşitdiklərimizdən başqa bir şey eşitmisən?! Ya bizim gördüyümüzdən əlavə bir şey görmüsən?!

Əbu Hüreyrə ona dedi: Anacan, güzgü və sürmə qabı səni ona diqqət etməkdən yayındırıb (Hakim onu “Müstədrək”də düzgün hesab edib (3-cü cild, səh.509.)).

Siz yenə də söz güləşdirirsiz. Mənim yazdıqlarım bir qırağa, siz öz bildiyinizi deyirsiz.

Əbu Hüreyrənin bütün fəzilətlərini, hafizəsinin güclü olması və s. məlumatların hamısını hələ Əbu Hüreyrə özü verib. Mən sizə onun özünün dediyi: Məsələ bundadır ki, mən həmişə Peyğəmbərə yaxın olmağa çalışmışam, buna görə qarnımın dolu olmasından da razı olmuşam. yaziram, siz isə deyirsiz ki, yox ee, o elm öyrənmək üçün peyğəmbərin dalınca gəzirdi. Siz onun sözlərinə və fikirlərinə düzəliş verirsiz?

Əbu Hüreyrənin dediyinə görə Peyğəmbər bir kişinin quran ayəsini oxuduğunu eşidir və deyir ki, Allah o kişiyə kömək olsun, lap bu ayə yadımdan çıxmışdı;

Peyğəmbərin yadından çıxır dörd rükətli namazın yerinə iki rükətli namaz qılır;

amma Əbu Hüreyrə heç nəyi yadından çıxarmır, çünki yaddaşı pis olan peyğəmbər bu haqda onun üçün dua etmişdir?!

Özüdə necə dua!? Duanı Əbu Hüreyrənin cırıq köynəyinə oxuyur və o bu köynəyi geyinəndən sonar daha heç nəyi yaddan çıxarmır. Belə olsaydı, gərək o bu köynəyi ömrünün axırına kimi geyinəydi. Həmçinin çox maraqlıdır ki, peyğəmbər çıxıb deyir ki, köynəklərinizi yerə sərin, amma Əbu Hüreyrədən başqa bunu heç kəs etmir. Və ən təəccüblüsü də budur ki, bu rəvayəti də bizə yalnız Əbu Hüreyrə çatdırıb. Bəs digər Süffə əhli nə ilə məşğul idilər ki, nə peyğəmbərin sözünə qulaq asmırdılar, nə də ondan hədis danışmırdılar?

Əbu Hüreyrənin dediyinə görə o yoxsul idi və onun bir cırıq, yalnız övrətini örtən bir paltarı var idi. İndi siz mənə başa salın görək, Əbu Hüreyrə paltarını yerə salmışdırsa, deməli o peyğəmbərin hüzurunda çılpaq oturmuşdu?

Ничтожен ты или велик - причина тому... твой язык... /Носир Хисроу/

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

O bu hədisləri danışarkən artıq Mədinədə alim və abidlər yox idi, onların hamısını Müaviyyə, ondan sonra isə oğlu Yezid qətlə yetirmişdilər.

Abu Hureyra(r.a),Aişə(r.a) Müaviyyədən 2 il öncə vəfat etmişdilər.Onlardan sonra vəfat edənlər: Ənəs,İbn Abbas,İbn Ömər,Umm Sələmə,Hüseyn,İmran bin Huseyn,Abdullah bin Zubeyr,Bəra İbn Azib,Cabir İbn Abdullah,Usamə bin Zeyd(Allah onlardan razı olsun) və s.səhabələr ondan sonra da uzun müddət yaşayanlardan idilər.Siz yenədə gördüyünüz kimi yumşaq desək səhv danışırsız.

Amma mənə elə gəlir ki, mən yox siz səhv edirsiz. Siz əvvəl alim deyirsiz, sonra isə Əbu Hüreyrədən sonra sağ qalan hər səhabənin adını çəkirsiz, elə bil bütün səhabələr alim idilər. Bəli Ənəs səhabələrdən ən uzunömürlüsü idi və hamıdan sonra vəfat etdi, amma onu Mədinə əhalisindən saymağınız səhvdir. Mən biləri o Şama köçmüş və orada vəfat etmişdir. Həmçinin İbn Abbas, Hüseyn, Üsamə və Abdullah ibn Ömər – bunlar sadəcə peyğəmbər vəfat etdikdə uşaq idilər və buna görə də həm Əbu Hüreyrədən, həm də Aişənən Müaviyədən çox yaşamışlar. Bunlardan İbn Abbas Əlinin şiələrindən olub, amma İbn Ömər Əliyə beyət etməyərək Şama Müaviyyənin yanına köçüb.

Əbu Hüreyrənin dediyinə görə o peyğəmbərdən eşitdiyi hədislərin hamısını yox, yalnız bir hissəsini camaata çatdırıb.

Əbu Hüreyrə deyir: Peyğəmbərin dediklərindən mənim yadımda qalanlarlar iki biliyə aiddir. Birincisinə aid olanları mən insanlar arasında yaymışam. İkinsini isə mən onu da danışsaydım mənim boğazımı kəsərdilər [1].

_____________________________________________

[1] Hesab olunur ki, ikinci biliyə aid olan hədislərdə pis hakimlərdən deyilirdi və konkret adlar çəkilirdi.

Bununla siz ona tənə etmək istəyirsinizsə,çox yanılırsınız.Bilindiyi kimi bəzən bir şeyi açıqlamaq, bəyan etmək məqsədə uyğun deyilsə,onu izah etməmək caizdir.Məs:Rasulullah(s.a.s) Huzeyfa(r.a)-ya munafiqlərdən bəzilərinin adlarını bildirmişdi və ya O,özü onlardan bəzilərinin münafiq olduqlarını bilirdi.Lakin,məqsədə uyğun olmadığına görə onların adlarını gizli saxlayırdı.

Gətirdiyiniz digər hədislərin mənim yazdığıma aidiyyatı yoxdur, bunun onları diqqətlə oxusaz özünüzdə şahidi olarsız. Bu hədisə gəlincə isə mən onu qəbul etməyədə bilərəm, çünki siz onun mənbəsini yazmamısız. Amma gəlin deyək ki, o səhihdir. Hədisdə deyilir: peyğəmbər Hüzeyfaya münafiqlərin adlarını bildirmişdir (hansı məqsədlə?) və ya o özü münafiqlərin kim olduğunu bilirdi və məqsədəuyğun olmadığına görə onların adlarını gizli saxlayırdı.

Hədisdə bir neçə məqam var ki, onları açıqlamaq lazımdır:

1. Əgər peyğəmbər bu münafiqlərin adlarını bilirdisə, daha bütün ümmətin bunu bilməsi və onları tanıması artıqdır, çünki peyğəmbər münafiqləri tanıya tanıya onları rəhbər vəzifələrə təyin etməyəcək və mühum işlərdən kənarlaşdıracaqdır. Amma bütün ümmət bunu bilsəydi onlar münafiqlərə qarşı qiyam edə bilərdilər və onlar arasında müharibə başlaya bilərdi və bu da yalnız müşriklərin xeyrinə olardı.

2. “və məqsədəuyğun olmadığına görə onların adlarını gizli saxlayırdı” – dediyiniz bu iş müəyyən bir müddəti əhatə edir ya daimidir? Çünki, ola bilməz ki, peyğəmbər münafiqləri tanısın, amma ölənə qədər onların adlarını açıqlamasın. Məgər o ümməti haqda heç düşünmürdü?

3. Yuxarıda dediyim kimi, əgər peyğəmbər münafiqlərin adlarını gizli saxlamaq istəyirdisə, onda hansı məqsədlə bunu Hüzeyfəyə deyirdi?

Əbu Hüreyrənin məsələsi bundan tam fərqlidir. Əvvəla siz mənim verdiyim suala yox, hədisin özünə cavab verirsiz (siz həmişə belə edirsiz!). Hədisdə iki mühum məna var:

Birincisi: Məlum olur ki, Əbu Hüreyrə peyğəmbərdən iki cür bilik öyrənib və sadəcə birini insanlar arasında yayıb. Bu o deməkdir ki, biz bildiyimiz 5,374 hədisin üstünə bir-iki min də ikinci biliyə aid olan hədisləri gəlməliyik ki, buda artıq 7000-dən artıq hədis edir :pimp:

İkincisi: Bildiyimiz kimi peyğəmbər mənasız işlərdən uzaq idi və əgər Əbu Hüreyrə bu biliyi içində saxlacaqdır və heç kimə açıqlamayacaqdırsa, onda nə məqsədlə peyğəmbər ona bu biliyi verirdi?

Üçüncüsü: Böyük səhabələrdən sayılan Əli, Əbu Bəkr, Ömər, həmçinin peyğəmbərin evinin içi, zövcələri, Aişə qala-qala Əbu Hüreyrə kimdir ki, peyğəmbər bu ümməti üçün vacib olan məsələni yalnız ona bildirir, başqa heç kimə?

Dördüncüsü: Bildiyimiz kimi Əbu Hüreyrə Əbu Bəkrin, Ömərin və Osmanın xilafətləri zamanı Mədinədə yaşayıb. Əli xəlifə olarkən isə o Şama, Müaviyyənin yanına köçüb və Əli şəhid olduqdan sonra yenidən Mədinəyə dönüb. Belə çıxır ki, peyğəmbərin dediyi pis hakim hələ Əlidir ki, Əbu Hüreyrə ondan qaçıb, çünki siz özünüz deyirdiz ki, Əbu Hüreyrə fitnəni tərk etmək istəyirdi və biz bilirik ki, o fitnəni tərk edib Müaviyyənin yanına getdi. Hələ açıq aydın deyin ki, fitnə Əlidir də!

Beşincisi: Bildiyimizə görə Əbu Hüreyrə Bəni Üməyyədən çox razı idi. Deməli o pis hakim onlardan qabağ olub ki, Əbu Hüreyrə onun (onların) vaxtında o hakimin adını çəkməyə qorxub. Amma Müaviyədən sonra və ölümündən qabaq o nədən qorxurdu ki, heç kimin adını çəkmədən öldü. Axı o (Əbu Hüreyrə) o pis hakimin adını çəksəydi həm biz bu gün onu tanıyardıq və artıq mübahisə etməzdik, həmdə ki, o peyğəmbərin sünnətinə əməl edib ümməti ayıldardı. Amma peyğəmbərin vəfatından dərhal sonra bu işi görmüş olsaydı o hətta ümməti xilas etmiş olurdu. Amma özünün dediyinə görə o öz canına görə qorxurdu, qorxurdu ki, onun boğazını kəsərlər.

Altıncısı: Sizi əmin edirəm ki, əgər Əbu Hüreyrə bu ikinci biliyə malik olsaydı xəlifələr nə cür olur olsun ondan bu məlumatı alardılar. Hələ birinci bunu Müaviyyə edərdi ki, o şəxsin adını dəqiq bilib özünə sərf edən tərzdə onu işlədsin. Ya da bu şəxsin özü olub-olmamasını bilmək üçün bunu Əbu Hüreyrədən öyrənməli idi. Həmçinin də digər hakimlər.

Yeddincisi: Əgər Əbu Hüreyrə doğrudanda bu biliyə malik olsaydı, onun hələ bu hədisi danışdığına görə çoxdan başını üzmüşdülər.

Bu sizin hədislərdir və siz mənə bunların şərhini verməlisiz, mən sizə yox. Mən sizdən soruşuram və siz mənə cavab vermək əvəzinə məni onları düzgün başa düşməməkdə ittiham edirsiz. Mənə başa salın ki, niyə Əbu Hüreyrə deyir ki, Əzrail (ə) Musanın yanına insan cildində gəlmişdi və siz bunu eşidib dərhal onun sözlərini qəbul edirsiz, helə bil özünüz də onu görmüsüz.

Siz hər dəfə bu hədisi misal kimi gətirirsiz,bununla nəisə sübut etməyə çalışırsız.Halbuki,siz bir hədisi və ayəni düzgün başa düşməyiniz üçün öncə siz dediyiniz təfsir alimlərinə və kitablarına müraciət etməli,eşitdiyiniz ayə və hədisi öz ağlınıza görə yozmamalıydınız.

Siz inancı olmayan və gəlblərində şəkk-şübhə olan insanlar kimi danışırsız.Siz necə olur ki,inanılması mümkün olmayan şeylərə inanır,Guran və Sünnə ilə təsdiqlənmiş hədisləri isə inkar edirsiz.Bu sizin yenədə qərəz və ədalətsizliyinizdən irəli gəlir.

Birincisi,siz özünüz də yaxşı bilirsiz,lakin bilərəkdən Əzrail sözünü yazırsız.Hədisdə Əzrail sözü işlənmir,fəqət ölüm mələyi ifadəsi göstərilir. Mən bunu sizə əvvəldə yazmışdım.Lakin,görünür ki,bu sözlərin sizə bir təsiri olmadı.

Guranda bir çox ayələrdə mələklərin insan cildində insanlara gəlməsi hadisələrindən bəhs olunur.Siz bu məntiqlə gərək o ayələri də inkar edəsiz.Amma,xeyr.Sizin hədəfiniz Abu Hureyra(r.a)-dır.Ona görə də gah yalan,gah da təhrif etməklə ona böhtan atmağa çalışırsır.Siz hələ indiyə kimi mənə bir hədis alimi misal olaraq gətirmədiniz ki,onu ya qəbul etməsin və ya onu saqi hesab etməsin.Bütün iradlarınızda sizin şəxsi təxəyyülünüzün məhsullarıdır.

Musa(a)-ın mələk cildində gəlmiş insanı vurmağına təəcüb edirsiz?

" (Musa) qəzəbindən (əlindəki Tövrat) lövhələrini yerə atdı, qardaşının başından (saç-saqqalından) yapışıb özünə tərəf çəkməyə başladı."

(Quran, Əraf, 150)

(Musa) şəhərə əhalisi xəbərsizkən (günorta istirahət vaxtı) girdi. Orada iki nəfərin vuruşduğunu gördü. Onlardan biri öz adamlarından (yəhudilərdən), digəri isə düşmənlərindən (qibtilərdən) idi. (Musanın) adamlarından olan kəs düşməninə qarşı ondan imdad istədi. Musa onu (əli, yaxud əsası ilə) vurub öldürdü və dedi: "Bu, Şeytan əməlindəndir. Həqiqətən, o, açıq-aşkar bir düşməndir, (insanı haqq yoldan) azdırandır!" (Qasas 15)

Hər halda bu ayələr üzərində düşünməyə dəyər.

Sizin məqsədiniz mən aydındır, mən əvvəldə bunu yazmışdım ki, siz Əbu Hüreyrəni müdafiə etmək üçün hətta peyğəmbərləri günahkar çıxarmaq istəyirsiz. Amma siz buna heç vaxt nail ola bilməyəcəksiz. Allah-təala onları pak qərar verib və Özü onları qoruyur.

Siz mənə yazırsız ki: Halbuki,siz bir hədisi və ayəni düzgün başa düşməyiniz üçün öncə siz dediyiniz təfsir alimlərinə və kitablarına müraciət etməli,eşitdiyiniz ayə və hədisi öz ağlınıza görə yozmamalıydınız. Deyirəm insanda üz olmalıdır ee, neçənci dəfədir ki, siz mənə ağzınıza gələni yazırsız və mən sizə onun mənasını və ya təfsirini sizin alimlərdən gətirirəm, amma bir dəfə də olmadı ki, siz mənə hansısa ayənin təfsirini verəsiz. Buna baxmayaraq siz məni ittiham edirsiz ki, mən quranı və ya hədisləri özbildiyim kimi təfsir edirəm.

İndi mən sizi məyus edib sizə sübut edəcəyəm ki, siz yalan deyirsiz və özünüz ayələrə istədiyiniz təfsiri verirsiz. Yuxarıda siz iki ayə gətirmisiz və iddia edirsiz ki, Musa insanları yumruqla vurub öldürürdü və qardaşını döyürdü. Siz bu ayələrin təfsirinə baxmayaraq onlar haqda rəy çıxarırsız. Amma mən həmişəki kimi təfsirə baxdım və sizin yenə də nahaq olduğunuzu gördüm. Sizin təfsir alimləriniz heç sizin kimi düşünmür və Musanı bu hadisələrdə haqlı sayırlar. Hətta Fəxrəddin Razi öz təfsirində (qəsas 15) sizin kimi fikirləşənlərə çox gözəl bir cavab verir. Onun çox böyük olduğuna görə onu burda yerləşdirmirəm. Qısaca olaraq deyim ki, Musa (ə) o misirlini cavan olarkən, yani peyğəmbərlikdən əvvəl təsadüfən öldürür. Həmçinin alimlər deyirlər ki, o misirli kafir olduğuna görə onun qanı mübahdır. Ölümün səbəbi isə Musanın öz tərəfdarına kömək etməsi nəticəsində baş verdiyini yazırlar. Yaxşı olar ki, onu özünüz oxuyasız, çünki bu ayənin təfsiri çox böyükdür http://haznevi.net/icerikoku.aspx?KID=5238&BID=61

Keçək bizim məsələyə. Siz yəgin bilməlisiz ki, ölüm mələyi Əzraildir (ə). Mən başqa ölüm mələyi tanımıram. Bəli quranda mələklər peyğəmbərlərin yanına insane cildində gəlmələri haqda ayələr var, amma adi insanların yanına gəlmələrini mən oxumamışam. Bunu axı nə üçün etsinlər? Peyğəmbərlərin yanına onlar ya yoxlamağa, yada ki, Allah-təaladan xəbər gətirdiyinə görə gəlirdilər. Əzrail (ə) ya ölüm mələyinin (mənim üçün fərqi yoxdur) əvvəllər insanların canlarını almaq üçün yanlarına insane cildində gəlməsini yalnız Əbu Hüreyrə deyir, ondan başqa bunu heç kəs deməyib. Bunu nəzərə alaraq niyə biz ona inanmalıyıq. Ona bu haqda vəhy gəlib, ya peyğəmbər bu xəbəri yalnız onun qulağına pıçıldayıb?

Yenə də sizə deyirəm ki, Musanın evinə girən insan onun səhabələrindən də ola bilərdi, ona sual etmək və ya nədənsə xəbərdar etmək üçün gələ bilərdi. Amma Musa ona heç mahal vermədən vurub onun gözünü çıxarır. Sizin göstərdiyiniz ayədə Musa kafiri öldürdüyünə görə Allahdan üzr istəyir, amma burada Allahın göndərdiyi mələyin gözünü çıxardığına görə isə üzrxaxlıq etmir?! Həmçinin siz keçən dəfə dediz ki, Musa elə bildi ki, onun evinə oğru girib, ona görə onu vurdu. Gülməli də olsa deməliyəm ki, əvvəla Musa öz xalqı ilə 40 il səhrada gəzdilər. Onların evləri yox idi, sadəcə dörd taxta üstə dəri sərib və ya dərilərdən bir sığınacaq düzəldib bir-iki gün yatmaq üçün özlərinə müvəqqəti yer düzəldirdilər. Onlar 40 il bədəvi ərəblər kimi həyat tərzi sürdülər. Bu şəraitdə Musanın “evində” oğurlanası nə ola bilərdi ki, o bu insane haqda belə pis fikirləşdi? Həmçinin əgər o insane oğru idisə, onda onu şəriətə əsasən cəzalandırmaq lazım idi, yəni onun əlini kəsməli idilər, amma Musa (ə) Allahın qanununa zidd olaraq, heç bir məhkəməsiz vurub onun gözünü çıxarır!

Sonra da deyirsiz ki, mən Quran və Sünnə ilə təsdiqlənmiş hədisləri inkar edirəm! Mən inkar edirəm, ya siz?

Ничтожен ты или велик - причина тому... твой язык... /Носир Хисроу/

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Yuxarıda qeyd etdiyim kimi peyğəmbərlər Allahın əmri ilə hərəkət edirlər və onun şəriətini icra edirlər. Bunu bilə bilə siz Əbu Hüreyrənin Davud və oğlu Süleyman peyğəmbərlər haqda gətirdiyi hədisi eşidib necə qəbul edirsiz? Necə olur ki, Allahın peyğəmbəri şəri qanunlara əsasən bir hökm çıxarır, onun oğlu Süleyman peyğəmbər isə həmin qanunlara görə digər hökm?

Mən həmçinin bir sıra ayələr gətirdim ki,bəzən peyğəmbərlər xətalara yol veriblər və buna görə Allah onları tənbeh etmişdir.

Bəzən və adətən verilən hökmlər ictihada əsasən verilir.İctihad isə insanın şəxsi biliyi,təcrübəsi və s.xüsusiyyətlərinə görə olur.Heç şübhəsiz ki,peyğəmbərlər də insan idilər və onlar sizin imamlardan fərqli olaraq xəta edirdilər.Bir insanın və ya peyğəmbərin xəta etməsi,sonra o xətanın Allahın izni ilə düzəldilməsində siz nəsə qəribə bir şey görürsüz?Konkret bu hadisədə olan hökm bir ictihad səbəbi ilə verilən hökmdür.

(Ya Rəsulum!) Davudu və Süleymanı da (yad et)! O zaman ki, onlar bir tayfanın qoyunlarının girib xarab etdiyi bir əkin sahəsi haqqında hökm verirdilər və Biz də onların hökmünə şahid idik.

Biz onu (məsələnin hökmünü) dərhal Süleymana anlatdıq. Və onların hər birinə hökm (hikmət, peyğəmbərlik) və elm (şəriəti dərindən bilmək) verdik. Biz dağları və quşları Davudla birlikdə (Allahı) təqdis edib tə'rifləsinlər deyə ona ram etdik. Bunları (sizə təəccüblü görünsə də, lövhi-məhfuzdakı əzəli hökmümüzlə) Biz etmişdik. (Ənbiya 78-79)

Bu ayələrin şərhinə baxsaz yəqin ki,sizə çox şey aydın olar.

Əvvəla peyğəmbərlər ictihad etmirlər, çünki ictihadın yolu zənndir. Halbuki peyğəmbərlər hökmləri vəhylə əldl etməyə qadirdirlər. Gətirdiyiniz bu ayənin Fəxr Razinin təfsirinə baxsanız, o orda bunun (peyğəmbərlərin ictihad etməmələri) izahını yaxşı verib.

Yenə də sizə deyirəm ki, siz qurana özbildiyiniz təfsiri verirsiz. Tutalım ki, məni aldatdız, Allahı da aldatacaqsız? Heç olmasa hərdən bir təfsirlərə baxın!

Allah-təala Davud (ə)-ı peyğəmbərliyə təyin etdi. O, insanlarla xoş rəftar edər və qarşılaşdıqları çətin məsələlərdə ədalətlə hökm çıxarıb onlara kömək edərdi. Quranda onun haqqında belə buyurulur: “Ey Davud! Biz səni yer üzündə xəlifə, nümayəndə qərar verdik. İnsanlar arasında haqq və ədalət ilə hökm et.”

Başqa bir ayədə Davud (ə) belə vəsf edilir: “Qüvvətli bəndəmiz Davudu yadına sal! Çünki o daim Allaha sığınan bir kimsə idi. Biz dağları ona ram etmişdik. Onlar axşam-səhər onunla birlikdə Allahı təqdis edib şə”ninə tə”riflər deyərlər. Biz quşları da toplu halında onun ixtiyarına vermişdik, hamı ona tabe idi. Biz onun mülkünü möhkəmləndirmiş, ona hikmət və düzgün hökm vermək qabiliyyəti bəxş etmişdik.” (“Sad” surəsi, ayə:17-20)

“Həqiqətən o, dərgahıma yaxın olacaq və onun qayıdıb gələcəyi yer də gözəl olacaqdır.” (“Sad” surəsi, ayə:25)

“Biz peyğəmbərlərin bəzisini digərindən üstün etdik və Davuda Zəbur verdik.” (“İsra” surəsi, ayə:55)

Davud (ə) o şəxsdir ki, Allah-təala ona kitab vermiş və insanları haqqa hidayət etməyi (öz zamanında) məhz ona həvalə etmişdir. Belə ki, Qurani-kərimdə bu haqda deyilir: “Hər kim Allahın nazil etdiyi (kitab və şəriət) ilə hökm etməsə, əlbəttə onlar zalımlardır” (“Maidə” surəsi, ayə:45).

Oğlu Süleyman da (ilahi) elm və qəzavəti (hökm çıxarmağı) irs olaraq ondan almışdır. O heç vaxt atasının verdiyi hökmün əleyhinə hökm çıxarmamış və dediyi sözün ziddinə bir şey söyləməmişdir. O özü ilahi peyğəmbərlərdən biri idi və təbii ki, atasını hamıdan yaxşı tanıyırdı. Belə bir insan öz doğma atası ilə müxalifətçilik edə bilərdimi?!

Burada bir incə məsələyə toxunmaq istəyirəm:

1. Süleyman (ə) öz atasının verdiyi hökmün əleyhinə heç bir hökm çıxara bilməzdi. Çünki onun başqa bir hökm verməsi Allah-təalaya qarşı etiraz və atasına ehtiramsızlıq olardı.

2. Hədisdən belə məlum olur ki, Həzrəti Davud(ə)-ın şikayətçilərə verdiyi hökm həzrəti Süleyman(ə)-ın sonradan verdiyi hökm ilə tamamilə ziddiyyəti olmuşdur. Deməli onlardan biri haqlı, digəri isə haqsız olmuşdur. Bu da qeyri-mümkündür, çünki peyğəmbərlər nəinki qəzavədə, hətta adi işlərdə belə, səhvə yol verməzlər. Onların malik olduqları elm adi bəşər elmi deyil, ilahi elm olmuşdur. Bu elm onlara vəhy, mələklər və ilham yolu ilə verilmişdir. Belə nəticəyə gəlirik ki, peyğəmbərlərin (şəri məsələlərdə) səhvə yol verməsi və günah etmələri qeyri-mümkündür.

“Hər kəs Allahın nazil etdiyi ilə hökm etməzsə, əlbəttə onlar fasiqdirlər (günahkardırlar).” (“Maidə” surəsi, ayə: 47)

3. Əbu Hüreyrənin dediyinə görə Davud (ə) sanki qadının böyüklüyünə görə onun xeyrinə hökm vermişdir. Belə bir işi Allah peyğəmbərindən yox, savadsız, səfeh və nadan insanlardan gözləmək olar. Allah bütün eyb və nöqsanlardan uzaq olduğu kimi, Onun peyğəmbərləri də günahsız və xətasız olmuşlar.

4. Həzrəti Süleyman(ə)-ın da yaşca kiçik qadının xeyrinə hökm verməsi qeyri-məntiqidir. Yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi peyğəmbərlər yalnız ədalətə əsaslanaraq hökm verərlər və kiminsə və yaxud nəyinsə xatirinə haqqa göz yummazlar.

Gətirdiyiniz ayələrə gəlincə isə (Ənbiya 79-80):

“(Ya Məhəmməd!) Davudu və Süleymanı yad et! O zaman ki, onlar bir tayfanın qoyunlarının girib xarab etdiyi bir əkin sahəsi haqqında hökm verirdilər və Biz də onların hökmünə şahid idik. Biz məsələnin hökmünü dərhal Süleymana anlatdıq. Və onların hər birinə hökm (hikmət, peyğəmbərlik) və elm verdik. Biz dağları və quşları Davudla birlikdə (Allahı) təqdis edib tərifləsinlər deyə ona ram etdik. Bunları (sizə təəccüblü görünsə də Lövhi-məhfuzdakı əzəli hökmümüzlə) Biz etmişdik”

İbn Mesûd, Sureyh ve Mukâtil (r.h.), şöyle demişlerdir: "Bir çoban geceleyin, bir üzüm bağının yanına yatak kurdu (sürüsünü orada yatırdı). Derken çoban farkında olmadan, koyunlar o bağa girdi; üzüm dallarını yiyerek, bağı işe yaramaz hale getirdi. Ertesi gün, bağın sahibi, Dâvud (a.s.)´a başvurdu. Dâvud (a.s.) da, o bağın değeriyle koyunun değeri arasında bir farklılık olmadığı için, koyunların bağ sahibinin olacağı şeklinde hükmetti... Onlar çekip gittiler. Derken, Süleyman (a.s.)´a rastladılar. Bunun üzerine Süleyman (a.s.) onlara, "Aranızda nasıl hükmetti?" deyince, onlar, Dâvud (a.s.)´ın verdiği hükmü anlattılar. Süleyman (a.s.), "Bu hükümden başka bir hüküm her iki tarafın durumuna daha uygun olabilir" dedi. Bu söz, Dâvud (a.s.)´a ulaştı. Derken, Dâvud (a.s.), Süleyman (a.s.)´ı çağırdı ve ona, "Babalık ve peygamberlik hakkı için, o iki tarafın durumuna daha uygun olan şeyi bana haber vereceksin..." dedi.

Bunun üzerine Hz. Süleyman (a.s), "Sürüyü, kendisinden yararlanmak üzere, bağın sahibine verirsin, çoban da, eski halini alıncaya kadar o bağı islâh etmeye çalışır. Daha sonra sürüyü, sahibine geri verirsin" dedi. Dâvud (a.s.), bunun üzerine, "Hüküm, senin verdiğin hükümdür" dedi ve ayni karan verdi. İbn Abbas (r.a.) bu hükmü verirken, Hz. Süleyman (a.s)´ın yaşının onbir olduğunu söylemiştir.

Ayədəki “Hər birinə elm və hikmət verdik” cümləsinə diqqət yetirsəniz görəcəksiniz ki, hər iki hökm ilahi qanunlar əsasında verilmişdir və hər şeyi bilən Allah şübhəsiz ki, bu əhvalatdan da agah olmuşdur. Amma siz deyirsiz ki, Davud (ə) ictihad edərək hökm vermiş və buna görə də səhv etmişdir.

Deməli hər iki əmr Allah tərəfindən nazil olmuşdur və buna görə də onlar arasında heç bir ixtilaf ola bilməz. Sadəcə olaraq birinci hökm (Həzrəti Davudun verdiyi hökm) sonradan Həzrəti Süleymana nazil olmuş hökm ilə əvəz edilmişdir.

Allah-təala belə bir hökm verməklə əkin sahibinə icazə verir ki, qoyunlara malik olmadan onlardan bəhrələnib öz zərərini ödəyə bilsin. Qoyunların sahibi isə belə bir vəziyyətdə yenidən öz heyvanlarına malik olmaq üçün necə olursa olsun, dəyən ziyanı ödəməyə çalışacaqdır. Vəhy Həzrəti Süleymana nazil olduqdan sonra dərhal onu atasına (yəni Davud(ə)-a) bəyan etdi. Davud (ə) da tərəddüd etmədən bu əmri qəbul etdi. Çünki, bu Allah tərəfindən gəlmiş bir əmr idi.

Diqqətlə baxsaz görərsiaki, Süleymanın verdiyi hökm atası Davudun hökmünə zidd deyil, çünki Davud Allahın (ona nazil olan) şəriətinə əsaslanaraq (gətirdiyim hədisə baxın) torpaq sahibinə onun qiymətini ödəməyi əmr etdi. Torpağın qiyməti qoyunların qiyməti ilə bir olduğuna görə, o qoyunları torpaq sahibinə verməyi amr edir.

Bu hökmü eşidən Süleyman (onun 11 yaşı var idi və ona dərhal Allahdan vəhy gəldi) bunu başqa bir yolla hökm verərdim – deyir və bunu atasına söyləyir. Atası da onun bu hokmü Allahdan vəhylə aldığını bilib bu cür hökm verir.

Fikir verin – Davud hökm verir!

Bu Fəxr Razinin təfsiridir http://www.haznevi.net/icerikoku.aspx?KID=5231&BID=61

Məsləhət görürəm onu oxuyasız, mən sizə sadəcə bir hissəsini yazdım.

Qalan yazılarınız bu temaya aid olmadığı üçün onları "Səhabələr" temasına köçürüb orada cavab verəcəyəm!

Ничтожен ты или велик - причина тому... твой язык... /Носир Хисроу/

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

  • 4 weeks later...
Yox, siz mənə bunun cavabını verməmisiz, və yenə də vermədiz. Siz deyirsiz ki, bucür

inanılmaz hadisələr quranda da var, missal üçün Süleyman peyğəmbərin qarışqa ilə danışması, Allahın insanları meymuna döndərməsi və s. Mən isə sizdən tamam başqa şeyi soruşuram. Mən sizdən bu rəvayətlərin səhihliyini, bu əhvalatların mümkünlüyünü soruşmuram. Mən sizdən bu rəvayətlərin necə yalnız Əbu Hüreyrənin nəql etdiyini soruşuram, belə çıxır ki, bunları peyğəmbər yalnız ona danışıb!?

Mən sizə bunun cavabını vermişdim və demişdim ki,Abu Hureyra(r.a) və digər səhabələrin çoxlu hədis rəvayət etmələrinin əsas səbəbi onların uzun ömür yaşamaları,həmçinin digər səhabələrdən də hədis rəvayət etmələri idi.Xüsusən Abu Hureyra(r.a) hafizəsi və Rasulullah(s.a.s)-ə sual vermə cürətinə görə digərlərindən seçilirdi.

Siz elə danışırsız ki,guya İslamda hədislərin hamısını Abu Hureyra(r.a) danışıb.Axirət,qiyamət əlamətləri,məişətlə bağlı minlərlə hədisləri ayrı-ayrı səhabələr rəvayət etmişlər.Misal olaraq bir ikisini yazıram.

Əbu Musa Abdullah bin Qeys əl-Əs'aridən -radıyallahu anhu- Peyğəmbərin -səlləllahu

aleyhi və alihi və-s-səlləm- belə dediyi rəvayət olunur: “Həqiqətən Gunəs batdığı yerdən3 doğan

zamana qədər gecə Allah Oz əlini acar ki, gunduz gunah edənlər tovbə etsin, və gunduz Allah Oz

əlini acar ki, gecə gunah edənlər tovbə etsin” (Muslim, 2760).

Əbu Səid Sa'd bin Malik bin Sinan əl-Xudridən -radıyallahu anhu- Peyğəmbərin -

səlləllahu aleyhi və alihi və-s-səlləm- belə dediyi rəvayət olunur: “Sizdən əvvəlkilərdən

(ummətlərdən) biri doxsan doqquz adam oldurmusdu. Dunyada ən cox bilənin kim olduğunu

sorusmus və ona bir rahibi8 gostərmislər. Onun yanına gələrək demisdir ki, doxsan doqquz adam

oldurmusəm və sorusmusdur ki, buna tovbə varmı? O demisdir: “Xeyr”,- adam rahibi də

oldurərək bununla sayı yuzə tamamladı. Sonra dunyada ən cox bilənin kim olduğunu sorusmus

və ona bir alimi gostərmislər. Onun yanına gələrək demisdir ki, yuz adam oldurmusəm və

sorusmusdur ki, buna tovbə varmı? O demisdir: “Bəli! Kim tovbə edənlə tovbəsi arasına girə

(tovbə edənə mane ola) bilər? Đnsanların Allah təalaya ibadət etdikləri (filan) yerə get, onlarla

birgə Allaha ibadət elə və oz torpağına qayıtma, cunki ora sər yerdir. O yola dusub yarısına9

catmısdır ki, olum onu haqladı. Onun oldurulməsi ucun rəhmət və əzab mələkləri oz aralarında

mubahisə etməli oldular. Rəhmət mələkləri dedilər: “O tovbə edərək qəlbi ilə Uca Allaha tərəf

(doğru) gəlmisdir!” Əzab mələkləri isə dedilər: “O həqiqətən hec bir xeyir is gorməmisdir”.

Onların yanına insan qiyafəsində bir mələk gəldi ki, onu oz aralarında hakim təyin etdilər. O

dedi: “Bu iki (gəldiyi yerdən bura və burdan gedəcəyi yerə qədər) məsafəni olcun, hansına yaxın

olarsa, ora da aiddir. Olcdukdə gordulər ki, gedəcəyi yerə yaxındır və onu(n ruhunu) rəhmət

mələkləri aldılar” (əl-Buxari, 6/373, 374; Muslim, 2766)

Hamı bilir ki,elə səhabələr var idiki yalnız onlar Rasulullah(s.a.s)-dən müəyyən xəbərləri eşitmişdilər.Hüzeyfa(r.a)-da bunlardan biri idi.Həmçinin Muaz bin Cəbəl (r.a.) rəvayət edir ki, mən Peyğəmbər (s.a.s) birgə onun uzunqulağının tərkində olarkən o mənə dedi: «Ey Muaz! Bilirsənmi Allahın bəndələr üzərində və bəndələrin də Allah üzərində olan haqqı nədir?» Mən dedim: «Allah və rəsulu daha yaxşı bilir!» O dedi: «Allahın bəndələr üzərində olan haqqı Ona ibadət edib heç bir şeyi Ona şərik qoşmamaları, bəndələrin Allah üzərində olan haqqı isə Ona şərik qoşmayana əzab verməməsidir!» Mən dedim: «Ey Allahın elçisi, insanları bu şad xəbərlə müjdələyimmi?» O dedi: «Xəbər vermə ki, arxayınlaşmasınlar!» «Səhihul Buxari, 128» «Səhih Muslim, 30»

Belə misalları çox çəkmək olar.

Məsələ bundadır ki, Peyğəmbər namazlardan sonra ümmətinə keçmiş peyğəmbərlər və onların həyatları haqda nağıl yox, həqiqəti danışırdı. O öz xütbələrində o peyğəmbərlərdən və ümmətlərdən öz ümmətinə xəbər verirdi ki, səhabələr onların işlərindən, həyatlarından məlumatlanıb bu əhvalatlardan ibrət alsınlar. Amma Əbu Hüreyrənin söylədiyi rəvayətlərdən nə ibrət almaq olar?

Siz yenədə əsassız danışırsız.Hamı bililr ki,Abu Hureyra(r.a) yolu olə gələn hədislərin böyük əksəriyyəti Axirət,təqva,əxlaq və s.ibrətamiz mövzulardandır.Bu faktı görməmək ən azı haqqsızlıqdır.Siz hər dəfə bir-iki sizə görə şübhəli hədislər gətirir,sonra bu necə ola bilər deyərək bunlara qarşı iradlar bildirirsiz.Əvvala ilk öncə sizə onu deyim ki,nə siz və nə də mən hədis sahəsində mütəxəssis olmadığımız üçün hər xoşumuza gəlmədiyimiz hədisə irad bildirməyimiz doğru olmazdı.Xüsusən bu sizə aiddir.Əhli Sünnənin hədis sahəsində böyük alimləri,mütəxəssisləri və tənqidçiləri vardır və indiyə kimi bütün hədislər baradə müəyyən hökmlər verilmişdir.Qurandan başqa heç bir kitab tənqiddən və təhlildən uzaq ola bilməz.Buxari və Muslimin kitabları da daxil olmaqla heç bir kitaba toxunulmazlıq ünvanı verilməmişdir.Fəqət hamı bilir ki,Buxari və Muslimin kitablarında olan hədislər seçilərkən müəllifləri tərəfindən çox diqqətlə və tam səhih isnadla tərtib olunmuşlar.

Siz əgər nədəsə nöqsan axtarırsınızsa bunu birinci özünüzdə görməlisiniz.Sizin əgər öz kitablarınızdan kifayət qədər xəbəriniz olsaydı burda Abu Hureyra(r.a) haqqında əsassız iddialar irəli srməzdiniz.Çünki,sizə qəribə görsənən hadisələrin,vaqiələrin bir qismi Quranda,daha böyük əksəriyyəti isə sizin kitablarda mövcuddur.Bunları bilə-bilə siz yenə də nəsə bir “əmma” axtarırsız.

İstəsəniz mən sizə sizin kitablardan bir neçə sizə qəribə görsənən hədisləri sizə misal gətirə bilərəm. Məclisinin “Bihar əl-Ənvar” kitabı, cild 65, səh. 79-da belə fəslə (bab) rast gələ bilərsiz: “Tülkü, Dovşan və Şirin danışması”. Orada bu rəvayətlərdə var:

“İki canavarın Əliyə (Allah ondan razı olsun!) salam verməsi” (Mədinətül məaciz”, cild 1, səh. 266 rəvayət 169)

Dəvə ilə paltarın danışması (“Mədinətül məaciz”, cild 1, səh. 273 rəvayət 170)

Badımcanın Əliyə (r. a) şəhadəti (“Mədinətül məaciz”, cild 1, səh. 418 rəvayət 278)

Siyahını uzatmağa yəqin ki,ehtiyac yoxdur

Siz Musa(a) və daşla bağlı olan hədisi gətirir sonra deyirsiz:

Mən daşın hərəkət etməsinin mümkünlüyünü inkar etmirəm, Allah hər şeyə qadirdir! Amma belə bir hadisə yalnız mühüm işlərin sübuta yetməsi üçün baş verə bilərdi.

Sonra isə siz deyirsiz.

Həzrəti Musa (ə) çimdiyi vaxt necə, hər hansı bir möcüzəyə ehtiyac duyulurdumu? Onun peyğəmbərliyinə Bəni İsrail camaatı şəhadət vermiş və ondan kimsə möcüzə tələb etmirdi. Onlar sadəcə onun övrətinə baxmaq istəyirdilər ki, görsünlər ki, o sağlamdır ya yox. Əvvəla onlar bunu başqa yollarlarla da öyrənə bilərdilər.

İnsanın bədənində eyb və nöqsanın olması isə adi bir haldır və bu nöqsanlar peyğəmbərə heç bir xələl gətirə bilməz

Yəhudilərin onun sağlam olması baradə şübhələri var idi.Bu hadisənin baş verməsinin də səbəbi məhz bu idi.

Konuyla ilgili hadîsler:

Ya'lâ b. Ümeyye'den yapılan rivayette, demiştir ki:

«Resûlüllah fa.s.) Efendimiz bir adamın açık yerde soyunup yıkandığım görünce (üzüldü), çıkıp Allah'a hamd-u senada bulun¬duktan sonra şöyle buyurdu: «Şüphesiz ki, Azız ve Celîl olan Allah haya sahibidir ve (günâhları, kusurları) örtüp gizleyendir. O bakım¬dan hayâlı olmayı ve örtünmeyi sever. Sizden biri guslettiği zaman örtünsün!»

(Ebu Dâvud/Hammaın : İ, vitir; 23. Nesâî/Gusül: 7. Ahmed : 4/224.)

Ebû Hüreyre (r.a.)'den yapılan rivayette, Resûlüllah (a.s.) Efen-dimiz'in şöyle buyurduğunu söylemiştir: «İsrailoğulları çırılçıplak bir vaziyette yıkanırlar ve birbirlerine bakarlardı. Musa Peygam¬ber ise yalnız başına yıkanırdı. Bunun üzerine dediler ki: Vallahi Musa'yı bizimle beraber yıkanmaktan alıkoyan tek şey, onun hâ-yesinde (yumurta, erkeklik bezi) şişkinlik vardır.»

Musa Peygamber bir gün yıkanmak üzere gitmişti, elbisesini çıkarıp bir taş üzerine koydu, taş onun elbisesini alıp kaçtı (veya bir rüzgâr alıp götürdü). Musa da o taşın peşine takılıp, ey taş el¬bisemi, ey taş elbisemi! diyerek koşuyordu, derken İsrailoğulları onun edep yerini gördüler, hâyesinde de şişkinlik olmadığını, Mu¬sa'da bir ianza bulunmadığım müşahede ettiler. Sonunda Musa el¬bisesini yakalayıp aldı ve taşa da bir darbe vurdu.» (Buharî/Gusül : 20. ^üslim/Hayiz j 75^ fezâil j 155,156. Ahmed : 2/315,515.)

Ali b. Zeyd'den yapılan rivayette, Enes b. Mâlik (r.a.), Peygam¬ber (a.s.) Efendimizin şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir: «Şüp-hesis ki Musa b. İmrân (a.s.) suya girmek istediğinde, suya iyice girip edep yerleri görülmeyecek seviyeye geldikten sonra elbisesini sokardı.» (Ahmed i 3/262)

Bundan əlavə sizə Qumminin təfsirində gətirdiyi və Tabarsinin və Cəzairinin qeyd etdikləri hədisi gətirirəm.

واما قوله (يا ايها الذين آمنوا لا تكونوا كالذين آذوا موسى فبراه الله مما قالوا وكان عند الله وجيها) أي ذاجاه قال وحدثني أبي عن النضر بن سويد عن صفوان عن ابي بصير عن ابي عبدالله عليه السلام ان بني إسرائيل كانوا يقولون ليس لموسى ما للرجال وكان موسى إذا أراد الاغتسال يذهب إلى موضع لا يراه فيه أحد من الناس وكان يوما يغتسل على شط نهر وقد وضع ثيابه على صخرة فأمر الله الصخرة فتباعدت عنه حتى نظر بنو إسرائيل اليه فعلموا انه ليس كما قالوا فانزل الله (يا ايها الذين آمنوا لا تكونوا ...الخ) أخبرنا الحسين بن محمد عن المعلى بن محمد عن احمد بن النضر عن محمد بن مروان رفعه اليهم عليه السلام فقال يا ايها الذين آمنوا لا تؤذوا رسول الله في علي عليه السلام والائمة عليهم السلام كما آذوا موسى فبرأه الله مما قالوا.

وقال علي بن ابراهيم في قوله (يا ايها الذين آمنوا اتقوا الله وقولوا قولا سديدا) أي صحيحا أخبرنا الحسين بن محمد عن المعلى بن محمد عن علي بن اسباط

http://www.al-shia.com/html/ara/books/tafs...mi-j2/18-1.html

Bu hədisə başqa bir iradım budur ki, Əbu Hüreyrədən başqa bu hədis (Bəni İsrail camaatı haqqında) heç bir mühəddis və ravi tərəfindən nəql olunmamışdır.

İstisna deyil ki,bu hədisi Abu Hureyra(r.a) yəhudi alimlərdən eşitmişdir.Çünki,bilindiyi kimi O bir çox səhabədən həmçinin İslamı qəbul etmiş yəhudilərdən də hədis rəvayət etmişdir.

Sonra siz Çoban və canavarın hadisəsini gətirirsiz və deyirsiz.

Bir qədər əvvəl qeyd etdim ki, heyvanların danışması, cansız cisimlərin hərəkət etməsi və s. kimi qeyri-adi təbii hadisələr yalnız zəruri məsələlərin isbatında (məsələn insanlar peyğəmbərlərdən möcüzə istədikləri zaman) belə qeyri-adi işlər baş verə bilər. Yəni insanlara həm Allahın qüdrət və əzəməti, həm də peyğəmbərlərin həqqaniyyəti (Allah-təala tərəfindən göndərildiklərinin həqiqət olduğu) sabit olar. Amma yersiz və heç bir səbəb olmadan canavarın və ya inəyin (bu hədisdə mövcuddur) dil açıb danışması

qeyri-mümkündür.

Ola bilər ki,bir hadisənin baş vermə səbəbi və hikməti bizə qəribə gəlsin.Bu o demək deyil ki,həmin hadisəni inkar etmək lazımdır.Necə ki,Adəmin yaranması mələklərə qəribə gəlmişdi.

(Ya Rəsulum!) Sənin Rəbbin mələklərə: "Mən yer üzündə bir xəlifə (canişin) yaradacağam", - dedikdə (mələklər): "Biz Sənə şükür etdiyimiz, şə'ninə tə'riflər dediyimiz və Səni müqəddəs tutduğumuz halda, Sən orada (yer üzündə) fəsad törədəcək və qan tökəcək bir kəsmi yaratmaq istəyirsən?"- söylədilər. (Allah onlara: ) " Mən bildiyim şeyi siz bilmirsiniz!" - buyurdu.

(Baqara 30)

Məryəmin yayda məbəddə ibadət edərkən qış meyvələri,qışda isə yaz meyvələrini yeməsi,Musa(a) ilə Allahın digər peyğəmbərlər kimi deyil, məhz özünün birbaşa danışması və s.digər hadisələr ilk baxışda bəzilərinə zəruri olmayan addımlar kimi görsənə bilər.İslamda isə hər şey iman gətirdim deməklə başlayır.

Həmçinin Allah Təala kafirlər baradə buyurur:

Onun üstündə on doqquz (nəfər gözətçi mələk) vardır. Biz cəhənnəm gözətçilərini yalnız mələklərdən etdik. Biz onların sayını ancaq kafirlərin imtahana çəkilməsi, kitab verilənlərin yəqinlik hasil etməsi (çünki onların kitablarında bu mələklərin sayı on doqquzdur), iman gətirənlərin imanının daha da artması, kitab əhlinin və mö'minlərin (bununla əlaqədar Muhəmməd əleyhissəlam barəsində) şübhəyə düşməməsi, həmçinin qəlblərində mərəz (nifaq və şəkk mərəzi) olanların və kafirlərin: "Allah bu misalla nə demək istəyir?" - demələri üçün (on doqquz) etdik. Allah istədiyi kimsəni (haqq yoldan) belə sapdırır və istədiyini də doğru yola salır. Rəbbinin ordularını özündən başqası bilməz. Bu (vəsf olunan Səqər) insanlar üçün ancaq bir öyüd-nəsihətdir! (Muddəssir 30-31)

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Siz hər dəfə bu misalı gətirib,sonra izah verirsiz.Hədisdən açiq-aşkar görünür ki,Aişə(r.a)-nin etirazı onun məhz bu hədisin deyilməsi tərzinə idi.Bu onu göstərir ki,Səhabələr nəinki,hədislərin səhihliyinə,hətta deyilmə tərzlərinə də diqqət edərdilər.Bu arqument də sizin xeyrinizə deyil.Bu baradə mən sizə əvvəllər yazmışam.

Əgər danışıq tərzi olsaydı, onda Aişə eşidə və ya başa düşəcəyi tərzdə danış deyərdi. Amma o saya biləcəyi gədər deyir, aydındır ki, söhbət miqdardan gedir. Deməli Əbu Hüreyrə həddindən artıq çox hədis danışırdı ki, onu heç saya da bilmirdilər. Yani Aişə deyir ki, Peyğəmbər heç bu qədər hədis danışmayıb.

Xahiş edirəm mənim üçün bu ifadənin mənasını yazın, əsas isə o qeyd etdiyim sözün:

Nebi aleyhisselam konuşurken bir kimsenin sayabileceği şekilde konuşurdu

Mən sizə cavab olaraq bunları sitat gətirə bilərəm.Bir az diqqətli və adil olun.

Ebu Hureyre, bir defasında Hz. Aişe'nin hücresi önünde oturmuş hadis rivayet ediyordu. Sonra da "Ey hane sahibi! Söylediklerimden herhangi bir şeye itiraz ediyor musun?" diye soruyordu.

Hücresinde namaz kılmakta olan Hz. Aişe onun rivayet ettiği şeylerden hiçbirisine itiraz etmedi. Ancak dedi ki: "Resulullah aleyhisselam sizin yaptığınız gibi arka arkaya hadis irad etmezdi." (Müslim, nr. 2493; Ebu Davud, nr. 3655; Tirmizi, nr. 3643; Buharî, VI, 322.)

Müslim'de geçen diğer bir ri¬vayette, Hz. Aişe namazı bitirdikten sonra yanında bulunan Urve'ye: "Bana biraz önce söylediklerini işitmiyor musun! Nebi aleyhisselam konuşurken bir kimsenin sayabileceği şe¬kilde konuşurdu." demiştir.

(Müslim, nr. 2493.)

Meşhur sahih sahiplerinden İbn Hibban "Aişe (r.anha)'nın burada kullandığı 'Ebu Hureyre'nin sözünü ona red¬dedecektim' sözü ile onun hadis rivayeti şeklini kasdetmiştir. Yoksa bizzat hadise itiraz etmemiştir" demiştir. (İbn Hibban, Sahih s. 261.)

İbn Hacer ise Ebu Hureyre'yi (ara vermeden) hadis rivayetinde mazur görür. Ebu Hureyre bu şekilde hadis rivayetinde mazurdu. Çünkü ezberi çok, rivayetleri genişti. Hadis rivayetine başla¬dığı zaman (âdeta) ara vermek imkânına sahip değildi. Bazı şairlerin dediği gibi: "Ben kısa kesmek istiyorum ancak kafi¬yeler beni sıkıştırıyorlar." (Fethü'l-Bari, VII, 390; Accac el-Hatib, 289).

Book 31, Number 6084:

This hadith has been transmitted on the authority of Abu Huraira but with the variation that the hadith transmitted on the authority of Malik conclude with the words of Abu Huraira and there is no mention of a transmission of these from Allah's Apostle (may peace be upon him) : "who spreads his cloth," to the end.

Bu hədisi (Book 031, Number 6083) Əbu Hüreyrə danışmışdır. Amma Malik öz vaxtında deyir: Bu hədisi biz Əbu Hüreyrədən eşitdik, amma Peyğəmbərin belə dediyinə “o kəsdir ki, mənim hədislərimi yayır” heç bir sübut t. bilmədik.

Gördüyünüz kimi Əbu Hüreyrənin vaxtında yaşayan səhabələr ona inanmır, onun sözlərini qəbul etmir və bunu Müslüm də öz Səhihində təsdiq edir.

Mən əslində sizin bu şübhələrinizə cavab vermişdim.Bir də təkrarlaya bilərəm.Bir çox səhabələr hədis eşidərkən bunu təsdiqləyən ikinci bir adamı şahid olaraq istərdilər.Həmçinin Quran toplanarkən bir ayəni təsdiqləyən ikinci bir adamın olması bir şərt idi.Kim olur olsun ondan bir xəbər eşidilərkən bunu təsdiqləyən bir adamım olması bir təsdiqləyici amil kimi öz rolunu oynayırdı.Misal olaraq aşağıdakı misalı nəzərinizə çatdırıram.

Ebu Sa'îdi'l-Hudri (radıyallahu anh) anlatıyor: "Ensârın bulunduğu bir mecliste oturuyordum. Ebu Musa el-Eş'arî (radıyallahu anh) beti benzi atmış olarak çıkageldi. Korku içinde olduğu hâlinden belli idi. Bize: "Hz. Ömer (radıyallahu anh)'in huzuruna girmek için izin istedim. Üç sefer tekrar etmeme rağmen cevap alamadım. Ben de geri döndüm. Arkamdan adam göndererek geri çağırttı ve: "Niye girmedin" diye sordu. "Üç sefer izin istedim, cevap alamayınca geri döndüm. Çünkü Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)'ın: "Biriniz üç sefer izin istedikten sonra cevap alamazsa geri dönsün" dediğini işittim" diye açıklama yaptım. Bu cevabım üzerine Hz. Ömer (radıyallahu anh): "Hz. Resûl (aleyhissalâtu vesselâm)'ın böyle söylediğine dâir ya delil getirirsin veya elimden çekeceğini sen bilirsin" dedi. İçinizde Resûlullah (âleyhissalâtu vesselâm)'dan bunu işiten var mı?" diye sordu. Ubey İbnu Ka'ab: "Seninle cemaatin en küçüğü gelebilir" dedi. Cemaatin en küçüğü bendim. Kalktım. Ebu Musa (radıyallahu anh) ile beraber gittik. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)'ın bunu söylemiş olduğunu haber verdim. Bunun üzerine Hz. Ömer, Ebu Musa (radıyallahu anhüma)'ya: "Ben seni itham etmiyorum. Fakat halkın Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) hakkında gelişigüzel konuşmasından korktum" dedi."

Bu hadîsin fârklı tariklerinde bâzı açıklayıcı ziyadeler gelmiştir. Ebu Bürde (radıyallahu anh)'nin rivayetinde Ubey İbnu Ka'ab (radıyallahu anh) Hz. Ömer'e çıkışır: "Ey İbnu'l-Hattâb, Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)'ın Ashâbına azâb (verici) olma!" Hz. Ömer de ona şu cevabı verir: "Subhânallah! (Niye yanlış anladınız!) Ben yeni bir hadîs işittim ve tahkik edeyim dedim." (Müslim, nr. 2145)

Hz. Ömer (radıyallahu anh)'le ilgili son bir misâlimiz Misver İbnu Mahreme'nin rivâyetidir. Der ki: "Hz. Ömer (radıyallahu anh), kadınlarda düşüğe sebep olanların cezası hakkında bir şey bilmiyordu. Halka sordu. Muğîre İbnu Şu'be (radıyallahu anh): "Resülullah (aleyhissalâtu vesselâm)'ın bu mevzuda, erkek veya kadın bir köleye hükmettiğine şâhid oldum" dedi. Hz. Ömer (radıyallahu anh): "Bu hadîs için, seninle beraber şâhid olan bir başkasını daha getir!" diye emretti. Muhammed İbnu Mesleme (radıyallahu anh) şâhidlik etti." (Kutub-i Sitte)

Aşağıdakı hədis sizə kifayət etmir?

Amr b. Hazm anlatıyor: "Mescidde Ebu Hureyre'nin de bulunduğu bir cemaatle oturuyordum. Orada Resulullah'ın ashabından on kadar yaşlı sahabî vardı. Ebu Hureyre onlara Hz. Peygamber aleyhisselamdan hadis rivayet etmeye başla¬dı. Rivayet edilen hadisi cemaatin bir kısmı biliyor, diğer bir kısmı bilmiyordu. Hadisi aralarında tartışıyorlar, bilenler bil¬meyenlere hatırlatıyordu. Sonra Ebu Hureyre başka bir hadi¬si rivayet ediyor yine tartışıyorlar, yine bilenler bilmeyenlere hatırlatıyordu. Böylece devam edip durdular." Amr der ki: "O gün Resulullah'ın ashabı içerisinde hıfzı en kuvvetli insa¬nın Ebu Hureyre olduğunu anladım." ( (Buharî, Tarih, I, 187.)

Ebu Ya'la der ki: "Biz Talha b. Ubeydullah'ın yanında idik. Ona denildi ki: 'Ey Ebu Talha! Söyler misin bu Yemenli Resulullah'ı sizden daha mı iyi bili¬yor? Yoksa o Resulullah'ın söylemediklerini mi söylüyor?'

Talha dedi ki: 'Vallahi onun bizim işitmediklerimizi işitti¬ğinden ve bizim bilmediklerimizi bildiğinden şüphe etmiyo¬ruz. Bizler ev ve çoluk-çocuk sahibi kimselerdik. Resulullah aleyhisselama günün iki tarafında uğrar, sonra evlerimize dönerdik.

Ebu Hureyre miskin biriydi, malı ve çoluk-çocuğu yoktu. Muhakkak onun eli Resulullah aleyhisselam ile beraberdi. Her yerde Resulullah aleyhisselam ile beraber dolaşırdı. Bu sebeple onun bizlerin işitmediği hadisleri işitmiş olmasından şüphe etmiyoruz.'"

(Tuhfetü'l-Ahvezî, X, 229;Tirmizi, nr. 3837; Bidaye, VIII, 109.)

Talha ayrıca "Muhakkak biz de onun işittiklerini işittik; ne var ki biz unuttuk o ezberledi." demiş¬tir (Fethü'l-Bari, VIII, 77)

Yaxşı da qardaş. Gəlin uşaqlıq etməyək. Çox rəvayət etmək üçün çox yaşamaq yox, peyğəmbərin yanında çox olmaq lazim idi. Onun zövcəsi Aişə, hansı ki, gecə və gündüz onunla olub cəmi 1000 hədis nəql edir, amma Əbu Hüreyrə 5700 hədis (bu Aişə, Əbu

Bəkr, Ömər, Osman və Əlinin birgə nəql etdiklərindən də çoxdur).

Əbu Hüreyrənin bütün fəzilətlərini, hafizəsinin güclü olması və s. məlumatların hamısını hələ Əbu Hüreyrə özü verib. Mən sizə onun özünün dediyi: Məsələ bundadır ki, mən həmişə Peyğəmbərə yaxın olmağa çalışmışam, buna görə qarnımın dolu olmasından da razı olmuşam. yaziram, siz isə deyirsiz ki, yox ee, o elm öyrənmək üçün peyğəmbərin dalınca gəzirdi. Siz onun sözlərinə və fikirlərinə düzəliş verirsiz?

Mən sizə bunun cavabını bir neçə dəfə vermişəm.Məni niyə təkrar etməyə vadar edirsiz.Hər şeydən öncə hər insanın özünə məxsus keyfiyyətləri və xüsusiyyətləri vardır.Abu Hureyra(r.a) hafizəsi və hədisə olan xüsusi bağlılığı ilə seçilirdi.Sizə aşağıdakı bir qisim misallar kifayət edərmi?

Übey b. Ka'b demiştir ki: "Ebu Hureyre Resulullah'a karşı bizden daha cüretliydi. Bi¬zim hiçbirimizin soramadığı şeyleri O'ndan sorardı." (Zehebî, Siyer, II, 629.)

İbn Ömer: "Ey Ebu Hureyre! İçimizde Resulullah'ı hiç ter-ketmeyen sen oldun, O'nun hadisini en çok bilen de sen ol¬dun" demişti. (Tirmizî, nr. 3836.)

Kays b. Mahreme anlatır: "Zeyd b. Sabit'e bir adam gelip ondan bir şey sordu. Zeyd ona: 'Sen Ebu Hureyre'ye git o sa¬na açıklar' dedi ve şöyle anlattı:

"Ben Ebu Hureyre ve bir başkası mescitte dua ediyorduk, derken Resulullah gelip aramıza oturdu. 'Yaptığınız duaları bana tekrar edin.' buyurdu. Ben ve arkadaşım dua ettik; Re¬sulullah: 'Amin!' dedi. Sonra Ebu Hureyre: 'Allah'ım! Sen¬den iki arkadaşımın istediklerini ve unutulmayan bir ilim is¬tiyorum.' diye dua etti. Resulullah aleyhisselam yine 'Amin!' dedi. Biz: 'Biz de Allah'tan unutulmayan bir ilim istiyoruz' dediğimizde, Hz. Resul 'Bu konuda Devsli sizi geçti buyur¬du.'" (Telızibüi't-Telızib, XII, 291 (Nesaî Sünen'de rivayet etti); İbn Hacer el-Askalânî, Fethü't-Bârî, (773-853), I, 226.)

Ebu Bekir Muhammed b. İshak der ki: "Ebu Hureyre'de ilme karşı bir istek vardı. Bu yüzden kendisi herhangi bir sebeple Resulullah'ın yanında buluna¬mayacağı zaman, hadis dinlemesi için Sehl'i Resulullah'ın yanına gönderirdi." (el-Müstedrek, III, 587.

Hz. Osman'ın azatlısı Ebu Eyyüb anlatıyor:

"Biz sabah-akşam Ebu Hureyre'ye gelirdik. Bize Kur'an okur, dua eder, hadis rivayet ederdi."113

(Bidaye, VIII, 111; İbn Asakir, s. 137.)

Atâ anlatı¬yor: "Ebu Hureyre (bir ara) kavmini ziyaret etmişti. Köyü de zannedersem Yuna idi. Köylüler kendisine evvelkilerin yuf¬ka ekmeğinden bir yufka getirmişlerdi. Ebu Hureyre ekmeği görünce ağladı ve 'Resulullah (s.a.v.) şu (lüks) ekmeği gözle¬riyle hiç görmedi' dedi."124 Başka bir defa ise, bir koyunu kebab etmek için bir ateş etrafında toplanan insanlar onun kal¬binde yanan başka bir ateşi alevlendirdiler: Bir keresinde ön¬lerinde koyun kebabı yemekte olan bir cemaate uğramıştı. Bunlar Ebu Hureyre'yi davet ettiler. Ancak o bunlara katılmadı: "Vallahi Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şu dünyadan arpa ekmeği ile karnı doymadan çıkıp gitti!" diye¬rek onlardan uzaklaştı (Buharî, nr. 1856)

İmam Muhammed b. İshak, Ebu Hureyre'yi anıp dedi ki: "Ebu Hureyre kendisinden hadis rivayet edilen sahabeler içinde (ondan hadis rivayet eden) ashabı, ravileri en çok ola¬nıydı. Bu yüzden diğer sahabelere göre hadisleri daha çok yayıldı. Ebu Eyyüb el-Ensari (hicret gününde) Resulullah aleyhisselam onun yanına (evine) inmekle onun kadrinin yü¬celiğini gösterdiği hâlde, o Ebu Hureyre'den hadis rivayet ederdi."190

(Müstedrek,nr.6174)

Ebu Salih es-Seman demiştir ki: "Ebu Hureyre sahabele¬rin en hafızıdır." İmam Şafiî şöyle derdi "Ebu Hureyre kendi zamanında hadis rivayet edenlerin içinde ezberi en kuvvetli olanıdır." ( Zehebî, Siyer, II, 432)

İmam Hafız Zehebî (673-748 h.): "Ebu Hureyre imam, fakih, müçtehid, hafız, sahabe-i Resulullah, Ebu Hureyre ed-Devsî el-Yemenî, hafızların seyyidi ve sıdk ve adalet sahibidir." Aynı eserinde başka bir münasebetle: "Ebu Hureyre'nin Resulullah aleyhisselam'dan işittiklerini ezberlemesi -bu işin- son sınırına varmıştı. Onu harfleri ile eda ediyordu. Onun hıfzı son derece güvenlidir, herhangi bir hadiste hata ettiği bilinmemektedir (Zehebî, Siyer, II, 417, II, 445-446.)

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Əbu Hüreyrənin dediyinə görə o yoxsul idi və onun bir cırıq, yalnız övrətini örtən bir paltarı var idi. İndi siz mənə başa salın görək, Əbu Hüreyrə paltarını yerə salmışdırsa, deməli o peyğəmbərin hüzurunda çılpaq oturmuşdu?

Sizi həqiqət deyil,nəsə sizə sərf edən bir şeyi tapmaq maraqlandırır.Ona görə də yalan,təhrif,batil məna verməklə istədiyinizi bizə həqiqət kimi çatdırmağa çalışırsız.Mən sizin belə gülünc iddialarınıza cavab vermək niyyətində deyiləm.Çünki,siz arzu etdiyiniz,əvvəlcədən inandığınız şeyləri qəbul edirsiz.

Amma mənə elə gəlir ki, mən yox siz səhv edirsiz. Siz əvvəl alim deyirsiz, sonra isə Əbu Hüreyrədən sonra sağ qalan hər səhabənin adını çəkirsiz, elə bil bütün səhabələr alim idilər. Bəli Ənəs səhabələrdən ən uzunömürlüsü idi və hamıdan sonra vəfat etdi, amma onu Mədinə əhalisindən saymağınız səhvdir. Mən biləri o Şama köçmüş və orada vəfat etmişdir. Həmçinin İbn Abbas, Hüseyn, Üsamə və Abdullah ibn Ömər – bunlar sadəcə peyğəmbər vəfat etdikdə uşaq idilər və buna görə də həm Əbu Hüreyrədən, həm də Aişənən Müaviyədən çox yaşamışlar. Bunlardan İbn Abbas Əlinin şiələrindən olub, amma İbn Ömər Əliyə beyət etməyərək Şama Müaviyyənin yanına köçüb.

Əvvala adını çəkdiyim səhabələrin alim və abid olmasında heç kimsənin şübhəsi ola bilməz.Ənas ibn Malik(r.a) 90 yaşında Bəsrəda vəfat etdi.O,bu şəhərdə Ömər(r.a)-ın xilafəti zamanından yaşayırdı.

İbn Abbas(r.a) Muaviyyə ilə olan münaqişədə Ali(r.a)-nın yanında idi.Onun şiyəliyi bundan ibarət idi.Sizin şiyəliyiniz isə ümmətə ancaq nifaq və təfriqə salmaqdan ibarətdir.

İbn Ömər(r.a) ilə bağlı isə bunu demək olar. Mədinədə olan Mühacir və Ənsarlar Ali(r.a)-yə beyət etdilər. Rəvayətlərdə deyilir ki, Səd ibn Əbu Vaqqas, Abdullah ibn Ömər, Məhəmməd ibn Məsləmə kimi səhabələr Əliyə beyət etmədilər. Digər rəvayətlərdə isə deyilir ki, hamı ona beyət etmişdi. Bu, daha geniş yayılan məlumatdır. Səd ibn Əbu Vaqqas, Abdullah ibn Ömər və Məhəmməd ibn Məsləmə onunla döyüşə getməmişdilər, lakin beyəti etmişdilər.Bilindiyi kimi bu beyət çox qarışıq və gərgin bir şəraitdə həyata keçirildi.Ali(r.a) ilk öncə ona beyət edilməsinə qarşı idi.Lakin,israrlar üzərinə beyəti qəbul etdi.

İbn Ömər(r.a) ona xəlifəlik təklif olunan kimsələrdən idi.Lakin,bir çoxları kimi O bu vəzifəni üzərinə götürmədi.Ali(r.a) Mədinədə xəlifə seçiləndə onun yanında yer aldı.Lakin,döyüşlərdə iştirak etmədi.Fəqət Nəhrəvan döyüşünə qatılmadığına görə təəsüflənmişdir.

Birincisi: Məlum olur ki, Əbu Hüreyrə peyğəmbərdən iki cür bilik öyrənib və sadəcə birini insanlar arasında yayıb. Bu o deməkdir ki, biz bildiyimiz 5,374 hədisin üstünə bir-iki min də ikinci biliyə aid olan hədisləri gəlməliyik ki, buda artıq 7000-dən artıq hədis edir
Siz həmişəki kimi zənnə qapılırsız.Onun rəvayət etmədiyi hədislər fitnə ilə bağlı hadisələr idi ki,İlahi qədərlə bunlar baş verəcəkdi.O,bunu bir sıra səbəblərə görə rəvayət etmədi.Əsas səbəb isə bu hadisələrin mütləq şəkildə baş verəcək olması idi.

Məs: Ebu Salih, Ebu Hureyre'den nakletmiştir; Resulullah aleyhisselam şöyle buyurdu: "Yaklaşan serler için Araba yazıklar olsun! Ondan elini çeken felah bu¬lur -kurtulur-." (Ebu Davud,nr. 4249).

Ebu Hureyre'den şöyle rivayet edilir: "60 yılını gördüğü¬nüzde nefsi elinde olan onu göndersin (ölümü istesin). Ben ölümü arzu ediyorum. Ona yetişmekten korkuyorum. Sefih¬ler emir olduğunda hükümler satılır. Kan dökme kolaylaşır. Yakınları korumak kalkar (akrabalar arasında ziyaret kal¬kar). Emirlerin yanına girip çıkmak çoğalır. Yeni şeyler do¬ğar. Kur'an zevkli bir dinlence olur (Sadece güzel sedası için dinlenir)." (Bidaye, VIII, 113.)

Emevilerden sefih insanların başa geçeceklerini, bu olay¬ların hicrî 60 yılından sonra başlayacağını haber vermekten çekinmiyordu. Sa'id b. Amr b. Said b. el-As anlatıyor: "Ced¬dim bana dedi ki: 'Ben Ebu Hureyre ile beraber Medine mescidinde oturuyordum. Yanımızda Mervan da vardı. Bir ara Ebu Hureyre: Ben, sadık ve masduk olan Resûlullah (aleyhis-selam)ın şöyle buyurduklarını işittim: 'Ümmetimin helak ol¬ması, Kureyş'e mensup (aklı kıt) bir grup çocukcağızın elleriyledir!' Mervan: 'Allah onlara lanet etsin!' dedi. Ebu Hu¬reyre der ki: 'Eğer ben dileseydim falan falan diye onları te¬ker teker ismen sayardım.' Said dedi ki: 'Ben, Benî Mervan iktidar olduğu zaman dedemle birlikte Şam'a gittim. Orada onları genç oğlanlar olarak görünce dedem: 'Ebu Hureyre'nin kastettiği bunlar olmasın!' dedi. Ben de: 'Sen daha iyi bilirsin!' dedim." (Buharî, Fiten 3, Menakıb 25)

İkincisi: Bildiyimiz kimi peyğəmbər mənasız işlərdən uzaq idi və əgər Əbu Hüreyrə bu biliyi içində saxlacaqdır və heç kimə açıqlamayacaqdırsa, onda nə məqsədlə peyğəmbər ona bu biliyi verirdi?

Əgər məsləhət olsa idi Rasulullah(s.a.s) özü bunu ümmətə açıqlaya bilərdi.Məlumdur ki,elə şeylər vardır ki,bütün insanların onu bilməsi vacib deyildir və ya onu bilməsi təqdirdə səhv başa düşüləcəyi ehtimalı çoxdur.Məs: Muaz bin Cəbəl (r.a.) rəvayət edir ki, mən Peyğəmbər (s.a.s) birgə onun uzunqulağının tərkində olarkən o mənə dedi: «Ey Muaz! Bilirsənmi Allahın bəndələr üzərində və bəndələrin də Allah üzərində olan haqqı nədir?» Mən dedim: «Allah və rəsulu daha yaxşı bilir!» O dedi: «Allahın bəndələr üzərində olan haqqı Ona ibadət edib heç bir şeyi Ona şərik qoşmamaları, bəndələrin Allah üzərində olan haqqı isə Ona şərik qoşmayana əzab verməməsidir!» Mən dedim: «Ey Allahın elçisi, insanları bu şad xəbərlə müjdələyimmi?» O dedi: «Xəbər vermə ki, arxayınlaşmasınlar!» «Səhihul Buxari, 128» «Səhih Muslim, 30»

Üçüncüsü: Böyük səhabələrdən sayılan Əli, Əbu Bəkr, Ömər, həmçinin peyğəmbərin evinin içi, zövcələri, Aişə qala-qala Əbu Hüreyrə kimdir ki, peyğəmbər bu ümməti üçün vacib olan məsələni yalnız ona bildirir, başqa heç kimə?
Abu Hureyra(r.a)-nın kimliyi Allaha və müsəlmanlara bəllidir.Onun müsəlmanların qəlbində xüsusi bir yeri vardır.Sizin kimliyiniz və sonunuz isə şübhəlidir.

Artıq deyildiyi kimi bir neçə örnəklər var ki,Rasulullah(s.a.s) yaxın səhabələrinə bir sıra xüsusi məsləhətləri və xəbərləri nəql etmişdir.

Dördüncüsü: Bildiyimiz kimi Əbu Hüreyrə Əbu Bəkrin, Ömərin və Osmanın xilafətləri zamanı Mədinədə yaşayıb. Əli xəlifə olarkən isə o Şama, Müaviyyənin yanına köçüb və Əli şəhid olduqdan sonra yenidən Mədinəyə dönüb. Belə çıxır ki, peyğəmbərin dediyi pis hakim hələ Əlidir ki, Əbu Hüreyrə ondan qaçıb, çünki siz özünüz deyirdiz ki, Əbu Hüreyrə fitnəni tərk etmək istəyirdi və biz bilirik ki, o fitnəni tərk edib Müaviyyənin yanına getdi. Hələ açıq aydın deyin ki, fitnə Əlidir də!

Onun Mədinəni tərk edib,Şama köçməsi heç bir etibarlı mənbədə varid olmayıbdır.Abu Hureyra(r.a)-nın fitnədən və fitnə əhlindən uzaq olması isə aşkardır.Siz özünüz də bilirsiniz ki,Ali(r.a)-ni dəstəkləyən qüvvələr(xavariclər) sonradan onun özü əleyhinə vuruşmağa başladılar və Ali(r.a)-nin ordusunda daim birlik olmayıb.Sonralar Ali(r.a) özü onlara qoşulmağına peşman olmuşdu.

Ali(r.a) deyir: “Ey kişiyə oxşa-yıb kişi olmayanlar! Uşaq xəyallı, qadın ağıllılar. Nə yaxşı olardı, mən sizi heç görməyəydim və tanıma-yaydım. Allaha and olsun ki, peşmançılıqdan, kədər-dən yaxa qurtara bilmirəm. Allah sizi öldürsün! Qəl-bimi irinlə doldurmusunuz, köksümü qeyzlə yükləmi-siniz. Mənə sinə dolusu töhməti qurtum-qurtum uddur-musunuz. Mənim rəyimi mənə qarşı üsyan etməklə və məni arada qoyub qaçmaqla zay etmisiniz. Iş o yerə gəlib çıxıb ki, Qüreyş əhli deyib: “Əbu Talibin oğlu şücaətli adamdır, lakin hərbdən xəbəri yoxdur.

Onları Allah vurmuşdu! Görəsən onların arasında hərbi işdə məndən qətiyyətli, məndən bacarıqlı bir nəfər varmı? Mən bu işə iyirmi yaşa çatmamış girişmişəm. Budur, indi altmışdan yuxarı yaşım var! Lakin itaət olunmayan adamın sözü keçməz”. (“Nəhc əl-bəlağə”, səh.70,71, Beyrut çapı.)

Ali(r.a) Kufə tərəfdarlaına belə deyirdi: Ey Allah, mən onlardan cana doymuşam, onlar məndən; mən onlardan bezmişəm, onlar məndən. Mənə onların əvəzində onlardan yaxşılarını ver, onlara mənim əvəzimdə məndən pisini. Ey Allah, onların qəlblərini duz suda əriyən kimi ərit” (Nəhc əl-bəlağə”, səh.67, Beyrut çapı.)

Həmçinin Ali(r.a) belə deyirdi: Məndən sonra hansı sərkərdə ilə birlikdə vuruşacaqsınız? Allaha and olsun ki, sizə aldanan adam kordur. Kim sizin köməyinizlə qələbə çalıb, Allaha and olsun ki, bu qələbə təsadüfən olub. Sizinlə birgə vuruşmaq küt qılıncla zərbə endirmək kimidir. Allaha and olsun ki, daha mən sizin sözünüzə inanmıram, köməyinizi istəmirəm, düşmənə sizinlə hədə gəlmirəm. Sizə nə olub? Dərdiniz nədir? Əlacı-nız nədir? Onlar da sizin kimi adamlardır. Ey boş danışanlar! Düşüncəsiz qafillər! Haqları olmayan şeyi istəyən tamahkarlar!” (Nəhc əl-bəlağə”, səh.72,73.)

Ey Kufə əhli, mən sizdə bir üç şey görmüşəm, bir də iki şey: qulaqlarınız var — karsınız, diliniz var — lalsınız, gözləriniz var — korsunuz; üz-üzə gələn-də doğru danışmazsınız, dara düşəndə bir-birinizə qardaş köməyi göstərməzsiniz. Sizi görüm başınız batsın! Ey çobanları itmiş dəvə sürüsünə bənzəyən-lər! Bir tərəfdən bir yerə toplayanda o biri tərəfdən dağılışırsınız. Allaha and olsun ki, mən indi si-zinlə birlikdəyəm, ancaq təsəvvür edirəm ki, vuruş başlasa, döyüş qızışsa, siz Ibn Əbu Talibdən arala-nıb qabaqdan qıçlarını aralamış qadının qıçları kimi hərəniz bir yana gedərsiniz” (“Nəhc əl-bəlağə”, səh.141,142.)

Siyahını uzatmaq istəmirəm.

Beşincisi: Bildiyimizə görə Əbu Hüreyrə Bəni Üməyyədən çox razı idi. Deməli o pis hakim onlardan qabağ olub ki, Əbu Hüreyrə onun (onların) vaxtında o hakimin adını çəkməyə qorxub. Amma Müaviyədən sonra və ölümündən qabaq o nədən qorxurdu ki, heç kimin adını çəkmədən öldü. Axı o (Əbu Hüreyrə) o pis hakimin adını çəksəydi həm biz bu gün onu tanıyardıq və artıq mübahisə etməzdik, həmdə ki, o peyğəmbərin sünnətinə əməl edib ümməti ayıldardı. Amma peyğəmbərin vəfatından dərhal sonra bu işi görmüş olsaydı o hətta ümməti xilas etmiş olurdu. Amma özünün dediyinə görə o öz canına görə qorxurdu, qorxurdu ki, onun boğazını kəsərlər.

Siz yenə də yalan danışırsız.Bunlar sizə kifayət edəcək?

Ebu Hureyre'den şöyle rivayet edilir: "60 yılını gördüğü¬nüzde nefsi elinde olan onu göndersin (ölümü istesin). Ben ölümü arzu ediyorum. Ona yetişmekten korkuyorum. Sefih¬ler emir olduğunda hükümler satılır. Kan dökme kolaylaşır. Yakınları korumak kalkar (akrabalar arasında ziyaret kal¬kar). Emirlerin yanına girip çıkmak çoğalır. Yeni şeyler do¬ğar. Kur'an zevkli bir dinlence olur (Sadece güzel sedası için dinlenir)."(Bidaye, VIII, 113.)

Sa'id b. Amr b. Said b. el-As anlatıyor: "Ced¬dim bana dedi ki: 'Ben Ebu Hureyre ile beraber Medine mescidinde oturuyordum. Yanımızda Mervan da vardı. Bir ara Ebu Hureyre: Ben, sadık ve masduk olan Resûlullah (aleyhis-selam)ın şöyle buyurduklarını işittim: 'Ümmetimin helak ol¬ması, Kureyş'e mensup (aklı kıt) bir grup çocukcağızın elleriyledir!' Mervan: 'Allah onlara lanet etsin!' dedi. Ebu Hu¬reyre der ki: 'Eğer ben dileseydim falan falan diye onları te¬ker teker ismen sayardım.' Said dedi ki: 'Ben, Benî Mervan iktidar olduğu zaman dedemle birlikte Şam'a gittim. Orada onları genç oğlanlar olarak görünce dedem: 'Ebu Hureyre'nin kastettiği bunlar olmasın!' dedi. Ben de: 'Sen daha iyi bilirsin!' dedim." (Buharî, Fiten 3, Menakıb 25)

Ebu Yezid Medeni anlatır: "Bir gün Ebu Hureyre Resulullah'ın minberi üzerinde, onun hutbe okuduğu basamağın al¬tında ayağa kalktı ve 'Yaklaşan serlerden Araba yazıklar ol¬sun! Çocukların emirliği için onlara yazıklar olsun, nefisleri¬ne göre hüküm verir, öfke ile -insanları- katlederler' de¬di."

(Bidaye,VIII,112.)

"Peygamber aleyhisselam rüyasında, el-Hakem oğullarının minberine inip çıktıklarını gördü. Sabah öfkeli olarak uyandı. Dedi ki: 'Ben neden el-Hakem oğullarını maymunların ağaca çıkıp indikleri gibi, minberime inip çıkarlarken gördüm acaba?' Ondan sonra Al¬lah Resulü aleyhisselam'ın ölünceye kadar bir daha güldü¬ğünü görmedim." (Ebu Ya'la)

Umeyr b. Hani el-Ansî anlatır: "Ebu Hureyre 'Allah'ım bana 60 yılını gösterme' derdi. O sene veya bir yıl önce öl¬dü." ( Ahi Fethü'l-Bari, VIII, 13.r)

Ebu Yunus Ebu Hureyre'den nakleder: "Hz. Peygamber aleyhisselam buyurdu: 'Yaklaşan şerler için Araba yazıklar olsun! Öyle fitneler ki karanlık gecelerden bir parçadır. -O günlerde- kişi mü'min olarak sabahlar, kâfir olarak geceler. Az bir dünyalık için dinini satar. Onlardan dinine tâbi olan¬lar, dikeni ya da kor parçasını avuçlamış gibidir.' (Ahmed b. Hanbel, Müsned, II, 391)

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Amma özünün dediyinə görə o öz canına görə qorxurdu, qorxurdu ki, onun boğazını kəsərlər.

Fərz et ki,O öz canına görə qorxub.Məgər bunda sizin əqidəyə görə bir qəbahət varmı?Axı sizin bütün imamlarınız bütün ömürləri boyu(sizə görə)istər qorxu olduqda,istər olmadıqda təqiyyə ediblər.Aşağıdakı misallar bir nümunədir.

“Bir dəfə Əbu Hənifə Əbu Abdulla əleyhissəlamın yanında olanda mən onun yanına girdim və ona dedim ki, sənə fəda olum, qəribə bir yuxu gör-müşəm. O mənə dedi ki, ey ibn Müslim, yuxunu danış, onun alimi burada əyləşib. Bunu deyib əli ilə Əbu Hə-nifəyə işarə etdi. Mən dedim: “Yuxuda gördüm ki, guya mən öz həyətimə girdiyim vaxt arvadım əlində çoxlu qoz qarşıma çıxıb qozları mənim üstümə atdı. Mən bu yuxuya məəttəl qaldım”. Əbu Hənifə dedi: “Sən öz arva-dının mirası üstündə alçaq adamlarla rəqabət .rır, çalışırsan. Böyük əziyyətdən sonra, inşallah, istə-yinə nail olacaqsan”. Əbu Abdulla əleyhissəlam dedi: “Ey Əbu Hənifə, Allaha and olsun ki, doğru dedin!”.

Sonra Əbu Hənifə çıxıb getdi və mən ona dedim: “Sənə fəda olum, mən bu yalançının ifadəsindən iyrəndim”. O dedi: “Ey Ibn Müslim! Allah sənə pislik eləməsin, onların ifadələri bizim ifadələrimizlə, bizimki onlarla bir deyil. Bu ifadə onun dediyi mə-nanı vermir”. Mən dedim: “Sənə fəda olum, bəs o, səhv etdiyi halda sənin and içib ona “doğru dedin” deməyinə nə ad verək?” O dedi: “Bəli, mən and içdim ki, o, ya-lanı doğru dedi”.( əl-Kafi”nin “Kitab ər-rövzə” hissəsi, səh.292, 8-ci cild, Iran çapı.)

Musa ibn Əşyəm demişdir ki, bir dəfə mən Əbu Abdulla əley-hissəlamın yanında olanda bir nəfər ondan Qüdrət və Cəlal sahibi Allahın Kitabından bir ayə haqqında soruşdu, o həmin adama bir cür cavab verdi, sonra onun yanına bir başqası daxil olub həmin ayə haqqında so-ruşdu və o ona birinciyə verdiyi cavabın əksini dedi. Allah bilir, mən bundan nə çəkdim, sanki ürəyimi bı-çaqla yaraladılar, öz-özümə dedim: “Bir vergülün ya-rısı qədər də səhv etməyən Əbu Qətadəni Şamda qoyub hər şeydə elə mənim kimi səhv edən bunun yanına gəl-dim...” Bu zaman bir başqası da daxil oldu və ondan həmin ayə haqqında soruşdu. O ona da mənə və dostuma cavab verdiyinin əksini dedi. Belə olduqda mən sakit oldum və bildim ki, o bunu təqiyyə məqsədilə edir”.( “əl-Kafi fi əl-üsul”, səh.163, 1-ci cild, Hindistan çapı.)

“Mən Əbu Abdulla əleyhissəlamın belə dediyini eşitmişəm: “Mənim atam Məhəmməd Ba-qir əleyhissəlam Bəni Üməyyə zamanında fitva verərdi ki, şahin və quzğunun öldürdükləri halaldır və belə-liklə, onlara qarşı təqiyyə işlədərdi. Mən isə onla-ra qarşı təqiyyə işlətməzdim, çünki öldürülmüş hər bir şey haramdır”.( əl-Kafi”nin “əl-Füru” hissəsi, şahin, qartal və s. ovu haqqında fəsil, səh.208, 2-ci cild, Iran çapı; səh.80, 2-ci cild, Hindistan çapı.)

İndi mən sizi məyus edib sizə sübut edəcəyəm ki, siz yalan deyirsiz və özünüz ayələrə istədiyiniz təfsiri verirsiz. Yuxarıda siz iki ayə gətirmisiz və iddia edirsiz ki, Musa insanları yumruqla vurub öldürürdü və qardaşını döyürdü. Siz bu ayələrin təfsirinə baxmayaraq onlar haqda rəy çıxarırsız. Amma mən həmişəki kimi təfsirə baxdım və sizin yenə də nahaq olduğunuzu gördüm. Sizin təfsir alimləriniz heç sizin kimi düşünmür və Musanı bu hadisələrdə haqlı sayırlar. Hətta Fəxrəddin Razi öz təfsirində (qəsas 15) sizin kimi fikirləşənlərə çox gözəl bir cavab verir. Onun çox böyük olduğuna görə onu burda yerləşdirmirəm. Qısaca olaraq deyim ki, Musa (ə) o misirlini cavan olarkən, yani peyğəmbərlikdən əvvəl təsadüfən öldürür. Həmçinin alimlər deyirlər ki, o misirli kafir olduğuna görə onun qanı mübahdır. Ölümün səbəbi isə Musanın öz tərəfdarına kömək etməsi nəticəsində baş verdiyini yazırlar. Yaxşı olar ki, onu özünüz oxuyasız, çünki bu ayənin təfsiri çox böyükdür http://haznevi.net/icerikoku.aspx?KID=5238&BID=61

Əgər xatirinizdədirsə mən Musa(a)-ın Misirli bir adamı təsadüfən vurub öldürməsi hadisəsini sizə bir misal olaraq başqa misallar kimi sizin peyğəmbərləri bisətdən əvvəl və sonra da hər cür səhvdən uzaq olması fikrinə cavab olaraq yazmışdım.Mən təbii ki,heç bir peyğəmbəri nədəsə ittiham etmirəm.Əslində bunlar bir misallar idi ki,başa düşənlər başa düşsünlər. Gazi İyaz demişdir: Zahiri əməllərə gəlincə pis, fahiş əməllərdən həlakedici günahlardan peyğəmbərlərin məsum olmasında müsəlmanlar həmfikirdirlər (icma). Həmçinin peyğəmbərlər risaləni gizli saxlamaqdan, Allahın dinini çatdırmaqda qüsurlu olmaqdan məsumdurlar.

Xırda günahlara gəldikdə isə bir qrup keçmiş alimlər və başqaları bunları peyğəmbərlərdən baş verməsini mümkün sayırlar

Keçək bizim məsələyə. Siz yəgin bilməlisiz ki, ölüm mələyi Əzraildir (ə). Mən başqa ölüm mələyi tanımıram

Xahiş edirəm Ölüm mələyinin Əzrail olması baradə Qurandan və Səhih hədislərdən misallar gətirəsiz.Bəlkə belə bir ad var,biz bilmirik.Çünki,siz dəfələrlə bu hədisdə Əzrail sözü olmadığı halda bu sözü işlətmisiz.

. Bəli quranda mələklər peyğəmbərlərin yanına insane cildində gəlmələri haqda ayələr var, amma adi insanların yanına gəlmələrini mən oxumamışam. Bunu axı nə üçün etsinlər? Peyğəmbərlərin yanına onlar ya yoxlamağa, yada ki, Allah-təaladan xəbər gətirdiyinə görə gəlirdilər. Əzrail (ə) ya ölüm mələyinin (mənim üçün fərqi yoxdur) əvvəllər insanların canlarını almaq üçün yanlarına insane cildində gəlməsini yalnız Əbu Hüreyrə deyir, ondan başqa bunu heç kəs deməyib. Bunu nəzərə alaraq niyə biz ona inanmalıyıq. Ona bu haqda vəhy gəlib, ya peyğəmbər bu xəbəri yalnız onun qulağına pıçıldayıb?

Özünüz də deyirsiniz ki,Mələklərin insan cildində həm insanlara,həm də peyğəmbərlərə gəlməsi sübut olunmuş bir məsələdir.Sonra da Abu Hureyra(r.a)-ya yersiz irad tutmağa çalışırsız. Mələk Musanın (a. s) yanına onun canını almaq üçün yox, onun ölmü haqqında xəbər vermək üçün gəlmişdir.

Musa (a. s) mələyin gözünü çıxartması isə əslində belədir: Mələk Musanın (a. s) yanına insan cildində gəlmişdir və Musa (a. s) onun ölüm mələyi olduğunu bilmiyərək, onun evinə izinsiz daxil olmuş insan olduğunu zənn edib vurmuşdu. Mələyin Musanın (a. s) yanına insan cildində gəlməsi və Musanın (a. s) onu tanımaması qəribə bir iş deyildir. Belə ki, mələklər insan cildində İbrahim (a. s) və Lut (a. s) yanına da gəlmişlər və onlar mələkləri tanımamışlar. Əgər bilsəydilər ki, onlar mələkdirlər, onda nə İbrahim (a. s) onlara yemək təklif edərdi, nə də Lut (a. s) onlar üçün qorxardı.

Gülməli də olsa deməliyəm ki, əvvəla Musa öz xalqı ilə 40 il səhrada gəzdilər. Onların evləri yox idi, sadəcə dörd taxta üstə dəri sərib və ya dərilərdən bir sığınacaq düzəldib bir-iki gün yatmaq üçün özlərinə müvəqqəti yer düzəldirdilər. Onlar 40 il bədəvi ərəblər kimi həyat tərzi sürdülər. Bu şəraitdə Musanın “evində” oğurlanası nə ola bilərdi ki, o bu insane haqda belə pis fikirləşdi?

Əgər bir adamın başının üzərində bir damı varsa bu yerə nə demək lazımdır?İkincisi, hədisdə söhbət içəriyə girən adamın iznsiz daxil olmağı ehtimalından gedir,onun oğru olmağından deyil.Siz elə istədiyiniz şərhlər verirsiniz ki,hərdən adama elə gəlir ki,sanki siz bu hadisələrə canlı şahid olmusuz.Bunlar hamısı sizin təxəyyülünüzün nəticəsidir.Sonrada deyirsiz ki,mən sizin mənbələrdən sitat gətirirəm.

Burada bir incə məsələyə toxunmaq istəyirəm:

1. Süleyman (ə) öz atasının verdiyi hökmün əleyhinə heç bir hökm çıxara bilməzdi. Çünki onun başqa bir hökm verməsi Allah-təalaya qarşı etiraz və atasına ehtiramsızlıq olardı.

2. Hədisdən belə məlum olur ki, Həzrəti Davud(ə)-ın şikayətçilərə verdiyi hökm həzrəti Süleyman(ə)-ın sonradan verdiyi hökm ilə tamamilə ziddiyyəti olmuşdur. Deməli onlardan biri haqlı, digəri isə haqsız olmuşdur. Bu da qeyri-mümkündür, çünki peyğəmbərlər nəinki qəzavədə, hətta adi işlərdə belə, səhvə yol verməzlər. Onların malik olduqları elm adi bəşər elmi deyil, ilahi elm olmuşdur. Bu elm onlara vəhy, mələklər və ilham yolu ilə verilmişdir.

Ya Rəsulum!) Davudu və Süleymanı da (yad et)! O zaman ki, onlar bir tayfanın qoyunlarının girib xarab etdiyi bir əkin sahəsi haqqında hökm verirdilər və Biz də onların hökmünə şahid idik.

Biz onu (məsələnin hökmünü) dərhal Süleymana anlatdıq. Və onların hər birinə hökm (hikmət, peyğəmbərlik) və elm (şəriəti dərindən bilmək) verdik. Biz dağları və quşları Davudla birlikdə (Allahı) təqdis edib tə'rifləsinlər deyə ona ram etdik. Bunları (sizə təəccüblü görünsə də, lövhi-məhfuzdakı əzəli hökmümüzlə) Biz etmişdik. (Ənbiya 78-79)

Kadı Şüreyh ile diğer bazı selef ulemasının anlattıklarına göre ayet-i kerimede geçen kavmin bir bağı varmış. Bir başka kavmin davarları ge¬lip o bağda geceleyin yayılmışlar ve ağaçların tamamını yemişlerdi. Her iki kavimde Davud peygamberin yanına gelerek d av al aş mı şiardı. Davud peygamber, bağ sahibine bağının kıymetinin verilmesi yolunda hüküm vermişti. Dava sahipleri daha sonra Süleyman peygamberin ya¬nına gittiklerinde onlara: "Allah'ın peygamberi Davud size nasıl bir hü¬küm verdi?" diye sordu. Onlar da, şöyle şöyle hüküm verdi, dediler. Bu¬nun üzerine Süleyman şöyle dedi: "Ama ben olsaydım oyunların bağ sahibine teslim edilmesi yolunda hüküm verirdim. Bağ sahibi koyunla¬rı yanında tutup onların ürünlerini ve y.ğılarım alıp bağının eksilen değerini telafi ederdi. Bilahare davarları sahiplerine teslim ederdi". Bu haber, Davud peygambere ulaşınca o da bu yolda hüküm verdi.

Buna yakın bir mesele olarak da Buharı ve Müslim'in sahihlerinde Ebu Hüreyre'den rivayet edilen bir hadis-i şerif de Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyurmuştur:

"Zamanın birinde iki kadın vardı. Bunların ikisinin de çocukları yanlarında idi. Bir ara kurdun biri saldırarak ikisinden birinin çocuğu¬nu alıp götürdü. Alıp götürdükten sonra ikisi ortada kalan çocuk üzerin¬de anlaşmazlığa düştüler. Büyük kadın dedi ki: Kurt senin çocuğunu ahp götürdü. Küçük kadın dedi ki: Hayır, kurt sşnin çocuğunu alıp gö¬türdü.

Her ikisi de Davud peygamberin yanma giderek muhakeme oldular. Neticede Davud peygamber, ortadaki çocuğu büyük kadına verdi. Fakat bilahare her ikisi de Süleyman peygamberin yanına gittiler, o, kendilerine şöyle dedi: "Bana bir bıçak getirin ki çocuğu ikiye böleyim herbirinize yarısını vereyim". Süleyman'ın böyle demesi üzerine küçük kadın şöyle dedi: "Allah sana rahmet etsin. Bu çocuk, o kadınındır." As¬lında çocuk kendisinin olduğu için analık şefkatinden dolayı küçük ka¬dın böyle demişti. Böyle deyince de Süleyman peygamber çocuğu küçük kadına verdi.» (Buharî, Enbiyâ, 40; Müslim, Akdiye, 20.)

Bu ayələrə də diqqət edin:

(Ya Peyğəmbər!) Sənə (Davudun padşahlığı vaxtı) dava edənlərin xəbəri gəlib çatdımı? O zaman onlar (Davuda məxsus) mə'bədə (ibadət vaxtı ora daxil olmaq qadağan edildiyi üçün) divardan aşıb gəlmişdilər.

Onlar Davudun yanına gəlikdə (Davud) onlardan (mə'bədə qapıdan deyil, divardan aşıb daxil olduqları üçün) qorxdu. Onlar dedilər: "Qorxma, biz bir-birimizə haqsızlıq etmiş iki iddiaçıyıq. Aramızda ədalətlə hökm et, haqqı tapdalama (heç birimizin tərəfini saxlama) və bizə doğru yolu göstər!"

(Onlardan biri dedi: ) "Bu mənim (din) qardaşımdır. Onun doxsan doqquz dişi qoyunu, mənim isə bircə dişi qoyunum vardır (yaxud onun doxsan doqquz zövcəsi, mənim isə bircə zövcəm var). Belə bir vəziyyətdə: "Onu mənə ver! (Məni ona sahib et!)" - dedi və (dildən pərgar olduğu üçün) mübahisədə məni məğlub etdi".

(Bu sözləri eşidən Davud o biri iddiaçı ağzını açmağa macal tapmamış) dedi: "O sənin bircə qoyununu öz qoyunlarına qatmaq istəməklə, şübhəsiz ki, sənə zülm etmişdir. Doğrudan da, şəriklərin çoxu bir-birinə haqsızlıq edər. Yalnız iman gətirib yaxşı işlər görənlərdən savayı! Onlar da (təəssüf ki) çox azdırlar!" (İddiaçılar bir-birinə baxıb güldükdən, yaxud çıxıb getdikdən sonra) Davud (bu işdən şübhəyə düşərək) Bizim onu imtahana çəkdiyimizi güman etdi. O dərhal Rəbbindən öz bağışlanmasını dilədi və dizi üstə düşüb səcdəyə q.naraq tövbə etdi.

. Biz bunu (o biri iddiaçını dinləməyərək onu zülmkar adlandırmasını və ya belə bir səhv zənnə düşməsini) ona bağışladıq. Həqiqətən, o, (qiyamət günü) dərgahımıza yaxın olacaq və onun qayıdıb gələcəyi yer də gözəl olacaqdır (yaxud onu dünyada çoxlu ne'mət, axirətdə isə gözəl sığınacaq - Cənnət gözləyir). (Sad 21-25)

Selef ve haleften bir çok tefsirciler, bu ayetle ilgili olarak bir çok kıs¬sa ve haberler nakletmişlerdir ki bunların çoğunluğu israiliyattır. Bir kısmı da kesin şekilde yalanlanmıştır. Kıssayı sadece Kur'ân-ı Kerim'den nakletmekle yetinerek diğer israiliyat haberlerini aktarma¬yı uygun görmedik. Allah dilediğini dosdoğru yola iletir,

Sâd süresindeki secdenin, aslî tilavet secdelerinden mi, yoksa şü¬kür secdesinden mi olduğu hususunda imamlar ihtilaf etmişlerdir. Ve bu hususta iki görüş ileri sürülmüştür.

İmam Ahmed b. Hanbel, İbn Abbas'm, Sâd süresindeki secde ile ilgi¬li olarak şöyle dediğini rivayet etmiştir:

«Bu, aslî secde ayetlerinden de¬ğildir. Ancak bu ayetin okunması esnasında Rasûlullah'm secde ettiğini görmüşümdür.»

Bir başka rivayette de îbn Abbas şöyle der: Peygamber (s.a.v.), Sâd süresindeki secde ayeti esnasında secde yapmış ve şöyle demiştir: «Da¬vud tevbe için bu ayet yanında secde etmiştir. Biz ise, şükür için secde

ediyoruz.» (Tirmizî, Kitabu s-Salat, Hadis No: 577.)

Bu misallardan sonra siz yenə də deyirsiz:

Allah bütün eyb və nöqsanlardan uzaq olduğu kimi, Onun peyğəmbərləri də günahsız və xətasız olmuşlar. Belə nəticəyə gəlirik ki, peyğəmbərlərin (şəri məsələlərdə) səhvə yol verməsi və günah etmələri qeyri-mümkündür.

Xəta məsələsinə gəldikdə onu qeyd etmək lazımdır ki,sizin bu iddianızda siz bütün müsəlmanlardan seçilirsiz.Mən hələ İmamların məsum olmasından danışmıram.Bu misallar sizə heç nə demir?

. "Beləliklə, Adəm Rəbbinin əmrindən çıxdı, amma mətləbinə yetmədi."

(Quran, Taha, 121)

" (Musa) qəzəbindən (əlindəki Tövrat) lövhələrini yerə atdı, qardaşının başından (saç-saqqalından) yapışıb özünə tərəf çəkməyə başladı."

(Quran, Əraf, 150)

"Heç bir peyğəmbərə yer üzündə (küfrün kökünü kəsmək üçün bacardığı qədər çox kafir) öldürməyənə qədər əsirləri özünə mal etmək (onları öldürməyib fidyə müqabilində azad etmək) yaramaz."

(Quran, Ənfal, 67)

"...adamlardan (onların Peyğəmbər oğulluğunun boşadığı övrətlə evlənir, - deyəcəklərindən) qorxurdun. Halbuki əslində sənin qorxmalı olduğuna ən çox layiq Allahdır."

(Quran, Əzhab, 37)

"Allah səni bağışlasın! (Allah səni əfv etdi). Doğru danışanlar sənə bəlli olmadan, yalançıları tanımadan əvvəl nə üçün onlara (cihadda iştirak etməməyə) izin verdin?"

(Quran, Tövbə, 43)

Bu ayələr o qədər açıqdır ki,bunların əlavə şərhə ehtiyacı yoxdur.

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Гость
Ответить в тему...

×   Вы вставили отформатированное содержимое.   Удалить форматирование

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ваша ссылка была автоматически встроена.   Отобразить как ссылку

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Загрузка...
×
×
  • Создать...