Dunkan.C Опубликовано: 11 апреля, 2004 Жалоба Share Опубликовано: 11 апреля, 2004 (изменено) Ola Bilmez... Xilqetde senin tek gozrlim can ola bilmez Exlaqi gozel sevgili canan ola bilmez... Fexr eylemesin oz gulune bulbuli-seyda Bir gul hele de sen kimi xendan ola bilmez… Minlerce gozeller yetirir gunde tebiet Amma, sene benzer gozel insan ola bilmez... Yuzlerce eger husnune adam ola heyran Bir kimse menim tek sene heyran ola bilmez… Sen terbiyede husnde bir bashqa gozelsen Reftarina exlaqina noqsan ola bilmez... Hurriyyete, insanliga layiq seni gordum Her kes seni sevmishse peshiman ola bilmez... Oz ashiqinin naz ile qan eyleme konlun Hurriyyet olan yerde konul qan ola bilmez… Her xosh gorunen kimseye aldanma heyifsen Her xosh gorunen kimsede vicdan ola bilmez... Bu husnle choxlar seni ister seve ey gül, Dunkan kimi esqinde qezelan ola bilmez… E.Vahid Изменено 11 апреля, 2004 пользователем Dunkan.C Цитата Ссылка на комментарий Поделиться на других сайтах More sharing options...
Dunkan.C Опубликовано: 11 апреля, 2004 Жалоба Share Опубликовано: 11 апреля, 2004 продолжение завтра... Цитата Ссылка на комментарий Поделиться на других сайтах More sharing options...
Devushka_s_Kavkaza Опубликовано: 13 апреля, 2004 Жалоба Share Опубликовано: 13 апреля, 2004 Ты говорила мне «люблю», Но это по ночам, сквозь зубы. А утром горькое «терплю» Едва удерживали губы. Я верил по ночам губам, Рукам лукавым и горячим, Но я не верил по ночам Твоим ночным словам незрячим. Я знал тебя, ты не лгала, Ты полюбить меня хотела, Ты только ночью лгать могла, Когда душою правит тело. Но утром, в трезвый час, когда Душа опять сильна, как прежде, Ты хоть бы раз сказала «да» Мне, ожидавшему в надежде. И вдруг война, отъезд, перрон, Где и обняться-то нет места, И дачный клязьминский вагон, В котором ехать мне до Бреста. Вдруг вечер без надежд на ночь, На счастье, на тепло постели. Как крик: ничем нельзя помочь!— Вкус поцелуя на шинели. Чтоб с теми, в темноте, в хмелю, Не спутал с прежними словами, Ты вдруг сказала мне «люблю» Почти спокойными губами. Такой я раньше не видал Тебя, до этих слов разлуки: Люблю, люблю... ночной вокзал, Холодные от горя руки. Цитата Лицо Кавказской Национальности Ссылка на комментарий Поделиться на других сайтах More sharing options...
fatima Опубликовано: 17 апреля, 2004 Жалоба Share Опубликовано: 17 апреля, 2004 Ey ilham perisi, varsansa eger, Bu axşam üstüme qanadını ger! Qanım bir heraret alsın qanından Çıxım bu fikir burulğanından. İsinsin azacıq bu daş duyğular Olmayım bir evde beşinci divar Bu axşam o qeder tenhayam, tekem, Bu axşam, ele bil ,yarılıb sinem Çapılıb, talanıb mehebbet orda, Qalmayıb bir tike merhemet orda Bu axşam sahibi ölen bir tacam, Kimse istemeyen bir ehtiyacam Bu axşam fikrimle o qeder acam, Lap bütün geceni yesem, doymaram Bu axşam qelbimden gelib keçeni Bütün ulduzlara desem, doymaram Bu axşam...özümde yoxam bu axşam... Bu axşam özümde defn olunmuşam Bu axşam od yoxdu mehebbetimde, Bir ünvan, ad yoxdu mehebbetimde Bir deniz, bir sahil temasını men Bu axşam qelbimde görmürem, neden?.. İlahi, dünyaya niye gelmişem?.. Hisslerim qelbimde ezilmiş şüşe, Eşqim ciliklenmiş bir parça kağız Külekler, haraya .rırsınız - .rın, .rın, .rın! Amma tuş etmiyin hissiz adma, Onu qoşa duran, onu iller boyu Yanaşı duran daşlara verin! Birge çöp daşıyan, birge yuva quran Quşlara verin! Qoy suya-torpağa hopulsun bu qəm Men nece sevildim, nece sevirem?!. Sevib yaşadığım anlar var idi Fikrimde o vardı, onlar var idi bir dağdım, sinemde ad idi onlar Adice seyahhdı, yad idi onlar Qelbimi görmeyi bacarmazdılar, Sineme girmeyi bacarmazdılar, Sinemde sen adlı vulkanım vardı Bilmezdik hansımız hansı olardıq Kim kimin qelbinden qopardı derdi, Kim kimin qelbinde buz eriderdi. Sevirdim, dağ idim, sevirdim- vulkan Bir ovuc kül qaldı, bir daş o dağdan... Ey İlham perisi, varsansa eger, Bu axşam üstüme qanadını ger, Mene mehebbetli bir neğme getir, Mehebbet imzalı bir neğme getir! Oxuyum, oxuyum o yarım üçün, Onu cehiz verim qızlarım üçün. İlahi, İlahi qelbime bir sevgi gönder, İlahi, yazıqdır meni sevenler! Memmed Araz. Цитата Ссылка на комментарий Поделиться на других сайтах More sharing options...
fatima Опубликовано: 17 апреля, 2004 Жалоба Share Опубликовано: 17 апреля, 2004 СМЫЧОК И СТРУНЫ Какой тяжелый, темный бред! Как эти выси мутно-лунны! Касаться скрипки столько лет И не узнать при свете струны! Кому ж нас надо? Кто зажег Два желтых лика, два унылых... И вдруг почувствовал смычок, Что кто-то взял и кто-то слил их. "О, как давно! Сквозь эту тьму Скажи одно: ты та ли, та ли?" И струны ластились к нему, Звеня, но, ластясь, трепетали. "Не правда ль, больше никогда Мы не расстанемся? довольно?.." И скрипка отвечала "да", Но сердцу скрипки было больно. Смычок все понял, он затих, А в скрипке эхо все держалось... И было мукою для них, Что людям музыкой казалось. Но человек не погасил До утра свеч... И струны пели... Лишь солнце их нашло без сил На черном бархате постели. Анненский И. Цитата Ссылка на комментарий Поделиться на других сайтах More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.