Yasemenli Xatireler...

[geldi-geder]

o qeder vaxt keçib ki üstünden..heç bilmirem ne vaxt olub bu hadise, deqiqliyi ile....

ya uşaqlığımın sonu, ya gencliyimin evveli...Ona göre genclik düşünürem ki, anam mene heyetden uzaqlaşmağa yalnız onda izn verirdi...Amma uşaqlıq da ola biler, çünki, yalnız uşaqlıq xatirelerimizi yaddaşımız bu qeder güclü hekk eliyir özüne....en aydın, eleyatımlı yerde durur bu xatireler- el atıb götürmeye ne var?!..tapıb götürdükden sonra ise en azından bir hefte şad-xürrem, hetta xoşbext olursan....

" Getdik yasemen yığmağa?"- " Getdik!"

yasemenin en yaxşı işı odur ku, onu sadece elle qırırsan, kesdinse gelen il hemen budaqda gül bitmez..

Bizim heyetimizde qocaman alma ağacının yanında bir yasemen bitirdi...Aynebendden adlayıb alma ağacına, ordan da el atıb tutrduq yasemenden..Amma çıxmırdıq..Nenem deyirdi, yasemene çıxmazlar..oyun çıxartmayın özünüzden...

yasemenden sallaşırdıq, budaq bize tab getirmeyib sınırdı, yıxılırdıq, qanlı-yaralı birde cumurduq o yasemen ağacına...." Nene, çox qırırıq ki, yaxşı bitsin gelen yaz".

Sonra biz böyüdük, almaya çıxmırdıq, qonşu uşaqlarını şıxarırdıq...

Bir il qış vaxtsız döndü...mayda qar yağdı....her qışda bele qar görmeyen yasemenimiz qurudu ....

" Getdik yasemen yığmağa?"- " Getdik!"

getdik...getdik dağın eteyine....men deqiq xatırlayıram ki, dağ eteyinde meşede yığırdıq yasemeni...Qaçıb qucaq-qucaq qirib-tökürdük....ellerimiz yasemenin şiresinden polietilen torba kimi sürünçek olmuşdu....Deli kimi sevinirdik buna....birde qırırdıq...topalara yığırdıq yasemen sevincimizi....

Yoldan ötenlere paylaırdıq yasemeni, eve getirib çixartmağa gücümüz çatmırdı..

Sonra da bütün vedreler, qazanlar, şüşe qablar yasemenle doldu...

Yaralı ellerimize baxıb bir-birimize deyirdik ki, yene getmek lazımdı, axı yığmasan yasemeni , yasemen bitmez...

Amma daha getmedik birde...Yoxsa birde t. bilmedik o meşeye geden cığırı?...

Yoxsa daha dağlarda biz gezmirdik?...Yadıma sala bilmirem...yaddaşım da cığır kimi yolunu azır....

Sonra ise böyüdük, manikurlu ellerimizi yasemen şiresine batıraq ağlımıza bele gelmirdi artıq...Manikurlu ellerimize qerenfiller-qızıl güller alırdıq bize reğbet besleyenlerden..onlar ise Nesimi bazarında dost pulunun borcuna özlerine ümid alırdılar...