SUMGAYIT

М.Азизбеков в 1895 г. Здесь начинает формироваться его мировоззрение. В сознании Азизбекова все больше зреет ненависть царскому режиму. Азизбеков старательно изучает творчество классиков азербайджанской литературы — Низами, Физули, М.Ф.Ахундова и других. Азизбеков выучил русский язык, что позволило ему читать произведения Пушкина, Гоголя, Лермонтова, Толстого. Он также стал интересоваться трудами русских революционных демократов — Белинского, Герцена, Чернышевского. Как рассказывали товарищи Мешади по училищу, он был поглощен чтением этих книг. Несмотря на многие лишения, Азизбеков в июне 1896 года окончил дополнительный класс Бакинского реаяыюго училища и тем самым получил в полном объеме среднее образование. Чтобы идти в жизни самостоятельной дорогой, Азизбеков решил, как бы трудно это ни было, добиться получения высшего образования. Осенью 1896 года Сальминаз Азизбековой удалось скопить небольшую сумму денег, и Мешади Азизбеков, сдав конкурсные экзамены, поступил в Петербургский технологический институт. Надо отметить, что царское правительство всячески препятствовало зарождению и развитию национальной интеллигенции у народов, населявших окраины Российской империи. Прием в высшее учебное заведение лиц нерусской национальности был ограничен определенной нормой. Серьезным препятствием для поступления в высшее учебное заведение служила и высокая плата за обучение. Характерно, что когда Мешади Азизбеков возбудил перед Кавказским Учебным округом ходатайство о предоставлении ему одной из немногих стипендий, установленных для учащихся высших учебных заведений, царская администрация ответила на это ходатайство решительным отказом.

Интеллигент-уголовник: студенческие годы Мешади Азизбекова М.Казиев Среди деятелей революционного движения в Азербайджане, кого в независимой стране не так часто вспоминали добрым словом, был Мешади Азизбеков (1876-1918). К азербайджанскому революционеру, который боролся против царизма, в советское время отношение было прямо противоположное. Представитель азербайджанской демократической интеллигенции, вышедшей из народа, Азизбеков начал свою революционную деятельность в Петербурге под непосредственным влиянием русских революционных социал-демократов, питерского пролетариата. Огромное значение для формирования мировоззрения Азизбекова имели годы его работы в Баку. Здесь из него вырастили «профессионального революционера», которого много лет спустя свои же земляки оценивали по-разному. Во советское время — был героем, после развала СССР — предателем. Но в то время, Баку сделал из Азизбекова человека идейного, принципиального и непримиримого. Вместе с другими большевиками Мешади Азизбеков шел во главе трудящихся Азербайджана в годы первой русской революции, во время столыпинской реакции, в период нового подъема рабочего движения и в годы первой мировой войны Азизбеков принял участие в борьбе за установление Советской власти в Азербайджане в 1917—1918 годах. В сентябре 1918 года, Азизбеков в числе 26 комиссаров был убит. В советское время его и остальных комиссаров возносили до небес, после развала СССР и обретения Азербайджаном независимости, деятельности Азизбекова была дана другая оценка. С чего начинался путь известного азербайджанского революционера? Можно сказать, что с его отца — каменотеса Азиза Азимбек оглы, который был активным участником первых выступлений бакинского пролетариата против царизма и капиталистов. Однажды Азиз Азимбек оглы, защищая права рабочего, открыто выступил против полиции. За это он был арестован, судим и сослан на каторгу, в Сибирь, где он и скончался. В это время Мешади Азизбекову шел тринадцатый год. Азизбеков остался на попечении своей матери — Сальминаз, не имевшей в жизни никакой опоры и рассчитывавшей исключительно на свой труд за который ей платили гроши. Но Сальминаз Азизбекова, твердо решив дать своему сыну образование, посвятила этому всю свою жизнь.Она воспитала в Мешади трудолюбие, силу воли, постоянное стремление к знаниям. Азизбеков был одаренным мальчиком — он мечтал об учебе, его непреодолимо влекло в школу, к книгам. Но не легко было добиться права на образование сыну мастерового, сосланного на каторгу за выступление против властей. Только благодаря длительным и настойчивым хлопотам матери, 13-летнему Мешади Азизбекову удалось в 1889 году поступить в Бакинское реальное училище. Азизбеков блестяще учился, был одним из лучших и способных учеников в классе. Товарищи по училищу нередко обращались к нему за помощью и советами. После окончания основного отделения реального училища Азизбеков в сентябре 1894 года едет в Тифлис для продолжения образования в Тифлисском реальном училище. Но ввиду болезни и тяжелого материального положения, Мешади перевелся в дополнительный класс Бакинского реального училища.

Сос Саркисян, народный артист СССР. Подонок, нацист, ублюдок, мразь. Стоял у истоков миацума, подгоняя зомбированную от рождения армянскую молодёжь к преступным действиям. За ним шли, ему верили. Большая часть верующих теперь благополучно отдыхает в навознике "Ераблур". Навсегда!

An interesting aspect is that following the footage of the Nazi march in Yerevan organized by him on January 1st, opinions and reactions among Armenians diverged. The majority of Armenians within Armenia denounced his actions, emphasizing that Hayk and his group do not represent Armenia and its people. In contrast, diaspora Armenians exhibited varied responses, with most openly supporting and attempting to justify his actions, while others chose to divert the topic. Hayk Nazaryan and his group giving the Nazi salute in Yerevan on January 1, 2024 Hayk Nazaryan’s Master of Science in Physics diploma from California State University Revisiting the third point, it appears that diaspora Armenians are channelling their complete focus, resources, connections, and influence toward garnering international support by straining Azerbaijan’s relations with other states. This is particularly evident in countries such as the U.S. and France, where the Armenian diaspora holds significant influence and resources. These nations are also where Armenians have been residing as full-fledged citizens for over a century. In these countries, political figures, particularly those with ambitious political aspirations, frequently strive to appease their ethnic Armenian citizens to secure their votes. As history has repeatedly shown, during elections, grand statements and promises are often made to Armenians. However, once the elections conclude, these assurances are frequently forgotten and pushed aside. What has persisted for decades, and to which Azerbaijan has grown accustomed, was generally not a significant concern. In most cases, we could anticipate a surge in negative rhetoric as elections approached in those countries. We were aware that this rhetoric would subside after securing the necessary votes, and everything would return to business as usual. Since 2020, and notably accelerating after 2023, there has been a shift in the tactics of the Armenian diaspora. The focus now lies on deteriorating Azerbaijan’s relations with other countries, employing fabricated propaganda, fake news, lies, and various manipulative tools. One of their primary objectives is to influence the countries of which they are citizens to take actions they know will provoke a harsh reaction from Azerbaijan. The subsequent step involves amplifying Azerbaijan’s strong response, creating a disproportionate narrative. This strategy aims to initiate a distancing process between the two countries, starting at the government level and naturally extending to impact business and civil relations. We have observed this phenomenon unfold with several countries, particularly notable with the U.S. and France, both of which Azerbaijan has historically maintained positive and mutually respectful relations across all levels. Given this context, it is essential to grasp that the Armenian diaspora opposes peace in the South Caucasus region. They actively work to obstruct both Armenia and Azerbaijan from reaching a peace agreement and hinder genuine international support for the peace agenda. Furthermore, diaspora Armenians pursue their own agenda driven by personal interests. The signing of peace between Armenia and Azerbaijan conflicts with their interests. Instead, they seek to influence all parties, encouraging actions that could lead to another war, which they can then exploit for personal gain from the comfort of their residences in Los Angeles and Paris. In summary, as Armenia and Azerbaijan strive to cultivate a positive dynamic in the peace process, the Armenian diaspora emerges as a significant challenge, actively attempting to impede progress and engage international actors in their efforts. At this crucial juncture, all parties must exercise extreme caution to counteract the diaspora’s attempts at undermining diplomatic relations. Foreign actors engaging with Azerbaijan should approach matters with fairness and impartiality, acknowledging the complexities involved. Returning to the earlier-mentioned report segment by Danielle Saroyan Ashbahian, it is evident that the Armenian diaspora exploits its foreign citizenship and government positions to propagate falsehoods, hindering the peace process and straining relations between their country of residence and Azerbaijan. Nations should be vigilant against such actions. Simultaneously, Azerbaijan, cognizant of the negative influence wielded by the Armenian diaspora, is encouraged to respond with wisdom, assuming the role of a diplomatic leader dedicated to preserving relations over potential destruction. Now, more than ever, a unified effort is crucial to thwart the diaspora’s disruptive goals, ensuring diplomatic relations triumph over provocations. Governments and citizens alike must discern these maneuvers, exposing and halting such manipulative tactics. It is a collective responsibility to safeguard ongoing progress and prevent the Armenian diaspora from achieving its provocative objectives.

Unmasking Armenian games in Azerbaijan’s diplomatic arena On January 4, the United States, under Secretary of State Antony Blinken, placed Azerbaijan on a religious freedom watchlist. This means Azerbaijan could be subject to potential sanctions unless improvements are implemented. Adnan Huseyn, founder of re:Azerbaijan, wrote this in an article on the online publishing platform Medium on January 6. This follows baseless concerns voiced by the Armenian diaspora regarding the preservation of Christian heritage as Azerbaijan regained control of territories previously under illegal Armenian occupation for nearly three decades. It is noteworthy to mention that the section related to Azerbaijan in the report, which influenced the Department of State’s decision, was authored by Danielle Saroyan Ashbahian — an ethnic Armenian. Ashbahian serves as the Chief of Public Affairs at the U.S. Commission on International Religious Freedom, overseeing Communications and Congressional Relations. Prior to joining USCIRF, she held the position of Director of Communications at the Armenian Assembly of America. Her professional background includes roles as the Layout Editor at Public Diplomacy Magazine, work at the office of former U.S. Congresswoman Janice Hahn, and experiences at the United Nations Department of Public Information in Armenia, the Lebanese Consulate in Los Angeles, and the San Francisco Ethics Commission. In addition to casting a negative light on Azerbaijan based on unfounded claims, Ashbahian went beyond by including anti-Azerbaijan propaganda unrelated to the report’s topic and, undoubtedly, also founded on falsehoods. I want to address three points, emphasizing that the third is especially critical for all parties to handle with care. The first point underscores Azerbaijan’s reputation for tolerance in matters of religion, race, and ethnicity. Individuals from diverse religious backgrounds, including those who profess no faith, have coexisted peacefully in Azerbaijan for years. A firsthand visit to Azerbaijan would reveal this harmonious atmosphere, challenging any naive acceptance of fabricated narratives. In my own family, which comprises Muslims, Christians, Jews, deists (myself), and atheists, everyone lives harmoniously, each practicing their chosen beliefs. Azerbaijan not only consistently demonstrates respect for all religions within its sovereign territory but also extends support to religions globally. The country actively allocates resources and directly participates in the restoration of holy places belonging to various religions worldwide. The 2nd Summit of World Religious Leaders, Baku/Azerbaijan, 2019 The Azerbaijani State Oil Company (SOCAR) has been providing free gas to all churches in Georgia since 2013. SOCAR has extended this benevolent initiative through agreements with various religious communities, including the Armenian Orthodox Church, the Muslim community, Catholics, and followers of Judaism in Georgia. SOCAR’s support extends to churches, mosques, and synagogues, spreading beyond Tbilisi to all regions of Georgia. The Heydar Aliyev Foundation has undertaken significant restoration projects, contributing to the preservation of cultural heritage. Notably, the Foundation restored two monuments featured in the World Heritage List, showcased in the park of the Palace of Versailles in Paris. In collaboration with the Louvre Museum of Paris, dedicated halls highlighting Islamic art were established, thanks to the Foundation’s involvement. Additionally, support was provided for the restoration of seven churches dating back to the 10–12th centuries in various settlements of the Orne Department, France, including Saint-Hilaire, Fresnaye-au-Sauvage, Saint-Hilaire-la-Gérard, Tanville Courgeoût, Réveillon, and Mâle. As part of the “Address of Tolerance-Azerbaijan” Project by the Heydar Aliyev Foundation, five stained-glass windows from the 14th century at the Strasbourg Cathedral Church were successfully restored. Furthermore, the Foundation played a pivotal role in the restoration of the Saint Sebastian catacombs and the bas-relief “Meeting of Pope Leo I with Hun Emperor Attila” in the Saint Peter Church in the Vatican. The bilateral agreement on the restoration of Roman catacombs between the Heydar Aliyev Foundation and the Holy See led to the restoration of Saint Marcellino and Pietro’s catacombs. The bas-relief “Meeting of Pope Leo I with Hun Emperor Attila” in the Saint Peter Church in Vatican, restored by the Heydar Aliyev Foundation The instances I outlined above are just a glimpse of the countless examples that render the Department of State’s decision baseless. The second point underscores that, from the early 1990s until the recent liberation of Azerbaijan’s internationally recognized territories, Armenia’s illegal occupation led to the near-total obliteration of Azerbaijan’s cultural and religious heritage. Illegal occupying forces demolished entire cities where Azerbaijanis once lived before being ethnically cleansed and becoming IDPs. Numerous documented facts, materials, and reports from both local and international organizations highlight the extensive damage inflicted on Azerbaijan during decades of occupation. Delving deeper into these resources reveals the true picture, countering any misrepresentation by others. A mosque in Aghdam destroyed and burned during Armenian occupation Aghdam: a city razed during years of occupation The third point underscores that as Armenia and Azerbaijan approach the signing of a long-awaited peace, sidelining foreign interference, the Armenian diaspora worldwide grows increasingly disturbed. It is crucial to differentiate between Armenians in Armenia and diaspora Armenians, as they often hold distinct perspectives. Diaspora Armenians, detached from Armenia and its people, are historically known for their radicalism and involvement in terrorist attacks worldwide. A notable and recent example illustrating the radicalism within the Armenian diaspora is the recent march of an Armenian Nazi organization in the heart of Armenia’s capital, Yerevan. The march involved Nazi salutations and rhetoric openly displayed in broad daylight. The organization’s founder is a U.S. citizen named Hayk Nazaryan, born in California and a graduate of California State University, who relocated to Armenia in 2016.

Азербайджанский балабан Мугам "Сегях"

В практике азербайджанской симфонической музыки впервые ней был включен в партитуру «Пятой симфонии» Акшина Ализаде. Этот инструмент звучал в знаменитых концертных залах мира при исполнении произведений Фирангиз Ализаде «Дервиш» и «Umpromto-Crossing» (перекресток). Композитор Ильяс Мирзоев написал «Мистическую симфонию» для нея и симфонического оркестра. Бамбуковые и деревянные тутеки Что касается другого инструмента — Тутек, то он известен в России под названием сопель, Грузии – саламури, Аджарии кавали, Армении – тутак, тутук, шви, Дагестане – кшул (у лезгин), шувшув (у кумыков), шетахи (у даргинцев), шутихи (у лакцев), швултрам (у табасаранцев), в Таджикистане – най чупони или тутак, в Украине – сопилка, Беларуси – дудка, Эстонии вилепилли, Латвии – стабуле, Литве – лумздялис. Судя по археологическим находкам, азербайджанский тутек имеет очень древнюю историю. Так, серебряное кольцо с выгравированной фигурой человека, играющего на тутеке, найденное в местечке Каратепе Уджарского района, имеет возраст свыше двух тысячелетий. В Музей истории Азербайджана в свое время был передан тутек изготовленный в XIX веке, а также тутек принадлежавший самому Мирзе Фатали Ахундову (1812-1878) основоположнику азербайджанской драматургии, ученому и философу. А в Музей азербайджанской литературы им. Низами в свое время пополнился тутеком, принадлежащим выдающемуся азербайджанскому писателю, журналисту и общественному деятелю Джалилу Мамедкулизаде (1866-1932). Тутек, как и ней, использовался пастухами при исполнении наигрышей, связанных с различными эпизодами пастушеского труда (выгон стада на пастбище, на водопой и т.д.). В прошлом игрой на тутеке сопровождались многие зрелища заклинание змей, выступления акробатов, канатоходцев, начало цирковых представлений. Тутек также входил в число инструментов, под игру которых выступали профессиональные танцовщицы. В некоторых районах Азербайджана тутек стал известен также под названиями «дудук», «сюмсю», «блул», а в Ордубадском районе Нахчыванской АР – «шювэ». В Джабраильском, Физулинском, Товузском и Шахбузском районах Азербайджана распространялся духовой инструмент ян-тутек (ян – бок, сторона). Его изготовляли из абрикосового или орехового дерева. Также были медный и латунный ян-тутеки. Ян-тутек — сугубо пастуший инструмент. Мелодии, исполняемые на нем, состояли из пастушьих сигналов и наигрышей (“Гоюн-хэнги” или “Гоюн овшарысы”, “Гая башы”, “Чобан баятысы”, “Эркеджи”, “Гуррей” и т.д.), тесно связанных с выпасом овец, отдыхом пастуха, окликом собакволкодавов и людей при нападении хищников на стадо и др. Азербайджанские композиторы широко использовали технические и художественно-выразительные возможности тутека. Стоит отметить,что и ней и тутек со временем стали пользоваться популярностью не только у народных музыкантов, но и профессионалов.

Ней и тутек: пастушеская свирель в истории Азербайджана С.Абдуллаева В Азербайджане издавна были широко распространены духовые музыкальные инструменты ней и тутек, которые представляют собой восточную форму флейты и свирели. Отметим, что первые образцы простых флейт и свирелей без игровых отверстий были обнаружены археологами в памятниках эпохи палеолита. Многоствольные и поперечные флейты и свирели, по мнению исследователей, возникли относительно поздно – в раннем и позднем неолите. Однотипные с неем инструменты распространились во многих уголках мира под разными названиями. Так, в Украине аналогичный инструмент называется флояра, в Молдове – флуер, кавал, Абхазии – ачарпын, Аджарии – чобан-саламури, Осетии – уадынз, Адыгее – камыль, КабардиноБалкарии – бжами, Карачаево-Черкесии – сибизга, камыль, в Грузии уэно-саамури, авили, кавили, най, нестви, Армении – сринг, Дагестане – ксюл (у лезгин), шятахьи (у даргинцев), зыбызгы (у кумыков), в Чечне – дутра, Башкирии – курай, в Казахстане – сыбызгы, Туркменистане – каргытюйдюк, Кыргызстане – сарбаснай, в арабских странах – мизмар, Греции – тзамара и т.д. В Египте, Иране и Турции известны многочисленные разновидности неев, которые различаюлись длиной ствола. Упоминания нея и других духовых инструментов широко распространены в произведениях выдающихся азербайджанских поэтов средневековья. Например, Низами Гянджеви в поэме «Искендер-наме» рассказывает притчу о рождении нея. Белый бамбуковый ней Согласно Имадеддину Насими, ней хорошо звучит вместе с ударным инструментом деф. На пиршествах, устраивавшихся сефевидским шахом Исмаилом Хатаи в его тебризском дворце, часто выступали певцы, которые аккомпанировали себе на уде и нее. В поэме “Хафт джам” (“Семь кубков”) Мухаммеда Физули представлена аллегорическая беседа между поэтом и неем. Поэт вопрошает о причине горести, которой исполнен голос нея, и получает ответ: прежде, когда ней был тростником, он не знал печали рос на земле, питался водой, согревался солнцем, колыхался от ветра, ладил с огнем, но затем все они отвернулись от него, и сердце его не вытерпело этих бед. В Азербайджане в различные исторические периоды были распространены несколько разновидностей нея. Так, ученый и музыковед Абдулгадир Мараги (1353-1434/35) сообщает о двух современных ему разновидностях нея – белом и черном. Изображение нея можно встретить в миниатюрах средневековых азербайджанских художников Султана Мухаммеда, Мирзы Али Тебризи, Мир Сеида Али и других. В этих работах ней изображается в виде длинной трубки небольшого диаметра. Длина инструмента достигала 700-800 мм. Конечно, на миниатюре невозможно изобразить игровые отверстия, но по положению пальцев музыкантов видно, что их было несколько и располагались они в нижней части инструмента. На нее играли и пастухи, и профессиональные мастера.

İranşünas kimi təqdim edilən Vardan Voskanyan Ermənistanın 29,8 min kv.km ərazisinin hələ də Azərbaycan tərəfindən tanınmadığını bildirib. Axar.az xəbər verir ki, Bakının ünvanına kəskin ifadələr işlədən Voskanyan bir xətirə də paylaşıb və Azərbaycanın məhz belə bir Ermənistan görmək istədiyini deyib. Voskanyanın ifadə tərzindən asılı olmayaraq, məsələ budur ki, sözügedən xəritə 1918-20-ci illər Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti və Ermənistan Respublikasının real ərazilərini əhatə edir. Görünür, Voskanyan özü də Ermənistanın ərazisinin hara qədər olduğunu yaxşı bilir və iranşünas olaraq anlayır ki, Göyçə, Zəngəzur, Vedibasar ərazilərini Sovet imperiyası 1920-ci il işğalından sonra Azərbaycandan qopararaq Ermənistana birləşdirib.

Erməni mediası guya Azərbaycan Ordusunun əsgərlərinin Göyçə mahalının Zod kəndinə girməsi barədə iddia yayıb. Axar.az xəbər verir ki, “Hraparak” “öz mənbəsinə istinadla” Azərbaycan əsgərlərinin 31 dekabr 2023-cü il saat 22:00-dan 1 yanvar 2024-cü il səhərə qədər Zod kəndi istiqamətində erməni hədəflərini atəşə tutduğunu, “xoşbəxtlikdən” heç bir itki olmadığını iddia edib. Hətta Azərbaycanlı əsgərləri Zod mədəninin tualetinə girərək, “ermənilər üçün” siqaretlər qoyduğunu və təhqiramiz sözlər yazdığını da bildirib. Hərbi mənbələrdən əldə etdiyimiz məlumatda isə qeyd edilib ki, bu, tamamilə yalan, sülh sazişi ilə bağlı danışıqların sürətləndiyi indiki mərhələdə Ermənistan müxalifətinə bağlı media qurumlarının uydurduğu və daxili auditoriyanı çaşdırmağa istiqamətlənən feykdir. Mənbə həmçinin vurğulayıb ki, artıq aylardır sərhəddə heç bir gərginlik yaşanmır və görünür, bu sakitlik və müsbət notlar kimlərisə narahat edir. Xatırladaq ki, erməni nəşri də Ermənistan Müdafiə Nazirliyinə sorğu verdiyini, ancaq təsdiq ala bilmədiyini yazmaqla, məlumatın feyk olduğunu dolayısı ilə təsdiqləyib.

"Taksidə bığlı kişilərin masaj təklifi" - Taksi sürücülərinin başına gələn inanılmaz hadisələri

Atam itkin düşən bacısını 1962-ci ildə Türkiyədə tapdı | Qərbi Azərbaycan Xronikası

Alihan Samedov - Balaban - Enstrümantal - Full Album Kesintisiz Rahatlama Müziği

Чурек к чаю Фясали Нан азербайджанский Тыхма губинская Кюлча ленкоранская Бадам-бура Мутаки шемахинские Телхалва Пешвенк Гырмабадам Овма шекинская Курабье бакинское Халва гянджинская

Шоргогал Бакинская пахлава Шекербура Гогал с орехами Ореховый коржик Халва из теста с орехом Шекерпара Пиши Имам халвасы Карабахская кята

От карабахской кяты до бакинской пахлавы: сладости Азербайджана из альбома 1992 г. Сладости, изготовляемые искусными азербайджанскими мастерами еще с древнейших времен распространялись по рынкам многих восточных стран и завоевали широкую популярность. Зарубежные путешественники, побывавшие в Азербайджане еще в XII-XV веках, отмечали искусство кулинаров и кондитеров Баку, Гянджи, Шеки, Шемахи, Барды, Нахчывана и Табриза. Широкое использование в сладостях пряностей из растений (шафран, корица, кардамон, имбирь, гвоздика, тмин, семена кинзы и др.) придавали неповторимый, присущий только им аромат. Согласно известной пословице, «Сколько не говори ‘халва’, во рту слаще не станет«, однако от определенных фотографий аппетит может и появиться. В данном материале — фотографии кондитерских изделий Азербайджана из альбома 1992 г., выпущенного известным издательством «Ишыг» (Свет). Альбом был составлен Джабиром Халифазаде, фотографии сделаны Рафиком Гамбаровым. Интересно, что альбом был сдан в набор в августе 1991 г., в месяце когда Верховным Советом Азербайджана была принята декларация «О восстановлении государственной независимости Азербайджанской Республики». Подписи к фотографиям сохранены. ГАЛЕРЕЯ: Орешки в сахаре Миндальные трубочки Ордубадский рулет Шекерчурек Шекинская пахлава

Еrməni iti olanlarla razılaşıb, fars tulası əl çəkmir. Mövqeyimiz dəyişməyib: biz sərhədlərin dəyişdirilməsinin, regionda geosiyasi dəyişikliklərin əleyhinəyik. Sərhədlərin dəyişdirilməsi bizim üçün qırmızı xəttdir, bu, İranın ən yüksək hakimiyyət orqanları səviyyəsində elan edilib və heç kim bundan yayına bilməz. Axar.az xəbər verir ki, bunu İranın Ermənistandakı fövqəladə və səlahiyyətli səfiri Mehdi Sübhani deyib. Onun sözlərinə görə, başqa ölkənin ərazisində eksterritorial dəhliz yaratmağın mənası yoxdur. “Hesab edirəm ki, Ermənistan ərazisində eksterritorial dəhliz məsələsinin qaldırılmasının beynəlxalq hüquqa, ölkələrin ərazi bütövlüyünə və milli suverenliyinə heç bir aidiyyəti yoxdur. Ermənistanın baş nazirinin “Dünyanın kəsişməsi” proqramında qeyd edildiyi kimi, Ermənistan ərazisində istənilən ərazi əlaqəsi bu ölkənin milli suverenliyi altında fəaliyyət göstərməlidir. Ermənistan ərazisində eksterritorial dəhlizdən danışan dövlətlər öz ərazilərində də eyni dəhlizləri yaratmağa hazırdırlarmı? Məncə, xeyr. Ona görə də özləri üçün istəmədiklərini başqaları üçün istəməməlidirlər”, - deyə Sübhani bildirib.

İsrail Prezidenti İsxaq Hersoq 30-31 may tarixlərində Bakıda səfərdə olub. O, Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyev və digər dövlət rəsmiləri ilə görüşlər keçirib. Səfərdən qısa müddət əvvəl Hersoq özünün "Twitter" hesabında Azərbaycanın önəmli ölkə olduğunu bildirib və diqqətə çatdırıb ki, Bakıya səfəri ölkələr arasında əməkdaşlığın dərinləşməsinə yol açacaq. Azərbaycan müstəqilliyini elan etdikdən sonra İsrail ilə sıx əlaqələr qurmağa başlayıb. İsrail Dövləti 1992-ci il aprelin 7-də Azərbaycanın müstəqilliyini tanıyıb. Bu illər ərzində Azərbaycan və İsrail dövlətlərinin siyasi, iqtisadi, mədəni və hərbi sahələrdə sıx əlaqələri yaranıb. 1993-cü ildə İsrailin Azərbaycanda səfirliyi açılıb. Azərbaycanın İsraildəki səfirliyi isə bu ilin mart ayında fəaliyyətə başlayıb. İki dövlət arasında hərbi əlaqələr xüsusi önəm daşıyır. İsrail Azərbaycanın əsas silah təchizatçılarından biridir. Stokholm Beynəlxalq Sülh Araşdırmaları İnstitutunun (SIPRI) məlumatına görə, 2017-2021-ci illərdə Azərbaycana tədarük edilən silahların 60%-dən çoxu İsrail istehsalı olub. Azərbaycan İsraildən əsasən pilotsuz uçuş aparatları, hava hücumundan müdafiə sistemləri, tank əleyhinə sistemlər, artilleriya silahları və zirehli texnikalar alır. İkinci Qarabağ müharibəsində Ermənistan ordusunun məhv edilməsi üçün İsrail silahlarından aktiv istifadə edilib. Xüsusilə hədəflərin aşkarlanması və məhv edilməsi, S-300 zenit-raket komplekslərinin sıradan çıxarılması kimi əməliyyatlar zamanı İsraildən alınan PUA-lar tətbiq edilib.

Türkiyədə yeni növ silahlar: Azərbaycan da maraq göstərib

Azərbaycan yeni silahlar istehsal edəcək Müdafiə Sənayesi Nazirliyinin (MSN) tabeli birlik və müəssisələri tərəfindən Azərbaycan Müdafiə Nazirliyinin “Sifariş”ləri əsasında 67 adda yeni silah və hərbi texnika və digər hərbi əmlakların yaradılması (təcrübi-konstruktor işlərin) aparılması nəzərdə tutulub. Təcrübi-konstruktor işlər başa çatdıqdan sonra istehsal edilərək müvafiq qaydada Silahlı Qüvvələrə təhvil verilir. Bu barədə MSN-dən bildirilib. “Ötən illərdə 156 adda məmulat yaradılıb (təcrübi-konstruktor işlər) və 1000 addan (nomenklaturadan) çox məmulatlar mənimsənilib və Silahlı Qüvvələr bu məmulatlarla təchiz edilib”, - qeyd olunub.

Azərbaycan yeni silahlar istehsal edəcək Müdafiə Sənayesi Nazirliyinin (MSN) tabeli birlik və müəssisələri tərəfindən Azərbaycan Müdafiə Nazirliyinin “Sifariş”ləri əsasında 67 adda yeni silah və hərbi texnika və digər hərbi əmlakların yaradılması (təcrübi-konstruktor işlərin) aparılması nəzərdə tutulub. Təcrübi-konstruktor işlər başa çatdıqdan sonra istehsal edilərək müvafiq qaydada Silahlı Qüvvələrə təhvil verilir. Bu barədə MSN-dən Ordu.az-a bildirilib. Məlumatda bildirilir ki, ötən illərdə 156 adda məmulat yaradılıb (təcrübi-konstruktor işlər) və 1000 addan (nomenklaturadan) çox məmulatlar mənimsənilib və Silahlı Qüvvələr bu məmulatlarla təchiz edilib.

Serbiya bizə yeni silahlar təklif edir Vuçiç Belqrad və Bakı arasında müdafiə sənayesi sahəsində əməkdaşlığın inkişafı üçün böyük potensial olduğunu, hətta birgə müdafiə sənayesi məhsullarının üçüncü ölkələrə satıla biləcəyini də deyib Prezident İlham Əliyev Serbiyaya işgüzar səfəri zamanı serbiyalı həmkarı Aleksandar Vuçiçlə bu ölkənin istehsal etdiyi hərbi texnika və avadanlıqlara baxıb. Bildirilir ki, hərbi aerodromda Serbiya Silahlı Qüvvələrinin xüsusi təyinatlı bölmələrinin silah və imkanlarının təqdimatı olub. Həmçinin pilotsuz uçuş aparatlarının, hava hücumundan müdafiə sistemlərinin, hava və quru döyüş platformalarının təqdimatı keçirilib, Paraşüt briqadası və digər xüsusi təyinatlı birləşmələr öz imkanlarını təqdim edib. Həmin mərasimdə həm Azərbaycanın, həm də Serbiyanın müdafiə nazirləri iştirak edib. Serbiya Avropa ölkəsi olmasına baxmayaraq, keçmiş sosialist düşərgəsinə aid dövlət kimi bu məkanın hərbi sənaye məhsullarının istehsalçısı olaraq mühüm yerlərdən birini tutur. SSRİ-nin süqutundan sonra Şərqi Avropa ölkələrinin demək olar ki, hamısı sovet hərbi sənaye kompleksindən, yəni bu məhsulların istehsalından imtina etməyə başladı. Lakin Serbiya Rusiyanın siyasi müttəfiqi olaraq, əvvəllər təmsil olunduğu hərbi blokun silah-sursat məhsullarının istehsalını davam etdirdi. Həmçinin bu məhsulların uğurlu modernləşdirilmiş variantlarının yaradılması prosesini bu gün də davam etdirir. Bu gün Serbiya müdafiə sənayesi kompleksi Qərb texnologiyalarını mənimsəyə bilib. Serbiya həm də müdafiə sənayesi sahəsində özəl sektorun formalaşdırılmasına da nail olub. Vuçiç çıxışlarının birində “bir neçə ildə Azərbaycana 10 dəfə artıq silah satmışıq”, - deyə bəyan etmişdi. Vuçiç Belqrad və Bakı arasında müdafiə sənayesi sahəsində əməkdaşlığın inkişafı üçün böyük potensial olduğunu, hətta birgə müdafiə sənayesi məhsullarının üçüncü ölkələrə satıla biləcəyini də deyib. Səxavət Məmməd Hərbi ekspert Səxavət Məmməd isə qeyd etdi ki, keçmiş sosialist düşərgəsinə aid olan Serbiya bu məkanın ən güclü hərbi sənaye məhsullarının istehsalçılarındandır. Azərbaycan Serbiyadan silah alıb, amma bu silahların hansı olduğu barədə rəsmi məlumat yoxdur: “Tərəflər bu barədə rəsmi açıqlama verməyiblər. Azərbaycan Serbiyadan daha çox mərmilər, müəyyən texnikaların detallarını alıb. Bu da normal haldır. Çünki Azərbaycan Ordusunun arsenalında rus hərbi texnologiyası üstünlük təşkil edir. Serbiya silah sənayesi də rus-sovet hərbi texnologiyası üzərində qurulub. Serbiya minaatan sahəsində daha çox inkişaf edib. Serbiya minaatanları keyfiyyətinə görə ən yaxşılardandır. Azərbaycan tərəfinin Serbiyadan minaatanlar alacağı barədə informasiyalar yayılıb. Əgər bu gerçəkdirsə, çox uğurlu seçimdir. Düzdür, Serbiya ilə Ermənistan arasında da silah ticarəti olub. Məsələ ondadır ki, bu rəqəm milyon avrodan az olub. Yəni daha çox tapançalar, mərmilər və minaatanlar. Azərbaycanın ən çox silah aldığı ölkə isə İsraildir. Azərbaycan 2016-2020-ci illərdə silahlarının 69 faizini İsraildən alıb. İsrailin satdığı silahlar əsasən dronlar, ballistik raketlərdir. Rusiyadan alınan silahlar isə zirehli texnika və artilleriyadan ibarətdir”.

Balaban - Azerbaijan Alafsar Rahimov Bəstə: Ələfsər Rəhimov.Musiqi ilk dəfə Azərbaycanda keçirilən Eurovijion səs yarışmasının açılışında başqa janrda səsləndirilib.2018 ci ildə Amarok qrupunun proyektində yeni janrda yazılmışdır.

Сергей Гасанов-БАЛАБАН По письменным источникам на территории Азербайджана в свое время бытовали свыше 20 духовых музыкальных инструментов, отличающихся между собой по конструкции, способу звукоизвлечения и звучанию. Они, согласно современной классификации, относились к губным (ней, ксул, ян-тутек, най, мусигар, келенай, мизмар, тутек, бурбуг), язычковым (сюмсю, сюмсю-балабан, тулум, шапбыр-балабан, балабан, зурна, арган), мундштучным (бут, бургу, гавдум, каранай, нефир, шах-нефир, шейпур) видам духовых инструментов. Ныне из перечисленных музыкальных инструментов употребляется менее половины, причем наиболее распространенными являются балабан, зурна, тутек, ней и тулум. Среди последних своим нежным, бархатным, необыкновенно лирическим и певучим звучанием отличается балабан, часто называемый из-за сплющенной трости "ясты-балабаном". В Нахчыванской АР, Гянджа-Газахской и Карабахской зонах Азербайджана он известен под названием "баламан", "мей" или "дюдюк". Балабан один из древних духовых инструментов азербайджанского народа. Его название встречается в эпосе "Китаби Деде Горкуд", в стихах классиков азербайджанской поэзии. Балабан или ясты балабан известен под этим же названием в Иране и Дагестане, мей — в Турции, дудуки или дудук — в Грузии, гуань — у уйгуров. Интересно отметить, что под названием балабан (буламан, буламон) или балабон в Кабардино-Балкарии, Узбекистане и Таджикистане распространены духовые инструменты другой конструкции. Они напоминают предшественника балабана — сюмсю-балабан, бытовавший в недалеком прошлом в Азербайджане. Мелодии, извлекаемые на балабане, ярко отображают все тонкости и прелести музыкального мелоса Востока.

Rəsmi açıqlamalar və proseslərin inkişafı deməyə əsas verir ki, Azərbaycanın cari dövrdə növbəti hədəfi hələ də Ermənistan işğalında qalan 8 kəndin azad edilməsi olacaq. Bu sözləri Axar.az-a açıqlamasında “Teleqraf” Media Qrupunun rəhbəri, politoloq Aynur Camal xarici işlər naziri Ceyhun Bayramovun sərhədin delimitasiyası prosesində 8 kəndin qaytarılmasının müzakirə edildiyi haqda fikirlərini şərh edərkən deyib. Onun sözlərinə görə, Kərki və Qazaxın Bağanis Ayrım, Qızıl Hacılı, Aşağı Əskipara, Xeyrimli, Sofulu, Yuxarı Əskipara və Bərxudarlı kəndlərinin qaytarılması məsələsi 10 noyabr bəyanatının qəbul edildiyi zaman rəsmi Bakı tərəfindən irəli sürülmüşdü: “Ermənistan tərəfinin bu kəndlərin qaytarılması ilə bağlı şifahi öhdəlik götürdüyü haqda da məlumat vardı. Sonradan rəsmi İrəvan sülh sazişinin imzalanmasında qeyri-konstruktiv mövqe sərgilədiyi kimi, bu məsələdə də öhdəliyindən yayınmağa çalışdı. Ancaq Ceyhun Bayramovun açıqlaması bir daha təsdiqləyir ki, bu məsələ bütün danışıqların əsas predmetidir, daim gündəmdə saxlanılır. Azərbaycanın bir qarış torpağından da imtina etməyəcəyi də artıq hər kəsə gün kimi aydındır. Hətta Ermənistanın 8 kəndin işğalını davam etdirməsi və öhdəliyindən yayınması məsələnin hərbi həllini də gündəmə gətirmişdi”. A.Camalın fikrincə, 8 kəndlə bağlı vəziyyətin hərbi müstəvidən diplomatik müstəviyə qayıtmasının bir neçə səbəbi var: “Birincisi, Ermənistan tərəfi mümkün hərbi variantın onlar üçün ağır nəticələrinin olacağını anladıqları üçün məsələnin delimitasiya prosesində həllinə razılaşmış kimi görünür. Baş nazir Nikol Paşinyan da daxil olmaqla, erməni rəsmilərin verdikləri açıqlamalar göstərir ki, Ermənistan artıq bu istiqamətdə ictimai rəyi hazırlamaqla məşğuldur. İkicisi əsas məqam Bakı-İrəvan xəttində sülh gündəliyinin ön plana keçməsidir. Artıq ikitərəfli formatda sülh danışıqlarının aparılması və sazişin imzalanması perspektivi yaranıb və bu perspektivin sıradan çıxmaması üçün Azərbaycanın haqlı tələbinin diplomatik həll variantı aktuallaşıb”. A.Camal Ermənistanın 8 kəndlə bağlı manipulyasiyalarına da diqqət çəkib: “Bir müddət öncə “ərazi mübadiləsi” ifadəsindən tez-tez istifadə edirdilər. Ancaq Azərbaycanın qəti mövqeyindən sonra bu müzakirələrin “uzun müddət davam etməli” olduğu tezisi ortaya atıldı. Bildirildi ki, kəndlərə dəhlizlər məsələsi də sıradan iş deyil. Buna görə də Azərbaycan bu prosesi sülh sazişindən çıxarıb, delimitasiya və demarkasiya müstəvisinə keçirdi. Bakının anklav olmayan, Qazaxın digər kəndlərinə bitişik 4 kəndin - Bağanis Ayrım, Qızıl Hacılı, Aşağı Əskipara və Xeyrimlinin ilkin mərhələdə qaytarılması, anklav olan digərlərinin – Sofulu, Bərxudarlı, Yuxarı Əskipara və Kərkinin ikinci mərhələdə qaytarılması təklifi də bundan qaynaqlanır. Fikrimcə, Ermənistan nəticədə bu reallıqla barışmalı olacaq və 8 kəndin azad edilməsi ikimərhələli şəkildə həyata keçiriləcək. Çünki bunun əksi yeni hərbi ssenarinin aktuallaşması deməkdir. Xatırladım ki, Ermənistan Baş naziri də Ermənistanın 29,8 min kv.km ərazisinə anklavların daxil olmadığını etiraf etmiş, başqa sözlə desək, 8 kəndin işğalda olduğunu faktiki təsdiqləmişdi. İşğalda olan ərazi isə ya sülhlə, ya da hərbi yolla azad edilməlidir və bunu İrəvan da anlayır. Rəsmi Bakı sülh prosesinə xələl gəlməməsi üçün hərbi ssenarinin akivləşməsini istəmir. İrəvan da anlayır ki, hərbi variantda artıq Azərbaycan eksklavlara dəhlizi özü təmin edəcək və bu, Ermənistan üçün qətiyyən münasib ssenari deyil. Ona görə də bu prosesin sülhlə tamamlanacağını düşünürəm”.