История Великиx Азербайджанцев

[Веро]

1 час назад, Айлинка сказал:

В выборе друзей все могут ошибаться ...  Бакиханов не исключение..

 

 

 

может Бакиханов ,пользуясь дружбой 
пытался что то изменить
 в смысле  повлиять на ход событий?

 

1 час назад, Айлинка сказал:

 

Как нам известно по истории Грибоедов сам стал жертвой этого злосчастного договора... а печальные последствия  до сих пор отражаются на судьбе наших соотечественников ...

  многогранная личность   жаль что ударился в политику...

 

 

 

ну так вродé он не ударился
 это была почетная ссылка
хотя он как личность он недоисследован (так можно ? по русски )
мы за должностью / ПОCТом не видим человекa

 

 

Изменено 29 ноября, 2022 пользователем Веро

[Айлинка]

30 минут назад, Веро сказал:

 

mojet Bakuxaniv ,polzujas drujbiy pitalsa chto to izmenit ?

 

nu tak vrodé on ne udarilsa eto bila pochetnaya ssilka

 

Может быть...

Я к тому что он был талантливым человеком в сфере литературы музыки   женился на красивой княжне Чавчавадзе мог бы заниматься творчеством жить и творить 

 

ну это все в прошлом не будем тревожить их души...

 

Изменено 29 ноября, 2022 пользователем Айлинка

[A...]

Девочки,спасибо,хорошая тема

Много нового и интересного узнала..

[Айлинка]

1 минуту назад, A... сказал:

Девочки,спасибо,хорошая тема

Много нового и интересного узнала..

Стараемся ради нашего любимого форума)

Жаль что не активно участвуют наши форумчане 

[Веро]

Только что, Айлинка сказал:

Стараемся ради нашего любимого форума)

 

   SPASIBO Aylin

 

[Айлинка]

1 минуту назад, Веро сказал:

   SPASIBO Aylin

 

 Это Вам как Автору столь важной темы Респект и Огромное Спасибо!)

Мне не за что)

[Айлинка]

Kiçik yaşlarından sənətə gələn istedadlı müğənni Xeyransa Məmmədovanın vəfatı faciəli nüanslardan ibarətdir. Xeyransa Məmmədova şəkər xəstəsi olub. Həkimlər onun övlad dünyaya gətirməsinə qətiyyən icazə vermir. Lakin ana olmağı çox istəyən Xeyransa Məmmədova ölümü də gözə alır. Müğənni çox erkən yaşda övlad dünyaya gətirən zaman dünyasını dəyişir...

mekani Cennet olsun

 

[Айлинка]

Vüqar Həşimov 24 iyul 1986-cı ildə Bakı şəhərində anadan olub. Vuqar Həşimov 11 yanvar 2014-cü ildə müalicə olunduğu Almaniyanın Heydelberq klinikasında dünyasını dəyişib.^[1] 14 yanvar 2014-cü ildə mərhumla vida mərasimi Respublika Şahmat Mərkəzində təşkil olunmuş; o, həmin gün II Fəxri Xiyabanda dəfn edilmişdir^[2]Redaktə

Vüqar Həşimov şahmatdan başqa məharətlə pianinoda da ifa edirdi. Poeziyanı sevirdi. Boş vaxtlarında Futbol və böyük tennislə məşğul olurdu. Vüqar Həşimov fenomen yaddaşı ilə dünya tarixini, coğrafiyasını, musiqisini, idmanını və 7-dən çox xarici dili mükəmməl bilirdi.

mekani Cennet olsun

Изменено 29 ноября, 2022 пользователем Айлинка

[Айлинка]

 

Итак знакомьтесь, Надир Исмаилов - в виноделии с 1975 года. Начинал обработчиком вина в винном подвале, закончил главным технологом винного завода. Неоднократно представлял национальные вина на международных  конкурсах по всему мируВиноделие его и сейчас не отпускает,  Будучи на пенсии, занимается изготовлением домашних вин и организацией дегустационных туров для туристов

[Айлинка]

Вагиф Самедоглу — азербайджанский поэт, сценарист и драматург, член жюри Национальной книжной премии Азербайджана, заслуженный деятель искусств Азербайджанской ССР, народный поэт Азербайджана, лауреат премии «Хумай».

Nüşabə Babayeva-Vəkilova Bakıda anadan olub. ADU-nun (indiki Bakı Dövlət Universiteti) şərqşünaslıq fakültəsinin fars bölməsini bitirib. "Cənubi Azərbaycan maarifçilərinin ictimai - siyasi baxışları" mövzusunda namizədlik dissertasiyasını müdafiə edərək fəlsəfə doktoru adını qazanmışdır. "Cənubi Azərbaycan maarifçiləri" adlı monoqrafiyanın müəllifidir.

Nüşabə xanım şair, dramaturq, ictimai xadim, musiqiçi Vaqif Səmədoğlunun həyat yoldaşıdır.

Vaqif Səmədoğlunun "Mən burdayam ilahi.."(1996;2005) , "Uzaq yaşıl ada"(1999;2006), "Sandığ şeirləri"(2016) , "Poemalar"(2022) şeirlər toplusunun, 2 cildlik "Dramaturgiya" (2014), aforizmlər (2013), "Gürzəçöl yazıları" (pritçalar)(2016) kitablarının tərtibatçısı və redaktorudur. Fransız dilində (2017), polyak dilində Polşada (2018) və serb dilində Serbiyada (2022) çıxan şeirlər kitablarını tərtib etmişdir. Bundan əlavə, Vaqif Səmədoğlu haqqında olan materiallar əsasında "Şair və Zaman" (2010) kitabını hazırlayaraq çap etdirmişdir. 2022-ci ildə Nüşabə xanımın müəllifi olduğu "Mən sənin yuxunam" adlı xatirələr kitabı işıq üzü görmüşdür.

1978-1981-ci illərdə Nüşabə xanım AMEA Şərqşünaslıq İnstitutunun əyani bölməsinin aspirantı olmuş, 1981-ci ildən 2000-ci ilə kimi isə bu İnstitutun əməkdaşı olmuş, Azərbaycan Dövlət İqtisad Universitetinin dosenti olmuşdur(2000-2014).

2 il Əfqanıstanda tərcüməçi kimi (1985-1987) çalışıb.

2015-ci ildən Səməd Vurğunun Ev Muzeyinin direktorudur. Muzeydə işlədiyi müddətdə Xalq yazçısı Yusif Səmədoğlunun, Xalq şairi Vaqif Səmədoğlunun ekspozisiyalarını, Xavər xanım və Aybəniz xanımın guşələrini yaratmış və muzeyi yeni eksponatlarla zənginləşdirmişdir. Eyni zamanda Qazaxda "Poeziya evi"ndə də təkmilləşdirmə işləri aparmışdır. 2019-cu ildə təsis edilmiş Vaqif Səmədoğlu Mərkəzinin rəhbəridir.

[Веро]

 

Сегодня исполняется 94 года со дня рождения народного художника Таира Салахова

[Anis]

23 minutes ago, Веро said:

 

Сегодня исполняется 94 года со дня рождения народного художника Таира Салахова

 

Интересная передача о Салахове от прекрасного проекта Арзамас. Там директор Третьяковской галереи, Зельфира Трегулова, интересно рассказывает о Салахове и Кара Караеве.

 

 

[Веро]

6 минут назад, Anis сказал:

 

Интересная передача о Салахове от прекрасного проекта Арзамас. 

 

 

spasibo  Anis

[Odin]

5 часов назад, Айлинка сказал:

 

Итак знакомьтесь, Надир Исмаилов - в виноделии с 1975 года. Начинал обработчиком вина в винном подвале, закончил главным технологом винного завода. Неоднократно представлял национальные вина на международных  конкурсах по всему мируВиноделие его и сейчас не отпускает,  Будучи на пенсии, занимается изготовлением домашних вин и организацией дегустационных туров для туристов

 

4 часа назад, Айлинка сказал:

Вагиф Самедоглу — азербайджанский поэт, сценарист и драматург, член жюри Национальной книжной премии Азербайджана, заслуженный деятель искусств Азербайджанской ССР, народный поэт Азербайджана, лауреат премии «Хумай».

Nüşabə Babayeva-Vəkilova Bakıda anadan olub. ADU-nun (indiki Bakı Dövlət Universiteti) şərqşünaslıq fakültəsinin fars bölməsini bitirib. "Cənubi Azərbaycan maarifçilərinin ictimai - siyasi baxışları" mövzusunda namizədlik dissertasiyasını müdafiə edərək fəlsəfə doktoru adını qazanmışdır. "Cənubi Azərbaycan maarifçiləri" adlı monoqrafiyanın müəllifidir.

Nüşabə xanım şair, dramaturq, ictimai xadim, musiqiçi Vaqif Səmədoğlunun həyat yoldaşıdır.

Vaqif Səmədoğlunun "Mən burdayam ilahi.."(1996;2005) , "Uzaq yaşıl ada"(1999;2006), "Sandığ şeirləri"(2016) , "Poemalar"(2022) şeirlər toplusunun, 2 cildlik "Dramaturgiya" (2014), aforizmlər (2013), "Gürzəçöl yazıları" (pritçalar)(2016) kitablarının tərtibatçısı və redaktorudur. Fransız dilində (2017), polyak dilində Polşada (2018) və serb dilində Serbiyada (2022) çıxan şeirlər kitablarını tərtib etmişdir. Bundan əlavə, Vaqif Səmədoğlu haqqında olan materiallar əsasında "Şair və Zaman" (2010) kitabını hazırlayaraq çap etdirmişdir. 2022-ci ildə Nüşabə xanımın müəllifi olduğu "Mən sənin yuxunam" adlı xatirələr kitabı işıq üzü görmüşdür.

1978-1981-ci illərdə Nüşabə xanım AMEA Şərqşünaslıq İnstitutunun əyani bölməsinin aspirantı olmuş, 1981-ci ildən 2000-ci ilə kimi isə bu İnstitutun əməkdaşı olmuş, Azərbaycan Dövlət İqtisad Universitetinin dosenti olmuşdur(2000-2014).

2 il Əfqanıstanda tərcüməçi kimi (1985-1987) çalışıb.

2015-ci ildən Səməd Vurğunun Ev Muzeyinin direktorudur. Muzeydə işlədiyi müddətdə Xalq yazçısı Yusif Səmədoğlunun, Xalq şairi Vaqif Səmədoğlunun ekspozisiyalarını, Xavər xanım və Aybəniz xanımın guşələrini yaratmış və muzeyi yeni eksponatlarla zənginləşdirmişdir. Eyni zamanda Qazaxda "Poeziya evi"ndə də təkmilləşdirmə işləri aparmışdır. 2019-cu ildə təsis edilmiş Vaqif Səmədoğlu Mərkəzinin rəhbəridir.

Оба юзеры д э й. аз

Изменено 29 ноября, 2022 пользователем Odin

[Odin]

10 часов назад, Айлинка сказал:

Vüqar Həşimov 24 iyul 1986-cı ildə Bakı şəhərində anadan olub. Vuqar Həşimov 11 yanvar 2014-cü ildə müalicə olunduğu Almaniyanın Heydelberq klinikasında dünyasını dəyişib.^[1] 14 yanvar 2014-cü ildə mərhumla vida mərasimi Respublika Şahmat Mərkəzində təşkil olunmuş; o, həmin gün II Fəxri Xiyabanda dəfn edilmişdir^[2]Redaktə

Vüqar Həşimov şahmatdan başqa məharətlə pianinoda da ifa edirdi. Poeziyanı sevirdi. Boş vaxtlarında Futbol və böyük tennislə məşğul olurdu. Vüqar Həşimov fenomen yaddaşı ilə dünya tarixini, coğrafiyasını, musiqisini, idmanını və 7-dən çox xarici dili mükəmməl bilirdi.

mekani Cennet olsun

Вугара родной брат был модератором в спорт. разделе там же.

Изменено 29 ноября, 2022 пользователем Odin

[Айлинка]

9 часов назад, Odin сказал:

 

Оба юзеры д э й. аз

Лирик.... Мяканы Джяннят олсун

Надир м Аллах джан саглыгы версюн

[Айлинка]

9 часов назад, Odin сказал:

Вугара родной брат был модератором в спорт. разделе там же.

Я не ведал об этом 

Аллах Вюгара рехмет элясюн гардашына да джан саглыгы узун омюр версюн

[Айлинка]

Зивер-бек Ахмедбеков (азерб. Zivər bəy Əhmədbəyov; 1873, Шемахы — 16 февраля 1925, Баку) — первый азербайджанский архитектор с высшим образованием^[1], главный архитектор города Баку с 1918 по 1922 

Зивербек Герайбекоглу Ахмедбеков родился 16 февраля 1873 года в Шемахе. В 1902 году окончил Санкт-Петербургский институт гражданских инженеров и стал первым азербайджанским архитектором с высшим образованием. С этого же года по 1917 год Зивербек работает архитектором в Бакинской губернской администрации, затем и в Бакинской городской управе. В 1918-1925 годах был первым азербайджанцем-главным архитектором Баку, и сыграл важную роль в развитии города. Он оставался на этом посту вплоть до своей смерти. В своих проектах Зивербек Ахмедбеков с большим мастерством соединял традиции западноевропейской и восточной архитектуры.

По проекту Зивербека построены две крупные бакинские мечети - мечеть Аждарбея (известная как Голубая мечеть) и мечеть Тезе Пир, на территории которой находится Управление мусульман Кавказа и Бакинский исламский университет.

 

Изменено 30 ноября, 2022 пользователем Айлинка

[Айлинка]

 Ализаде Абдулькерим Али оглы родился 11 января 1906 года в селении Бильгя близ Баку. В 1927 году А. Ализаде был направлен в Ленинградский Восточный институт и в 1930 году окончил его. В 1935 году получил ученую степень доктора философии. В 1935-1941 годах работал в ИнститутеАкадемии наук Азербайджана.

Академик А. Ализаде совместно с Петрушевским заложил основу историковедения Азербайджана средних веков. Он исследовал историю Азербайджана и стран Ближнего востока сельджукского и монгольского периодов. Изданная в 1956 году весомая монография ученого «Социально-экономическая и политическая история Азербайджана в XIII-XIV вв.» (на русском языке) и более 60 научных трудов ученого имели огромное значение в изучении средневековой истории Азербайджана и соседних восточных стран. За научные заслуги А. Ализаде был удостоен Государственной премии СССР (1948), почетного звания «Заслуженный деятель науки» (1960), Государственной премии Аз. СССР (1978). Награжден орденом Красного Знамени, «За оборону Кавказа», «За доблестный труд в годы Великой Отечественной войны», «Почетный знак». Абдулькерим Ализаде скончался 3 декабря 1979 года в Баку.

 

[Веро]

41 минуту назад, Айлинка сказал:

Зивер-бек Ахмедбеков (азерб. Zivər bəy Əhmədbəyov; 1873, Шемахы — 16 февраля 1925, Баку) — первый азербайджанский архитектор с высшим образованием^[1], главный архитектор города Баку с 1918 по 1922 

Зивербек Герайбекоглу Ахмедбеков родился 16 февраля 1873 года в Шемахе.  В 1918-1925 годах был первым азербайджанцем-главным архитектором Баку, 

По проекту Зивербека построены две крупные бакинские мечети - мечеть Аждарбея (известная как Голубая мечеть) и мечеть Тезе Пир, на территории которой находится Управление мусульман Кавказа и Бакинский исламский университет.

 

РодДом на Крупской /Басина (Физули- Топчибашева )

тоже его детище

[Айлинка]

31 минуту назад, Веро сказал:

РодДом на Крупской /Басина (Физули- Топчибашева )

тоже его детище

Родной мяхялля)

[Айлинка]

Бизим Майа бачы Мяканы Джяннят олсун

Tamilla Rüstəmova Azərbaycanın görkəmli bəstəkarı Səid Rüstəmovun ailəsində anadan olmuşdur. 1959-cu ildə Qnesinlər adına Musiqi institutunun "fortepiano" ixtisası üzrə bitirmişdir. Həmin il institutun tələbəsi olan  Bir neçə bədii filmdə yadda qalan obrazlar yaratmışdır. Onun ən yaddaqalan obrazları "Ulduz" filmində Ulduz və "Böyük dayaq" filmində Maya bacı rollarıdır.

2020-ci ildə Moskvada vəfat etmişdir^[2]. Moskva şəhərində dəfn edilib.^[3]

[Айлинка]

Tamilla Məmmədzadə (1937-1997)

 

Mahnıları / Songs:

1. Ağarma, saçım! (1972)
2. Ana
3. And
4. Arzuya bax, sevgilim!.. / Yenə o bağ olaydı!..
5. Azərbaycan qadıni 
6. 1. Bənövşələr qoxuyanda
   2. Bir xəbər ver, külək!..
   3. Çal, qızım!..
   4. Dostlar olmasa
   5. Eşqə düşən (romans, Ə. Vahid)
   6. Etmədədir (romans, N. Gəncəvi)
   7. Ey bivəfa!.. (romans, İ. Nəsimi)
   8. Gözəllik
   9. Həsrətim mənim
   10. Xətrinə dəymərəm
   11. Xəzərlə görüş
   12. Könlümə layla düşüb
   13. Körpəm dil açır
   14. Qız qalası
   15. Lenin
   16. Mənim Azərbaycanım
   17. Neçin gəlmədin?
   18. Neçin gəlməz?
   19. Nəğmədir həyat
   20. Nə üçün? (1972)
   21. Ömür yelləncəyim
   22. Payız fəsli
   23. Sevinmə, gülmə, quzum!..
   24. Səndən söz açır
   25. Səni küləklərə vermərəm
   26. Sənin gözlərin
   27. Sənin ömrünə
   28. Sən mənimlə get
   29. Sən vaxtı neyləyirsən?..
   30. Söyüd ağacı altında
   31. Şən illər
   32. Uşaq olmaq istəyirəm
   33. Vətən marşı
   34. Volqoqrad
   35. Yaşa, ürəyim!..

    

    

[Айлинка]

Указом

 Президента Азербайджанской Республики № 162 от 3 сентября 1992 года Эльдару Абдулла оглы Тагизаде было присвоено звание Национального Героя Азербайджана (посмертно).

Похоронен в Аллее шахидов города Баку.

Именем Национального Героя Азербайджана названы одна из улиц города Баку и средняя школа №164, в которой учился Эльдар Тагизаде

 Родился Эльдар Тагизаде 6 сентября 1963 года в городе Баку, Азербайджанской ССР. В 1970 году был принят на обучение в школу №164. Активист школы он являлся заместителем секретаря комитета комсомола, был внештатным сотрудником горкома комсомола. По завершении обучения в школе был награждён грамотой РК ЛКСМ. С детства очень любил языки, литературу. Всегда хотел быть оперативным работником уголовного розыска

1980 году, завершив обучение в школе, Тагизаде поступил на обучение в Азербайджанский государственный университет им.  Студентом был избран заместителем секретаря комсомольской организации факультета, а с 1983 по 1984 годы выполнял обязанности заместителя секретаря комитета комсомола университета. В 1984 году был избран заведующим отделом интернациональных связей Азербайджанского государственного университета. Одновременно завершил обучение с отличием в Закавказской Комсомольской школе. Награждён почётной грамотой ЦК ЛКСМ Азербайджана^[1].

В 1985 году с отличием завершил обучение в университете и, пройдя курсы военной подготовки, получил звание лейтенанта запаса. Стал работать в научно-исследовательском институте, а также уделял время внештатной работе в уголовном розыске РОВД 26 Бакинских комиссаров.

После прохождения стажировки в отделе внутренних дел, в 1989 году был направлен в город Свердловск на Высшие курсы МВД СССР

 Азербайджанского государственного университета. Одновременно завершил обучение с отличием в Закавказской Комсомольской школе. Награждён почётной грамотой ЦК ЛКСМ Азербайджана^[1].

В 1985 году с отличием завершил обучение в университете и, пройдя курсы военной подготовки, получил звание лейтенанта запаса. Стал работать в научно-исследовательском институте, а также уделял время внештатной работе в уголовном розыске РОВД 26 Бакинских комиссаров.

После прохождения стажировки в отделе внутренних дел, в 1989 году был направлен в город Свердловск на Высшие курсы МВД СССР по уголовному розыску. Через год, окончив курсы он, в звании старшего лейтенанта, возвратился в Баку. Был назначен старшим оперативником в уголовный розыск РОВД 26 Бакинских комиссаров. Позднее был переведён в МВД республики в отдел национальных отношений, присвоено звание капитан милиции. В дальнейшем продолжил работу в отделе по борьбе с наркобизнесом, затем был назначен заместителем начальника Боевого Управления по борьбе с бандитизмом и терроризмом^[2].

Эльдар Тагизаде часто принимал участие в освобождении заложников в Нагорном Карабахе. Благодаря отважному милиционеру несколько человек были 

освобождены. 3 июня 1992 года был вновь командирован в Карабах. Ему предстояло обезвредить опасного преступника по прозвищу "Шака". В ходе операции, оказавшись один на один с врагом, Эльдар был тяжело ранен в грудь четырьмя выстрелами из пистолета в упор. По дороге в больницу спасти Эльдара Тагизаде не смогли^[3].

Увлекался борьбой самбо и карате. Был женат, воспитывал двоих сыновей - Урфана и Кямал

[Anis]

 

[Айлинка]

 Адиль: 

  Гусейн оглы Кулиев ; 22 ноября 1922–16 декабря 1992) был азербайджанским летчиком-истребителем в советских ВВС, который стал летным асом с двадцатью сбитыми во время Второй Мировой войны

Получив за свои подвиги звание Героя Советского Союза , он остался в ВВС СССР и вышел в отставку в звании полковника в 1966 году. Позже он стал директором Бакинского аэропорта . ^[1]

[Da Vinci]

В 01.12.2022 в 20:40, Айлинка сказал:

Указом

 Президента Азербайджанской Республики № 162 от 3 сентября 1992 года Эльдару Абдулла оглы Тагизаде было присвоено звание Национального Героя Азербайджана (посмертно).

Похоронен в Аллее шахидов города Баку.

Именем Национального Героя Азербайджана названы одна из улиц города Баку и средняя школа №164, в которой учился Эльдар Тагизаде

 Родился Эльдар Тагизаде 6 сентября 1963 года в городе Баку, Азербайджанской ССР. В 1970 году был принят на обучение в школу №164. Активист школы он являлся заместителем секретаря комитета комсомола, был внештатным сотрудником горкома комсомола. По завершении обучения в школе был награждён грамотой РК ЛКСМ. С детства очень любил языки, литературу. Всегда хотел быть оперативным работником уголовного розыска

1980 году, завершив обучение в школе, Тагизаде поступил на обучение в Азербайджанский государственный университет им.  Студентом был избран заместителем секретаря комсомольской организации факультета, а с 1983 по 1984 годы выполнял обязанности заместителя секретаря комитета комсомола университета. В 1984 году был избран заведующим отделом интернациональных связей Азербайджанского государственного университета. Одновременно завершил обучение с отличием в Закавказской Комсомольской школе. Награждён почётной грамотой ЦК ЛКСМ Азербайджана^[1].

В 1985 году с отличием завершил обучение в университете и, пройдя курсы военной подготовки, получил звание лейтенанта запаса. Стал работать в научно-исследовательском институте, а также уделял время внештатной работе в уголовном розыске РОВД 26 Бакинских комиссаров.

После прохождения стажировки в отделе внутренних дел, в 1989 году был направлен в город Свердловск на Высшие курсы МВД СССР

 Азербайджанского государственного университета. Одновременно завершил обучение с отличием в Закавказской Комсомольской школе. Награждён почётной грамотой ЦК ЛКСМ Азербайджана^[1].

В 1985 году с отличием завершил обучение в университете и, пройдя курсы военной подготовки, получил звание лейтенанта запаса. Стал работать в научно-исследовательском институте, а также уделял время внештатной работе в уголовном розыске РОВД 26 Бакинских комиссаров.

После прохождения стажировки в отделе внутренних дел, в 1989 году был направлен в город Свердловск на Высшие курсы МВД СССР по уголовному розыску. Через год, окончив курсы он, в звании старшего лейтенанта, возвратился в Баку. Был назначен старшим оперативником в уголовный розыск РОВД 26 Бакинских комиссаров. Позднее был переведён в МВД республики в отдел национальных отношений, присвоено звание капитан милиции. В дальнейшем продолжил работу в отделе по борьбе с наркобизнесом, затем был назначен заместителем начальника Боевого Управления по борьбе с бандитизмом и терроризмом^[2].

Эльдар Тагизаде часто принимал участие в освобождении заложников в Нагорном Карабахе. Благодаря отважному милиционеру несколько человек были 

освобождены. 3 июня 1992 года был вновь командирован в Карабах. Ему предстояло обезвредить опасного преступника по прозвищу "Шака". В ходе операции, оказавшись один на один с врагом, Эльдар был тяжело ранен в грудь четырьмя выстрелами из пистолета в упор. По дороге в больницу спасти Эльдара Тагизаде не смогли^[3].

Увлекался борьбой самбо и карате. Был женат, воспитывал двоих сыновей - Урфана и Кямал

В 92-м на задержания преступников без бронежилетов ходили?((

[Айлинка]

9 минут назад, Da Vinci сказал:

В 92-м на задержания преступников без бронежилетов ?((

Видимо не было...

 

 

[Айлинка]

Abbas Mirzə Şərifzadə 1893-cü il martın 22-də Şamaxının Yuxarı Qala məhəlləsində ziyalı ailəsində anadan olmuşdur. Onun atası Mirzə Rəsul dünyagörüşlü bir insan olub. Seyid Əzim Şirvaninin açdığı yeni "Üsuli-Cədid" məktəbində dərs deyən Mirzə Rəsul Şamaxının ən hörmətli müəllimlərindən sayılırmış.

Abbas Mirzə Şərifzadə Şamaxıda dünyaya göz açsa da, onun gəncliyi, ümumiyyətlə, bütün ömrü Bakı ilə bağlıdır. Belə ki, 1902-ci ildə Şamaxıda baş verən dəhşətli zəlzələdən sonra bir çoxları kimi onların da ailəsi şəhəri tərk edib Bakıya köçürlər.

Abbas Mirzə Şərifzadənin böyük qardaşı Qulamrza Şərifzadə Fəriköydə məzarı olan azərbaycanlılardandır. O, bir müddət İranda, daha sonra Türkiyədə yaşayıb. Q.Şərifzadə 1884-cü ildə Şamaxıda anadan olmuşdur. O, mühacir Abbasqulu Kazımzadə ilə naşirliklə məşğul olmuşdur. Belə ki, onların çap etdiyi Üzeyir Hacıbəylinin bir kitabı da var.^[1]

"Hesab məsələləri" adlanan bu kitab 1908-ci ildə İstiqlaliyyət küçəsində yerləşən Orucov qardaşlarının mətbəəsində çap edilmişdir. Birinci Dünya müharibəsi illərində Azərbaycandan Türkiyəyə yardım göstərildiyi vaxt Şərifzadə xüsusi fəallıq göstərmişdir. O, 1942-ci ildə İstanbulda vəfat etmişdir.^[1]

Sidqi Ruhulla, Hacıağa Abbasov, Abbas Mirzə Şərifzadə və Mirzəağa Əliyev

Abbas Mirzə oyun, tamaşa anlayışı ilə ilk dəfə əmisi Mirzə Məmməd Tağının sayəsində tanış olub. Teatr sənətinə meyllənən Mirzə Məmməd Tağı dini tamaşalar hazırlayırmış. Günlərin birində də o, "Şəbeh" tamaşasında əsir qız uşağı rolunu qardaşı oğlu Abbasa tapşırır. Özü isə bu tamaşada Şümüru oynayırmış.

Ancaq Abbas Mirzə Şərifzadə ilk rolunun öhdəsindən gələ bilmir. Tamaşada cərəyan edən hadisələrin ən

kuliminasiya nöqtəsində, əlində qılınc olan Şümür əsir qızın üstünə yeriyən anda, Abbas Mirzə qışqıra-qışqıra bir kənarda toplaşıb, bu səhnəyə baxan qadınların arasında olan anasının yanına qaçır. Dindarların mərasimini pozan 9 yaşlı uşağa camaat möhkəm qəzəblənir.

Abbas Mirzə 1903-cü ildə gimnaziyaya daxil olur. Məhz bu illərdə də səhnə ilə maraqlanmağa başlayır. Təbii ki, bu marağın dairəsi gimnaziya şagirdlərinin hazırladığı tədbirlərdən uzağa getmirdi.

Gimnaziyanın əlaçı şagirdlərindən biri sayılan Abbas bütün tədbirlərin gözü imiş. Heç bir tədbir onsuz ötüşmürmüş. Artıq Abbas rola girməkdən, neçə-neçə insanın ona diqqət kəsilməsindən xüsusi zövq aldığını hiss edirdi. Çox-çox sonralar o illəri xatırlayan aktyor həmişə bir hadisəni yada salarmış. Bu, o hadisədir ki, onu yalnız başlanğıc adlandırmaq olar. Gimnaziyaya yenicə daxil olan Abbas növbəti tədbirlərin birində müəlliminə yaxınlaşıb, şer demək istədiyini bildirir. Müəllim də özündə cəsarət tapıb, səhnəyə çıxmaq istəyən Abbasın sözünü yerə salmır. Abbas şəstlə səhnəyə çıxır, bir anlıq çaşsa da, tez özünü toplayıb, Lermontovun "Şairin Ölümü" şerini deyir.

"Şeri söyləyəndə elə bilirdim dilim ağzımda şişibdir. Bədənim gah qızıb, gah soyuyurdu. Ancaq bütün diqqətim şerin sözlərində, məna və məzmununda idi. Bu məni bir tərəfdən sakit edir, bir tərəfdən daha da coşdururdu. Yavaş-yavaş hiss etdim ki, tamaşaçılardan çəkinmirəm".

Beləliklə, atasının çinovnik, ya da ticarət işçisi görmək istədiyi Abbas mühitin həqarətlə yanaşdığı aktyorluq sənətinin sehrinə düşür. Nə qədər ziyalı, geniş dünyagörüşlü olsa da, dövrünün adamı olan Mirzə Rəsul oğlunun bu istəyini heç cür qəbul etmir. O, tez-tez oğluna mühitin aktyorluq sənətinə münasibətini xatırladır. Abbas nə atasının, nə də mühitin etirazına məhəl qoymayıb, özü kimi həvəskarlarla birgə tamaşalar hazırlamağa başlayır.

1917-ci ildə Bakıda "Müsəlman Artistləri İttifaqı" yaradıldı. 1918-ci ilin mart ayınadək fəaliyyət göstərən bu ittifaqa Abbas Mirzə Şərifzadə rəhbərlik etmişdir.

[Айлинка]

 Мехралиева, Фатьма Юсиф кызы

В 1940 году в возрасте 14 лет начала выступать на сцене с народными песнями и мугамами. Большой успех ей принесла впервые исполненная песня Узеира Гаджибекова «Сестра милосердия». В 1945 сыграла роль служанки Телли в фильме «Аршин мал алан» по одноимённой музыкальной комедии Узеира Гаджибекова. Была непревзойдённым интерпретатором зерби-мугама — «Кесме шикесте».

Скончалась 4 января 2000 года в Баку.

 

[Веро]

Baba Mahmudoğlu

 

Baba Mahmudoğlu
Ümumi məlumatlar

 

 

Baba Mahmudoğlu 1940-cı ildə Qazax rayonunun Muğanlı kəndində doğulub.1956-cı ildə orta məktəbi gümüş medalla bitirərək Neft Akademiyasına daxil olub. Tələbəlik vaxtı yoldaşları onu Seyid Şuşinskinin yanına aparıb və Baba Mahmudoğlu Seyid Şuşinskinin dərslərində iştirak edib. Həmin vaxt o, Süleyman Abdullayev, Əlibaba Məmmədov, Nəriman Əliyev, Nəzakət Məmmədova, Zeynəb Xanlarova ilə birgə Asəf Zeynallı adına Musiqi Məktəbində muğamları öyrənib.

Əhsən Dadaşovun ansamblında isə bir qədər sonra oxumaq hüququ alıb. Sənətkar sağlığında öz ansamblını yaratmışdır ki, bu ansamblla o bir çox xarici səfərlərdə çıxış etmiş və Azərbaycan musiqisinin gözəlliyini digər xalqların nümayəndələrinə ən gözəl şəkildə çatdırmışdır. Həmin ansambl hal-hazırda sənətkarın adını daşıyır.

Sənətkarın vəfatından sonra bu ansamblın yenidən fəaliyyət göstərməsi üçün sənətkarın dostu və qarmon ifaçısı Əhsən Rəhmanlı bu ansambla rəhbərlik etmiş və bu günə qədər də həmin ansamblın ifasında bir çox ifaçılarla lent yazıları yazmaqla və televiziya verlişlərinə dəvət almaqla ansamblın yaşaması üçün bütün imkanlardan istifadə etməkdədir. 2006-cı il dekabrın 6-sında Azərbaycanın xalq artisti Baba Mahmudoğlu 66 yaşında vəfat edib.

[Айлинка]

Гаса́н Маме́дов

 (Абдулгасан Агамамед оглы, 22 ноября 1938, Сальяны, АзССР, СССР — 26 августа 2003, Баку, Азербайджан) —

 советский и азербайджанский актёр, 

Заслуженный артист Азербайджанской ССР (1971), Народный артист Азербайджанской ССР (1982).

Родился 22 ноября 1938 года в Сальяне. Прежде чем стать актёром, он собирался посвятить себя точным наукам. Приехав в Баку из Сальяна, он в 1956 году поступил в Азербайджанский государственный университет на физико-математический факультет, но проучился там всего два года. Окончил Азербайджанский государственный театральный институт им. М. А. Алиева.

С 1962 по 1972 годы работал в Азербайджанском драматическом театре, где сыграл немало запоминающихся ролей. С 1972 по 1997 год — артист киностудии «Азербайджанфильм» им. Джафара Джабарлы^[1]. Член КПСС с 1973 года^[2].

Скончался 26 августа 2003 года в Баку.

Мяканы Джяннят олсун

 

[Айлинка]

 

• 1962 — Великая опора —
•  Гараш
• 1965 — 
• Аршин мал алан — 
• Аскер
• 1969 — В этом южном городе — Мурад
• 1970 — Севиль — Балаш
• 1970 — Семеро сыновей моих — Бахтияр
• 1971 — Последний перевал — Аббаскули бек
• 1971 — День прошёл — Октай
• 1972 — Фламинго, розовая птица — Фарман
• 1974 — Мститель из Гянджабасара — Самед
• 1975 — Деде Коркуд — Деде Коркуд
• 1975 — Яблоко как яблоко — Гурбан
• 1977 — Удар в спину — Ахмед Гамерли
• 1979 — Допрос — Мурад
• 1979 — Простите нас — Нариман
• 1980 — Я ещё вернусь — Бахадур
• 1981 — Послезавтра, в полночь — Баба Алиев
• 1981 — Проданный смех — Крешимир
• 1983 — На перевале не стрелять! — Хафиз
• 1984 — Сказка старого дуба — Багир
• 1986 — Окно печали — Мамед Гасан
• 1986 — Сигнал с моря — старый генерал
• 1987 — Питер Пэн — Великий Тигрёнок
• 1987 — Чёртик под лобовым стеклом — Сабир
• 1989 — Родные берега — Нуру
• 1989 — Диверсия
• 1990 — Свидетельница — Тофик Керимов
• 1993 — 
• Тахмина 
• Профессор Зейналлы

Изменено 9 декабря, 2022 пользователем Айлинка

[Tixe]

сегодня день памяти великого Бакинца Анатолия Банишевского
Анатолий Банишевский родился  в Баку. В «Нефтчи» он попал в 16 лет, 
в составе команды стал бронзовым призером чемпионата СССР (1966).

За бакинский клуб выступал с 1964-го по 1978 год, и за это время провел в команде 318 матчей, забив 136 голов. С 1965-го по 1972-й играл за сборную СССР, в составе которой провел 50 матчей и отметился 19 голами, 
а также выиграл «серебро» чемпионата Европы (1972).

После завершения карьеры работал тренером в «Нефтчи»
 

[Айлинка]

Firəngiz Qurbanova. Azərbaycanın Əməkdar incəsənət xadimi. Kino rəssamı. Animasiya rejissoru. Azərbaycan Dövlət Rəssamlıq Akademiyasının professoru. “Birlik” animasiya studiyasının rəhbəri.

Amma bu gün rejissor, rəssam Firəngiz Qurbanova ilə söhbətimizin əsas qəhrəmanları atası Ağadadaş Qurbanov, bacısı Gülşən Qurbanova, qardaşı Hamlet Qurbanovdur.

Sənət dediyimiz əbədiyyət kabusunun seçdiyi ailə… O kabusu kimin harada, necə gördüyü sirri-xudadır. Biz bu ailəni, bu taleləri bilmək istəyirik sadəcə.

Firəngiz xanımla bacısı Gülşən Qurbanova haqda müsahibə almaq niyyəti ilə görüşmüşəm.

- Firəngiz xanım, bioqrafiyanıza baxanda gördüm ki, bacınız Gülşən Qurbanovadan 7 yaş böyüksünüz. Başqa bacınız, ya qardaşınız var idimi?

- Hamletdən başqa yox. Hamletin də, bilirsiniz ata bir, ana ayrı qardaşım idi. Bizdən böyük idi. Onun anası Gülxar Həsənova Opera və Balet Teatrının artisti idi.

Bəs sizin ananız hansı sahədə çalışırdı?.

- Anam Kübra Həbib qızı əməkdar həkim idi. Atası Həbibullaxan Nəbibəyov 1910-cu ildən İran konsulu idi, 1932-ci ildə vəfat etmişdi. Anam intellegent ailədə böyüyüb tərbiyə almışdı. Çox gözəl qadın idi. Aktrisa Simona Sinyoraya bənzərliyi vardı. Nə mən, nə də Gulya anama oxşamamışıq. Biz atama oxşamışıq.

Anamın incəsənətdən yaxşı başı çıxırdı, teatra, filarmoniyaya gedirdi. Dünya ədəbiyyatı ilə maraqlanırdı. O, bizim də intellektual və mədəni inkişafımızla məşğul olurdu.

- Bəs aktyor Ağadadaş Qurbanovla ananız harada, necə tanış olmuşdular?

- Atam 24 yaşında Azərbaycanın Əməkdar artisti adını alan nadir aktyorlardan idi. O zaman da Gənc Tamaşaçılar Teatrının repertuarında Molyeri, Şekspiri, Şilleri hazırlayırdılar. Anam atamın pərəstişkarı idi. Özü də atamdan 11 yaş kiçik idi. Tale istedadına pərəstiş edən xanımla görkəmli aktyoru necəsə yaxınlaşdırır.

- Firəngiz xanım, bir az ailənizdən danışın. Ailə mühitiniz necə idi?

- Mühitimiz elə idi ki, gözünü açandan yaradıcılıqla məşğul adamlarla idim. Bilirdim ki, atam teatrdan gəlir. Rəsm çəkməyi də var idi. Əmim də rəsm çəkirdi. Atam həmişə niyəsə düşünürdü ki, mən aktrisa olacağam. Bunu qətiyyən istəmirdi. O, istəyirdi ki, mən rəssam olum. Müstəqil olum, asılı olmayım heç kimdən. Axı aktyorluq asılı sənətdir Amma elə oldu ki, mən rəssamlığı seçdim, aktrisa olmağı isə Gülşən seçdi.

Düzdür, mən iki filmə çəkilmişdim. Biri Lətif Səfərovun Leyli və Məcnundan bəhs edən «Məhəbbət əfsanəsi» filmi idi. Mən orada Leylinin rəfiqəsi Zeynəbi

oynamışdım. Bir də Rasim İsmayılovun “Alman klinikasına şəxsi səfər” filmində təsadüfən bir epizodda oynadım.

Amma Güliçkaya (Gülşən Qurbanova – red.) tale səhnəyə və kinoya yol açdı. Amma bu, atamın ölümündən sonra baş verdi. Onun onda 15 yaşı var idi. Kitabxanaçılıq texnikumunu bitirdikdən, ədəbi Azərbaycan dilini yaxşı mənimsədikdən sonra Gülşən TV-də rejissor assistenti işləməyə başladı.

Azərbaycan Teatr institutunun aktyorluq fakültəsini bitirdikdən sonra isə Gənc Tamaşaçılar Teatrının aparıcı aktrisalarından oldu.

...Bilirsiniz, biz Gülşənlə fərqli adamlarıq. Mən qapalı adamam. O isə çox ünsiyyətcil idi. Gülşən həyatla qaynayırdı. Anam yumorla deyirdi ki, əbəs yerə ona hamilə olanda qazlı su içmirmiş: “Bu qız şampan kimidir. Daşır, qaynayır…” Həqiqətən, onun təbiəti belə idi. Beş dəqiqə onunla söhbət etdinsə, elə bir ömrü boyu bir-birinizi tanımısınız. O, insanlara güvənə bilirdi.

- Dediniz, atanız elə faciəli şəkildə həlak olanda, Gülşənin 15 yaşı vardı. Necə xatırlayırsız o günü?

- 1965-ci ilin iyunu idi, atam Salyanda teatrın yay qastrollarında idi. Gülşən də onunla idi. Biz anamla Moskvada idik. Mən Moskva Kinematoqrafiya İnstitutuna daxil olmaq üçün sənəd vermişdim.

Təəccüblüdür ki, məhz həmin gün anam dedi ki, pis yuxu görmüşəm, gedək poçta. Anam Salyana, atamla bir qastrola gedən aktrisaya zəng etdi. Nə danışdıqlarını bilmədim, bir də baxdım ki, gözündən yaş gəlir. O, bizim həyatımızda ən ağır gün idi. Salyan mehmanxanasında üstündə atamla Gülşənin də dayandığı eyvan uçmuşdu.

Atam həlak olmuşdu, Gülşənsə qolunu sındırmışdı. Gülşən xəstəxanada idi, ondan atamın ölümünü gizləyirdilər.

Hamlet Qurbanovun ailəsindən kim var indi?

- Hamletin arvadı Cəmilə xanım, Elmlər Akademiyasının əməkdaşıdır. Gözəl insandır, qayğıkeş ana, sadiq həyat yoldaşı... Ayrılmalarına baxmayaraq, o qadın son günlərinə kimi Hamletə və xəstə qayınanasına qulluq etdi.

Yeganə oğulları Səlim Abxaziyadan bir qızla evləndi, Suxumidə öz ailəsi ilə yaşayır. Balaca bir qızları var.

- Gülşən Qurbanova tamaşaçıların da yaddaşında elə qaynar, enerjili bir insan kimi qalıb. Amma bir həssas yaradıcı insan kimi onun başqa tərəfini kəşf etdinizmi? Üç dəfə infarkt keçirmişdi. Bu xəstəliyə səbəb olacaq hansı zərbəni almışdı ki?

- Bu, indiyədək məni düşündürən sualdır. Bu qədər gündəlik iş yükünə ürək necə tab gətirə bilər? Gülşənin həyatının hər günü o qədər aktiv və dolu idi ki, buna heç bir ürək tablamazdı. Hər dəfə ürəyi ağrıyanda xəstəxanada yatır, amma on gündən artıq qalmırdı. Həkimlər deyirdi, vəziyyət ciddidir, səhnəyə olmaz. Amma elə o, oradan səhnəyə çıxırdı. Bəlkə də o enerjini daşımaq çətin idi ürəyinə.

Aktyorlar, işinin peşəkarları olan aktyorlar bir qayda olaraq tamaşaya iki saat hazırlaşırlar - o atmosferə girirlər, özlərini kökləyirlər. Bu pis şey deyil, əlbəttə. Amma Gülşən elə deyildi. O, elə bu dəqiqə çıxıb oynaya bilərdi. Onun üçün hər şey ünsiyyət idi. Səhnəni, tərəf-müqabillərini inanılmaz həssaslıqla hiss edirdi. Səhnəyə çıxanda elə bil özündən personaj yaradırdı. Dramatik rolu da asan oynayardı. Heç kim bilməzdi ki, az əvvəl bu adam ürəkdən şaqqanaq çəkib gülürdü.