Ordan-burdan

[Frilanser]

Гызыллар сандыгдады (ачмайасыз!), сандыг комодун устунде, комод да люстрадан асылыб.

пул ахтармайын. йохду. Все пропила.

 

tağ atıb pul zoruna cibdə badımcan yetişir

pul üçün düşmən olur qardaşa-qardaş, didişir.

əlimə pul gələcəkdir, qağa ovcum gicişir

nə gözəl şeydi bu pul, dərdimə dərman, budu bu...

[Эда F]

Ведьманын ардынджа хеч кес йарым фужер шампан шерабы атмайаджагмы? )

[Frilanser]

истенилен гедер шер ве йа оз фикирлеринизи йаза билерсиниз, йа тапдыгларынызы, мараглы билдийиниз не варса.

(сойуш соймек олмаз. ачыг-сачыг херекетлер де)

 

qarşılıq olmasa yaza bilmirəm

[Frilanser]

Ведьманын ардынджа хеч кес йарым фужер шампан шерабы атмайаджагмы? )

 

elə bu dəqiqə?

[Эда F]

tağ atıb pul zoruna cibdə badımcan yetişir

pul üçün düşmən olur qardaşa-qardaş, didişir.

əlimə pul gələcəkdir, qağa ovcum gicişir

nə gözəl şeydi bu pul, dərdimə dərman, budu bu...

 

хе. пулсуз гюнюнюз олмасын. озу де бу земанеде. щас Кали Юга верховно властвует.

[Эда F]

elə bu dəqiqə?

йохду ки?  шампан?  йа фужер?  йа хевес?

[Эда F]

йохду ки?  шампан?  йа фужер?  йа хевес?

ведьма шампансыз гетмир..

[Эда F]

qarşılıq olmasa yaza bilmirəm

 

сиз йазын ки, темам йетим галмасын. мен гайыдыб охуйаджам

[Эда F]

[Frilanser]

Şampan sınanmayıb su aydınlıqdır, indi bu dəqiqə yığım...

[Эда F]

олсун су. дай сизсиз де... озу де йагыш суйу - дистиллята йахын. олсун. ок.  атын! )

[Frilanser]

Bu da şampan

[Эда F]

оу. еле бу гозел нотла да битирек.

до встречи!

[Frilanser]

xudahafiz....

[A...]

..куда это Эда ушла ?

Изменено 24 мая, 2015 пользователем A...

[Frilanser]

 бир сыра антагонист  дурумлар вар.  бир баша 2 гапаз деймир адетен. (бу да ненемденди)

 

Söz verdim, söz adlı dəfinə verə,

Tək bircə ölümsüz qərinə verə,

Umdum nə verdi ki, küssəm nə verə,

Mən belə dünyanın nəyindən küsüm?

 

İtirib özündə özünü dünya,

Toyların, yasların özülü dünya...

Əlim ətəyindən üzülü dünya...

Mən belə dünyanın nəyindən küsüm?

 

Ömrünə vay salar, vaydan utanmaz,

Saç yolub hay salar, haydan utanmaz,

Günəşdən utanmaz, Aydan utanmaz,

Mən belə dünyanın nəyindən küsüm?

 

Çaydı, dəhnəsində xırsız əjdaha,

Gecəsi salamat çıxmaz sabaha.

İti bazarında atından baha,

Mən belə dünyanın nəyindən küsüm?

 

Dağ olsan, istəsə qolunda saxlar,

Büküb bir hörümçək torunda saxlar,

Yüz illik odunu qorunda saxlar,

Mən belə dünyanın nəyindən küsüm?

 

Bir gözü işıqdı, bir gözü buzdu,

Məkirli qadındı, gülçöhrə qızdı,

Həlimdi, kövrəkdi, sərtdi, quduzdu...

Mən belə dünyanın nəyindən küsüm?

 

Başımın altına yastıq qoyanlar,

Ayağım altına qumbara qoydu.

Nadanlar bu yurdu qumara qoydu,

Mən belə dünyanın nəyindən küsüm?

 

Olsan öz haqqının köləsi belə,

Əri öz içində, öləzi belə,

Ondan inciyənin beləsi belə...

Mən belə dünyanın nəyindən küsüm?

Изменено 26 мая, 2015 пользователем Frilanser

[Frilanser]

Меня некоторое время не будет. Гайыданда Бакылылары йеринде тапмаг умиди иле ай-ры-лы-рам ).

 

 

 

Lalə, rəngindəki yanğın de, nədir?

Niyə məlulsan, a dağlar qızı sən?

Qara qanlarmi gedir qəlbindən?

Hansı dərd, hansı şirin xatirədir

Səni odlara yaxan?

O uzaq yollara həsrətlə baxan

Qara gözlər, de, neçin dolğundur?

Lalə rəngin nə yaman solğundur?

Lalə, qalx! Gün yayılıb dağdan aşır,

Yel əsir, axşam olur, çay da daşır.

Quşlar, insanlar uçur öz yerinə,

Sənsə yalqız, əli qoynunda yenə

Qəlbin, eşqin kimi tək

Tozlanan yollara göz gəzdirərək

Ah çəkirsən de, de nədən?

Lalə, bəsdir! Onu gəl gözləmə sən.

Keçdi üstündən o dəhşətli  bulud...

İçdiyin andı, quzum, sən unut!

Yüz il ansan da onu xatirə tək,

O vəfasız qayıdıb gəlməyəcək...

[Frilanser]

 озу де бу земанеде. щас Кали Юга верховно властвует.

Usad və şagirdinin deyişməsindən: U - ustad,  Ş - şagird

 

U

 

Ay qurban olum, bu dünya budur,

Ağa da olur, kölə də olur.

Min kərə uçur, min kərə də qur,

Elə də olur, belə də olur.

 

 

Həm bu yad yükü boynumu deşir,

Həm yük olmasa boynum gicişir.

Qorbaçov düşür, Yeltsin əyləşir,

Şeytan da deyir - şələni düşür.

 

Ş

 

Çox zaman ilan şələdə olur,

Mindiyi fağır tələdə olur.

"Şələ lələni, lələ şələni?"

Elə də olur, belə də olur.

 

U

 

Parlament nədir - min bədən, bir baş,

Çağır ha cağır, savaş ha savaş.

"Şahın nağılı" - bir kasa bozbaş?

Hansı yaxşıdır, sən denən, dadaş

 

Ş

 

Nağıl dediyin çilədə olur,

Çilədən çıxdıq, hələ də olur.

Evin tikilsin, müsəlman üçün,

Elə də olur, belə də olur.

 

U

 

Bir topa adam, bir topa qoyun,

Vuruldu təbil, başladı oyun.

Sonra gələcək zurnası toyun,

Hələ ki bəyi, kəllədə qoyun.

 

Ş

 

Qoyunun qurdu kəllədə olur,

Kəndirə yaxın pillədə olur.

Ya vəlvələdən, ya zəlzələdən,

Elə də olur, belə də olur.

 

U

 

Sonra qaphaqap - kim necə soyur,

Yediyin yeyir, quyduğun quyur.

Kərtənkələ ki, xatanı duyur,

Özü sivişir, quyruğun qoyur.

 

Ş

 

Quyruq oyunu, zirvədə olur,

Zirvədə oyun hər vədə olur.

Üzmə özünü, ay evin abad,

Belə də olub, belə də olur.

[Frilanser]

  /Sübh çağı yazılanlar/

 

 

Bir gecə sübhədək qonağım olsan

Son nicat yerini qapımda bulsan

Cəmi tövbələrlə qarşımda dursan

Yenə də sevmərəm, ey çərxi-fələk,

Çərxini başına çevirim, fələk.

 

Çox duzlar qatıldı, gülüm, aşına

Qalmayan oyunlar gəldi başına

Torpağına sığın, tüpür daşına

Mən bu kəc dünyanın nəyindən küsüm?

Aşından, başından, daşından küsüm..

 

Tale dediyinin sağdığı qandır

Ha qaçırt özünü, izləri yandır

İt oğlu peşində, qurumsaq andır

Çıx get, yaraların qan verəndə gəl,

Taleyin döşəkdə can verəndə gəl.

 

Ağı da göyüydü, qarası da göy

Minbəri ucaydı, mollası kəntöy

Yaxşıları yarım, pisləri bütöy

O göy rəngsizliyi qəbirdə görüm,

Üstünə cəhənnəm torları hörüm.

 

Bir balağı uzun, birisi qısa

Kəndiri yoxdu ki, özünü asa

Qoltuğunda kətil, əlində əsa

Şikəstdi, topaldı, çolaqdı dünya,

Tükləri tökülmüş yoluqdu dünya.

 

Bu dünyanın içi birdi, üzü bir

Gerçəkləri, yalanları, düzü bir

Sözlərinin mini yüzdü, yüzü bir

Dar ayaqda biri birə vurginən,

Təkliyinə qovuşginən, ölginən.

[Ahmedaga]

Ээдииик, хардасан?)

[Колючга]

Эдочкаааа я скучаю по твоим постам ну и по тебе, возвращайся скорее.

[Frilanser]

Bir salama dəymədi.

 

                          Bu gün mən səni gördüm,

                          Salam vermək istədim,

                          Üzünü yana tutdun.

                          Söylə, illərdən bəri

                          Qəlbimizin bir duyub

                          Bir vurduğu illəri,

                          Axı, nə tez unutdun?

Beş ildə gözümüzdən axan o qanlı sellər,

                          Bir salama dəymədi?

                          Həyəcanla, fərəhlə, qəmlə dolu o illər

                          Bir salama dəymədi?

                          Heç üzümə baxmadan yanımdan necə keçdin?

                          Sən eşqin salamını qorxuyamı dəyişdin?

                          Yoxsa sən öz əhdinə, ilqarına ağ oldun?

                          O qədər yaxın ikən, bu qədər uzaq oldun.

                          Şirin gülüşlərimiz, acı fəğanlarımız

                          Bir salama dəymədi?

                          Sən neylədin, bir düşün!

                          Yalnız indi anladım: ah, sən daha mənimçün

                         Əlçatmaz bir çiçəksən,

         Yaşanmış günlərim tək geri dönməyəcəksən!...

                         Qop, ey tufan, əs, ey yel! Xəzəl olum tökülüm

                         Düz beş il ürəyimdə

                         Bəslədiyim məhəbbət, bir salama dəymədi.

                         Bir günlük həsrətimə dözə bilməyən, gülüm,

                         Bəs nə oldu? Bu həsrət bir salama dəymədi?

[Frilanser]

Nigar Rəsula, Rəsul Nigara çoxlu şeirlər həsr ediblər. Amma Rəsul
Rzanın Nigara 1957-ci ildə, toy axşamlarından 20 il keçərkən
səfərdən- Moskvadan yolladığı bir teleqram da qalır və o teleqram elə
bil ki, şeir kimi şeydir.
«Nigar, əzizim!
İyirmi il əvvəl, boranlı bir fevral günü biz səninlə əl-ələ verib həyatın mürəkkəb, çətin yollarına çıxdıq. Bu iyirmi il boyunda bütün sınaqlardan keçib mətanəti sarsılmayan ruhun, şəfqəti azalmayan qəlbin, hərarəti soyumayan mərd əllərin üçün sağ ol! Əgər günlər geriyə varaqlansa, gəncliyim qayıtsa idi, inan ki, mən ömrümü səninlə bağlayar, həyatın daha çətin yollarında, tərəddüdsüz səninlə əl-ələ verib gedərdim. Qoy üç sevimli balamızın sevinc və səadəti gələcək günlərimizi bəzəsin. Qoy məhəbbətimizin hərarəti onları hər cür fırtanalardan qorusun. Vəfa və sədaqətin qarşısanda baş əyirəm». 

 

Nigar Rəfibəyli:

“Əsən rüzgarın da yoxdur vəfası...”

 

Ala gözlüm, səndən ayrı gecələr

Bir il kimi uzun olur neyləyim?

Bağçamızda qızılgüllər hər səhər

Tezdən açır, vaxtsız solur, neyləyim?

 

Nərgizlərin gözü yaşla dolanda,

Bənövşələr baxıb qəmgin olanda,

Qərənfilin gözü yolda qalanda

Yasəmən saçını yolur, neyləyim?

 

Əsən rüzgarın da yoxdur vəfası,

Düşmüşdür başına özgə sevdası.

Lalənin cırılıb qəmdən yaxası,

Saçları pərişan olur, neyləyim?

 

Bəlkə tez gələsən, əlac verəsən,

Sünbülün saçını yığıb hörəsən,

Əlvan çiçəkləri özün dərəsən,

Gözləri yollarda qalır, neyləyim?

 

Çəkir çiçəklərin gözü intizar,

Ayrılıqdan betər dünyada nə var,

Bu bahar axşamı səni bax, Nigar

Həzin-həzin yada salır, neyləyim?

 

Rəsul Rza:

“Küləklər də sığallamır çiçəkləri...”

 

Günlər keçir ağır-ağır

səndən ayrı.

Yollarıma gecə-gündüz

çiskin-çiskin kədər yağır

Səndən ayrı.

Qulağımda gülüşünün

şəlaləsi səndən ayrı.

Xəyalımda titrək, kövrək

Dodağının piyaləsi səndən ayrı.

Dəniz gəlir dalğa-dalğa,

qıvrım-qıvrım

dönür geri

sənsiz görüb sahilləri.

Küləklər də sığallamır

Çiçəkləri səndən ayrı.

Nəğmələr də nəğmələnmir

səndən ayrı.

Şərqilər də ləpələnmir

sənsizlikdə.

Buludlar da yırğalanır

həzin-həzin.

Həsrətindən dəliləşib

qırçınları göy dənizin.

Quşlar susub, nəğmələnmir

sənsizlikdə.

Şəfəqlər də ləpələnmir

Sənsizlikdə.

İndi söylə, mən neyləyim?

[Frilanser]

Bütün forum əhlinə salamlar

Xeyli müddətdir ki vaxt qıtlığı səbəbindən forumu ziyarət edə bilmirəm, amma vədə sədaqət, etibar edilmiş əmanətə diqqət  hər şeydən üstündür 

 

Фрилансер, геденде темамы сизе тапшыраджам. бахын, емин-аманлыг олсун бурда. пенджерелериме даш атыб сындырмасынлар. ))

опись протокол филан. сдал-принял .. )

 

Borcumuzu ləyaqətlə icra edək

[Frilanser]

ÖKSÜZ ƏNVƏR
 

Doquz yaşında zəki, uslu bir çocuq: Ənvər...

Sınıfda tam iki yıldır, birincilikdə onun

Şərəfli bir adı var; daima müəllimlər

Sеvərdilər onu. Lakin o şimdi pək yorğun.

O şimdi pək mütəfəkkir... cihanda iştə onun

Həyatı, nəş’əsi, ümmidi tək bir annəsi var.

Fəqət o, bəlkə üç ay var ki, xəstə, giryənümun

Nəzərlərilə üzər binəvayı lеylü nahar.

Zavallı annəsi söndükcə yavrucuq yanıyor,

Yanıb da qavruluyor; ən böyük düşüncələri

Yarınki matəmi güldürmək üzrə aldanıyor,

Fəqət qadın ərimiş, onda yoq həyat əsəri.

Çocuq davam еdiyor dərsə hər sabah; lakin

Nə söylüyorsa müəllim, o bir şеy anlamıyor.

Dalıb, dalıb gеdiyor, dərs için, vəzifə için,

Toqat yiyorsa da biçarə susmuş, ağlamıyor.

Səkiz gün oldu ki, artıq xəbər yoq Ənvərdən,

O şimdi dərsə davam еtmiyor, qadıncığazın

Qoşar məzarına, öksüzcə ağlar, inlərkən

Gəlincə xatirə mazi, düşüb qalır bayğın.

Sorar sınıfda müəllim o kimsəsiz çocuğu,

Qızar da söylənərək hər gün arqasınca onun:

“Aman, nasıl yaramaz! Baq, bu həftə kеçdi dəxi

Nə bir xəbər, nə bir iz var? Dеmək o bir çapqın...”

Yarınki gün o soluq çöhrə pürməlalü təəb,

Sınıfda ərzi-vücud еtdi. Dərsə başlanaraq

Müəllim əkşi, çatıq yüzlə püritabü qəzəb,

Görüncə Ənvəri, qaldırdı:

– Еy! Çocuq, bana baq!

Sən, iştə hanki cəhənnəmdə, söylə, nеrdə idin?

Düşünmə, söylə!

– Əfəndim, şеy...

– Ah, dəni, yaramaz!

nasıl da baq dalıyor, sanki tilkidir qurnaz!..

Çocuqcığazda cavab: iştə bir sükuti-həzin...

Gözündə dalğalanır incə bir bahar buludu,

O həp baqıb duruyor, yoqdur onda hiylə və suç...

Sükuta qarşı müəllim qəzəblə bir, iki, üç

Toqatlayınca, çocuq bircə kərrə hıçqırdı:

“Aman, vay, annəciyim!..”, sonra qəşş olub gеtdi;

Bu səs sınıfda olan cümlə qəlbi titrətdi.

Hüseyn Cavid

[Maestro]

[Frilanser]

Совокупность особенностей и признаков, отличающих его от других живых существ, называют природой человека. Перечень таких особых качеств может быть бесконечно длинным. К разуму, труду, языку, морали часто добавляют свободу, духовность, веру, воображение и фантазию, смех, осознание своей смертности и многие другие свойства и качества. Основное качество человека, его «глубинное ядро» называется сущностью человека. Рассмотрим некоторые сущностные определения человека.

Общественное животное. Так назвал человека древнегреческий философ Аристотель (384-322 до н.э.), который считал, что свою сущность человек реализует только в социальной жизни, вступая в хозяйственные, политические, культурные отношения с другими людьми. При этом не только человек является продуктом общества, но и общество является продуктом деятельности человека.

Человек разумный. Это определение также восходит к Аристотелю. Человек, по его мнению, выделен из царства животных своей способностью логически мыслить, осознавать себя, свои потребности и мир вокруг. После появления биологической классификации Homo sapiens стало стандартным обозначением современного человека.

Человек созидающий. Животное создает нечто в соответствии с программой, заданной инстинктом (например, паук плетет сеть), а человек способен творить нечто совершенно новое по программам, созданным им самим. Человек активно производит, созидает, причем его деятельность целенаправленна, имеет ценностный смысл. В этом понимании человек стал человеком, когда сделал первое орудие труда.

Человек играющий. Без игровых компонентов не обходится ни один вид культурной деятельности — правосудие, война, философия, искусство и т.д. Не только труд сделал человека человеком, но и свободное игровое время, где он мог реализо-вывать фантазии, развивать воображение, создавать художественные ценности, общаться, добровольно принимать общие правила.

Человек религиозный. Человек обладает способностью придавать окружающим явлениям священный смысл, наделять их особым значением, верить в сверхъестественное. Все известные общества, включая самые примитивные, обладают теми или иными системами верований.

Некоторые теории усматривают ущербность, недостаточность человека. Немецкий философ Фридрих Ницше (1844- 1900) называл его больным животным, подчеркивая слабость человека, его безынициативность, стадность, потребность в подчинении и ложных идеалах. Историю общества Ницше рассматривал как постепенное вырождение человека. Некоторые обществоведы говорят о неразумности человека, так как его поведение приводит к уничтожению среды обитания, накоплению оружия, перенаселению, техногенным катастрофам.

Природа человека настолько многогранна, что необходимо говорить о принципиальной неопределенности и неопределимости человека. В этом отношении лучше всего обрисовал сущность человека Федор Михайлович Достоевский (1821- 1881): « Человек есть тайна...»

[Frilanser]

HƏPSİ RƏNGDİR

 

Uyma könlüm, xəlqdə yoxdur sədaqət, rəngdir,

Məscidü meyxanə rəng, eyşü, ibadət rəngdir.

Mey riya, məşuqə ğəş, hüsnü vəcahət rəngdir.

Rəngdir hər dürlü matəm, hər məsərrət rəngdir,

Anla, ey əbnayi-xilqət, cümlə xilqət rəngdir.

 

Görmədim bir zərri-xalis buteyi-nasutdə,

Mənəvi min ləkkə gördüm ləldə, yaqutdə,

Biqərəz insan olur görmək, fəqət tabutdə,

Bilməzəm varmı sədaqət aləmi-lahutdə,

Azma fikrim, cümlə ecazü, kəramət rəngdir.

 

Hər kəsin Cibrili kəndi qəlbidir, vicdanıdır,

Var isə insafı şəxsin – dinidir, imanıdır,

Bədnihad insanların öz nəfsi öz şeytanıdır,

Lövhi-qəlbi arifin ayatıdır, Quranıdır,

Mabəqi-övhamdır, şər’ü, təriqət rəngdir.

 

Bir zaman vardı ki, mən həmfikr idim zöhhad ilə,

Sonra gördüm fərqi yoxmuş zahidin cəllad ilə,

Dedim əyyaş olmalı, ta gün keçə mötad ilə,

Cümlə eyşü nuşi gördüm müxtəlif fəryad ilə,

Anladım kim, zöhdü təqva, eyşü işrət rəngdir.

 

Qıl təsəvvür bir daha şairlərin xülyasını,

Aşiqi-zarın başında seyr qıl sevdasını,

Qəbri aç, göstər ona Şirinini, Leylasını,

Bir ayılsın da, düşünsün gördüyü röyasını:

“Bax, – deyər – həqqa, bütün eşqü məhəbbət rəngdir”.

 

Tapmadım aləmdə bir həmdəm ki, olsun biriya,

Görmədim heç kəsdə bir niyyət qərəzdən maəda,

Külli-əbnayi-bəşər öz nəfsinə olmuş fəda,

Nəfsi uğrunda görərsə hər bəla, hər macəra,

Məsləkə isnad edər, məslək, dəyanət rəngdir.

 

Bilmədim neyçünmüş aləm, bunca da yəsü ələm,

Zövrəqi-ömrün mühiti vərtəban dəryayi-qəm,

Böylə halda kimsədən bihudədir ummaq kərəm,

Hər gələn bulmaq dilər öz nəfsinə asudə dəm,

Arxalanmam kimsəyə, ülfət, rəfaqət rəngdir.

 

İndi ki, mümkün deyil aləmdə olmaq kamyab,

Ey gözün qurbanı, saqi, ver yenə sağər, şərab,

Ver yenə sağər şərab, ey saqiyi-alicənab,

Bəlkə badənlə edə Mənsuri rahət iktisab,

Yoxsa bu aləmdə yoxdur istirahət, rəngdir

 

Səməd Mənsur

[Frilanser]

Стив Джобс о смерти

«Даже люди, которые хотят попасть на небеса, не хотят умирать ради этого».

«Около года назад у меня диагностировали рак. В 7:30 утра я получил скан, и он ясно показывал опухоль в поджелудочной железе. Я даже не знал, что такое поджелудочная железа. Врачи сказали, что это почти наверняка неизлечимый тип рака, и мне осталось жить от трех до шести месяцев. Мой доктор посоветовал пойти домой и привести дела в порядок, что на языке врачей означало подготовиться к смерти. Это значит попытаться сказать своим детям за пару месяцев все то, что ты рассчитывал сказать в ближайшие 10 лет. Это значит убедиться, что все благополучно устроено, чтобы твоей семье было насколько это возможно легко. Это значит попрощаться.

Я жил с этим диагнозом весь день. Позже этим вечером мне делали биопсию — засунули эндоскоп сначала в горло, потом прошли через желудок и кишки, воткнули иголку в поджелудочную железу и взяли несколько клеток опухоли. Я был в отключке, но моя жена, которая была там, сказала, что когда врачи посмотрели клетки под микроскопом, они стали кричать, потому что оказалось, что у меня очень редкая форма рака поджелудочной железы, которая лечится операцией. Мне сделали операцию, и теперь я в порядке.

Никогда я не стоял так близко перед лицом смерти, и, я надеюсь, не буду ближе к ней еще несколько десятков лет. Пройдя через это, я теперь могу сказать вам следующее с большей уверенностью, чем тогда, когда смерть была полезной, но чисто выдуманной концепцией:
Никто не хочет умирать. Даже люди, которые хотят попасть на небеса, не хотят умирать ради этого. И все же смерть — пункт назначения для всех нас. Никто никогда не смог избежать ее. И так и должно быть, потому что Смерть, наверное, самое лучшее изобретение Жизни. Она — причина движения Жизни. Она очищает старое, чтобы открыть дорогу новому. Сейчас новое — это Вы, но когда-нибудь, не слишком долго осталось, Вы постепенно станете старым и будете расчищены. Простите за такой драматизм, но это абсолютная правда.

Ваше время ограничено, поэтому не тратьте его, живя чужой жизнью. Не попадайтесь в ловушку догмы, которая заставляет жить мыслями других людей. Не позволяйте шуму чужих мнений перебить Ваш внутренний голос. И самое главное, имейте храбрость следовать Вашему сердцу и интуиции. Они каким-то образом уже знают, кем Вы действительно хотите стать. Все остальное вторично».

Изменено 24 августа, 2015 пользователем Frilanser

[Frilanser]

Səndən doymaq olarmı, həyat sən nə şirinsən!
Ancaq hamının deyil, sən həyatın qədrini yalnız bilənlərinsən!
Özünü bu dünyada heç kəs qonaq sanmamış,
Ancaq ömrün özü də bərabər paylanmamış.
Ömür paylanan zaman görün kimə nə düşdü,
Üç yüz il boz qarğaya, on il şahinə düşdü.

Həyat, sən nə şirinsən kim səndən doydu getdi?
Gedənlər bu dünyada, qəlbini qoydu getdi.
Dünən qoca bir qarı
Dilində ahu zarı:
Bu dünyanın əlindən gəlmişəm zara dedi,
Ölmürəm ki bir dəfə canım qurtara – dedi

Ürəkdənmi söylədi o, bu sözü görəsən?
Xeyr, inanmıram mən!
O yana-yana dedi
Dili söylədisə də ürəyində o dərhal lənət şeytana dedi
Həyat, sevincin qədər əzabın da şirindir
Səni mənalandıran o keçməkeşlərindir.

İki yüz il yaşadı ləzzət içində Loğman
Yenə möhlət istədi ölərkən Allahından.
Yatırdı göy çəməndə çatdı ona əzrail.
Söylədi iki yüz il ömür sənə bəs deyil!

Mən canını almağa gəlmişəm, nə sözün var?
Loğman dedi – Sözüm yox, aldığını gəl apar,
Ancaq mənə macal ver bircə anlıq əcəldən
Gəl canımı burda yox, o çəmənlikdə al sən.
Əzrail razılaşdı… Ayağa qalxdı Loğman
Yeridi daş asıldı ancaq ayaqlarından
Asta-asta yeriyib çatdı dediyi yerə .
Loğman baxdı yerlərə Loğman baxdı göylərə
Bu son baxışı ilə üstündə iki yüz il
Yaşadığı cahanla vidalaşdı elə bil …
Özü vidalaşdısa gözü qaldı cahanda
O düşündü bu anda
Nə görmüşəm dünyada bu dünyaya gələndən
Ah…elə bilirəm ki, dünən doğulmuşam mən.
Ömrümü verdim bada
Nə görmüşəm dünyada
Loğmanın gözü bu an bir gülə dəydi durdu
Ürəyini quş kimi gülə doğru uçurdu
Ah… onu kim üzəcək bircə bileydim dedi
O gülü də iyləyib sonra öleydim dedi
Ancaq ancaq nə fayda … Yetişmiş artıq əcəl
Loğman dedi – hazıram al canımı indi gəl.
Əzrail dedi – ancaq agah eylə məni sən
Ölüm üçün nə fərqi bu çəmən ya o çəmən
Neçin məni qoymadın orda alım canını
Loğman dedi – həyatın şirin olur hər anı
Ordan bura gəlincə bir az ömür qazandım
Onu da bu dünyada özümə fayda sandım.

Qoca öldü…
Dedilər – Yaranan bir gün ölər
Nəvələri çəməndən həmən gülü üzdülər
Loğmanın qəbri üstə qoydular titrədi gül
Gülün ətriylə doldu bütün çayır, bütün çöl.
O, ətriylə saxladı yolçuları yolundan,
Torpağın altındasa bunu duymadı Loğman.

Həyat, sən nə şirinsən, kim səndən doydu getdi
Gedənlər öz qəlbini dünyada qoydu getdi.
Səndən doymaq olarmı, çoxun, azın da şirin.
Həyat, qışın da şirin, həyat yazın da şirin!

Cürbəcür yazılar var ömrün varaqlarında …
Həyatımın qayğısız fərəhli çağlarında
Qədrini bilməmişəm,
Hələ nə var ki… ömrüm qabaqdadır – demişəm,
Otuzdan adlayınca, gündə otuz min kərə
Başımı yellədirəm hədər keçən illərə.

Səndən doymaq olarmı, həyat, sən nə şirinsən!
Ancaq hamının deyil,
Sən həyatın qədrini
Yalnız bilənlərinsən!!!

 

 

Bəxtiyar Vahabzadə

[Frilanser]

Gələn birdir, gedən birdir, qalan bir,

Gələn qalmaz, gedən gəlməz, qalan sirr...

[Frilanser]

Правда в чем? Отринь неправые дела,

Свет отвергших поглощает темень зла,

Не пляши под дудку козней, как юла,

Не поддайся на бессовестный обман,

Грош сулят, чтобы набить себе карман… 

 

Есть поэты, стихи которых уносят тебя в бескрайнюю даль воспоминаний непередаваемыми обычными словами, интригами чувств, ощущений и событий.
 

Есть и такие виртуозы пера, что каждая строчка, написанная ими, может служить отдельной темой для большой философской книги.

 

Философ-поэт - именно так можно назвать Мухаммеда Хусейна Шахрияра. Его произведения, казалось бы, просты и без изысков, он как будто беседует с нами теми же словами, которые все остальные люди используют для элементарного общения. Однако в каждом стихе заложен огромный смысл, как будто отец дает наставления и учит жизни своего ребенка. 


 

Хитросплетения истории на долгие годы скрыли от нас творчество Мухаммеда Хусейна Шахрияра. Но сегодня его ценят, любят, читают, и не только в нашей стране, но и в соседнем Иране. Сам Аятолла Хомейни читал его стихи с трибуны, восхищаясь глубоким умом этого простого и мудрого человека. 

 

Наиболее известное азербайджанскому читателю произведение Шахрияра - "Хейдар-баба", которое представляет собой поэтическую версию части сюжета из книги "Деде Горгуд".
 

Прекрасный стих, глубокий смысл и невероятно точное описание жизни простых людей, а также природы - вот что отличает Шахрияра от других.  
 

Мухаммед Хусейн Шахрияр считается не только известным азербайджанским поэтом, его также принимают как лучшего представителя персидской современной поэзии.
 

Жизнь у подножья горы

 

Мухаммед Хусейн Шахрияр родился в 1905 году в Тебризе, в семье адвоката гаджи Мираги Хошгинаби. Мать Кёвкаб ханум была домохозяйкой. Детство поэта попало на период сильных классовых потрясений и революции Машрута (Движение Саттархана). Его семья в связи с этим выехала в деревню, которая находилась у подножья сказочно красивой горы Хейдар-баба. Жизнь маленького Мухаммеда прошла среди хрустальных родников, изумрудных лесов. Родина ястребов и соколов Гарачямян, вся окружающая его божественная красота навсегда врезались в его память. Позже Шахрияр описал свои воспоминания в произведениях. Кстати, свои первые стихи он написал в четырехлетнем возрасте.
 

Неудавшийся врач

 

Среднее образование Шахрияр получил в Тебризе, в 1924 году поступил в Тегеране в медицинский институт. Именно в эти годы он влюбляется в девушку, которую звали Сюрайа. Он взял себе псевдоним "Бехджат", именно по названию того района города, где жила его любимая. По определенным обстоятельствам, которые разные исследователи трактуют по-разному, Мухаммед через пять лет оставил учебу, не получив диплома. Некоторые историки считают, что причиной стала его сумасшедшая любовь к Сюрайе.
 

Визирь шаха и Шахрияр

 

По стечению обстоятельств, визирь Рза шаха Пехлеви тоже был влюблен в эту девушку, и, увидев в Шахрияре соперника, он сделал все, чтобы отдалить его от любимой. Во время прохождения практики в одной из больниц города его арестовывают и бросают в темницу. По словам самого поэта, визирь шаха Абдулхусейн Теймурташ дал указание, чтобы его в тюрьме убили. Но мать Сюрайы - Пери, узнав, что Мухаммеда арестовали, идет к визирю и умоляет его, чтобы тот не губил молодого и талантливого поэта. Он соглашается, с условием, что Мухаммед сразу же покинет Тегеран.
В итоге, Шахрияр был сослан в город Нишапур Хорасанского уезда.

 

Визирь шаха Абдулхусейн Теймурташ был очень испорченным и жестоким человеком. Говорят, что он не пропускал ни одной красивой женщины, которая попадала в его поле зрения. Любимой Шахрияра тоже не повезло. Но и визирь не ушел от возмездия за совершенные им злодеяния. В 1933 году он был арестован при получении взятки и казнен через год. Другие источники говорят, что свободолюбивого талантливого поэта, который писал свои стихи на родном языке, убрали с социальной и политической арены, разыграв карту Сюрайа-Теймурташ.
 

Неудавшийся побег

 

Сразу после того, как Шахрияра выпустили из тюрьмы, он сразу же встретился с матерью Сюрайи, и попросил ее, чтобы та позволила ему в последний раз увидеться с любимой. Мать девушки после долгих уговоров согласилась, но поэт, прождав весь день в парке, куда должна была прийти Сурайа, понял, что больше никогда не увидит свою любимую.
 

Враги не дремали и предотвратили замысел поэта, который хотел бежать из Тегерана, забрав с собой девушку.
 

Шахрияр сам рассказывал, что, когда он был в темнице, Сюрайа забежала к нему домой и забрала его сорочку, которую еще не успели постирать. Она хотела оставить себе на память его запах...
 

Убитый горем от разлуки со своей любимой, Шахрияр написал множество стихов, посвященных своей несчастной любви - "Запах сорочки", "Нежные стенания", "Разлука" и "Пери"...

 

Ссылка окончилась

 

В 1937 году Шахрияр получает разрешение вернуться в родной город Тебриз, где он сразу же посещает могилу своего отца. 
 

Тяжелая жизнь, которую он был вынужден прожить за годы разлуки с любимыми людьми и родным городом, дали свои результаты. Поэт впал в тяжелейшую депрессию. После окончания ссылки, все еще будучи в тисках сильного нервного срыва, он попытался отстраниться от людей и социальной жизни. Обратился к Богу и попытался забыться в молитвах...
 

В 1940 году, при помощи и поддержки своей матери, Шахрияр возвращается в поэзию и пишет одни из самых лучших своих произведений - "Азербайджан", "Темные ночи", "Обращение к Эйнштейну" и "Герои Сталинграда".

 

Дом в кредит

В 1953 году, взяв кредит в банке, Мухаммед Шахрияр построил себе небольшой домик в Тебризе. Имеющий многочисленную родню, поэт, по их настоянию, через 28 лет верности своей первой любви, наконец-то, обручился в августе того же года с дочерью своей тети - Азизой.
 

Азиза ханум родила ему четверых детей.
 

Его дочь Шахеризад пишет в своих воспоминаниях, что отец очень любил своих детей, проводил с ними много времени, всему их учил и многое рассказывал.
 

В 1972 году несколько его произведений были переведены на французский язык и напечатаны во Франции.
 

В 1976 году, по настоянию друзей, Шахрияр переезжает с семьей в Тегеран. Однако переезд не приносит ему радости. Вскоре жена поэта и мать его детей Азиза ханум, даже не достигнув сорокалетнего возраста, умирает от инфаркта. Ее безвременная кончина подкосила Шахрияра. Его боль и скорбь от утраты дорогой жены выражены в его стихах "Азиза джан" и "Одна невестка". Они полны слезами и горечью.
 

Почти целый век

В 1984 году в Тебризе торжественно был проведен 80-летний юбилей Мухаммеда Хусейна Шахрияра. В это же время был напечатан его сборник стихов "Песни закона".
 

Шахрияр умер 18 сентября 1988 года в Тегеране. По завещанию поэта его тело привезли в Тебриз и похоронили в Сурхабе на знаменитом "Кладбище поэтов". Над могилой возвышается мавзолей.
 

Изменено 23 сентября, 2015 пользователем Frilanser

[Frilanser]

Könlüm quşu qanad çalmaz sənsiz bir an, Azərbaycan.

Xoş günlərin getmir müdam xəyalımdan, Azərbaycan.

 

Səndən uzaq düşsəm də mən eşqin ilə yaşayıram,

Yaralanmış qəlbim kimi qəlbi viran Azərbaycan.

 

Bütün dünya bilir - sənin qüdrətinlə, dövlətinlə

Abad olub, azad olub mülki-İran, Azərbaycan.

 

Bisütuni-inqilabda Şirin-vətən üçün Fərhad

Külüng vurmuş öz başına zaman-zaman, Azərbaycan.

 

Vətən eşqi məktəbində can verməyi öyrənmişik,

Ustadımız deyib "heçdir vətənsiz can", Azərbaycan.

 

Qurtarmaqçün zalimlərin əlindən Rey şümşadını

Öz şümşadın başdan-başa olub al qan, Azərbaycan.

 

Yarəb, nədir bir bu qədər ürəkləri qan etməyin,

Qolubağlı qalacaqdır nə vaxtacan Azərbaycan?!

 

İgidlərin İran üçün şəhid olub, əvəzində

Dərd almısan, qəm almısan sən İrandan, Azərbaycan.

 

Övladların nə vaxtadək tərki-vətən olacaqdır?

Əl-ələ ver, üsyan elə, oyan, oyan, Azərbaycan!

 

Bəsdir fəraq odlarından kül ələndi başımıza,

Dur ayağa! Ya azad ol, ya tamam yan, Azərbaycan!

 

Şəhriyarın ürəyi də səninki tək yaralıdır,

Azadlıqdır mənə məlhəm, sənə dərman, Azərbaycan!

[Frilanser]

Böyük sənətkar, xanəndə, qəzəlxan və ustad Hacıbaba Hüseynovun yazdığı 400-dən artıq şer və qəzəllər hələ də çap olunmayıb

 

 

Zövq ilə yaradmış səni rəssami-təbiət,
Düşmüş nəzərim hüsnüvə, almış məni heyrət.

 

Tuba dedilər qəddüvə çün bağı behiştdə,
Hura gözünə çəkdi gözün dağı behiştdə,
Aldaddı xalın danəsi üşşaqı behiştdə.
Gəlmişsən, əzizim, verəsən həm mənə zillət,
Düşmüş nəzərim hüsnüvə, almış məni heyrət.

 

Ey bağı-baharın, çəmənin abu-həvası!
Ey qünçələrin, lalələrin buyi-səfası!
Ey bülbüli-zarın nəfəsi, ahu-nəvası!
Vermiş sənə Tanrım bu qədər tabu-təravət,
Düşmüş nəzərim hüsnüvə, almış məni heyrət.

 

Dil düşdü bu gün dami-səri zülfüvə neylim?
Tərmülər arasında təri-zülfüvə neylim?
Sən hurimisən yoxsa pəri, zülfüvə neylim?
Dün gördüm əlif qəddivi eylərdi qiyamət,
Düşmüş nəzərim hüsnüvə, almış məni heyrət.

 

Kaş atdığın ol daşı, fələk, daşa dəyeydi
Atdın ki, gəlib könlümə birbaşa dəyeydi?
Hiç olmasa bu gözdən axan yaşa dəyeydi,
Sındırma könül şişəsini, etmə zərafət,
Düşmüş nəzərim hüsnüvə, almış məni heyrət.

 

Eşq içrə könül hicri-qəmin Hacı bilirdi,
Dilxun edən əbruyi-xəmin Hacı bilirdi,
Qəm çəkməyin axır ki, çəmin Hacı bilirdi.
Can verməyə hazırdı yenə eylə işarət,
Düşmüş nəzərim hüsnüvə, almış məni heyrət.

[Frilanser]

Sizə olmuş bir əhvalatı nəql etmək istəyirəm, çünki bir sualım var.

 

Orta məktəbin sonuncu siniflərində oxuyurdum, atam Mişovdağ neft mədənlərindən işdən gəlib mənə öz gördüyü əhvalatı danışdı:

Dağda çobanların otardığı qoyun sürüsündən bir neçə qoyun ayrılıb özünə kölgənəcək axtarışıyla neft mancanağına (bildiyimiz həmən o başını əyib qaldıran kaçalka) yaxınlaşır. Mancanağın ətrafına çəkilmiş mühafizə hasarının qapısı açıq olduğundan qoyunlar bir-bir oradan içəri girə biliblər. Mancanaq reduktorunun böyük çəkic kimi daim fırlanan ballast yükünün kögəsi isə ancaq bir qoyuna yetərli olurdu, o da qısa müddətə, yəni yük gəlib qoyunun başına sakit. amma ağır zərbə vurana qədər. Ballast bir-bir qoyunu vurub fırlandığı istiqamətə cəsədini çəkincə boşalan yeri yeni qoyun alır. Beləliklə çoban xəbər tutana qədər mancanaq 13 qoyunu tələf edib kənara atır.

 

Atam hadisəni mənə danışandan sonra izah etdi ki, insanlar da oxşar hallarda eyni həmən qoyunlar kimi davranırlar....

 

Günümüzdə, həbsxana divarları arxasında onlarla yüksək rütbəli məmur var ( Fərhad Əliyev, Əli İnsanov .....və s. və i.a., bütöv bir nazirlər kabineti formalaşdırmaq olar). Yəni onlar özlərindən əvvəlkilərin aqibətini görmürdülər ???