Sehabeler

[al-Fath]

Qaldıkı nəisə gizlətməyə,(ölüm qorxusundan) buna siz niyə təəcüb edirsiz?Sizdə bu əməl axı ən əfzəl əməl sayılır.

Cəfər ibn Baqirin belə dediyi rəvayət olunmuşdur: “Ey Həbib (ravinin adıdır - tərc.), Allaha and olsun ki, mənim üçün təqiy-yədən sevimli bir şey yoxdur! Kim təqiyyəyə əməl etsə, Allah onu yüksəklərə qaldırar, kim təqiyyəyə əməl etməsə, Allah onu yüksəklərdən endirər”.

(“əl-Kafi fi əl-üsul”, səh.217, 2-ci cild, Iran çapı )

Mən ona təəccüb edirəm ki, sizdə bu iş haram ola ola siz ondan istifadə edirsiz 

Əvvəla siz nəyə əsasən deyirsiz ki, təqiyyə (ölüm qorxusu olduğuna görə əqidənin gizlədilməsi) haramdır?

Allah-təala ən-Nəhl 106 deyir: Qəlbi imanla sabit olduğu halda (küfr sözünü deməyə) məcbur edilən (dil ilə deyib ürəyində onu təsdiq etməyən) şəxs istisna olmaqla, hər kəs iman gətirdikdən sonra küfr etsə (onu ağır təhlükə gözləyir).

Alimləriniz bu ayənin təfsirində qeyd edirlər ki, bir gün müşriklər Əmmar Yasiri, onun valideynlərini və bir neçə müsəlmanı tutub onlardan islamdan (Allahdan) imtina etmələrini tələb etdilər. Bunu etməyən müsəlmanlar qətlə yetirildilər. Əmmar isə onların dediklərini diliylə təsdiq etdikdə onu buraxdılar, amma ondan əvvəl valideynlərini qətlə yetirmişdilər. Bu ayə bundan sonar nazil olmuşdur.

İmam Cəfərdən gətirdiyiniz hədis də bunun (təqiyyənin) quranın və peyğəmbərin əmri olduğunu deyir. Bildiyiniz kimi bütün tarix boyu, həmçinin imam Cəfərin dövründə şiələr qətlə yetirilirdilər. Məhz buna görə imam deyir ki, quranın dediyi təqiyədən istifadə edin. Sizdən şiə olduğunuzu soruşsalar inkar edin, əgər bunu yəgin etsələr təqiyyə edərək (dildə) əqidənizdən dönün.

Mən məhz sizə, bu sualınıza cavab vermişəm. Sizin hafizəniz zəifdir. Yuxarıda #45 postda və birdə burada yazıram:

Üsul alimlərinə görə Kafidə cəmi 5000-ə yaxın səhih hədis var. Kuleynin özü kitaabın əvvəlində qeyd edir ki, bu hədisləri Quran ilə tutuşdurun, əgər Qurana zidd olsa rədd eidn. Həmçinin o heç yerdə heç bir hədisin səhih olduğunu iddia etmir. Gördüyünüz kimi heç kitabln da adı səhih deyil.

Kuleyninin Usul əl-Kafi kitabında

I kateqoriya hədislər – səhih 5 072

II kateqoriya hədislər – Həsən 144

III kateqoriya hədislər – Muvassaq 178

IV kateqoriya hədislər – Qavi 302

V kateqoriya hədislər – zəif 9 484

Bu tərtibi kimlər və nəyə əsasən ediblər? Əgər Gurana zidd amili nəzərdə tutulursa, hər bir sözü sizin məntiqinizlə Guranla tutuşdurmaq olar. Kuleyninin kitabı sizdə ən mötəbər kitab hesab olunur və bu kitab Mehdiyə göstərilib və O, bu kitabın şiyələrinə kifayət edəcəyini bildirib.

Siz göründüyü kimi gözünüzü yumub öz havanıza danışırsız! Soruşursuz ki, bu tərtibi kimlər və nəyə əsasən ediblər? Axı mən sizə hələ burda yazmışam ki, bunu üsul alimləri ediblər. Mən sizing bu cavabınızı axıra kimi oxuduqdan sonar başa düşdüm ki, siz üsulun nə olduğunu bilmirsiz, yoxsa bu sualı verməzdiz. Bunu sizə aşağıda izah edərəm. hələlik isə buna cavab verirəm. Siz deyirsiz ki, “Əgər qurana zidd amili nəzərdə tutulursa, hər bir sözü sizing məntiqinizlə quranla tutuşdurmaq olar”. Mən oğul istəyirəm ki, qurana zidd olan bir şeyi quranla tutuşdursun və onun düz (səhih) olduğunu söyləsin. Bu mənim məntiqim deyil, bunu peyğəmbərimiz (s) deyib: Məndən sizə bir hədis danışsalar onu quran və sünnə ilə tutuşdurun. Əgər o hədis bunlara zidd olsa onu divara çırpın!

Yenə də dərk etmədiyiniz şeyi yazırsız. Kifayət edən mötəbər və ya səhih demək deyil.

Bax hədisi yazırsız, amma onu səhv başa düşürsüz, çünki onu heç başa düşmək istəmirsiz də. Siz şiəyə qarşı bir şey istəmisiz və sizə bunu veriblər, daha siz heç nəyi araşdırmayıb onu buna sübut kimi yerləşdirirsiz.

 Kitabın müəllifi Kuleyni, bu əsərin yazılma səbəbini soruşan şəxsə demişdir: “Dedim: Sən, sadiglərdən gələn səhih xəbərlərlə din elmini öyrənib onunla əməl edən, düz yola gəlmək istəyənin ona müraciət edəcəyi və öyrəncin kifəyətlənəcəyi din elmlərini özündə toplayan yetərli (Kəfi) vasitənin olmasını istəməzsən”
(“Kəfi” müqəddimə səhifə 24)

Kafi yetərli deməkdir. Kitabın ön sözündə Kuleyni deyir: Mən bu kitabı bizim şiələrin istəyi ilə yazdım ki, onlar bundan bəhrələnsinlər. Hədislərin səhih və ya zəif olduğunu aid edə bilmədiyim üçün bunu üsul alimlərinin öhdəsinə buraxıram. O özü də Kafidə olan hədislərə şübhə ilə yanaşırdı, məhz buna görə də onları quranla tutuşdurmağı məsləhət görürdü.

Gətirdiyiniz hədisdə yazılıb: öyrəncinin kifəyətlənəcəyi din elmlərini özündə toplayan yetərli (Kəfi), bəli bu belədir, çünki Kafi birinci kitabdır ki, özündə həm usula (əqidə), həm füruya (hüquq), həm də tarixi mövzulara aid hədisləri cəmləyib. Bundan əvvəkli şiə kitabları isə əsasən fiqh barədə idilər. Kafini araşdıram üsul alimləri onda mövcud olan 16000 hədisdən cəmi 5000 səhih olduğunu təsdiqləyiblər.

Kəfi kitabının tədqiqatçısı Nəini demişdir: “Kəfinin isnadını araşdırmaq aciz insanın işidir” ( Tədqiqatçi Nəininin “Kitabul intisar fi sihhatil kəfi” kitabı, səhifə 8.)

Bir çox əxbari alimləri Kafinin (onda mövcud olan bütün hədisləri) səhih olduğunu iddia etmişlər və bunun əsasında onlar quranın təhrif olunmasına da inanırdılar. Allaha şükür olsun ki, onlar bizin günümüzə gədər gəlib çatmamışlar. Şiə üsul alimləri onların iddialarını qəbul etməyiblər.

Misal üçün şeyx Səduq Man la Yahdhuruhu'l Faqih əsərində yazır ki, Kafi əsasən zəif hədislərdən ibarətdir.

Seyid Xoi Mu'jam Rijaal al-Hadith əsərində həmin şeyi qeyd edir.

Məkarim Şirazi və Cəfər Subhani fətvaları kitabında yazılıb: “Kitab (yani Kəfi kitabı) Qur`an və “Nəhcül-bəlağə”-dən sonra ən mühüm şiə kitablarından sayılır” (Bax “Dini suallara cəvablar” səhifə 261, “Mo`ce-elm” tərəfindən 2005 ildə nəşr olunub).

Bəli, hədislərin sayına və məlumatına görə mühum kitabdır. Amma (sizin fikirləşdiyiniz kimi) mühum səhih demək deyil!

İndi alimlər səhih Kafi kitabının üzərində işləyirlər və inşaAllah ki, bu yaxınlarda bir onu görə biləcəyik.

Çox maraqlıdır,bu yüzilliklər ərzində sizin alimləriniz nə işə baxırdılar? Araşdırmaq, təhqiq eləmək onların funksiyasına daxil deyil?Əslində sizin bu sözünüz onları mudafiə etmək cəhdinizdən başqa bir şey deyildir.Çünki,onların Kafi və digər kitabları təhqiq eləmək cəhdləri olmayib.Onlar bu kitabları ona görə təhqiq eləməyiblər ki,bu kitablarda olan məlumatlar üzə çıxmasın,insanlar onu bilməsinlər,ancaq müəyyən bir qrup bu məlumatları əldə etsinlər.Sizdə axı təqlid etmək,alimlərinizə sözsüz itaət etmək üsulunuzun vacib şərtlərindəndir.

Mən bir az səhv etmişəm, bağışlayın məni. Məlum oldu ki, Səhih Kafi hələ 1363 H. Sh ilində ərəb və fars dillərində hazırlanıb və çap olunub. Bu kitabı Mühəmməd Baqir Mahmudi hazırlayıb.

Bu sözlərinizi birinci özünüzə aid edin, çünki sizin alimlər batil hədisləri səhih kimi göstərib onları sizə sırıyırlar, siz isə heç nəyi araşdırmadan kör-koranə onları qəbul edirsiz. Heç uzağa getməyək, hələ sizin əqidəni sübut edən hədis “Peyğəmbər (guya) deyir: mən sizə quran və sünnəni saxlayıram”. Amma artıq sübut olunub ki, bu hədis zəifdir və nə Buxari, nədə ki, Müslüm onu nəql etməmişlər. Səhih hədis isə Müslümün nəql etdiyi “Mən sizə quran və əhlibeytimi saxlayıram” hədisidir, amma siz ona əməl etmirsiz.

[Sahibuzzaman]

Mənim ən çox razılaşmadığım fikir sahabələrin hamısının "udul"(ədalətli)olması məsələsidir.Necə olur camaatın qanın içən Muaviyyə ədalətli olsun?Düzdür bu adələt hədisi rəvayətə aid olsa belə.

Xatırladım ki bu barədə əhli sünə alimləri ittifaq ediblər."Əssəhabətu kulluhum udul"təbiri çox məşhurdur!(bax.Nəvəvi ət Təqrib 2 cild 214, Suyuti Tədriburravi)

[al-Fath]

Allah-təala əsl iman gətirən möminlərdən əlbətdə ki, razıdır. Amma bu o demək deyil ki, O həmişə onlardan razı olacaq. İman gətirdikləri an Allah, Onun peyğəmbəri onlardan razı idilər. Amma mühacir və ənsarlardan helələri də var idi ki, peyğəmbərin vəfatından sonra islamdan çıxdılar və helələri də var idi ki, hələ peyğəmbər sağ olarkən onlar münafiq olmuşdular

Siz iddia edirsiz ki,Allah Guranda bu sözləri deyərkən təriflədiyi insanların gələcəyinin nə olacağını bilmirdi,yoxsa sonradan fikrini dəyişdi?

Mühacir və Ənsarlardan kimlərin konkret dindən çıxdığını bizə yazın bilək.Sözlərinizi də alimlərin konkret onların dindən çıxmaları baradə rəyləri ilə isbat edərsiz.

Mühacirlər arasında nə əvvəlləri nə də sonradan dindən çıxanlar olmayıb.Bunu onların Rasulullah(s.a.s)-dən sonra etdikləri fədakarlıqları,İslamı kənara yaymaqları,Allah yolunda etdikləri cihadları göstərir.

Siz dəfələrlə məni hava əhli adlandırmısız, bir halda ki, özünüz bunun bariz nümunəsisiz. Yazırsız ki, mühacirlərdən heç biri dindən çıxmayıb, amma bunu siz deyirsiz, özüdə havadan, çünki alimləriniz başqa fikirdədir və mən indi bunu sizə göstərəcəyəm:

İbn Hişam öz “Sira”sında “Məkkənin fəthi” bölümündə yazır: Peyğəmbər Məkkəyə girməmişdən əvvəl səhabələrinə əmr verdi ki, səhabələr yalnız onlara əkv müqavimət göstərənlərlə vuruşsunlar. Amma həmçinin o bir necə nəfərin adlarını çəkərək dedi: bunları harada tutduz öldürün, hətta onlar Kəbənin örtüyü altında gizlənsələr belə. Bunların arasında Abdallah ibn Saad da var idi. Peyğəmbər onu öldürməyi əmr etdi, çünki o islamı qəbul etmiş və vəhy katiblərindən biri olmuşdur. Amma sonra o islamdan çıxıb yenidən müşrik oldu və Məkkəyə qayıtdı.

O Osmanın müd qardaşı idi, buna görə də müsəlmanlar Məkkəyə girərkən o Osmanın yanına qaşdı və onu Saadı gizlətdi. Bir müddət gözlədikdən sonra Osman savaşın qurtardığını görüb Sadla birgə peyğəmbərin yanına gəldi və onun Saadı bağışlamasını xahiş etdi. Peyğəmbər uzun müddət susdu və heç nə demədi. Sonra - yaxşı dedi. Osman gedəndən sonra peyğəmbər səhabələrə müraciət edərək dedi: Mən çox susdum ki, bərkə sizlərdən biri onu öldürə. Ənsarlardan biri dedi: Ya rəsuləllah niyə sən bizə bir işarə vermədin? Peyğəmbər dedi: Mən içarə ilə öldürmürəm.

Saad məcbur olub yenidən islamı qəbul etdi.

İbn Hişam deyir: Ömər xəlifə olarkən Saadı bir nedə dəfə kiçik vəzifələrə təyin etmişdir. Osman isə xilafətə çatanda ona ən böyük vilayətin, Misirin vəlisi təyin etdi.

Abdullah ibn Hətəl Banu Taym qəbiləsindən idi. Onu peyğəmbər öldürməyi əmr etmişdi, çünki o müsəlman olarkən peyğəmbər onu bir ənsarlı ilə birgə Məkkəyə danışığa göndərmişdi. Yolda o ənsarlını öldürüb Məkkəyə qayıtdı və yenidən müşrik oldu. Onun iki kənizi var idi, Firtanə və onun rəfiqəsi. Onlar peyğəmbəri alçaldan mahnılar oxuyaran ona gülürdülər. Peyğəmbər onları Abdallahla birgə öldürməyi əmr etmişdi.

Miqyas ibn Subabə - peyğəmbər onu öldürməyi əmr etmişdir, çünki o onun qardaşını səhvən öldürmüş ənsarlını qətlə yetirmişdi. Sonra isə o Məkkəyə qureyşlilərin yanına qayıdaraq müşkir olmuşdu.

İbn Hişam “Peyğəmbəri alçaldan və onu təhqir edənlərin əhvalatı” bölümündə yazır:

Peyğəmbəri alçaldan və təhqir edən onun qohumları Əbu Ləhəb, əl-Həkəm ibn əl-As ibn Üməyyə, Ukbə ibn Abu Muit və s. idilər. Onlar peyğəmbər namaz qılarkən onun başına qoyun içalatını və torpağ tökürdülər. Bunlardan islamı qəbul edən yalnız əl-Həkəm ibn əl-As ibn Üməyyə oldu.

Bunlar İbn Hişamın Sirasından idi.

Yusuf ibn Abd əl-Barr Əl-İsti’ab kitabının birinci hissəsi səh 359-360-cı səhifələrində yazır:

Osman xəlifə olarkən əmisi əl-Həkəm ibn əl-As ibn Üməyyə ibn Abd Şəmsi peyğəmbər onu Mədinədən qovandan sonra təzədən onu Mədinəyə qaytardı.

Əl-Həkəm ibn əl-As ibn Üməyyə adətən gizlənib peyğəmbərin böyük səhabələrlə xitabən etdiyi söhbətlərə qulaq asıb sonra onları camaat arasında yayırdı. O həmişə peyğəmbəri yamsılayırdı və bir dəfə bunu peyğəmbər görəndə ona bəd dua edərək dedi: Sən həmişə bu cür olacaqsan. Həkəmi əsmə tutdu və o ölənə kimi bu cür qaldı.

Bir dəfə peyğəmbər səhabələrlə oturarkən onlara dedi: indi bu otağa Allahın lənətlədiyi bir insan girəcək və otağa Həkəm girdi. O lənətlənmiş bir insan idi.

Osman Həkəmi Mədinəyə gətirərək ona 300.000 dirhəm verdi. Onun oğlu Mərvanı özünün ən yaxın köməkçilərindən etdi.

Osman xəlifə olarkən peyğəmbrin ən yaxın səhabələrindən olan Sa’d əbi Vəqqası Küfənin vəliliyindən götürüb onun verinə əl-Valid ibn Üqbəni (qohumlarından biri) təyin etdi.

Validin halı peyğəmbərin vaxtında heç yaxşı olmayıb. Allah-təala onun haqqında ayə nazil edərək onu günahkar adlandırıb. Valid ömrünün axırına kimi islamdankənar bir həyat sürüb, o çaxır içib və hətta sərhoş halda imam camaat durub və camaata iki rəkət yerinə dörd rəkət qıldırıb.

İndi isə mənə verdiyiniz sualı bir özünüzə verin:

 Siz iddia edirsiz ki,Allah Guranda bu sözləri deyərkən təriflədiyi insanların gələcəyinin nə olacağını bilmirdi,yoxsa sonradan fikrini dəyişdi?

Allah-təala məgər Abdallah ibn Saadın gələcəyini bilmirdi ki, onu vəhy katibi etmişdi? Ya birmirdi ki, Osman gələcəkdə münafiqləri öz ətrafına yığacaq və onlar onun ölümünə səbəb olacaqlar?

Bütün ayələri sadalamaq istəmirəm.Çünki,belə ayələr həddən artıq çoxdur.

Münafiqlər Mədinədə qismən,əsasən kənar qəbilələrdə yaşayan insanlardan idilər.

Ətrafınızdakı bədəvilər və Mədinə əhalisi içərisində ikiüzlülüyü özlərinə adət etmiş (bu işdə mahir) münafiqlər vardır. Sən onları tanımazsan, Biz isə onları tanıyırıq. Onlara iki dəfə (dünyada və qəbr evində) əzab verəcəyik. Sonra (axirətdə) isə ən böyük əzaba uğrayacaqlar. (Tövbə 101)

Onların əlamətlərinidə Allah Quranda bizə göstərir

Onların bu halı heçdə onların sonradan tövbə edib,iman gətirməyəcəkləri mənasına gəlməz.Məlumdur ki,İslam öz nüfuzunu artırdıqca (heç şübhəsiz səhabələrin səyi ilə) iman ətraf qəbilələrdə olanların qəlbinə hopurdu.

Hansı ətraf qəbilələrdən danışırsız, nəzərə alsaq ki, Mədinədə cəmi iki qəbilə var idi Ovs və Həzrəc? Siz niyə ayəyə diqqət yetirmirsiz və əqidənizi müdafiə etmək üçün hətta Quranın mənasını təhrif edirsiz? Allah-təala Mədinənin ətrafında olan bədəvi ərəblərdən və Mədinədə yaşayan (Mədinə əhalisi içərisində) camaatdan danışır. O camaatın içərisində ikiüzlülər var. Fikir verin ki, Allah-təala ənsarlılardan yox, (yəni Mədinədə propiskada olanlardan yox), bütün Mədinədə yaşayan, leqal və qeyri leqal, yəni ənsar və mühacirlərdən danışır! Bu ənsar və mühacirlərin arasında ikiüzlülər var – deyir!

Səhih Buxaridə başqa bir hədisdə var ki, deyilir:

Əla ibn Müsavvar deyir ki, onun atası demişdir: Mən Vara ibn Əzibə rast gəldim və dedim: Salam olsun sənə, sən peyğəmbərin səhabələrindən olmusan və ağac altında ona beyət etmisən.

O isə cavabında dedi:

Oğlum, sən bilmirsən biz ondan sonra nələr etdik.

(Səhih Buxari cild 3 səh 32 (Hüdəybiyyə döyüşü babı))

Bu hədisin nömrəsini,(dəqiq adresini) elektron variantını yazın.

Baş üstə.

Sahih Bukhari book 59 “Military Expeditions led by the Prophet (pbuh) (Al-Maghaazi)” hadis #488

Narrated Al-Musaiyab: I met Al-Bara bin 'Azib and said (to him). "May you live prosperously! You enjoyed the company of the Prophet and gave him the Pledge of allegiance (of Al-Hudaibiya) under the Tree." On that, Al-Bara' said, "O my nephew! You do not know what we have done after him (i.e. his death)."

http://www.searchtruth.com/book_display.ph...&number=484

Mən münafiqləri səhabələr ilə qarışdırmıram, münafiqlər də səhabə idilər və onların əksəriyyətini heç peyğəmbər özü də tanımırdı. Əgər peyğəmbər bilmirdisə siz necə əminliklə filankəs mömin, filankəs isə münafiqdir deyə bilirsiz və hətta gözübağlı kimlərəsə təqlid də edirsiz?!

Quran və sünnə dəlillərinə əsasən bəzi səhabələrin münafiq olmaları haqqında dedikləri sözlər yalandır. Münafiqlər səhabələrdən deyildilər. Şəriət məfhumunda səhabə, iman gətirib, Peyğəmbərlə görüşən və müsəlman olaraq ölən kimsədir. Münafiqlər nə Rasulullahla(s.a.s)-lə görüşərkən nə də ölərkən mömin deyildilər. Bu əsasla onlar səhabə tərifinə daxil deyillər.

Onların əlamətləri də Quranda göstərilir.Onlar aciz,zəif,qorxaq və müsəlmanlardan daim ehtiyyat edərdilər.Bir qisim ətraf qəbilə münafiqləri ki,Rasulullah(s.a.s)-ə beyət etmişdilər,sonradan dindən döndülər Abu Bakr(r.a) səhabələrlə birlikdə onların axırına çıxdı,İslamı təhlükədən xilas etdi.

Sizcə münafiqlər çoxlu sayda olan möminlərdən çəkinmirdilərdisə bəs kimdən çəkinirdilər,qorxurdular?

Mən də bu sualı sizə vermək istəyirəm.Siz nəyə əsasən Allah və Rasulunun razı qaldığı,onları fəthlərlə müjdələdiyi səhabələri küfrdə ittiham edirsiz.(Bu özü böyük küfrdür,bunu deyən də özü də kafirdir.)

Çoxlu sayda varid olan səhih hədislərdə İslamın yayılacağı,ətraf bölgələrin səhabələr vasitəsi ilə fəth ediləcəyi,bu ümmətin Qiyamətə qədər davam edəcəyi və s.müjdələr Rasulullah(s.a.s) tərəfindən xəbər verilmişdi.Həmçinin O,özündən sonra kimin xəlifə olacağını,öz dövründəki insanların bu ümmətin ən xeyrli insanları olduğuna şahidlik etmişdi.

İndi də mənə kafir deyirsiz!

Deyirsiz ki, münafiqlər səhabə deyildilər, çünki səhabə iman gətirib və ölənə kimi müsəlman qalan kimsədir. Çox gözəl! Allah-təala Quranda deyir ki, sənin ümmətində münafiqlər var ki, sən onları tanımırsan. Yəni onları nə peyğəmbər tanıyır, nə siz Bürhan, nə Əbu Bəkr, nə Ömər, nə də ki, Osman. Əgər peyğəmbər hansısa münafiqin münafiq olduğunu bilmirsə, deməli o onu müsəlman sayır. Necə ki, yuxarıda qeyd etdiyim hədislərdə o Giyamət Günündə görür ki, onun səhabələrini cəhənnəmə .rırlar və fəryad edərək deyir ki, “Mənim səhabəmi hara .rırsız?”. Bu ona dəlalət edir ki, peyğəmbər ölənə qədər bu insanları öz səhabələri kimi tanıyırdı, amma Allah-təala bilirdi ki, bu belə deyil və Tövbə 101-də ona bunu xəbər vermişdi.

İndi bu ümmətin içindən bir səhabə götürsək və siz Bürhan Tövbə 101 ayəsini bilərək o səhabənin mömin olmasını təsdiq edə bilərsiz? Halbuki, bunu heç kim bilmir!

Həəə, bu ümmət çox ədalətlidir. Bu Buxaridə nəql olunan başqa bir rəvayətdə daha aydın görünür, http://crimean.org/islam/db_search_engine....mp;set=hadis_sb

Bu uzun hədisi gətirdikdən sonra deyirsiz: Bu ümmət (Sizin hədislərə görə) helə ədalətlidir ki, axırıncı peyğəmbəri qoyub digər peyğəmbərlərdən şəfaət istəyirlər. Hamıya mə”lumdur ki, həzrəti Məhəmməd(s)-in məqamı (Allah dərgahında) digər peyğəmbərlərin məqamlarından daha üstündür. Onlar bunu bilə-bilə nə üçün ona deyil, digər peyğəmbərlərə pənah .rmış və əli boş qayıtmışlar

?

Bu hədisdə siz “insanlar” və “bəzi insanlar” ifadələrini görmürsüz.Bu hədisdə İslam ümməti ifadəsi harada göstərilib?

Siz artıq nəyə mız qoyacağınızı bilmirsiz.

Məgər digər peyğəmbərlər,mələklər və s.qiyamət günü şəfaət etməyəcəklər?

Siz yenə də məni ələ salırsız, yox, siz məni yox, özünüzü ələ salırsız! Bu “İnsanlar” sözünü mənim gözümə soxmayın. Yaxşısı budur öz gözünüzü açıb hədisi axıra kimi oxuyasız və axırına diqqət yetirəsiz:

Əbu Hüreyrə sonra deyir: Həzrəti Məhəmməd (s) onları dinlədikdən sonra deyər: Allahın ərşi altına gedib orada torpağa səcdə edəcəyəm. Bundan sonra Allah bütün həmd (şükr) qapılarını mənim üzümə açar və mənə belə bir xitab edər: Ey Məhəmməd! Ayağa qalx! İstədiyin hər bir şeyi sənə verəcəyəm və sənin bütün şəfaətini qəbul edəcəyəm. Sonra yerdən qalxıb deyəcəyəm: İlahi! Ümmətimi! Ümmətimi bağışla! Allahdan xitab gələr: İstədiyin hər bir şəxsi cənnətə daxil et. Onlar bu nemətlərdən bəhrələnməkdə cənnət əhli ilə şərikdirlər

Bu hədisdə məhz Mühəmməd peyğəmbərin ümməti qeyd olunur.

Bu hədisə mənim bir naçə iradım var:

Əvvəla gördüyünüz kimi bu hədisdə bütün peyğəmbərlər tənqid və təhqirə məruz qalmışlar. Ən dəhşətlisi isə budur ki, Əbu Hüreyrə bütün bunları guya Məhəmməd peyğəmbərdən eşitdiyini iddia etmişdir.

Mənim bir neçə sualım olacaq, imkan olsa bir onlarada cavab verərsiz:

1. Peyğəmbərlər qiyamət günü sorğu-sual olunmadıqları üçün ərşdə olduqları bir halda yer üzünün sakinləri ilə necə rabitə bərqərar edə bilərlər?!

2. Hamıya məlumdur ki, həzrəti Məhəmmədin (s) məqamı (Allah dərgahında) digər peyğəmbərlərin məqamlarından daha üstündür. Onlar bunu bilə-bilə nə üçün ona deyil, digər peyğəmbərlərə pənah .rmış və əli boş qayıtmışlar?

3. Nə üçün o peyğəmbərlərdən yalnız həzrəti İsa (ə) Həzrəti Məhəmmədə (s) pənah .rmağı məsləhət gördü?

4. Göründüyü kimi o biçarə insanlar Həzrəti Məhəmmədin (s) ümməti idilər. Əgər onlar o həzrətin ümməti idilərsə, bəs nə üçün digər peyğəmbərlərə pənah .rmışlar?

Həzrəti Məhəmməd (s) (məhşərdə) təkcə öz ümmətinə (müsəlmanlara) deyil, digər ümmətlərə də (yəhudi, məsihi və s) şəfaət edəcəkdir və kimsəni Allahın izni olmadan şəfaətdən məhrum etməyəcəkdir.

Çünki o, təkcə müsəlmanların deyil, həm də bütün bəşəriyyətin elçisidir.

Bu hədisə hələ çox iradım var, amma onlar sırf Əbu Hüreyrəyə aid olduqları üçün onları hələ “Əbu Hüreyrə” temasında müzakirəyə çıxaracağam.

[al-Fath]

Səhv edirsiz. Sizin alimlərdən bu hədisi birinci nəql edən Təbəri olub. Bunu nəyə əsasən nağıl adlandırırsız? Məgər siz Əlinin elminə şübhə edirsiz?

Tabari və digər böyük alimlər təəaübkeş və məzhəbçi olmayıblar.Tabari hədis alimi olmayıb,digər tərəfdən onun tarixində uydurma rəvayətlər vardır ki,bunu alimlər açıqlayıblar.

Mən sizə Tirmizidə gələn bu rəvayətin uydurma olduğu baradə alimlərin rəyini göstərmişdim.

Ali(r.a)-ni isə burada heç kəs müzakirə etmir.Söhbət sizin Ali(r.a)-dən başqa heç kəsi görmək istəməməyinizdən gedir.

Siz mənə alimlərin rəyini göstərməmisiz, siz yalnız Albaninin bu hədis uydurmadır – dediyini yazmısız. Albani alimlərdir? Nəyə əsasən o bu hədisə uydurma deyir?

Əslində bu hədis “Mən elm şəhəriyəm” Tirmizidə yoxdur, var “Mən hikmət şəhəriyəm” və bəli bu hədis zəif ola bilər. Siz o hədisiz üzünü belə görməmisiz, amma iddia edirsiz ki, o uydurmadır.

3723- Ali (r.a.)’den rivâyete göre, Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyurmuştur: “Ben hikmet eviyim. Ali de bu evin kapısıdır.”

Tirmizî: Bu hadis garib münkerdir.

Əvvəla bu hədisin (Mən elm şəhəriyəm) səhihliyi çoxdan sübut olunub və ona bir neçə kitab da yazılıb, misal üçün Nafahat al-Azhar fi Khulasat 'Abaqat al-Anwar kitabının 10, 11 və 12-ci cildlərində bu hədis ətraflı araşdırılıb və onun səhihliyi sübuta yetirilib.

Bəli indi bu hədis Tirmizidə yoxdur, amma var idi. Buna sübut alimlərin o hədis haqda yazdıqlarıdır:

Bu hədisi Hakim öz Müstədrəkində (cild 3 səh 126-127) Tirmizidən nəql edir.

Jawahir al-`Iqdayn, Nur al-Din 'Ali al-Samhudi (d. 911 AH)

Tirmizi bu hədisi (Mən elm şəhəriyəm, Əli isə onun qapısı) zənciri Əliyə çatmaqla qeyd edib.

Al-La'ali al-Masnu`ah, Jalal al-Din al-Suyuti (d. 911 AH), vol. 1, p. 332

və

Al-Nukat al-badi`at `ala al-mawdu`at, Jalal al-Din al-Suyuti (d. 911 AH)

Hədis “Mən elm şəhəriyəm, Əli isə onun qapısı” Həzrəzt Əlidən və İbn Abbasdan nəql olunur. Həzrət Əlidən nəql olunan hədisi Tirmizi qeyd edib, İbn Abbasdan isə Təbərani.

Nawaqid al-Rawafid, Mirza Makhdum `Abbas b. Mu`in al-Din al-Jurjani (d. 988 AH), [i.O., Delhi Arabic MS. 972]

Peyğımbər deyib: Mən elm şəhəriyəm, Əli isə onun qapısı. Bunu Tirmizi nəql edir.

Al-Lama`at fi Sharh al-Mishkat, Shaykh `Abd al-Haqq al-Dihlawi (d. 1052 AH), chapter of the merits of 'Ali (Əlinin fəzilətləri bölümündə yazır)

Bilin ki, “Mən elm şəhəriyəm, Əli isə onun qapısı” hədisi bizə Abu al-Salt [al-Harawi] çatdırıb, o da şiə olub, məhz buna görə o hədis tənqid olunub. Bu hədisi hakim səhih, Tirmizi isə həsən sayıblar.

Sharh al-Mawahib al-Ladunniyyah, Muhammad b. `Abd al-Baqi al-'Azhari al-Zurqani al-Maliki (d. 1122 AH), vol. 3, p. 143 [while explaining names of Prophet i.e. madinat al-'ilm]

“Mən elm şəhəriyəm, Əli isə onun qapısı” bu hədisi Tirmizi Əlidən nəql edib və Əli haqda digər hədislərə dediyi kimi buna da səhih deyib.

Minhaj al-Sunnah, Ibn Taymiyyah al-Harrani (d. 652 AH), vol. 4, p. 138

Düzdür İbn Təymiyyə Minhac al-Sunna kitabında Tirmizinin nəql etdiyi bu hədisi “Mən elm şəhəriyəm, Əli isə onun qapısı” zəif və uydurma adlandırıb. Bu ona dəlalət edir ki, bu hədis Tirmizidə var idi. Yoxsa İbn Təymiyyə onu necə qeyd edərdi.

Al-Sawa'iq al-Muhriqa, Ibn Hajar al-Haytami al-Makki (d. 974 AH), p. 122 (p. 73, older editions)

Tirmizi və Hakim qeyd edirlər ki, Əli dedi: Peyğəmbər dedi: “Mən elm şəhəriyəm, Əli isə onun qapısı”, başqa rəvayətdə isə “Mən hikmət şəhəriyəm, Əli isə onun qapısı”

Həmçinin bunu 'Is`af al-Raghibin (margin of Nur al-'Absar), Muhammad b. `Ali al-Sabban al-Misri (d. 1206 AH), p. 156 – deyir.

Al-Mirqat fi Sharh al-Mishkat, `Ali al-Qari (d. 1014 AH), vol. 5, p. 571

“Mən elm şəhəriyəm, Əli isə onun qapısı” hədisini Hakim öz müstədrəkində əl-Mənakib bölümündə İbn Abbasdan nəql edib və səhih deyib. O əl-Zəhəbiyə əsaslanırdı....əl-Daraqutni deyir: (sabit), Tirmizi onu öz jamisində əl-Mənaqib bölümündə qeyd edir.

Matalib al-Sa'ul, Muhammad b. Talha al-Shafi`i (d. 652 AH), p. 35 and p. 61

Tirmizinin Səhihinə əsasən peyğəmbər deyib: “Mən elm şəhəriyəm, Əli isə onun qapısı”

Anza` al-batin, Muhammad b. Talha al-Shafi`i (d. 652 AH), part 4 and part 6

Tirmizinin Səhihinə əsasən peyğəmbər deyib: “Mən elm şəhəriyəm, Əli isə onun qapısı”

Mən sizing alimlərinizin yazdıqlarına əsasən sübut edirəm ki, Tirmizinin Cami (Sunnən, Səhih) kitabında “Mən elm şəhəriyəm, Əli isə onun qapısı” və “Mən hikmət şəhəriyəm, Əli isə onun qapısı” hədislərinin ikisi də olub. Amma sonradan kimlərsə birinci (elm şəhəriyəm) hədisini oradan siliblər. Niyyətləri isə aydındır.

Məgər sizin xəlifələr hər şeyi Əlidən soruşmurdular? Məgər peyğəmbərimiz (s) deməyib ki, mən özümdən sonra iki varis qoyuram, Quran və Əhlibeytimi. Allahı mənim əhlibeytimin köməyi ilə yada salın? Məgər Ömər deməyib ki, bizim aramızda ən yaxşı hakim Əlidir?

Xəlifələr hər şeyi Ali(r.a)-dən soruşurdular sözü lap ağ oldu. İbn Abbas (r.a.) rəvayət edir ki, «Mən Ömər ibnu-l-Xəttabın (r.a.) vəfatından sonra, onun çarpayısının ətrafına toplaşıb dua edənlərin arasında dayanmışdım. Arxamda dayanan bir kişi dirsəyini çiynimə qoyub dedi: "Allah sənə rəhmət etsin! Allahdan istəyirəm ki, sən yoldaşlarınla (Məhəmməd (s.a.s.) və Əbu Bəkrlə (r.a.) bir yerdə olasan! Çünki mən çox vaxt Peyğəmbərin (s.a.s.) "Mən, Əbu Bəkr və Ömər filan yerdə idik. Mən, Əbu Bəkr və Ömər filan əməli etdik. Mən, Əbu Bəkr və Ömər filan yerə getdik" dediyini eşidirdim. Mən dönüb arxamda dayanan səhabənin kim olduğuna baxdım. Bu, Əli bin Əbu Talib (r.a.) idi». (Səhihu-l-Buxari, 7/26, 3677-ci hədis)

Əbu Səid əl-Xudri (r.a.) rəvayət edir ki, «Peyğəmbər (s.a.s.) səhabələrə xitab edib dedi: "Həqiqətən, mənə ən yaxın yoldaş və mal-dövləti ilə ən çox qayğı göstərən Əbu Bəkrdir. Rəbbimdən qeyrisini sevmiş olsaydım, (ifrata varmaqla) Əbu Bəkri sevərdim. Lakin, o mənim müsəlman qardaşımdır. Elə isə, məscidə açılan Əbu Bəkrin qapısından başqa bütün qapıları bağlayın!» (Səhihu-l-Buxari», 7/15, 3654-cü hədis. )

Cubeyr bin Mut'im (r.a.) rəvayət edir ki, «Peyğəmbər (s.a.s.) onun yanına gələn qadına qayıdıb, bir müddət sonra gəlməyini bildirir. Qadın: "Səni t. bilməsəm necə?" - deyə soruşduqda, o (s.a.s.) dedi: "Məni tapmasan, Əbu Bəkrin yanına get!"» (Səhihu-l-Buxar, 7/22, 3659-cu hədisBunlar sizə nəisə xəbər verir?

Rasulullah(s.a.s) özündən sonra var dövlət qoymadığına görə təbii ki,onun mirası Quran və Əhli Beyti olacaqdı.Bunları müsəlmanlara bir əmanət olaraq qoydu.

Ömər(r.a)-ın sözü ilə bağlı isə mən sizə əvvəlki postlarda cavab vermişəm.Ömər(r.a) daim bir qərar qəbul edərkən səhabələrlə ictihad edərdi və Ali(r.a)-də bu səhabələrdən biri idi.Bu söz də ona bir tərif olaraq deyilib.

Mən sizə nə yazmışam və siz mənə nə cavab vermisiz? Mən yazmışam ki, sizin xəlifələr hər şeyi Əlidən soruşurdular, siz isə cavabında yazırsız ki, xəlifələr həmişə peyğəmbərlə idilər və peyğəmbər onlarla yoldaşlıq edirdi. Məgər bu onların elmli olmalarına dəlalət edir?

Əbu Bəkr dedi: Ey Allahim! Məni elə bir vəziyyətə salma ki, o vəziyyətdən məni xilas edən Əli məndəz uzaq və əlçatmaz olsun. Səid ibn Müsəyyib deyir: Həmin şeyi Ömər ibn Həttab da demişdir. Həmçinin Ömər demişdir: Əli olmasaydı, Ömər həlak olardı.

(Fadha'il al-Sahaba, by Ahmad Ibn Hanbal, v2, p647, Tradition #1100;

al-Isti'ab, by Ibn Abd al-Barr, v3, p39;

Manaqib, by al-Khawarizmi, p48;

al-Tabaqat, by Ibn Sa'd, v2, p338;

al-Riyadh al-Nadhirah, by Muhibbuddin al-Tabari, v2, p194;

Tarikh al-Khulafaa, by Jalaluddin al-Suyuti,

Fikir vermisizsə siz Əbu Bəkrin və Ömərin fəzilətlərini sübut etmək üçün hər dəfə eyni 2-3 hədisi gətirirsiz. Mən bunlara cavab vermişəm və siz o cavabdan aciz qalaraq ona qarşı boş-boş sözlər yazmısız, yani ona cavab verməmisiz, amma yenə də bu gülünc hədislərinizi sübut kimi gətirirsiz. Mən yenə də sizdən soruşmaq istəyirəm, axı nə vaxt Əbu Bəkr və Ömər peyğəmbərlə birgə olublar, əgər nəzərə alsaq ki, döyüşlərdən onlar qaçıblar, sülh vaxtlarda isə Əbu Hüreyrənin dediyinə görə hamı alver ilə məşğul idi və peyğəmbərin yanında gecə-gündüz yalnız o olub?

İkinci hədisdə deyirsiz ki, (guya) peyğəmbər deyib ki, mənə ən yaxın yoldaş Əbu Bəkirdir. Siz bunu nəyə əsasən deyirsiz? Misal üçün biz bilirik ki, peyğəmbər iki dəfə (Məkkədə və Mədinədə) müsəlmanları bir-birinə qardaş edib və hər iki dəfədə özünə qardaş Əlini seçib. Burdan sual yaranır ki, əgər Əbu Bəkr peyğəmbərin ən yaxını və hörmət etdiyi insan idisə, niyə o onu yox, gənc olan Əlini seçir? Məgər bu fəzilət deyil? Niyə Bəraət surəsini Allahın əmri ilə özündən olan Əliyə verir? Niyə Əli ilə xitabən danışır və deyir ki, onunla Allah-təala danışırdı? Niyə deyir ki, Əliyə məhəbbət münafiqləri aid etmək üçün bir üsuldur, çünki onu yalnız möminlər sevər? Niyə Əliyə deyir ki, sən məndənsən, sən Harun kimisən və s.

Mən bunları yazmağa yorularam, amma Əlinin fəzilətləri qurtarmaz. Bunlardan hansına bənzərini peyğəmbər Əbu Bəkr və Ömər üçün deyib? Siz adətən bunlara cavab olaraq yazırsız ki, peyğəmbər Əbu Bəkrlə ora getdi, bura getdi – budur onların fəziləti? Peyğəmbərin yanında gezmək? Buna görə siz onları Əlidən üstün tutursuz?

Sizə yenə də deyirəm, qorxaq, cihaddan qaçan, peyğəmbəri düşmənlə üz-üzə qoyan, onun sözündən çıxan və ona etiraz edən şəxs heç vaxt peyğəmbərin məhəbbətini qazana bilməz və heç vaxt əlidən üstün ola bilməz!

Siz buna cavab vermədiz, cavabınızı gözləyirəm: http://forum.bakililar.az/index.php?s=&amp...t&p=1677538

Həmçinin niyə siz deyirsiz ki, peyğəmbər var-dövlət qoymadığöına görə... Məgər o özündən sonra heç nə saxlamadı?

Sonra yazırsız: təbii ki, onun mirası quran və əhlibeytdir. Əgər belədirsə onda niyə siz bu əhlibeytə belə xəyanət etdiz? Əgər əhlibeyt peyğəmbərin mirasıdırsa deməli o onun sünnətidir və müsəlmanlar hər işlərində o sünnətə müraciət etmədirlər. Bəs niyə siz bu sünnəti yox, Əbu Bəkri müsəlmanların xəlifəsi hesab edirsiz?

Bax mən sizə bu haqda deyirdim. Aişə, Təlhə və Zubeyr Allahın əmrindən çıxıb, 30 minlik ordu yığıb Allahın haqq xəlifəsi Əliyə və müsəlmanlara qarşı müharibə ediblər. Ondan qabağ Bəsrədə Əlinin tərəftarlarından olan onminlərlə insanı qətlə yetiriblər. Məhz buna görə Əli (ə) onlarla müharibə etdi və Allahın dinini qoruyub saxladı.

(Təcavüzkarlıq edən Allahın əmrinə) qayıtsa, hər iki dəstənin arasını ədalətlə düzəldin və insafla hərəkət edin. Şübhəsiz ki, Allah insaflıları sevər!

Aişə və Zubeyr öz səhvlərini başa düşdülər və özlərini Allahın qəzəbindən xilas etdilər, çünki Aişəni Təlhə və Zubeyr aldatmışdılar, o yarı yoldan qayıtmaq istəyəndə onu qoymadılar. Zubeyrdə ki, savaşdan qabağ peyğəmbərin Əli haqda dediklərini xatırladı və onunla döyüşdən imtina etdi. Amma Təlhə və başqaları (o biri savaşlarda Müaviyyə, Əmr As) onunla savaşdılar və özlərinə əbədi olaraq cəhənnəmi qazandılar!

Siz yalan deyirsiz. Əli ibn Əbu Talibə beyət edildikdə Talha və Zubeyr Əlidən Məkkəyə getmək üçün izn aldılar və Əli onlara icazə verdi. Talha və Zubeyr Məkkədə möminlərin anası Aişə (Allah ondan razı olsun) ilə rastlaşdılar. O da Osmanın qətli xəbərini eşitmişdi. Yələ ibn Munəyyə Bəsrədən, Abdullah ibn Amir isə Kufədən gəlib onlara qoşuldular və onlar Məkkədə toplanıb Osmanın qisasını almaq qərarına gəldilər.

Beləliklə onlar öz tərəfdarları ilə Məkkədən çıxıb Osmanın qatillərinin ardınca Bəsrəyə getdilər. Onlar Osmanı (Allah ondan razı olsun) müdafiə etməməklə özlərinin təqsirli olduqlarını düşünürdülər. Bu zaman Əli (Allah ondan razı olsun) Mədinədə idi. Həmin vaxt Osman ibn Hənif (Allah ondan razı olsun) Əlinin əmri ilə Bəsrə üzərində vali təyin edilmişdi. Onlar Bəsrəyə çatanda Osman ibn Hənif adam göndərib nə istədiklərini soruşdu.

Onlar dedilər: Biz Osmanın qatillərini istəyirik.

İbn Hənif dedi: Gözləyin Əli gəlsin deyib onlara şəhərə daxil olmağı qadağan etdi.

Sonra Osmanın qətlində iştirak edən Cəbələ adlı bir nəfər yeddi yüz nəfərlə onların qarşısına çıxdı. Talha və Zubeyr onlara qalib gələrək əksər tərəfdarlarını qətlə yetirdilər. Bəsrə şəhərinin əhalisinin çox hissəsi Talha, Zubeyr və Aişənin dəstəsinə qoşuldular. (Taberi 3/6", 7, Tarihi Halife b. Hayyat sayfa 180, 181; İbni Sa'd, Tabakat 3/32; Belazuri, Ensabu'l-Eşraf 3/23-26 ve 56)

Əli (Allah ondan razı olsun) Bəsrə üzərində rəhbərlik edən valisi Osman ibn Həniflə, Talha, Zubeyr, Aişə və tərəfdarları arasında döyüş baş verdiyini eşidəndə Talha və Zubeyrə qarşı döyüşmək üçün on minlik qoşun düzəldib Mədinədən Kifəyə yola düşdü. Bu açıq-aşkar göstərir ki, onlar Əliyə qarşı deyil, Əli özü onlara qarşı döyüşə çıxmışdır. Heç də bidətçilər və onlardan təsirlənənlərin iddia etdikləri kimi Talha və Zubeyr Əliyə qarşı döyüşmək üçün toplaşmamışdılar. Əli, Miqdad ibn əl-Əsvəd və Qaqa ibn Amrı, Talha və Zubeyrlə danışığa göndərdi. Miqdad ibn əl-Əsvədlə Qaqa ibn Amr bir tərəfdən, Talha və Zubeyr isə digər tərəfdən döyüşün baş verməməsi haqda yekdil rəyə gəldilər və hər iki tərəf məsələyə öz baxışını açıqladı.

Talha və Zubeyrin baxışına görə Osmanın qatillərini boş buraxmaq olmaz. Əli isə düşünürdü ki, hal-hazırda Osmanın qatillərinin izinə düşmək məsləhət deyil. Bunu ara sakitləşəndən və işlər yoluna qoyulandan sonra etmək lazımdır. Demək Osmanın qatillərindən qisas almağın zəruriliyini hamı istəyirdi. Sadəcə olaraq nə vaxt edilməsindən fikir ayrılığı mövcud idi.

Hər iki tərəf ittifaqa gəldikdən sonra qoşunlar ən xeyirli gecə yaşadıqları halda Səbiyyələr (Osmanın qatilləri) ən şər gecəni yaşayırdılar. Çünki hər iki tərəf qatillərdən qisas alınmasının zəruriliyi haqda ortaq rəyə gəlmişdilər. Təbəri, İbn Kəsir, İbn əl-Əsir, İbn Həzm və bu kimi başqa tarixçi alimlərin fikrinə görə onların törədəcəkləri çaxnaşmaya səbəb bu idi. Bundan sonra Səbilər (Osmanın qatilləri) bu ittifaqın baş tutmaması üçün bir araya gəldilər. Sübh çağı idi və hamı yatırdı. Bir dəstə Səbi Talha və Zubeyrin dəstəsinə hücum çəkib qoşunun bir neçə nəfərini öldürüb qaçdılar. Talha və Zubeyrin dəstəsi Əlinin onlara xəyanət etməsini düşünüb səhər açılanda Əlinin qoşununa hücum çəkdilər. Əlinin qoşunu da elə düşündü ki, Talha və Zubeyr ona xəyanət ediblər. İki tərəf arasında çəkişmələr davam etdi və günorta üstü döyüş qızışdı. Hər iki qoşunun ağsaqqalları döyüşün qarşısına almağa çalışırdılar lakin buna müvəffəq olmadılar. Talha deyirdi: Ay camaat, siz səsinizi kəsəcəksiniz ya yox! Lakin onun dediyinə məhəl qoyan yox idi. Bunu görən Talha dedi: Təəssüflər olsun! Oda nəsib olan qurd-quş, müvəqqəti tamah dalınca düşmüsünüz (Tarix Xəlifə ibn Xəyyat: 182.)

Əli onlara döyüşməməyi əmr edir lakin ona əhəmiyyət verən yox idi. Aişə Kəb ibn Sur adlı bir nəfəri Quranla göndərir ki, döyüş dayansın. Lakin Səbilər onu oxla vurub qətlə yetirdilər.

Allah qorusun! Döyüş qızışanda heç kəs onu sovuşdura bilmir

Cəməl döyüşü hicrətin otuz altıncı ilində, Əlinin (r.a) xilafətinin ilk çağlarında baş vermişdir. Döyüş günortadan sonra başlamış və həmin gün günəş batana qədər davam etmişdir.

Əlinin qoşununda on min nəfər var idi. Talha və Zubeyr tərəfdə isə beş-altı min adam var idi. Əlinin bayrağı Məhəmməd ibn Əli ibn Əbu Talibdə, qarşı tərəfin bayrağı isə Abdullah ibn Zubeyrdə idi.

Zubeyrin bu döyüşdə iştirak etməməsi daha məşhur rəvayətdir. Zubeyr, İbn Cərmuz adlı bir nəfərin əli ilə xəyanətcəsinə qətlə yetirilmişdir.

Talha isə, camaatı döyüşü dayandırmağa səslədiyi halda azmış oxla qətlə yetirilir. Ox onun ayağında olan köhnə yarasının üzərinə isabət edir və bu səbəbdən də vəfat edir. Allah ondan razı olsun!

Döyüşdən sonra Əli (r.a) ölən insanların cəsədləri arasında dolaşdıqda Talha ibn Ubeydullahın cəsədini gördü və onu qaldırıb, üzündən torpağı təmizləyərək dedi: "Ey Əbu Məhəmməd səni səma ulduzları altında atılmış görmək mənə çox ağırdır". Bu sözlərdən sonra Əli (Allah ondan razı olsun) ağladı və dedi: "Bunu görməkdənsə iyirmi il əvvəl ölmək mənə daha əzizdir" (Tarix Dəməşq, İbn Əsakir əl-Müxtəsər, 11, 207. Usudul Ğabə 3, 88. Busiri adlı alim demişdir: sənədin rəvayətçiləri etibarlıdır. Onun bu rəvayətini Hafiz ibn Həcər Mətalibul Aliyə adlı əsərndə (4, 302) bu rəvayətin sözlərini azacıq fərqli şəkildə qeyd etmişdir.)

Allah ashabın düşmənlərinə lənət etsin.

Ay qardaş mən sizə bu haqda çoxdan cavab vermişəm, bax burda mən sizin üçün bir məqalə qoymuşam:

http://forum.bakililar.az/index.php?s=&amp...t&p=1678917

bu məqalə həmin Aişə, Təlhə və Zübeyrin Osmana qarşı çıxdıqları, Təlhənin Osmanın sarayını mühasirəyə alması, onların Əliyə qarşı niyə və necə vuruşmaları, sülh bağlamaq istəyərkən bir neçə fitnəkarın ucbatından savaşa başlamaları və s. haqdadır. Bu məqalə mənim sizə olan cavabımdır, özünə məlumatlar sizin mənbələrdən götürülüb.

Mən keçən dəfə sizə sizin səhih hədislərinizi yazdım, çünki siz deyirdiz ki, musəlmanlarin bir-bir ilə savaşmalari onlari dindən çixartmir. Siz bunu indi də, o quran ayələrini və səhih hədislərinizi görəndən sonra da təkrar edirsiz!

Allah-təala Nisə 93 – də deyir: Hər kəs bir mömin şəxsi qəsdən öldürərsə, onun cəzası əbədi qalacağı Cəhənnəmdir. Allah ona qəzəb və lənət edər, (axirətdə) onun üçün böyük əzab hazırlar!

Siz mənə deyin görüm hansı alim bir müsəlmanı öldürənə kafir deyib?

Halbuki,bizim mövzumuz fitnə nəticəsində bir-biri ilə istəməyərək vuruşan kimsələrdəndir.

Fitnə qətldəndə pisdir (Baqara 191)

Hər bir ayənin,hədisin açıqlaması vardır.Ayədə qəsd olunan qətl bilərək törədilən əməldir ki,bununla Allah bu işin necə ağlr bir əməl oduğunu göstərir.

Heç bir mö'minə başqa bir mö'mini öldürmək yaraşmaz. Bu ,səhvən (xəta üzündən) olduqda müstəsnadır. Hər kəs bir mö'mini səhvən öldürərsə, o zaman o, mö'min bir qul azad etməli və öldürülmüş şəxsin ailəsi qanbahasını sədəqə olaraq bağışlamadıqda, onlara (ölən şəxsin varislərinə) tam şəkildə qanbahası verməlidir. Əgər (öldürülən şəxsin özü) mö'min olduğu halda, sizə düşmən olan bir tayfadandırsa, o vaxt (öldürülən şəxs) mö'min bir qul azad etməlidir. Əgər (öldürülən şəxs) sizinlə əhd (müqavilə) bağlamış bir tayfadan olarsa, o zaman onun ailəsinə qanbahası verməklə bərabər, mö'min bir qul dəxi azad etmək lazımdır. Hər kəs (azad etməyə qul) t. bilməsə, o, Allah tərəfindən tövbəsinin qəbul edilməsi üçün bir-birinin ardınca (arası kəsilmədən) iki ay oruc tutmalıdır. Allah (hər şeyi) biləndir, hikmət sahibidir! (Nisa 92)

Siz acizliyinizdən artıq hər yola əl atmağa başlamısız! Mən sizə Nisə 93 yazıram və onun təfsirini verirə, siz isə bizim söhbətə aid olmayan nisə 92 ayəsini mən cavab olaraq yazırsız. Nisə 92-də səhvən mömini öldürməkdən yazılır, amma Aişə, Təlhə, Zübeyr, Müaviyyə və s. səhv etməmişdilər. Onlar Əliyə qarşı müharibə etmək üçün ordu yığın ona müharibə elan etmişdilər.

Əvvəla birinci Allah-təala mömini öldürənə kafir deyib (Nisə 93), amma görürəm ki, sizə Onun dediyi yetərli deyil, buna görə də alimlərinizin yazdıqlarını da gətiriəm:

Əl Mühəddis Şah Əbdül Əziz "Haddeeya Mujedeeya" kitabında yazır:

Əliyə qarşı düşmənçilik və müharibə edən əhli-sünnətin icmasına görə kafirdir!

Əl Mühəddis Şah Əbdül Əziz Dəhləvi, "Haddeeya Mujedeeya" səh 813

Əlini qəbul etməyən və onun xilafətinə qarşı çıxan kafirdir. Bu Nəhrəvandakı xəvariclərdən aydın görünür. (Həmin səhifə)

Sonra həmin səhifədə o Müaviyyəni müdafiə etmək üçün yazır:

Bunlar Müaviyyəyə aid deyil, çünki Müaviyyə və Şam əhalisi Osmanın qatillərindən onun qisasını almaq istəyirdilər.

Siz yuxarıdakı məqaləni oxusaz, görərsiz ki, bu fitnə deyil, əksinə dəqiq bir plan idi ki, Osman aradan götürülsün. Təbəri bunu yaxşı yazır, bir oxuyun onu və görün ki, Mərvan Osmana necə xəyanət etdi və onun ölümünə səbəb oldu. Sonra o Təlhəni də Cəməldə öldürdü.

Amma deməyin ki, onlar savaşırdılar, amma bir birilərini öldürmürdülər. Ya öldürürdülər, amma təsadüf nəticəsində. Bilərəkdən öldürmürdülər. Bunlar çox gülünc bir ifadədir. Onlar savaşırdılar və bir birilərini öldürürdülər.

Mən bunun cavabını sizə yuxarıda vermişəm və həmçinin ayə də gətirmişəm.

Əgər mö'minlərdən iki dəstə bir-biri ilə vuruşsa, onları dərhal barışdırın. Əgər onlardan biri təcavüzkarlıq etsə, təcavüzkarlıq edənlə Allahın əmrinə (itaətinə) qayıdana qədər vuruşun. (Təcavüzkarlıq edən Allahın əmrinə) qayıtsa, hər iki dəstənin arasını ədalətlə düzəldin və insafla hərəkət edin. Şübhəsiz ki, Allah insaflıları sevər! (Hucurat 9)

Bu müharibədə hər iki tərəfin qəsdi döyüş deyil,əksinə cinayətkarların, fitnəkarların cəzalandırılması idi.Amma,hər şey müsəlmanların istəyinin əksinə oldu.Nə Ali(r.a),nə də Talha(r.a),Zubeyr(r.a) istəklərinə çatmadı.Hadisələrin belə qurtaracağını da onlar bilmirdilər.

Əlidə hələ təcavüzkarlıq edənlərlə, onun xilafətini qəbul etməyib onunla vuruşanlara qarşı vuruşub. Əgər bunların qəsdi müharibə yox, cinayətkarların cəzalandırılması idisə, onda niyə onlar qoşun yığıb Əliyə qarşı çıxış edirdilər?

Təbəri öz tarixində (cild 4 səh 905) yazır:

əl-Zuxri deyir ki, imam Əli savaşdan əvvəl Zübeyr və Təlhə ilə görüşüm onlara dedi: Zübeyr siz mənimlə Osmanın intiqamını almaq üçün döyüşürsüz, halbuki onu siz özünüz öldürmüsüz. Heləsə Allah Osmanın ölümünə sevinənlərə lənət etsin.

Sonra Təlhəyə dedi: Təlhə siz özünüzlə peyğəmbərin zövcəsini, ondan müharibədə istifadə etmək üçün gətirmisiz, amma öz zövcənizi evinizdə (Mədinədə) saxlamısız. Məgər siz mənə beyət etməmişdiz?

Təlhə dedi: Mən sizə qılınc mənim boynumda olarkən beyət etdim.

Əli birdə onları sülhə çağırmaq məqsədilə bir Küfəli oğlanı Quranla onların yanına göndərdi və dedi: Onlara de ki, bu Quran sizinlə bizim aramızda əvvəldən axıra kimidir. Allahı yada salın və bizim qanımızla öz qanınıza yazığınız gəlsin.

Oğlan onlara çatıb bu sözləri deyəndən sonra Bəsrəlilər ona hücum edib onu qətlə yetirdilər.

Savaş başladı.

Gördüyünüz kimi Əli onları sülhə, barışa çağırırdı, amma onlar müharibəyə üstünlük vürdilər. Əli də Quran ayəsinə əsasən onlarla vuruşdu: Əgər onlardan biri təcavüzkarlıq etsə, təcavüzkarlıq edənlə Allahın əmrinə (itaətinə) qayıdana qədər vuruşun.

Bilirsiz, sizing diskusiya .rmaq metodunuz yəhudilərin metoduna oxşayır. Onlarda bəzi onlara sərf etməyən hissələri əlləri ilə örtüb sərf edən yerləri göstərirlər və onlara cavab verirlər.

Mən sizə Nisə:93 ayəsini gətirib onun təfsirini vermişəm. O təfsirdə sizin sözlərinizi puç və batil edən hədis var, amma siz ondan əvvəl və ondan sonar olanlara cavab verib, onu isə rədd etmisiz. Bunu necə başa düşək? Siz həqiqəti görəndən sonar da onu gəbul etmirsiz! Siz onu ümumiyyətlə görmək istəmirsiz! Amma mən onu bir daha sizing üçün yazıram, deyirəm bəlkə doğrudanda görməmisiz:

İbn Kesirin Tefsiri

NÎSÂ SÜRESİ 93 — Kim de bir mü'mini kasten öldürürse onun ce-zâsi; içinde ebediyyen kalacağı cehennemdir. Allah ona gazab etmiş, la'net etmiş ve büyük bir azâb hazırlamıştır.

Allah Teâlâ bu âyet-i kerîmelerde bir mü'minin hiçbir şekilde mü'min kardeşini Öldürme hakkı olmadığını haber vermektedir. Nitekim Buhârî ve Müslim'de İbn Mes'ûd'dan rivayet edildiğine göre; Allah Rasûlü (s.a.) şöyle buyurmuşlardır: Allah'dan başka ilâh olmadığına ve benim Allah'ın elçisi olduğuma şehâdet eden müslüman bir kişinin kanı ancak şu üç. şeyden biri ile helâldir: Bir nefis mukabili olması, evli iken zina etmesi ve dinini terkederek (müslüman) cemâatten ayrılması. Bu üçten birisi vuku' bulduğunda dahi tebea'dan hiç kimsenin onu öldürmeye yine de hakkı yoktur. Bu hak, ancak imâmın (devlet

başkanının) ya da onun vekîlinindir. Bazıları derler ki: ( ifû^. V\ ) kavli istisnamı münkatı'dır.

[al-Fath]

Əbu Vəli deyir: Əli Əmmarı və əl-Həsəni Küfə camaatının yanına göndərdi ki, onları savaşa çağırsınlar. Əmmar onlara dedi: Mən bilirəm ki, Aişə peyğəmbərin zövcəsidir, həm bu dünyada həm də axirətdə. Amma Allah-təala sizi sınayır ki, görən siz Onun (Allahın) dalıyca gedəcəksiz ya Aişənin.

Axı burda mən nəyi səhv başa düşə bilərəm?! Burda hər şey açıq aydın yazılıb. Aişə Allahın əmrindən çıxıb öz evini tərk edib..... və s.

Mənim məqsədim Aişə və s. Təkfir etmək deyil. Mən sadəcə sizə sübut etmək istəyirəm (və etmişəm Allahın köməyi ilə) ki, peyğəmbərin (s) ümmətində münafiqlərdə var idi ki, onları heç peyğəmbər özü də tanımırdı və bu haqda ayə və hədisləri ümmətinə çatdırıb. Amma siz onun dediklərini rədd edərək bütün səhabələri tərifləyib onlara təqlid edirsiz!

Siz bu hədisi yazır,sonra isə deyirsiz mən demək istəirəm ki,Peyğəmbər(s.a.s)-in ümmətində münafiqlər var idi.Lakin,mən Aişə(r.a)-ni təkfir etmirəm.

Siz dediyiniz sözlərə heç özünüz inanırsız?

Hədisdə Əmmar(r.a) Aişə(r.a)-nin fəzilətini etiraf edib,onun bu dünya və axirətdə də Rasulullah(s.a.s)-in zövcəsi olduğunu etiraf edir,amma onun bu ictihadında səhv etdiyini bildirir.

Bu məntiqinizlə siz ən azından hər gün Allahın əmrindən çıxır və kafir olursuz.Çünki,bir günah etmək,səhv etmək Allahın əmrindən çıxmaqdır.

Əgər siz Quran ayəsinə görə Aişə(r.a)-yə evini tərk etdiyinə görə tənə edirsinizsə,məlumdur ki,onu bu səfərdə qardaşı müşahidə edirdi və o məhrəmi olmadan heç yana çıxmamışdı.

Siz heç yazanda fikirləşirsiz? Aişənin qardaşı kim idi? Təlhə? Onun doğma qardaşı idi?

Allahın dediyi quran ayəsi ola-ola, ona qarşı ictihad etmək olar? Daha səhabələr nə qələt ediblərsə hamısını ictihadın ayağına yazırsız? Allah-təala deyir ki, peyğəmbər öləndən sonra siz evinizdən bayıra çıxmayın. Aişə nəinki evdən çıxır, o hətta dəfəyə minib ordunun başında durur və Allahın xəlifəsinə qarşı müharibə edir.

O həmçinin bu Quran ayəsinə də qarşı çıxır:

Ey iman gətirənlər! Allaha, Peyğəmbərə və özünüzdən olan ixtiyar (əmr) sahiblərinə itaət edin! (Nisə 59).

İndi mən sizə Təbərinin bu haqda yazdığını göstərim, görək bundan sonra siz nə deyəcəksiz (yəgin yenə də havadan bir söz tapıb deyəcəksiz):

Təbəri cild 4 səh 10-da yazır: Aişə 1000 kişi ilə Məkkədən çıxdı və Bəsrəyə getdi. Ora çatarkən onlar artıq 3000 kişi idilər. Onlar Habbaba çatanda Aişə oranın adını soruşdu və adının Habbab olduğunu eşidəndə peyğəmbərin ona dediyi söz yadına düşdü. Peyğəmbər demişdir: Mənim zövcələrimdən biri Habbabdan keçərkən ona itlər hürəcək. Ona oradan keçmək savab və caiz deyil. Aişənin bu yadına düşdü və o Mədinəyə qayıtmaq istədi, amma Təlhə onu aldatdı və buranın habbab olmadığını dedi.

13-cü səhifədə Aişə Bəsrədə Osmanın qətli haqda xütbə oxuyur, amma camaat onun ölümündə Aişəni günahlandırır. Bəsrəlilər iki yerə bölünür. Biriləri Aişənin tərəfini tutur, o biriləri isə deyirlər ki, niyə sən Osmanın intiqamını almaq üçün yad kişilərə qoşulub Bəsrəyə gəlmisən. Sonra onların arasında savaş baş verir və müsəlmanlar gətlə yetirilir.

Buxari Aişə haqda yazır:

Shahih Bukhari Vol 4, Book 53. One-fifth Of Booty To The Cause Of....

Hadith 336.

Narrated By 'Abdullah: The Prophet stood up and delivered a sermon, and pointing to 'Aisha's house (i.e. eastwards), he said thrice, "Affliction (will appear from) here," and, "from where the side of the Satan's head comes out (i.e. from the East)."

Abdullah deyir: Peyğəmbər bizə xütbə deyərkən Aişənin evinə göstərərək üç dəfə dedi: Bəla burdan gələcək, şeytanın başı ordan çıxacaq.

Aişə peyğəmbərin ömrü-boyu ona əziyyət verib və bu haqda həm sizin səhihlər yazıb: http://www../index.php?type=sp...cles&id=421 həm də quran: http://www../index.php?type=sp...cles&id=422

Həmçinin sirr deyil ki, o Əliyə nifrət edirdi.

"Muammar narrates that Ayesha was never happy narrating anything good about 'Ali, Zuhri narrates that Ayesha did not possess the ability to say anything good of 'Ali".

Abu Sulaiman - commentary of this hadith, Badr al Din Hanafi in "Umdah al Qari fi Sharh Sahih al Bukhari" Volume 2 page 740, Chapter 4 "Hud ul Mareez"

Müəmmar deyir ki, əgər kimsə Əli haqda nəsə yaxşı bir şey danışırdısa, Aişə heç vaxt buna sevinmirdi. Əz Zuhri deyir ki, Aişə Əli haqda heç bir yaxşılığı deməyi bacarmırdı.

Убайдуллах сказал: «Я сообщил 'Абдуллаху бин 'Аббасу (об этих словах 'Аиши), и он спросил: "Знаешь ли ты, кто был этим другим человеком?" Я ответил: "Нет". Он сказал: "(Им был) Али, но она несклонна чтобы назвать его в хорошем контексте"».

Musnad by Ahmad Ibn Hanbal, v6, pp 34,228

al-Tabaqat al-Kabir, by Ibn Sa'd, v2, part 2, p29

History of al-Tabari (Arabic), v1, pp 1800-1801

al-Ansab al-Ashraf, by al-Baladhuri, v1, pp 544-545

Güldürməyin məni. Əbu Bəkr, Ömər və Osman Əlidən (ə) üstündülər? Hələ gətirdiyiniz ayədə deyilir ki, Allah yolunda vuruşanla vuruşmayan eyni deyil. Necə ola bilər ki, cihaddan qaçan Əbu Bəkr, Ömər və Osman Əlidən üstün olsunlar?

İbn Hişamın “Sira”sında, Peyğəmbər sıraları düzəldir bölməsində yazılıb:

Peyğəmbər Bədr döyüşündə səhabələrin sırasını düzəltdikdən və onlara əmrlərini verdikdən sonra öz çadırna qayıtdı. Onunla birgə çadırda yalnız Əbu Bəkr var idi. (elektron variantı səh 145)

Hamı savaşır, amma Əbu Bəkr peyğəmbərin yanında çadırda oturub!

Bu sözləri yazarkən heç utandınızmı?

Siz gör nə ilə Abu Bakr(r.a) tənə edirsiz.Abu Bakr(r.a) Rasulullah(s.a.s)-ə kişilərdən ilk iman gətirəni idi.Cahiliyyə dövründə onun yaxın dostu olduğu kimi,İslama gəldikdən sonra da onun ən yaxın silahdaşı olmuşdu.Onunla mağara dostu olmuş,Bədrdə ona ən yaxın insan olmuş,ona mənəvi dəstək vermiş,onunla qohum olmuş,onun xəlifəsi olmuş,bu dünyada qonşu olduqları kimi qəbr evində də qonşu olmuşdular və s.Allah sizə insaf versin.Hərçənd, sizin kimilərin aqibəti bəllidir.

Əvvəla yenədə yalan deyirsiz, çünki:

1. Birinci islamı qəbul edən qadınlardan Xədicə (ə) olub, kişilərdən isə Əli (ə). Yoxsa siz onun kişi olmasını qəbul etmirsiz? Ya bəlkə o kişi yox, uşaq idi demək istəyirsiz. Onda gəlin birinci uşaq, birinci gənc, birinci cavan, birinci yaşlı və birinci qoca kateqoriyalarını təyin edək və bu kateqoriyalara əsasən birinci sırada gələnlərin adlarını açıqlayaq.

2. Əbu Bəkr heç vaxt peyğəmbərin dostu olmayıb, o yalnız bir dəfə onunla yol yoldaşı olub. İbn Hişam yazır ki, onlar Mədinəyə köçərkən Əbu Bəkr özü və peyğəmbər üçün iki dəvə aldı, amma peyğəmbər o dəvəni qəbul etmədi. Əbu Bəkr dedi ki, bunu sənin üçün almışam, amma peyğəmbər onun qiymətini soruşdu və onu ödədikdən sonar o dəvəni götürdü. Peyğəmbər Əbu Bəkrdən heç hədiyyə də qəbul etmək istəmir, belə dostluq olar?

3. Mən sizə sübut gətirərək yazıram ki, sizin əzizlədiyiniz, qəhrəman saydığınız xəlifələr döyuşlərin əksəriyyətindən peyğəmbəri atıb qaçıblar, siz isə mənə “Utanmırsız?” deyə soruşursuz. Mən utanmalıyam, ya onlar sizinlə birgə?

İbn Hişamın “Sira”sında, Uhud döyüşü bölməsində yazılıb:

Mənə əl-Kasim ibn Abd ar-Rəhman ibn Rafiə danışdı ki, Ənəs ibn ən_Nədr, Ənəs ibn Malikin əmisi Ömər ibn Xəttabı və Təlhə ibn Übəydullahı bir neçə ənsar və mühacir ilə birgə bir yerdə bir qayanın altında oturduqlarını gördü və burda niyə oturmusuz soruşdu? Onlar dedilər: Peyğəmbər öldürülüb! Anas dedi: Peyğəmbər ölübsə bəs siz niyə burada oturmusuz? Siz də onun savaşıb öldüyü şeyə (islama) görə savaşıb ölməli idiniz deyə müşriklərin üstünə hücum etdi və şəhid oldu. (elektron variantı səh 172)

Həmin şeyi Təbəri də öz Tarixində yazır və qaçanlar sırasında Əbu Bəkrin və Zübeyrin də adını çəkir (cild 3 səh 183)

Budur sizin qəhrəmanlarınız? Heç olmasa bir dənə onların qəhrəmanlıqlarını mənə göstərin. Amman siz Allah, Ömərin xəlifə olarkən etdiyi fəthləri mənə misan çəkməyin, o onlarda iştirak etməyib, o fəthləri islam ordusu edib. Onun şəxsi qəhrəmanlıqları haqda nəsə bilirsiz?

Siz bunların nəyini Əlidən üstün hesab edirsiz axı?

Daha sonra siz İbn Hişamın Siyər kitabından bəzi sitatlar gətirirsiz və bunlarla onlara tənə etməyə çalışırsız.

Siz özünüzdə yaxşı bilirsiz ki,tarix kitablarında yazılan məlumatların böyük əksəriyyəti həqiqəti heç də əhatə etmir.Onları alimlər araşdırır və hansı rəvayətin daha doğru olmasını bəyan edirlər.

Siz bəzi baş vermiş döyüşlərdən müsəlmanların qaçdığını irəli sürərək onlara tən edirsiz.Əvvala bu hadisələrə görə Allah onları bağışlamışdı:

“Allah (müsəlmanlardan) bir qismini ürəyi (şəkk-şübhəyə düşüb Peyğəmbərdən və cihaddan) dömək üzrə ikən Peyğəmbərə, çətin saatda onun arxasında gedən mühacirlərə və ənsara tövbə nəsib etdi. Sonra da onların tövbələrini qəbul buyurdu (onları bağışladı). Çünki O, həqiqətən, onlara qarşı çox şəfqətli, çox rəhimlidir”. (Tovbe 117)İkincisi Uhud günündə müsəlmanlar hamılıqla hadisələrin onların əleyhinə çevrildiyini,Rasulullah(s.a.s)-in ölüm xəbərinin səbəbi ilə geri çəkilməli olmuşdular.O,günü Rasulullah(s.a.s) bir qrup ənsarın əhatəsində dağlara çəkilirdi və ənsarlar özlərini onu qorumaq üçün bir-bir fəda edirdilər.

Əzizim, Allah Rəhmandlr və Rəhimdir. O bütün müsəlmanları, tövbə edənləri bağışlayacaq inşaAlah! Amma mən ondan danışmıram axı. Bu insanlar peyğəmbəri müşriklərlə tək, üzbəüz qoyub qaçıblar. Onlar həmişə cihaddan qaçıblar, amma buna baxmayaraq siz onları hamıdan üstün sayırsız, hətta Əlidəndə üstün, o Əlidən ki, o həmişə peyğəmbəri müdafiə edib və heç vaxt qaçmayıb.

Mən sizə sizin tarix kitablarınızdan mənbəlini göstərmək şərtilə məlumatlar gətirirəm, siz isə cavabında yazırsız ki, tarix kitablarında yazılan məlumatların əksəriyyəti həqiqəti əhatə etmir. Amma özünüz həmin o tarixdən tez tez məlumatlar gətirirsiz və heç mənbəsini də göstərmirsiz. Bəs bunu necə başa düşək? Sərf edəndə səhihdir, etməyənədə batil?!

Bunları hələ çox davam etmək olar, amma ehtiyac yoxdur. Sizin yuxarıda adlarını çəkdiyiniz şəxslərin Əlinin bu fəzilətlərindən hansından üstün bir fəziləti var? Heç olmasa bir dənə bunlardan üstün fəzilətərini göstərin bizə!!!

Siz zorla Ali(r.a)-nin fəzilətlərini digər səhabələrin fəzilətlərinə qarşı qoyur,sanki uşaqların “kimin atası güclüdür” mübahisəsi kimi bəhs .rırsız.Bizim sizlə fərqimiz ondadır ki,biz hər bir möminin,səhabənin haqqını verir,onları olduğu kimi qiymətləndiririk.İslam orta yoldur,onda nə ifrat,nə də həddi aşmaq yoxdur.Sizin misalınız Yəhudi və Xristianların misalı kimidir.Yəhudilər İsa(a)-a nifrət etdikləri kimi Xristianlarda İsa(a)-ın fəzilətində ifrata vardılar.

Siz birini göylərə qaldırarkən,digərini yerdə qoyursuz.Bu heç bir çərçivəyə sığmayan ədalətsizlikdir.Keçmişdən indiyə kimi bütün İslam alimləri məzhəbindən,əqidəsindən asılı olmayaraq (şiyələrdən başqa)Abu Bakr(r.a) və Ömər(r.a)-in Rasulullah(s.a.s)-dən sonra ən fəzilətli səhabə olduqları baradə ittifaq etmişlər.Bunu onlar çoxlu saylı hədislərin və bizə məlum olan həqiqətlərin əsasında söyləmişlər.

Mən bu baradə geniş yazmaq istəmirəm.Çünki,bu ayri və uzun bir mövzudur.Lakin,bir neçə hədisi misal olaraq yazmaq istərdim.

Yox əzizim, elə deyil. Biz Əli haqda artıq heç bir şey demirik, yalnız olanları. Siz onun fəzilətləri alçaldaraq, gizlədərək, onları adi bir sözlərə bənzədərək təqdim edirsiz və əksinə Əbu Bəkr, Ömər və Osman haqda deyilən adi sözləri bir fəzilət kimi təqdim edirsiz və bununla onları Əlidən üstün hesab edirsiz. Sonra da gəlib məni ittiham edirsiz ki, niyə mən Əlinin fəzilətlərini digər səhabəərin fəzilətləri ilə tutuşdurub onun ütün olmasını sizə və bütün nəsibilərə sübut edirəm!

Və yenə də onların üstün olmalarını sübut etmək üçün həmin 2-3 hədisi gətirirsiz. Yadınızdadırsa mən sizə Əlinin bir neçə fəzilətini yazdım və dedim ki, bunlardan heç olmasa birindən kimdəsə üstün fəzilət varsa yazın, amma siz indiyənə kimi bu 2-3 hədisdən başqa heç nə bizə təqdim etməmisiz!

Peyğəmbərin bilmədiyi halda siz hardan bilə bilərsiz ki, hansı səhabə ölənə kimi islamdan çıxmayıb və ya bəlkə də o heç müsəlman olmayıb, münafiq olub, amma bunu Allahdan başqa heç kim bilməyib. Axı hədisdə deyilir ki, Peyğəmbər təəccüblə deyir: hara .rırsız onları, axı onlar mənim əshabımdır! Peyğəmbər onun əshabını cəhənnəmə .randa təəccüblənir, amma ona deyirlər ki, sən bilmirsən onlar səndən sonar nə etdilər!

Siz nə qədərdə diqqətsizsiz!!! Əgər onlar münafiq idilər və rəsulallah onları tanıyırdısa, onda niyə o onlar haqda mənim əshabım, mənim əshabımı hara .rırsız deyirdi? Bəlkə o münafiqləri də əshabdan sayırdı və onların cəhənnəmə getmələrinə razı deyildi? Görmürsüz ki, o təəccüblə soruşur ki, mənim əshabımı hara .rırsız? Deməli o sağlığında bu insanları mömin səhabə kimi tanıyırdı, buna görə də indi bu sualı verir və ona cavab verirlər ki, sən bilmirsən onlar sən vəfat edəndən sonra nələr etdilər!

Söhbəti fırlatmağın heç yeriyoxdur, bu sizdə alınmayacaq!

Kimin münafiq olduğunu heç kəs bilə bilməz.Amma,görünür bunu siz bilirsiz.Mən sizə bunun cavabını yazmışdım.Amma,siz yenədə öz bildiyinizi deyirsiz.

Hədisdə deyilən səhabə sözü ilə Rasulullah(s.a.s)-in vaxtında İslamı təzahür edən münafiqlər nəzərdə tutulur. Bu haqda Allah təala buyurur: "(Ya Peyğəmbər!) Münafiqlər sənin yanına gəldikləri zaman: “Biz sənin, doğrudan da, Allahın Peyğəmbəri olduğuna şəhadət veririk! – deyirlər. Allah sənin Onun həqiqi Peyğəmbər olduğunu bilir. Allah həm də münafiqlərin xalis yalançı olduqlarına şəhadət verir (Munafiqun: 1.)

Həmin o insanlar da, Rasulullah(s.a.s)-in tanımadığı münafiqlərdir. Bunun təsdiqi olaraq Allah təala buyurur: "Ətrafınızdakı və Mədinə əhalisi içərisində ikiüzlülüyü özlərinə adət etmiş (bu işdə mahir) münafiqlər vardır. Sən onları tanımazsan, Biz isə onları tanıyırıq. Onlara iki dəfə (dünyada və qəbr evində) əzab verəcəyik. Sonra (axirətdə) isə ən böyük əzaba uğrayacaqlar” (ət-Tövbə: 101).

Deyilən insanlar münafiqlər idilər. Amma Rasulullah(s.a.s) onların səhabələrdən olduqlarını zənn edirdi. Amma əslində belə deyildi.

Həmçinin hədisdə qeyd olunan insanlar, Peyğəmbərin (s.a.s) vəfatından sonra mürtəd (İslamdan imtina edib kafir) olanlardır. Onun vəfatından sonra əksər ərəblər mürtəd oldular. Peyğəmbər (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) "onlar mənim səhabələrimdir" – dediyi zaman, ona belə cavab veriləcəkdir: Sən, onların səndən sonra nə törətdiklərini bilmirsən. Sən onlardan ayrılandan sonra mürtəd oldular.

Burada deyilən səhabə sözü, ümumi məna daşıyan bir ifadə kimi işlədilmişdir. Yəni, Rasulullah(s.a.s)-ə itaət etmədən onunla yoldaşlıq edən hər kəsə aiddir. Belə olan təqdirdə həmin insanlar səhabə sözünü şəriət baxımından mənasına daxil deyillər. Buna dəlalət edən məqam budur. Demək, Mədinə şəhərində münafiqlərin başçısı sayılan, Abdullah ibn Ubeyy ibn Səlul bu sözləri: “Əgər biz (Bəni Müstəliq vuruşundan) Mədinəyə qayıtsaq, ən güclülər (ən şərəflilər – münafiqlər) ən zəifləri (ən həqirləri – Peyğəmbəri və ona iman gətirənləri), əlbəttə, oradan çıxardacaqlar!” – dediyi zaman bu sözlər Ömərə (r.a) çatır və o deyir: Ey Allahın elçisi, qoy bu münafiqin başını bədənindən ayırım! Rasulullah(s.a.s) dedi: "Onunla işin yoxdur. Sonra deməsinlər ki, Məhəmməd öz səhabələrini öldürür" (Səhihi Müslim: Kitabut Təharət, Bab, İstihbab İtalətul Ğurra vət Təhcil Fil Vudu, 367. )Bu məqamda Rasulullah(s.a.s) onu öz səhabəsi olaraq qeyd edir. Lakin burada səhabə sözü, şərii mənaya görə deyil, lüğəti mənaya görədir. Çünki Abdullah ibn Ubeyy ibn Səlul münafiqlərin başçısı sayılırdı. Allah təala tərəfindən ifşa edilən bu insan, öz münafiqliyini açıq-aşkar bildirirdi.

Ola bilər burada səhabə sözü, Rasulullah(s.a.s) yoluna riayət etməklə ona yoldaşlıq edən, onu görənlərin və görməyənlərin hamısına aiddir. Bu mənaya hədisin digər rəvayətində deyilən, "onlar mənim ümmətimdəndir, onlar mənim ümmətimdəndir" sözləri dəlalət edir. O ki, qaldı Rasulullah(s.a.s)-in onları tanımasına, artıq özü bu haqda xəbər verərək demişdir: "(Qiyamət günü) Mən bu ümməti tanıyacağam". Odan soruşurlar: Ey Allahın elçisin, sən axı onları görməmisən, necə tanıyacaqsan? Peyğəmbər (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) deyir: "Mən onları dəstəmaz izlərindən tanıyacağam" Bu mənanı təkid edən məqam, İbn Əbu Məlikə adlı bir nəfər tabiinin bu sözləridir: Allahım, dinimizdən üz çevirməkdən (qorxub) sənə sığınırıq.

Bax burda saxlayın. Görün necə siz özünüz-özünüzün ziddinə yazırsız. Siz yazırsız ki, kimin münafiq olduğunu heç kəs bilə bilməz. Amma görünür bunu siz bilirsiz. Hələ bir az keçmişkən siz yazırsız ki, Abdullah ibn Ubeyy ibn Səlul münafiqlərin başçısı idi. Bəs axı deyirdiz ki, bunu heç kəs bilmir və məni ittiham edirdiz?! Sonra isə lap gülünc bir şey yazırsız və özünüzü lap biyabır edirsiz: siz yazırdız ki, münafiqlər səhabə deyillər! Səhabə yalnız iman gətirmiş və ölənə qədər müsəlman qalan insanlardır. Gətirdiyiniz hədisdə isə rəsuləllah bu münafiqi səhabə adlandırır və siz utanmadan mənə yeni bir nağıl danışmağa başlayırsız ki,

 Ola bilər burada səhabə sözü, Rasulullah(s.a.s) yoluna riayət etməklə ona yoldaşlıq edən, onu görənlərin və görməyənlərin hamısına aiddir.

Amma mən sizə deyəndə ki, sizin əqidəyə görə hər peyğəmbəri görənə səhabə deyillər siz mənimlə mübahisə edirdiz. İndi isə bunu özünüz yazırsız.

Sonra yazırsız:

 Bu mənaya hədisin digər rəvayətində deyilən, "onlar mənim ümmətimdəndir, onlar mənim ümmətimdəndir" sözləri dəlalət edir

Harada deyilir “o mənim ümmətimdir”?

Sahih Bukhari Volumn 008, Book 076, Hadith Number 586.

Narated By Ibn Al-Musaiyab : The companions of the Prophet said, "Some men from my companions will come to my Lake-Fount and they will be driven away from it, and I will say, 'O Lord, my companions!' It will be said, 'You have no knowledge of what they innovated after you left: they turned apostate as renegades (reverted from Islam).

Ibn Al-Musaiyab deyir: səhabələr dedilər "Səhabələrdən olan bəzi kişilər hovuzun yanına gələcəklər, amma onları oradan qovacaqlar. Onda mən deyəcəyəm: Allahım, bunlar mənim səhabələrimdir! Mənə deyəcək: sən bilmirsən ki, onlar səndən sonra nəyləri dəyişəcəklər: onlar xain və mürtəd oldular.

Peyğəmbər deyir: Mənim səhabələrim. Bu hədis konkret səhabələrdəndir (buxarinin 76-cı kitabına baxın, orda səhabələrin islamdn dönmələri haqda çox hədislər var).

Münafiqlərə gəlincə:

Siz axı özünüz burda yazırsız ki, peyğəmbər onların səhabə olduqlarını zənn edirdi. Deməli onlar özlərini münafiq kimi yox, əsl səhabə kimi .rırdılar. Məhz buna görə də mən sizinlə mübahisə .rıram və deyirəm ki, bütün səhabələri adil saymaq olmaz və hər səhabədən sünnəti qəbul etmək olmaz. Siz isə deyirdiz ki, yox! Səhabələr adildilər, münafiqlər isə səhabə sayılmır.

[al-Fath]

Səhih hədislərin birində Peyğəmbər (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) deyir: "Ağac altında beyət edənlədən, yalnız qırmızı dəvə sahibi istisna olmaqla, heç biri cəhənnəmə daxil olmayacaqdır” (Camiut Tirmizi: Kitabul Mənaqib, Babun Fi Fadli Mən Bayəə Təhtəş Şəcərə: 2862. Hədisin əsli Müslimdədir. Kitabu Fədailus Səhabə: 1496.)

Deyilən qırmızı dəvə sahibi, Peyğəmbərlə yola çıxan, əl-Cədd ibn Qeys adlı bir münafiq idi. Ağac altında Peyğəmbərə (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) beyət edənlərin sayı 1400 nəfər, bəzi rəvayətlərə görə isə 1500 nəfər idi. Allah bu kəslərin imanına şahidlik etdi və qəlblərinin, zahiri əməllərinə uyğun olduğunu təsdiqlədi. Onların arasında yalnız bir nəfər münafiq olduğunu isbatlamışdır. Bu adam haqqında da Peyğəmbər (s.a.s) xəbər verdi. Həmin adam orada olsa da Peyğəmbərə (s.a.s) beyət etməmişdi.

Bəs deyirsizki, peyğəmbər münafiqləri tanımırdı?

Nəzərinizə çatdırıram ki, müsəlmanlar peyğəmbərlə birgə həccə yollanırdılar, amma onları Məkkəyə buraxmadılar və onlar məcbur oldu müşriklərlə müqavilə bağlasınlar (hətta o müqaviləyə görə Ömər peyğəmbərlə mübahisə də etdi). Müsəlmanlar Hüdeybiyyədə dayandılar, müçriklərlə müqavilə bağladılar və ağac altında peyğənbərə beyyətlərini təzələdilər (yenidən beyət etdilər).

Buradan 1-2 məqam aydın olur. Əvvəla bu insanlar (həmçinin əl-Cədd ibn Qeys) artıq bir dəfə peyğəmbərə beyət etmişdilər və indi də bu beyyəti təzələyirdilər. İkincisi də, bunlar həccə gedirdilər və əl-Cədd ibn Qeysdə onlarla birgə həccə gedirdi. Allah-təala deyir ki, “sən münafiqlərin hamısını tanımırsan”, bəs siz necə deyirsiz ki, 1500 nəfərin arasında 1 nəfər münafiq var idi, halbuki onlar əsl müsəlmanlardan seçilmirdilər, cihadada gedirdilər, həccədə?!

Birdə bu hədis (sizin xahişinizlə onun orijinalını və mənbəsini yuxarıda yazmışam)

Sahih Bukhari book 59 “Military Expeditions led by the Prophet (pbuh) (Al-Maghaazi)” hadis #488

http://www.searchtruth.com/book_display.ph...&number=484

Əla ibn Müsavvar deyir ki, onun atası demişdir: Mən Vara ibn Əzibə rast gəldim və dedim: Salam olsun sənə, sən peyğəmbərin səhabələrindən olmusan və ağac altında ona beyət etmisən.

O isə cavabında dedi:

Oğlum, sən bilmirsən biz ondan sonra nələr etdik.

(Səhih Buxari cild 3 səh 32 (Hüdəybiyyə döyüşü babı))

Görürsüz ki, Əla ibn Müsəvvar Varanı peyğəmbərin səhabəsi adlandırır, fərəhlə deyir ki, sən peyğəmbərə ağac altında beyyət etmisən (yani sənin və digərlərin haqqında ayə nazil olub və Allah-təala sizi cənnət ilə müjdələyib). Amma Vara deyir ki, yox oğul, sən bilmirsən biz peyğəmbərdən (ona verilən sözdən, beyətdən) sonra nələr etmişik.

Bu hədisdən aydın olur ki, digər səhabə və təbiinlər tərəfindən əsl səhabə kimi tanınan bu insanlar peyğəmbərin sünnətini dəyişiblər, islama yeniliklər gətiriblər və bəziləri mürtəd olub islamdan çıxıblar.

Narrated By Abu Huraira: The Prophet said, "While I was sleeping, a group (of my followers were brought close to me), and when I recognized them, a man (an angel) came out from amongst (us) me and them, he said (to them), 'Come along.' I asked, 'Where?' He said, 'To the (Hell) Fire, by Allah' I asked, 'what is wrong with them' He said, 'They turned apostate as renegades after you left.' Then behold! (Another) group (of my followers) were brought close to me, and when I recognized them, a man (an angel) came out from (me and them) he said (to them); Come along.' I asked, "Where?' He said, 'To the (Hell) Fire, by Allah.' I asked, What is wrong with them?' He said, 'They turned apostate as renegades after you left. So I did not see anyone of them escaping except a few who were like camels without a shepherd."

Peyğəmbər deyir: mənim yanıma səhabələrimi gətirdilər, mən onları tanıdım. Sonra onlara cəhənnəmə getmələrinə əmr olundu. Mən Allahdan soruşdum ki, niyə onları cəhənnəmə .rırlar. O dedi ki, sən bilmirsən onlar səndən sonar nələr ediblər, onlar səndən sonra xain oldular. Sonra digər qrup səhabələri gətirdilər, mən onları da tanıdım, amma onları da cəhənnəmə .rdılar. Mən Allahdan soruşdum ki, niyə onları cəhənnəmə .rırlar. O dedi ki, sən bilmirsən onlar səndən sonar nələr ediblər, onlar səndən sonra xain oldular.

Maliks Muwatta Book : 21. Jihad

021 : 032 : Section 303

Yahya related to me from Malik from Abu'n-Nadr, the mawla of Umar ibn Ubaydullah that he had heard that the Messenger of Allah, may Allah bless him and grant him peace, said over the martyrs of Uhud, "I testify for them." Abu Bakr as-Siddiq said, "Messenger of Allah! Are we not their brothers? We entered Islam as they entered Islam and we did jihad as they did jihad." The Messenger of Allah, may Allah bless him and grant him peace, said, "Yes, but I do not know what you will do after me." Abu Bakr wept profusely and said, "Are we really going to out-live you!"

Peyğəmbər Uhud döyüşündə şəhid olanlar haqda dedi: Mən Allah qarşısında sizin üçün şahidlik edəcəyəm. Əbu Bəkr dedi: Bizim üçündə ya rəsullallah? Peyğəmbər dedi: Sizə gəlincə mən bilmirəm ki, siz məndən sonra nə edəcəksiz.

Mən sizə bu hədisi yazıram: “Rasulullah(s.a.s) Zeynəblə evləndiyi gün zövcələrinin evlərini dolaşarag “Allahin salami üzərinizə olsun ey əhli beyt” deyə onlara öz salamini çatdirirdi. (Buhari, İmam-ı Abdillah Muhammed b. İsmail, el-Camiu’s-Sahih, Tefsir, 33,)Siz isə deyirsiz:

Əhlibeytdən Fatimə, zövcələrimdən isə Zeynəb! Sizcə niyə peyğəmbər zövcəsi Zeynəbi əhlibeytdən ayırıb sadalayır? Əhlibeytin iki mənası var, ümumi əhlibeyt – hara ki, bütün qohum-əqrəba daxildir və ayrıca statusu olan əhlibeyt, hansını ki, Allah-təala Özü seçib. Mən Sizə bu haqda ayə də gətirmişəm. Siz tez-tez insanları çaşdırmaq üçün bəzi aldadıcı formulalardan istifadə edirsiz, məsələn deyirsiz ki, ”Kim deyə bilər ki, kişinin arvadı onun ailəsindən (əhlibeytindən) deyil?”. Mən də sizdən soruşuram, Kim deyə bilər ki, oğul atanın əhlibeytindən deyil? Amma Allah-təala bunu deyir, “Ey Nuh! O (oğlun) sənin ailəndən deyildir” (Xud:46) Necə ola bilər ki, oğul atanın ailəsindən olmasın? Bunun cavabını əvvəldə vermişəm, əhlibeytin statusu var!

Siz çox inad edirsiz.Mən sizə bir çox ayə və hədislərlə və alimlərin rəyi ilə göstərdim ki,zövcələr əhli beytdən sayılırlar.Siz bu ayənin təfsirinə baxmısız?

Bir çox təfsir alimlərin görüşünə görə bu oglu onun doğma oglu deyildi.İkinci bir rəyə görə isə o xilas olacağ ailə üzvlərindən deyildi.Çünki,o iman gətirməmişdi.

Əgər Əhli Beytin siz deyən kimi statusu varsa,bu Əhli Beytə zövcələrin və digər ailə üzvlərinin daxil olmasını Quran və hədislər təsdiqləyir.Onu beş nəfərlə məhdudlaşdırmaq əsla düzgün deyildir.Əgər Əhli Beyt siz deyən kimi beş nəfərdirsə digər imamların Əhli Beytdən sayılmaması lazım olacaq.Çünki,onlar sizin istinad etdiyiniz hədisə daxil deyildirlər.

Ay Burhan, vay Burhan. Sizin deyəsən ağlınız çaşıb! Siz adınızı dəyişin, çünki o daha sizə yaraşmır. İndi mən sizə sizin təfsirləri göstərərəm:

Tefsir İbn Kesir Hud 46 — Buyurdu ki: Ey Nûh; o senin ailenden değildir. Çünkü kötü bir iş işlemiştir. Öyleyse bilmediğin şeyi Benden isteme. Câhillerden olmaman için sana öğüt veriyorum.

Hz. Nûh Rabbına Yalvarıyor

Hz. Nûh (a.s.) un bu sorusu suda boğulan çocuğunun durumu hakkında bilgi edinmek içindir. Demişti ki: «Ey Rabbım; oğlum benim âilemdendi.» Sen bana ailemin kurtulacağını va'detmiştin. Muhakkak ki Senin va'din haktır, ondan dönülmez. O halde Sen hüküm verenlerin en iyi hükmedeni olduğun halde nasıl suda boğuldu? Allah Teâlâ da buyurdu ki: Ey Nûh; o senin ailenden; kurtarılmalarını va'-dettiğim ailenden sayılmaz. Zîrâ Ben, ancak ailenden îmân edenlerin kurtuluşunu sana va'dettim. Bu sebepledir ki: Hakkında hüküm verilmiş olanlardan idi, buyrulmuştur.

Suda boğulan bu çocuğun Hz. Nuh'un oğlu olmadığı, onun ancak zinadan olma bir çocuk olduğu şeklinde bir açıklamaya gidenlerin bu görüşlerinin hatalı olduğu imamlardan bir çoğu tarafından belirtilmiştir. Bu çocuğun Hz. Nuh'un oğlu olmadığı, ancak karısının oğlu olduğu şeklindeki görüş Mücâhid, Hasan, Ubeyd îbn Umeyr, Ebu Ca'fer el-Bâkır ve İbn Cüreyc'den nakledilmiş olup bazıları: «Çünkü kötü bir iş işlemiştir.» âyeti ile «Onlar, kullarımızdan iki sâlih kulun nikâhında iken hainlik ettiler...» (Tanrım, 10) âyetlerini buna delil getirirler. Bu iki âyeti delil getirerek bu görüşe sâhib olanlardan biri de Hasan el-Basri'dir, Diğer bazıları da onun, karısının çocuğu olduğunu söylerler. Bu söz sahibinin bununla Hasan'ın kasdettiği mânâyı kas-detmiş olması veya çocuğun Hz. Nuh'un yanında büyümüş olması göz önüne alınarak cna nisbet edilmesinin mecazî olduğunu kasdetmiş olması ihtimal dahilindedir. İbn Abbâs ve seleften bir çokları: Hiç bir peygamberin karısı asla zina etmemiştir, derler. İbn Abbâs : «O senin ailenden değildir.» âyeti hakkında : Kurtulmalarını sana va'detmiş olduklarımızdan değildir, demiştir. Şüphesiz İbn Abbâs'ın bu sözü gerçektir. Zîrâ Allah Teâlâ, bir peygamberin karısına ahlâksızlık imkânı vermeyecek kadar kıskançtır.

Âlimlerden birisi de: Hiç bîr peygamber hanımı asla zina etmemiştir, der. Bu açıklama Mücâhid, İkrime, Dehhâk, Meymûn İbn Mihrân ve Sabit İbn Haccâc'dan da rivayet edilmiş olup, Ebu Ca'fer İbn Cerir bu sözü tercih etmiştir ve şüphesiz doğru olan da budur.

===========================

Taberi Tefsiri Hud 46. Allah şöyle dedi: "Ey Nuh, o senin ailenden değildir. Çünkü o, iyi olmayan bir amel sahibidir. O halde bilmediğin bir şeyi benden isteme. Cahillerden ol mayasın diye sana öğüt veriyorum".

Ey Nuh, boğulan oğlun, kurtarılmasını vaadettiğim ailenden değildir. Zira o, salih olmayan bir amel işlemiştir. Ve böylece senin ehlin olmaktan çıkmıştır. Oğlunu niçin helak ettiğimi sana bildirmiş oldum. Artık bundan sonra bilmediğin bir şeyi benden isteme. Cahillerden olmamanı sana öğütlüyorum.

Müfessirler bu âyet-i kerimeyi farklı şekillerde izah etmişlerdir: Bir kısmına göre bu âyetin izahı şöyledir: "Ey Nuh, bu senin oğlun değildir. Zira onun sana isyan etmesi, onu, senin oğlun olmaktan çıkarmıştır. Çünkü yaptığı, salih olmayan bir ameldir".

Bazılarına göre ise, bunun mânâsı: "Ey Nuh bu, senin ailenin, kurtarılması vaadedilen fertlerinden değildir. Çünkü onun bütün yaptıkları, salih olmayan ameldir. Yani, onun bizzat kendisi bile salih olmayan bir amel´e dönüşmüştür" demektir.

Bazı müfessirler ise bu âyeti şöyle izah etmişlerdir: "Ey Nuh, helak olan bu oğlun, kurtarılması vaadedilen aile fertlerinden değildir. O halde senin bu sorun, salih bir amel değildir. Zira sen, daha Önce kâfirlere, yeryüzünü yurt yapmamayı istemiştin. O da kâfirlerin birisiydi ve bu sebeple de boğulup gidenlerden oldu"

Ebu Cafer Muhammed b. Cerir et-Taberi, Taberi Tefsiri, Hisar Yayınevi: 4/493

=============================

Tesfir Fahr Razi Hud 46. İmdi eğer, denirse ki "Allah Teâlâ Nûh (a.s)´un oğlu hakkında, "o katiyyen senin ailenden değildir" (Hüd, 46) buyurmuş, böylece, din yakınlığı bulunmadığı sürece, neseb yakınlığının hiçbir şey ifâde etmediğini beyân buyurmuştur.

Fahruddin Er-Râzi, Tefsir-i Kebir Mefâtihu’l-Gayb, Akçağ Yayınları: 13/46

============================

İndi keçək əhlibeytə. Mən sizə keçən dəfə yazdım ki, peyğəmbərin zövcələri də, əmiləri də, nənəsi də onun əhlibeyti, yəni ailəsi sayılır. Amma Allahın dediyi əhlibeyt bir statusdur ki, ona yalnız 5 nəfəri daxil edib. Özü daxil edib və sizin qışqıx-bağır salmanız heç nəyi dəyişməyəcək. Mən sizə bunu sizin təfsir kitablarınızdan sübut etdim (Saadinin təfsiri), sizin səhih hədislərdən sübut etdim, indi isə bir dənə də hədis gətirmək istəyirəm:

"Şu ayet indiği zaman “Gəlin biz də oğlanlarımızı, siz də oğlanlarınızı; biz də qadınlarımızı, siz də qadınlarınızı; biz də özümüzü, siz də özünüzü (bura) çağıraq! Sonra (Allaha) dua edib yalançılara Allahın lənət etməsini diləyək!” (Al-i İmran 61) Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm hemen Ali'yi, Fatıma'yı, Hasan ve Hüseyin'i (radıyallahu anhüm ecmain) çağırdı ve:

"Allahım, bunlar benim ailemdir!" buyurdu."

Müslim, Fezailu'l-Ashab 32, (2404); Tirmizi, Menakıb, (3726).

Nədənsə peyğəmbər quranın “qadınlarınızı cağır” əmrinə zövcələrini yox, qızı Fatiməni (əs) çağırır və deyir ki, bunlardlr mənim əhlibeytim!

Quran ayəsinə və bizim əqidəyə görə bütün peyğəmbərlər və əhlibeyt məsumdurlar.

Quran ayəsinə görə deyil,sizin əqidəyə görə bəli,siz peyğəmbərlərdə daxil olmaqla imamları da məsum sayırsız.Bu sizi bütün müsəlmanlardan ayıran başlıca xüsusiyyətinizdir.

Səhv edirsiz, çünki biz ayrılmamışıq, bizdən (yani əhlibeytdən) ayrılıblar. Peyğəmbəri və imamı Allah-təala təyin edir. O pak (günahsız) olduğuna görə Onun göndərdiyi də pak olmalıdır.

Mən heç nəyi etiraf etməmişəm, siz səhv başa düşmüsüz., çünki peyğəmbər kiməsə qarşı haqsızlıq edə bilməz. Həmçinin Fatimə də heç vaxt ərini qısqamnayıb və ona qarşı çıxmayıb. Buxari yazır ki, peyğəmbər deyib: Fatimə bu dünya və axirət qadınlarının xanımıdır. Əli haqda isə deyir ki, Əli Allahı sevir, Allah da Əlini. Allah pis, günah edən insanı sevməz

Mən sizə bu baradə Qurandan kifayət qədər ayələr gətirmişəm.Həmçinin hədislər də yazmışam.

Bütün bunlardan sonra siz yenədə öz iddialarınızı davam etdirirsiz.Sizin inkarınız heç nəyi dəyişməz.

Görürük də sizin gətirdiyiniz ayələri və özbaşına verdiyiniz təfsirləri. Hədislərinizi də mən hərəsizə ayrıca cavab verib puç etdim və onların zəif olduqlarını sizə sübut etdim. Sizin yazdıqlarınız bir-birinə ziddir.

O Nəxcül Bəlağadan gətirdiyinizin xutbənin nə əcəb adını və nömrəsini yazmamısız? Həəə, axı siz onu Nəxcül-bələğadan yox, yenə də öz yalançı saytlarınızdan kopya edib qoymusuz!

Bu kitabın əvvəlində olan 3-cü xütbədir, adı da Şəqşəqiyyə xütbəsidir. O xütbədə Əli (ə) deyir ki, mənim haqımı, xəlifətimi oğradılar və bir birini xəlifəliyə təyin etdilər, mənim isə boğazımda elə bir sümük qalmışdır və mən dözürdüm. Sonra o xəlifələri haqlı tənqid edir.

Birincisi,bu sözlərin həqiqətən Ali(r.a)-yə aid olmasını siz necə sübut edə bilərsiz.Bu kitabda yazılan hər bir söz məgər Ali(r.a)-yə aiddir?

Bu kitabın müəllifi ilə Ali(r.a) arasında 350 ildən artıq bir zaman olub və bu kitabda hər bir sözün isnadı və sənədi göstərilməyib.Əgər bu kitabda deyilənlərin hamısı Ali(r.a)-yə aid olsaydı,onda gərək bu sözlər ondan əvvəl tərtib olunmuş kitablarda yer alardı.Digər tərəfdən bu kitabın müəllifi heç hədis alimi deyildir və orda yazılan bir çox ifadələrin Ali(r.a)-ya aid olmaması aşkardır.

Əzizim məgər mən nəisə iddia etdim? Bunu siz sübut kimi mənə yazdız. Yazdız ki, görün Əli Nəxcül-Bəlağada nə yazır və sizdən qabağ bunu öz kitabında Əlixan Musayev yazım.indi də siz deyirsiz ki, yox bu Əlinin kitabı deyil. Onda niyə bu kitabı onun adına yazaraq bizə nəsə sübut etmək istəyirsiz? Özünüz öz yalanınıza dolaşmısınız, buna görə də tez tez çaşırsız!

[al-Fath]

Əvvəla mən sizə Əbu Bəkr, Ömər, Sad ibn Əbi Vaqqas və s. O orduda olmaları haqda sizin mənbBu sılkada sizin qəsd etdiyiniz məqam yoxdur.Abu Bakr(r.a)-in bu orduda olmaması baradə alimlərin icması vardır.Mən sizə səhih hədislər gətirdim ki,Abu Bakr(r.a) Rasulullah(s.a.s)-in xəstə olduğu günlərdə möminlərə məsciddə namaz qıldırırdı.ələri gətirmişəm və hətta onlayn silka da qoymuşam. http://archives.maillist.ru/12263/67922.html

Bu sılkada sizin qəsd etdiyiniz məqam yoxdur.Abu Bakr(r.a)-in bu orduda olmaması baradə alimlərin icması vardır.Mən sizə səhih hədislər gətirdim ki,Abu Bakr(r.a) Rasulullah(s.a.s)-in xəstə olduğu günlərdə möminlərə məsciddə namaz qıldırırdı.

Yaxşı oxuyun, orda mən dediyim var və onu sizin üçün Azərbaycan dilinə tərcümə etmişəm.

Sizin icmanız-zadınız yoxdur, siz bu hədisi əhlibeytin düşməni olan Əbu Musa Əşəridən gətirirsiz. O Əbu Musa ki, Əlini sevmirdi, hədislərində onun adını çəkmirdi, peyğəmbər onun istəyini rədd edib dedi ki, sən hakimiyyətə can atırsan, o Əliyə qarşı çıxıb, ona beyətini pozub Küfənin hakimliyini əldən vermək istəmirdi, məhz buna görə də Əliyə qarşı hədislər uydururdu.

[Burhan]

Boş boş danışmayın. Əli öz havasına heç nə etmirdi, o hər addımında Quran və peyğəmbərin sünnəsinə əsaslanırdı. Siz hansı ictihaddan danışırsız?

Hamı kimi Ali(r.a)-də bir çox qərarlarında istixarə etmişdi və bu qərarlar sırf onun öz fikirləri idi.

Əgər elə deyilsə aşağıdakı qərarların səbəbini mənə deyin:

Paytaxtı Mədinədən Kufəyə köçürməsi,Sizə görə ona əmr edilən Xəlifə olmaq vəzifəsini icra etməməsi,Qızı Ümm Gülsümü Ömər(r.a)-ə ərə verməsi,Osman(r.a)-ı qətlə yetirənləri cəzalandırmaması,Öz qohumlarına vəzifələr verməsi,Fatimə(r.a) vəfat edəndən 9 gün sonra evlənməsi və s.

"Alinin, radiyallahu anhu, Cemel ve Siffindeki vuruşması peyğemberin, sallellehu aleyhi va sellem, emri ile olmamışdır, lakin onun öz görüşü olmuşdur. Ebu Davud "es-Sünen" eserinde deyir: bize İsmail bin İbrahim al-Huzli, İbn Aliyyeden, o da Yunusdan, o da al.Hasandan, o da Qeys bin Ubaddan reyavet etdi: Qeyd dedi: "Eliden, radiyallahu anhu, soruşdum: "Bize bu seferin barede xeber ver! Bu, Resulullahın senden aldığı bir ehddir, yoxsa senin öz görüşündür?" Dedi: "Peyğamber menden bir şeye dair ehd almadı, lakin bu menim öz görüşümdür.

Hz. Ali, oğ¬lu Hasan'a şöyle dedi:

- Ey Hasan, keşke baban bundan yirmi sene önce Ölmüş olsaydı.

- Babacığım, ben seni bu işten vazgeçirmeye çalışmıştım. Sen beni dinlemedin.

Said b. Ebi Ucre, Kays b. Ubade'nin şöyle dediğini rivayet etmiştir: "Cemel savaşında Hz. Ali, oğlu Hasan'a şöyle dedi:

- Ey Hasan, keşke baban bundan yirmi sene önce ölmüş olsaydı. —Babacığım, ben seni bu işten vazgeçirmeye çalışmıştım. Ama beni

dinlemedin.

- Ben işin bu noktaya varacağını düşünememiştim.»

(İbn Kesîr, El Bıdaye Ve'n-Nihaye, Çağrı Yayınları: 7/371-377.)

Nəyə əsasən siz deyirsiz ki, səhabələr ictihad edib quran ayələrinə qarşı çıxıblar? Nə yaxşı mövqedə dayanmısız, hər şeyi ictihadın üstünə atmaqla! Deməli hər bir insan ictihad edib bir iş görə bilər və bu iş günah yox, sadəcə xəta sayılacaq və o insanı günahda ittiham etmək olmaz!

Hamıya məlumdur ki,hər bir müsəlman Quran və Sünnə əsasında hökm verməli,hökmü tapmadıqda isə əldə olan imkanlar vasitəsi ilə ictihad etməlidir.Təbii bu qayda ancaq İslamı bilən insanlara aiddir.Bu baradə Rasulullah(s.a.s)-in məşhur hədisi vardır.Mənbəyini dəqiq bilməsəmdə mənası belədir: “İctihad edib haqqlı olan 2,xəta edən isə 1 savab qazanar.”

Təbii ki,qəlblərdə olanı bilən yalnız Allahdır.

Quran ayələrinə isə açıq-aşkar siz insanlara böhtan atmaqla çıxırsız.

Əgər belədirsə onda niyə bu status hamıya şamil olmur? Niyə görə ictihad edib Əbu Bəkrə beyət etmək istəməyənlərlə o (Əbu Bəkr) müharibə edirdi? Deməli Müaviyyə Əlini haq xəlifəliyini tanımayıb onunla müharibə edəndə ictihad etmişdir və buna görə də bu iş günah deyil.

Dediyiniz kimi bu qayda onlara da aiddir.Bir də unutma ki,Əbu Bakr(r.a)-ı bu qərarında digər səhabələr də dəstəkləmişdilər və O mürtədlərə qarşı cıhad edirdi və İslam dövlətinin əsasını qorudu.Birdə unutmayın ki,Ali(r.a)-nin beyəti öncəki Xəlifələrin beyətindən keçirilmə şəraitinə görə və tərkibinə görə fərqlənirdi.Ali(r.a) bu vəzifəni asilərin israrı üzərin qəbul etmişdi.

Яли щямчинин дейиб: «Мяним сизя ямир олмаьымданса, вязир, мяслящятчи олмаьым даща йахшы олар» (Нящъцл бялаьа Ыъ, с.182, ЫЫЫ ъ, с.7).

İbn Kəsir Tarixində yazır:

"Hz. Osman'ın öldürülüşünden sonra Medine beş gün halifesiz kaldi. O sırada Medine yönetimini Gafiki b. Harb üstlenmiş durumdaydı. Bunlar, yönetimi üzerine alacak ve halifeliği kabul edecek birini.aradı¬lar. Mısırlılar, Hz. Ali'nin halife olmasını ısrarla istiyorlardı. Ama ken¬disi onlardan kaçıp bir bahçeye gizlendi. Kûfeliler, Zübeyr'in halife ol¬masını istediler, ama onu bulamadılar. Basralüar, Talha'nm halife ol¬masını istediler. Ama o, Basralıların bu isteğini kabul etmedi.

Asiler kendi aralarında: "Şu üçünden hiç birini halife yapmayalım" dedikten sonra Sa'd b. Ebi Vakkas'a gittiler. Ve ona: "Sen şura üyelerin-densin. Halifeliği kabul et." dediler ama o, asilerin bu isteğini kabul et¬meyince onlar da İbn Ömer'e gidip halifeliği ona teklif ettiler. O da kabul etmeyince şaşırıp kaldılar. Sonra şöyle dediler: Halife seçmeksizin sa¬dece Osman'ı öldürtmüş olarak şehirlerimize dönersek insanlar yöne¬tim hususunda anlaşmazlığa düşerler, biz de beladan kurtulamayız." Böyle dedikten sonra Hz. Ali'nin yanına döndüler ve halifeliği kabul et¬mesi için ona ısrar ettiler. Ester de Hz. Ali'nin elini tutup bey'at etti. Sonra diğer insanlar da ona bey'at ettiler.

Kûfelilerin dediklerine göre Hz. Ali'ye ilk bey'at eden kimse, Ester en-Nehaî olmuştur. Bu bey'at, insanların Hz. Ali'nin yanına dönmele¬rinden sonra zilhicce ayının yirmidördüncü gününde perşembe günü yapılmıştı. (İbn Kesîr, El Bıdaye Ve'n-Nihaye, Çağrı Yayınları: 7/365-369.)

Onun peyğəmbərin sünnəsinə və Quran ayələrinə zidd hərəkət etməsi isə helə boş şeydir ki, siz ona heç fakir də vermirsiz.

Bu baradə biz öncələri bir qədər danışmışdıq.Qeyd olunmuşdu ki,bu hadisələr tam bir fitnə səbəbi ilə baş vermişdi və ortalıq çox gərgin idi.Məgər Müaviyyə Osmanın(r.a) qanını tələb etmirdi,məgər bu istək Şəriətə müvafiq deyildi?

Sizin bu ittihamlarınızdan elə çıxır ki,Ali(r.a)-də Osmanın(r.a) qatillərini cəzalandırmadı və buna görə də O məsuliyyət daşıyırdı.Halbuki,hamı xüsusən indi yaşayanlar deyil,o dövrdə hadisələrin içərisində olan insanlar bilirdilər ki,hər iki tərəfin də haqqlı tələbləri var idi.Ona görə də əksər səhabələr bu hadisələrdən uzaqda,tərəfsiz qaldılar.

Mən dayı xəlifələrin peyğəmbərin hədislərini yandırmalarını, onun sünnəsini dəyişmələrini demirəm, artıq başa düşürəm ki, bu onların şəxsi ictihadları idi və buna görə də onları heç nədə ittiham etmək olmaz!

Xahiş edirəm konkret misallarınızı gətirəsiz.Onlar zalım padşahlar kimi deyildilər ki,nəyi isə öz istəklərinə görə etsinlər.

"Urve anlatıyor: Ömer İbnu'l-Hattab (radıyallahu anh) sünneti yazmayı arzu etti. Mesele üzerine Hz. Peygamber (aleyhissalâtu vesselâm)'in Ashâbıyla istişâre etti. Yazması husûsunda görüş beyân ettiler. Bunun üzerine Hz. Ömer (radıyallahu anh) bir ay kadar istihârede bulundu. (Yani bu işin hayırlı olup olmayacağı husûsunda Cenâb-ı Hak'tan rüyada bir işâret vermesini taleb etti). Bir sabah, Cenâb-ı Hak, kendisine azîm verdi de şöyle buyurdu.

"Sizden önce yaşayan bir kavim hatırladım. Onlar bir kısım kitaplar yazarak, himmet ve alâkalarını bunlara haşr ederek Allah'ın Kitâbını terk ve ihmal etmişlerdi. Ben, Allah'a kasem olsun, Kitabullah'a ebediyyen hiçbir libas giydirmeyeceğim".

Bəlkə,onların Quranı təhrif etdiklərinə dair rəvayətlərinizi də gətirəsiz.

Siz ya saxtakarsız, ya da ki, sizə verilən məlumatla tanış deyilsiz və işiniz sadəcə onu burada yerləşdirməkdən ibarətdir.

Əvvəla Əbu Hüreyrənin o orduda olması dəqiq bilinir, bu haqda biz sizə mənbələri də göstərmişik.

Xahiş edirəm öz sevimli işiniz olan saxtakarlığı başqalarına aid etməyəsiz.

Zəhmət olmasa o dəqiq mənbəni bizə yazın.Yoxsa siz tarixdə olan hər yazının düzgün olduğuna sizin arzunuza görə olan hər bir rəvayətə səhih gözü ilə baxırısz?Digər tərəfdən o orduda olanlar Ali(r.a)-də daxil olmaqla müharibənin baş verəcəyini əvvəlcədən bilmirdilər və bunu da istəmirdilər.Kiminsə bu döyüşdən uzaqlaşması qınaq olunası deyil,təqdir olunası bir əməldir.Yuxarıda dediyim kimi Ali(r.a) özüdə bu hadisələrin belə nəticələnəcəyinə çox təəsüflənmişdir.

Gəlin baxaq bu adlarını sadaladığınızlar kimlərdir və kimlərdəndirlər (hamını yoxlaya bilmədim, çünki işimlə əlaqədar boş vaxtım azdır):

Abdullah ibn Ömər, Əbu Hureyrə, Ənəs ibn Malik, Adbullah ibn Amr ibn əl-As (Amr Asın oğludur), bunlar Əliyə beyət etməyiblər və Əli xəlifə olarkən Şama Müaviyyənin yanına gediblər.

Səd ibn Əbu Vəqqas, Usamə ibn Zeyd və Zeyd ibn Sabit Əliyə beyət etməmişdilər və buna görə də onun ordusunda ola da bilməzdilər.

Məlumdur ki,Ali(r.a) xəlifə olduğu ərazilərdə vəziyyyət heç də yaxşı deyildi.Əksinə asilərin hər yerdə özbaşınalıqları davam edirdi.Ondan başqa xilafəin paytaxtı Mədinədən Kufəyə köçürülmüşdü.Adını çəkdiyiniz səhabələr döüşlərdə iştirak etməyiblər və heç kəsin tərəfində olmayıblar

Əbu Əyyub Ənsari – ilk günlərdən Əlinin şiələrindən olub. Onun Əli ilə birgə savaşmamasını siz necə yaza bilərsiz? O neyləyibsə Əlinin əmrlərinə əsasən edib.

Mən sizə onu deyə bilərəm ki,Əbu Əyyub əl Ənsari Rasulullah(s.a.s)-dən sonra bütün fəthlərdə iştirak etmiş,Ali(r.a) zamanında Xavariclərlə vuruşmuşdur,Müaviyyə zamanında isə Misirə getmiş,onun zamanında olan cihadlarda iştirak etmişdir.

Ebu Eyyüb el-Ensârî, Kostantiniyye (İstanbul) surları yakınların¬da bu senede (H. 52) vefat etmiştir. Bu seneden bir sene önce veya bir se¬ne sonra vefat ettiğine dair zayıf rivayetler de vardır. Kendisi o esnada Yezid b. Muaviye ordusunda bulunuyordu. Vasiyyetini ona yapmış, bu yüzden de vefat ettiği zaman cenaze namazım Yezid b. Muaviye kıldır¬mış ti.

İmam Ahmed b. Hanbel, Ebu Asım'dan rivayet etti ki, Mekkeli bir adam şöyle demiştir: Ebu Eyyüb'ün gazaya gittiği zaman ordu komuta¬nı Yezid b. Muaviye idi. Vefat edeceği zaman Yezid onun yanma gitti. Yezid'e şöyle dedi: "Ben ölürsem insanlara benden selam söyleyin ve Rasûlullah (s.a.v.)'m şöyle buyurduğunu işitmiş olduğumu onlara ha¬ber verin:

"Bir kimse Allah'a hiç birşeyi ortak koşmaksızm Ölürse Allah, onu Cennet'e koyar."

Şimdi siz hemen harekete geçin ve elden geldiğince beni Rum illeri¬nin derinlerine götürün," Ebu Eyyüb vefat edince insanlar onun cenaze¬sini Rum illerinin ileri noktalarına götürdüler. (İbn Kesîr, El Bıdaye Ve'n-Nihaye, Çağrı Yayınları: 8/104-106.)

Həmçinin bu səfərdə Hüseyn(r.a)-da iştirak etmişdir.

Əbu Musa Əşəri Əlinin düşməni olub və onun xəlifə olduğunu heç vaxt istəmirdi. Buna görə də Əmr As onu məhkəmədə çox asan aldatdı və Müaviyyəni xəlifə təyin etdi.

Əbu Musa əl Əşəri Quran hafizi zahid bir səhabə idi.Bütün bu fitnə hadisələrində o tərəfsiz olaraq heç bir yanda yer almadı.

Ebu Musa bu Sıffeyn'e katılmamış, Şam tarafında bir kenara çekip gitmişti. Kölesi yanına geldi ve iki tarafın sulh yaptıklarını haber ve¬rince "Elhamdülillah" dedi. "Seni hakem yapmışlar deyince "inna lillahi ve inna ileyhi raciûn" dedi. Sonra kalkıp Hz. Ali'nin yanına girip işi devraldı. Sonra anlaşma metni yazılmaya başladı. (Zehebi atladığı için bu kısım Taberi A. Tıval.ve Futuh'tandır. Bkz Futuh 4/8-17; Taberi 3/103, 104; Tıval 194-196; Belazuri, Ensab 3/207, 208

İmam Zehebi, Tarihu’l-İslam, Cantaş Yayınları: 6/ 292-293)

İkrime der ki: Ben İbni Abbas'ın şöyle dediğini duydum: "Hakem olayı günü Ali'ye: "Ebu Musa'yı hakem yapma zira uyanık, firasetli, işini bilen bir adam (Amr b. Âs) var. Beni de onunla beraber yolla. Zira onun y.cağı anlaşma düğümünü ben çözerim, oun çözdüğünü de ancak ben bağlarım!" diye söyledim, ama bana "Yâ İbni Abbas! Ne y.yım, ben aralarında zayıf kaldım, onlar da harpte iyice yoruldu. Şu Eş'as b. Kays'a bak sana; "Hakem konusunda asla iki tane Mudurli olmaz illa birisi yemenli olacak" diye tutturdu." dedi. Ben de Ali'yi mazur gördüm, anladım ki o zulmediliyor, ashabın da bu konuda bir niyet yok (Taberi 3/102; Ahbaru't-Tıval 193; Belazuri, Enab 3/107, 108; İbnu'l-Cevzi, Munt;,nm 5/122; İbnu'l-A'sem Kitabu'l-Futuh 4/2, 3)

Ebu Salih s-Semmâm anlatıyor: Hz. Ali Ebu Musa'ya: "Boynum kesilecek bile olsa artık hüküm ver!" dedi. (Ibnu Ebi Şeybe, Musannef 15/293 no 19699; Belazuri, Ensab 3/107)

Bu hadisələrin ardı məlum idi.Lakin,buna görə Əbu Musa Əşarini(r.a) ittiham etmək insafsızlıqdır

[Burhan]

Əzizim Peyğəmbər lap düz deyib, yaxın bir zamanda bir neçə fitnələr olacaq və helə də oldu. Bu yaxın zamanı siz niyə 30 il sonraya aid edirsiz?

Allah Quranda deyəndə ki,Qiyamət günü yaxındı siz bu ifadəni yaxın bir neçə gün və ya il kimi başa düşürsüz?

Peyğəmbər hələ ölüm ayağında olarkən o fitnəkarlar artıq baş qaldırmışdılar. Siz onları çox gözəl tanıyırsız ki, Əbu Hüreyrə də onların fəzilətləri haqda çoxlu sayda hədislər uydurub. Buxarinin yazdığına görə peyğəmbər hətta Aişəni fitnəkar adlandırıb və ümmətini ondan xəbərdar edib.

Əgər siz deyən kimidirsə onda Allah yalançıya lənət etsin və bütün lənət edənlər!

Sözlərinizi isbatlayın.

Həə, deməli birincisi müsəlmanlar Müaviyyəyə zorla beyət etdilər və Müaviyyə ölümündən qabağ həmin tərzdə oğlu üçün də beyyət etdirdi.

Müaviyyə heç kimi zorla ona beyət etməyə məcbur etmədi.Həsən(r.a) ona könüllü (hansı şərtlə olur olsun fərq etməz) xilafəti təhvil vermişdi.Həmçinin onunla bir yerdə bir çox Ali(r.a)-nin tərəfində olanlar Müaviyyəyə beyət etmişdilər.

İmam Həsənin (ə) zəhərlənməsini yaxşı qeyd etdiz, amma axırda yenə də xəta etdiz. Deyirsiz ki, bu haqda doğru bir rəvayət yoxdur? Sizin probleminiz ondadır ki, siz rəvayətləri kitabların özündən yox, o kitablar haqda yazılan mənbələrdən götürürsüz, bu isə çox vaxt səhih olmur.

Siz elə danışırsız ki,bir rəvayət məgər sizin istəyinizə görə olduqda o səhih olmalıdır?

Bunu siz təyin edirsiz,yoxsa tarix,hədis alimləri?Tarix Təbəridə çox rəvayətləri axı siz heç özünüz qəbul etmirsiz.Belə iddialarınız sizin hava əhli olduğunuzun göstəricisidir.

İmam Təbəri (Allah ona rəhmət etsin!) kitabının ön sözündə buyurur:

"Bizim bu kitabımızı oxuyan adam bilməlidir ki, mənim bu kitabda topladığım məlumatlar mənim eşitdiyim və rəvayətlərdə tapdığım məlumatlardır. Bu kitabımda olan hansısa xoşagəlməz və ya qeyri məqbul rəvayəti kimsə isnad baxımından etibarsız saydığı və ya həqiqətə uyğun olmadığı üçün qəbul etməyə bilər. Belə halda bilmək lazımdır ki, bunu biz özümüzdən yazmamışıq bu sadəcə olaraq rəvayətçilərin bizə çatdırdığı məlumatlardır. Biz sadəcə olaraq bizə çatanı geri ötürmüşük" (Təbərinin Tarix kitabının ön sözü: sən 5.)

Təbəri də öz tarixində yalnız doğru məlumatları yazmağa söz verməmiş, o sadəcə olaraq rəvayəti eşitdiyi adamın adını yazmağa söz vermişdir. Belə olan halda İmam Təbəriyə (Allah ona rəhmət etsin!) heç kəs irad tuta bilməz.

Təbəri öz tarixində Əbu Mixnəf ləqəbli Lut ibn Yəhya adlı rəvayətçidən, Məhəmməd ibn Ömər ibn Vaqididən, Seyf İbn Ömər ət-Təmimidən və s.tərk edilmiş,etibar olunmayan ravilərdən rəvayətlər etmişdir.

Deyirsiz ki, Müaviyyənin dövrü ən xeyirli idi və şamlılara örnək idi. Siz yəgin yaddan çıxarırsız ki, şamlılar ondan şikayət etmək üçün Osmanın yanına gəlirdilər, amma o heç nəyə əhəmiyyət verməyin onları qovurdu, Müaviyyə isə onlar qayıdandan sonra onları cəzalandırırdı.

Siz deyəsən ittihamlarınızdan yorulmadiz.Raşidi xəlifələr hamısı əhliyyətinin şikayətlərinə qulaq asardılar və onları dinləyərdilər.Ömər(r.a),Osman(r.a) dəfələrlə belə şikayətlərə görə öz valilərini vəzifələrindən uzaqlaşdırmışdıar.Təbii ki,bu hökmləri araşdırdıqdan sonra vermişdilər.Çünki,yalançıların şikayətlərinin olması da mümkün idi.

Həmçinin Siz yaddan çıxarmısiz Müaviyyə necə Şamın valisi oldu?! Atası Əbu Süfyan Əbu Bəkrə qarşı ordu yığıb onun üstünə hücum edib çevriliş etmək istəyəndə, Əbu Bəkr onun oğluna Şamı verdi və onlar razılaşdılar.

Bu yalanınıza isə təəcübləndim.Sizdən hər cür yalanı eşitmək olar.Əbu Süfyan İslamı qəbul etdikdən sonra mütavazi bir həyat yaşamışdır və cihadlarda iştirak etmişdir.Şam şəhəri isə hicri 14-cü ildə Ömər(r.a)-ın zamanında fəth edildi.

Bu şəhəri fəth edən sərkərdələrdən biri də Yezid bin Əbu Sufyan idi.

Hz. Ebu Bekir, Yezid b. Ebu Süfyan'ı uğurlarken beraberinde yaya olarak yürüdü. Yürürken ona, savaş bilgisi hususun¬da güvendiği kimselere ve beraberindeki Müslümanlara iyi davranma¬sını tavsiye etti. Şam vilayetini ona bıraktı.

Sonra Ebu Ubeyde b. Cerrah'ı da başka bir ordu üzerine gönderdi. Onu da uğurlarken de beraberinde bir süre yaya yürüdü. Ona bazı tavsiyelerde bulundu. Humus valiliğini ona verdi. Amr b. As'ı beraberindeki bir ordu ile Filistin'e gönderdi. Göz önünde bulundurduğu bazı faydalar için her komutanın, diğer komutanların yolundan ayrı başka bir yoldan gitmelerini emretti. Hz. Ebu Bekir, bu emri verirken Allah'ın peygam¬beri Yakub'un oğullarına verdiği şu talimata uymuştu:

"Oğullarım! Tek bir kapıdan değil, ayrı ayrı kapılardan girin. Ama Allah katında size bir faydam olmaz. Hüküm ancak Allah'ındır. O'na güvendim, güvenenler de O'na güvensinler." (Yûsuf, 67.) Yezid b. Ebu Süfyan, Tebük üzerine gitti.

Medainî, hocalarının şöyle dediklerini rivayet etmiştir: Ebu Be¬kir'in bu orduları harekete geçirmesi, hicri onüçüncü sene başlarında ol¬muştu. (İbn Kesîr, El Bıdaye Ve'n-Nihaye, Çağrı Yayınları: 7/12-30.)

Ömər(r.a)-in xəlifəliyi zamanı O Ümeyr bin Sadı Şam valiliyindən uzaqlaşdırıb yerinə Müaviyyəni təyin etmişdi.

Tirmizî, Ebu İdris el-Holanî'nin şöyle dediğini rivayet etmiştir:Hz. Ömer, Ümeyr b. Sa'd'ı Şam valiliğinden azledilip yerine Muaviye'yi vali olarak atağında insanlar dediler ki: "Ömer, Ümeyr'i azletti, yerine Mua¬viye'yi atadı." Bunun üzerine Hz. Ömer şöyle dedi:"Muaviye'den sadece iyilikle bahsedin. Zira ben, Rasûlullah (s.a.v.)'ın onun hakkında şöyle buyurduğunu işittim:"Allah'ım, onun vasıtasıyla insanları hidayete er¬dir."

Buharî, "Menakib" kitabında Muaviye b. Ebi Süfyan'dan bahseder¬ken İbn Ebi Müleyke'nin şöyle dediğini rivayet etmiştir:"Muaviye, ya¬nında İbn Abbas'ın azatlısı bulunduğu halde yatsıdan sonra bir rekathk vitir namazı kıldı. Azatlısı, İbn Abbas'ın yanma döndüğünde: "Muaviye, yatsıdan sonra bir rekathk vitir namazı kıldı." deyince, îbn Abbas azat¬lısına şöyle cevap verdi:"Onu bırak. Çünkü o, Rasûlullah (s.a.v.)'a saha-belik yapmıştır."

İbn Ebi Meryem, îbn Ebi Müleyke'nin şöyle dediğini rivayet etmiş¬tir: "İbn Abbas'a denildi ki:"Mü'minlerin emiri Muaviye hakkında ne dersin? O sadece bir rekathk vitir namazı kıldı?" İbn Abbas ta şu cevabı verdi: "İsabet etmiştir.Çünkü o fakihtir."

Galip el-Kattan, Hasan'm şöyle dediğini rivayet etmiştir: Muavi¬ye'nin hutbe îrad ederken şöyle dediğini işittim:

«Bir gün abdest alması için Rasûlullah (s.a.v.>'m eline su döktüm. Başını kaldırıp bana şöyle dedi:"Sen, benden sonra ümmetimin başına geçeceksin, başlarına geçtiğin zaman onların iyilik y.nlarının iyilik¬lerini kabul et. Kötülük y.nlarının da kötülüklerini bağışla."

Rasûlullah'm bana böyle demesinden sonra yönetime geçeceğimi ümid ettim.Bu ümidimi sürdümdüm. Nihayet şu makama erdim.»

Beyhakî, Muaviye'nin şöyle dediğini rivayet etmiştir: "Vallahi beni halifeliğe geçmeye, Rasûlullah (s.a.v.)'ın: "Eğer hükümdar olursan iyi davran." sözü sevk etmiştir."

(İbn Kesîr, El Bıdaye Ve'n-Nihaye, Çağrı Yayınları: 8/202-241.)

Həmçinin yadınızdan çıxıb ki, peyğəmbər Müaviyyəni lənətləyərək deyib ki, görüm sənin qarnın heç vaxt doymasın və Müaviyyə ömrünün axırına kimi deyərdi ki, bu lənət padşahların lənətidir ki, onun böyük ləzzəti var. Mən istədiyim qədər dadlı yeməklər yeyə bilirəm və heç doymuramda.

Yəqin sizində yadınızdan çıxıb ki,bu yalandır.

Həmçinin Müaviyyə Əmmar Yasiri öldürdü, peyğəmbər isə onu öldürənlər haqda çox pis sözlər demişdir. Həmçinin Müaviyyə Əbu Bəkrin oğlu Mühəmmədi də qətlə yetirmişdir və onun yerinə Əmr Ası təyin etmişdir, çünki bu vəzifəni (Misrin vəliliyini) ona söz vermişdir. Bunlara hələ çox davam etmək olar…

Bilirəm, sizin tənələrinizin və ittihamlarınızın ucu bucağı yoxdur.Siz bir özünüzə,alimlərinizə fikir versəniz yaxşı olar.Bir insanda nöqsan tapılmaq istənilsə bu mütləq tapılar.Çünki,nöqsansız insan yoxdur.Qaldıkı siz hər dəfə olmayan bir şeyə görə ittiham atırsız.Əmmarı döyüşdə iştirak edən qarşı tərəfin əsgərləri öldürüblər. Misir valisi Muhamməd ibn Abu Bəkri isə Amr bin Asın əsgərləri öldürmüşdülər.

Rasululllah(s.a.s) buyurub: "Peyğəmbərlik xilafəti otuz ildir. Sonra Allah Öz mülkünü istədiyinə verəcəkdir". (Hədisi Əbu Davud mötəbər isnadla rəvayət etmişdir. Əbu Davud: Kitab əs-Sünnə, Bab fi əl-Xuləfə, № 4646. Müsnəd Əhməd: 4, 273. 5, 50244)

Yenə də yalan deyirsiz və bu dəfə bilərəkdən. Əvvəla bu hədisi nə Buxari, nə də ki, Müslüm nəql etməyiblər, buda onun zəif olduğuna dəlalət edir. Amma onlar xəlifələrin 12 nəfər olmaları haqda bir çox hədis nəql ediblər.

http://www../index.php?type=sp...cles&id=428

Mən sizə səhih hədis yazıram,siz isə deyirsiz ki,mən yalan danışıram.Guya bu hədis Buxari və Muslimdə olmadığına görə zəifdir.Siz nə vaxtdan mühəddis olmusuz,bəlkə bizim xəbərimiz yoxdur?Siz kimsiz ki,bu hədis zəifdir,bu hədis səhihdir deyirsiz,bu hansı kitabda yazılıb,özünüzdən Amerika kəşf etmisiz?

İndi deyin görək yalanı kim danışır siz,yoxsa mən?

Xəlifələrin 12 nəfər olmasını özünüzə dəlil sayırsınızsa böyük səhv edirsiz.Bu hədis müxtəlif ləfzlərdə varid olmuşdur. Qureyşdən olan, on iki nəfər rəhbər olacaq

1. Qureyşdən olan, on iki nəfər xəlifənin dövründə İslam izzətli olacaqdır

2. On iki nəfər xəlifənin dövründə bu din izzətli və qüvvətli olacaqdır.

3. On iki nəfərin rəhbərliyi dövründə insanların güzəranı xoş olacaqdır

4. On iki nəfər xəlifə sizə rəhbərlik etdiyi dövrdə bu din izzətli və qüvvətli olacaqdır Bütün ümmət onların ətrafında birləşəcək

Aşağıda yazılanlar sizə kifayət edəcək?

a. Hədisdə, onların xəlifə olduqları dövrdə dinin izzətlənəcəyi daha sonra isə bu izzətin əldən gedəcəyi deyilir. Dinin izəttli və zəif dövrləri tarixdə öz təsdiqini tapmışdır.

b. Rafizilər deyirlər ki, ötən xəlifələrin heç birinin vaxtında din izzətli olmamışdır. Onların imamları gizlində, qorxudan təqiyyə davranışı göstərirdilər. Hətta onlara görə Əbu Bəkrin, Ömərin və Osmanın vaxtında haqq din yoxuydu, Əli isə onların yanında ola-ola doğru dini izhar etdirə bilmir, qorxudan təqiyyə edib doğru Quranı aşkara çıxartmamış, təravih namazlarını qadağan etməmiş və hətta siğə nigahını da əmr etməmişdi.

c. Hədisdə məqsəd imamların sayını qeyd etmək yox, onların vaxtında dinin izzətli olacağını bildirməkdir.

d. Mehdinin gəlişi qiyamətə qədər olan vaxta ehtimal edilir. Bəs görəsən bu izzət və ziflik nə zaman olacaq!

e. "Onların hamısı Qüreyşdən olacaqlar" sözləri, burada Əli və övladlarının nəzərdə tutulması ehtimalını zəiflədir. (çünki onlar elə əslən Qüreyşdən idilər və Peyğəmbərin (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) bunu açıqlamağı artıq sayılır). Hərçənd ki, Peyğəmbər (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) bu imamların İsmail oğullarından olacağını desəydi, o zaman şiyələr imamlarının İsmail övladı olduğunu iddia edərdilər.

f. Səhihi Müslimdə belə bir rəvayət var: "Ümmətimdən on iki münafiq olacaqdır". Demək say öz-özlüyündə heç bir sübut əhəmiyyəti daşımır.

g. Onların etiqadına görə imamlar peyğəmbərlərdən daha əfzəl və daha önəmli sayılırlar. Buna baxmayaraq Quranda peyğəmbərlər və onların şəriətləri barəsində danışılır, amma imamlar haqqında heç bir məqama toxunulmur.

h. Belə bir sual yaranır; nə üçün Əli şura yolu ilə xəlifə seçiminə razılaşdı. Nə səbəbə Həsən Müaviyəyə güzəştə gedib xilafəti ona verdi. Nə üçün onların bütün imamları xəlifələrə beyət etdilər... Nəyə görə Hüseyn, Müaviyəyə beyət etdi.

i. Peyğəmbər (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) Əlinin xəlifə olmasını dediyi halda, necə ola bilər ki, Əli buna etiraz etsin. Belə ki, Nəhcul Bəlağə adlı kitabda deyilir:

1. "Mənim sizin üçün vəzir olmağım, əmir (rəhbər) olmağımdan daha xeyirlidir. O sizə müsəlman olduqdan sonra kafir olmağı heç əmr edərmi?!"

2. Əli xəlifə olduqda öz xəlifəliyinə şəriətdən dəlil-sübut gətirmədi, əksinə bu işə özünün iradəsi olmadan təyin olunduğunu dedi.

3. Şura hüququ Mühacir və Ənsarlara məxsus idi. Onlar bir nəfərin ətrafına toplanıb onu rəhbər adlandırsaydılar, bu işdən Allah da razı qalardı (Nəhcul Bəlağə: Səh, 267)

4. Bəyadi deyir: Əli xəlifə olanda bu haqda səhabələrə şəriətdən heç bir dəlil-sübut ərz etmədi (əs-Sirat əl-Müstəqim kitabından).

j.

k. Şiyələrin camaat və ya fərdi şəkildə imamlar haqqında rəvayət etdikləri bu hədislərin o zaman mövcudluğu ağılasığılmazdır. Çünki, imamların fəziləti haqqında bu qədər hədis ola, sonra bu hədislər böyük şiyə rəvayətçiləri və hər imamın ölümündən sonra ixtilafa düşən şiyə təriqətləri tərəfindən nəql olunmaya?! Bu çox qəribədir! Bütün bunlar göstərir ki, imamlar haqqında nəql etdikləri hədislər sonradan uydurulmuşdur.

l. Onların etiqadlarına görə imamların rəhbərliyi sirridir. Riza deyir: Allah bu rəhbərliyi Cəbrailə sir olaraq vermiş, o da bu sirri Məhəmmədə açmışdır. Məhəmməd isə bu sirri Əliyə açmışdır. Əli də bunu istədiyinə açıb bildirmiş, siz də bunu hər yana yayırsınız. Aranızda, eşitdiyi sözü gizli saxlayanınız kimdir! (əl-Kafi)

m. On iki xəlifənin və onların zəmanəsinin vəsfi:

5. Deyirlər ki, onlar xilafətə gələcək, onların vaxtında din izzətli olacaq və hamı onların ətrafına toplaşacaqdır.

[Burhan]

İkincisi o kimdir ki, Osmanın qatillərini xəlifədən tələb edir.

Müaviyyə Osman(r.a)-ın yaxın qohumudur.Ona görə də onun Osman(r.a)-ın qanını tələb etməyə haqqı vardır.

Üçüncüsü, Əli ona dedi ki, Osmanın qatili hələ sən özünsən də!

Bunu siz uydurma rəvayətlərinizdən deyə bilərsiz.O,necə Osmanın qatili ola bilər,nə danışdığınızı bilirsiz?

Həsən əl-Bəsri dedi: Onu öldürənlər imansız misirlilər idi. Onların başçılarının kimliyi bəllidir. Onlar: Kinanə ibn Bişr, Ruman əl-Yəmani, Sudan ibn Humran, Malik ibn əl-Əştər ən-Nəxai, Cəbələ adlı və Bənu Sədus qəbiləsindən əl-Movt əl-Əsvəd (qara ölüm) ləqəbli bir nəfər idi. Bu adamlar Osmana qarşı törədilən fitnənin başçıları sayılırdılar. Uca Allah Osmandan razı olsun!

(Tarix Xəlifə: səh 176. Səhih sənədlə)

Dördüncüsü, o Osmanın qanını necə istəyə bilər ki, Osman mühasirədə olanda ona məktub yazaraq bildirdi ki, ona yardım etmək üçün ordu göndərsin. Müaviyyə ordusu ilə Şamdan çıxaraq dayandı və vəziyətin necə qurtaracağını gözlədi, Osmana yardım etmədi.

Osman(r.a) özü Allahın qəza-qədəri ilə razılaşaraq səhabələrə bunu təkid etmiş, qılınclarını qımına qoymağı əmr etmiş və xəvaric bədəvilərə qarşı döyüşməyi onlara qadağan etmişdi.

Bu ilk olaraq Osmanın cəsarətinə, daha sonra Məhəmməd(s.a.s) ümmətinə qarşı şəfqətli olmasına dəlalət edir. Osman bilirdi ki, onu öldürməyə gələn bədəvilər qaba və fitnəkardılar. Ona görə düşündü ki, əgər səhabələr onu müdafiə etmək üçün döyüşə qatılsalar fəsad bir nəfərin ölümündən daha artıq olar. Hətta ola bilərdi ki, bir çox səhabə bu müqavimətdə həlak olsun və gələn bədəvilər camaatın namus-qeyrətinə, mal-dövlətinə əl uzatsınlar. Bütün bunları düşünən Osman özünün öldürülməsini önə çəkib, digər səhabələrin öldürülməsinə və Peyğəmbərin(s.a.s) şəhərinin dağıdılmasına razı olmadı.

Səhabələrin sayı xəvaric (üsyançı) bədəvilərin sayından qat-qat az idi. O vaxt Rasulullah(s.a.s)-in səhabələri dörd müxtəlif məkandaydılar.

Birinci məkan; Məkkə: Çünki bu mövsüm Həcc mövsümü idi. Onların çoxu Həccə getdiklərindən orada yoxuydular. Osman Həcc rəhbərliyini Abdullah ibn Abbasa tapşırmışdı.

İkinci məkan; Məkkə xarici: Peyğəmbərin (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) bəzi səhabələri başqa-başqa şəhərlərdə məskunlaşmışdılar. Onlar Kufə, Bəsrə, Misir, Şam və digər vilayətlərdə məskunlaşmışdılar.

Üçüncü məkan; Cihad: Peyğəmbərin (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) bəzi səhabələri cihada çıxmışdılar.

Dördüncü məkan; Mədinə: Burada olan səhabələrin sayı xəvaric (üsyançı) bədəvilərin sayından az idi.

Əvvəla siz özünüz Tirmizidən dəfələrlə hədislər gətirmisiz və heç bir dəfə də olsun o hədislərin səhih olub olmaması haqda maraqlanmamısız. Həmçinin bəzi əhli-sünnət bu kitabın adını səhih adlandırır, missal üçün Albani.

İmâm-ı Tirmizî’nin birçok eserleri vardır. Başlıcaları şunlardır: Kitâb-ül-Ilel, Kitâb-üşşemâil,

Kitâbu esmâ’is-sanâbe, Kitâb-ül-esmâ ve’l-künâ ve en meşhûr kitabı es-Sünen diye, anılan el-

Câmi’idir. Tirmizî’nin. Süneni, hasen hadîs mevzuunda ana kaynaktır. Bu eser dört kısımdan ibarettir.

Birinci kısımda sahîh olduğu kat’î olan hadîsler, ikinci kısımda Ebû Dâvûd ve Nesâî’nin şartlarına uygun

olan hadîsler, üçüncü kısımda, illetini açıkladığı hadîsler, dördüncü kısımda ise, “Bu kitaba aldığım hadîslerle

ba’zı fakîhler amel etmişlerdir” diyerek, durumunu açıkladığı hadîsler vardır. Diğer bir hususiyeti

de hadîs çeşitlerinden sahîh, hasen ve garibleri bildirmesi, cerh ve ta’dile âid konulara yer verip, sonuna

İlel kitabını, ya’nî bahsini ilâve edip, ondan da çok güzel fâideler toplaması, diğer hadîs kitaplarından

farklı yönleridir. Diğer bir hususiyeti de mezheplerinin, istidlâl (delil getirme) şekillerini bildirmesidir.

Hamı bilir ki,Tirmizinin kitabında zəif hədislər istənilən qədər vardır.Mühəddislər bu kitablarda olan zəif hədisləri nömrələrinə kimi bəyan etmişlər.Siz zorla bu kitaba səhih adı verdikdən sonra deyirsiz ki,

Əgər onun adı səhih ola ola o kitabın içində zəif hədislər varsa, deməli biz səhih Buxari və müslümə də bu qaydanı aid edə bilərik.

Niyyətiniz aydındır.Sizə qalsa idi İslamı çoxdan təhrif etmişdiz.Amma,arzunuz ürəyinizdə qalacaq.Çünki,Allah bu dini və Sünnəni qoruyur.Əgər qorumamış olsaydı yeni bir peyğəmbərin gəlməsinə ehtiyac olardı.

Mən ona təəccüb edirəm ki, sizdə bu iş haram ola ola siz ondan istifadə edirsiz 

Əvvəla siz nəyə əsasən deyirsiz ki, təqiyyə (ölüm qorxusu olduğuna görə əqidənin gizlədilməsi) haramdır?

Allah-təala ən-Nəhl 106 deyir: Qəlbi imanla sabit olduğu halda (küfr sözünü deməyə) məcbur edilən (dil ilə deyib ürəyində onu təsdiq etməyən) şəxs istisna olmaqla, hər kəs iman gətirdikdən sonra küfr etsə (onu ağır təhlükə gözləyir).

Alimləriniz bu ayənin təfsirində qeyd edirlər ki, bir gün müşriklər Əmmar Yasiri, onun valideynlərini və bir neçə müsəlmanı tutub onlardan islamdan (Allahdan) imtina etmələrini tələb etdilər. Bunu etməyən müsəlmanlar qətlə yetirildilər. Əmmar isə onların dediklərini diliylə təsdiq etdikdə onu buraxdılar, amma ondan əvvəl valideynlərini qətlə yetirmişdilər. Bu ayə bundan sonar nazil olmuşdur.

Özünüzdə dediyiniz kimi Alimlər bu əməli ölüm qorxusu olduğu təqdirdə caiz bilmişlər.Bu baradə ixtilaf yoxdur.

Sizə gəldikdə isə bu ayrica sizin üçün bir xüsusi əməldir.

Əbu Cəfər demişdir: "Təqiyyə mənim və ata-babamın dinindəndir, təqiyyəsi olmayanın imanı yoxdur". ("əl-Kafi fi əl-üsul", “Təqiyyə” fəsli, səh.219, 2-ci cild, Iran çapı; səh.484, 1-ci cild, Hindistan çapı.)

Bir dəfə Əbu Abdulla əley-hissəlam mənə dedi: "Ey Əbu Ömər, dinin onda doqquzu təqiyyədədir, təqiyyəsi olmayanın dini yoxdur" (əl-Kafi fi əl-üsul", “Təqiyyə” fəsli, səh.217, 2-ci cild, Iran çapı; səh.482, 1-ci cild, Hindistan çapı.)

Süleyman ibn Xalid demişdir: "Bir dəfə Əbu Ab-dulla əleyhissəlam mənə dedi: "Ey Süleyman, siz elə bir dindənsiniz ki, kim onu gizlətsə, Allah onu əziz-lər, kim onu bildirsə, Allah onu zəlil edər". (əl-Kafi fi əl-üsul", “Təqiyyə” fəsli səh.222, 2-ci cild, Iran çapı; səh.485, 1-ci cild, Hindistan çapı.

Məhəmməd ibn Əli ibn Hüseyn ibn Babveyh Qümmi özünün məşhur “əl-Itiqadat” risa-ləsində deyir: “Təqiyyə vacibdir, ona əməl etməyən namaz qılmayana bərabərdir”. O, başqa bir yerdə de-mişdir: “Təqiyyə elə bir borcdur ki, Müdafiəçi zühur edənədək onu aradan götürmək olmaz. Kim onu imamın zühurundan əvvəl tərk etsə, Allah-təalanın dinindən, imamilik dinindən çıxmış, Allaha, Onun Rəsuluna və imamlara müxalif olmuş olar. Sadiq əleyhissəlamdan Qüdrət və Cəlal sahibi Allahın “Allahdan ən çox qor-xan onun yanında ən hörmətli olar” kəlamı haqqında soruşmuşlar. O demişdir ki, “ətqaküm” yox, “əmə-lüküm bi-t-təqiyyə” (yəni “Allahdan daha çox qorxan yox, “təqiyyəyə daha çox əməl edən”) olmalıdır (Əl-Itiqadat”, “Təqiyyə” fəsli, Iran çapı.)

Təqiyyəsi olmayan mö-min başı olmayan cəsəd kimidir (Təfsir əl-Əskəri”, səh.163, Cəfəri mətbəəsi, Hindistan çapı).

Məhəm-məd ibn Əli ibn Hüseynin belə dediyi rəvayət olun-muşdur: “Mənə təqiyyədən əziz nə ola bilər; təqiyyə möminin Cənnətidir” (əl-Kafi fi əl-üsul”, “Təqiyyə” fəsli, səh.220, 2-ci cild, Iran çapı.)

. Küleyni rəvayət edir: “Abdulla ibn Yəfur demişdir ki, bir dəfə mən Əbu Abdulla əleyhissəlama dedim: “Mən adamlarla ünsiyyətdə olanda sizinlə deyil, filan-filan adamlarla yaxınlıq edən bəzi adamlarda etibar, doğruculluq, vəfa olduğuna, sizinlə yaxınlıq edən bəzi adamlarda isə bunların olmadığına çox təəccübləndim”. Bunu eşidən Əbu Abdulla əleyhissəlam qəzəblə mənim üzümə baxıb dedi: “Allahdan gəlməyən imama yaxınlıq etməklə Allaha inanan adamın dini yoxdur”. (“əl-Kafi fi əl üsul”, səh.237, 1-ci cild, Hindistan çapı).

“Üzdə (yəni zahirdə) onlarla qaynayıb-qarışın, içdə (yəni batində) onlara müxalif olun” (“əl-Kafi fi əl-üsul”, səh.220, 2-ci cild, Iran çapı.)

Əbu Ab-dulla Cəfər ibn Baqirin belə dediyi rəvayət olunmuşdur: “Ey Həbib (ravinin adıdır - tərc.), Allaha and olsun ki, mənim üçün təqiy-yədən sevimli bir şey yoxdur! Kim təqiyyəyə əməl etsə, Allah onu yüksəklərə qaldırar, kim təqiyyəyə əməl etməsə, Allah onu yüksəklərdən endirər” (əl-Kafi fi əl-üsul səh.217, 2-ci cild, Iran çapı )

Küleyni Əli ibn Hüseynin belə dediyini rəvayət et-mişdir: “Allah eləməsin ki, hansısa birimiz Müda-fiəçinin zühur etməsindən əvvəl təqiyyədən əl çəksin. Yoxsa qanadları bərkiməmiş yuvadan uçmuş, uşaqların əlinə keçib oyuncağa dönmüş quş balasının gününə düşər” (Küleyni. “Kitab ər-Rövzə”.)

Ibn Babveyh yazmışdır: “Təqiyyə bir borcdur, onu Müdafiəçi zühur edənədək aradan qaldırmaq olmaz. Kim təqiyyəni Müdafiəçinin üzə çıxmasından əvvəl aradan götürsə, Allahın dinindən, imamilik dinindən çıxmış olar və Allaha, onun Rəsuluna və imamlara müxalif olmuş olar” (Ibn Babveyh Qümmi. “əl-Itiqadat”.)

Siyahını uzatmaq istəmirəm. Bu sözləri necə başa düşək?

Siz deyirsiz ki, “Əgər qurana zidd amili nəzərdə tutulursa, hər bir sözü sizing məntiqinizlə quranla tutuşdurmaq olar”. Mən oğul istəyirəm ki, qurana zidd olan bir şeyi quranla tutuşdursun və onun düz (səhih) olduğunu söyləsin. Bu mənim məntiqim deyil, bunu peyğəmbərimiz (s) deyib: Məndən sizə bir hədis danışsalar onu quran və sünnə ilə tutuşdurun. Əgər o hədis bunlara zidd olsa onu divara çırpın!

Belə misalları sizin kitablardan çox çəkmək olar.Misal olaraq: "Zürarənin dediyinə görə, Əbu Cəfər əleyhissəlam demişdir: "Islam beş şey üzərində bina olmuşdur: namaz, zəkat, həcc, oruc və vilayət". Guya Zürarə soruşmuşdur: "Bunlardan hansı daha üstündür?" O demişdir: "Vilayət" (- “əl-Kafi fi əl-üsul", 2-ci cild, səh.18, Iran çapı.)

Daha sonra isə o həmin yerdə davam edərək yazır:

"Sadiq (Cəfər) əleyhissəlam demişdir: "Islamın dayağı üçdür: namaz, zəkat, vilayət. Onlardan heç biri o birilər olmadan doğru olmaz" (əl-Kafi fi əl-üsul", 2-ci cild, səh.18, Iran çapı.)

Daha sonra hər şeyi atıb təkcə vilayəti saxlamaq yoluna düşürlər. Bu məqsədlə Əbu Abdulladan rəvayət edirlər ki, o belə deyib: "Bizim vilayətimiz Allah vilayətidir. Bu elə bir şeydir ki, onsuz heç bir peyğəmbər göndərilməmişdir" ("əl-Kafi" əsərinin "Kitab əl-hüccə" fəsli, 1-ci cild, səh.438, Iran çapı.)

"Əlinin vilayəti haqqında peyğəmbərlərin bütün sühüflərində yazılmışdır və Allah Məhəmməd səlləllahü əleyhi və alihinin nübüvvəti və Əli əleyhissəlamın vəsiyyəti (iradəsi — tərc.) olmadan heç bir peyğəmbər göndərməz

(əl-Kafi"nin "Kitab əl-hüccə" fəsli, 1-ci cild, səh.438, Iran çapı.)

"Cəfər demişdir: — Imam olan kəs bir şeyi bilmək istəsə, bilir" ("əl-Kafi fi əl-üsul", "Kitab əl-hüccə", 1-ci cild, səh.258, Iran çapı.)

"O nə imamdır ki, qeybdən xəbəri olmasın, öz taleyini bilməsin. Allahın beləsini imam yaratdığını heç nə sübut edə bilməz". ("əl-Kafi fi əl-üsul", "Kitab əl-Hüccə", səh.285, Iran çapı.)

Küleyni rəvayət edir ki, Yusif Təmmar demişdir: "Biz bir dəstə şiə Həcərdə Əbu Abdulla əleyhissəlamla birlikdə idik. O (Əbu Abdulla) dedi: Musa və Xızr əleyhissəlamların yanında olsaydım, onlara deyərdim ki, mən onların hər ikisindən çox bilirəm və onlara bildiklərini xəbər verərdim; çünki Musa və Xızr əleyhissəlamlara olub keçmiş şeyləri bilmək bacarığı verilib, onlara gələcəkdə olacaq və Qiyamət gününədək olan hadisələri bilmək bacarığı verilməyib" (əl-Kafi fi əl-üsul", 1-ci cild səh.261, Iran çapı.)

"Mən səmalarda və yerdə nə olduğunu, Cənnətdə və Cəhənnəmdə nə olduğunu, ümumiyyətlə, əvvəllər baş vermiş və gələcəkdə baş verəcək hər şeyi bilirəm" ("əl-Kafi fi əl-üsul", "Imamlar hər şeyi bilirlər və onlardan heç nə gizli deyil" fəsli, 1-ci cild səh.261, Iran çapı.)

Bu dünya və axirət imama məxsusdur. O bunları istədiyi yerə qoya bilər, istədiyi adama verə bilər". ("əl-Kafi fi əl-üsul", 1-ci cild səh.409, Iran çapı.)

Seyid Nemətulla Cəzairi öz kitabında qeyd edir: "Bil ki, əshabələrimiz (Allah onlardan razı olsun!) arasında Peyğəmbərimizin səma xəbərlərini ardıcıl olaraq yerə çatdırmış sair peyğəmbərlərdən daha şərəfli olması məsələsində ixtilaflar yoxdur. Onların arasındakı ixtilaf Əmirəlmömininin (Əlinin) və pak imamların öz babalarından başqa bütün peyğəmbərlərdən üstün olub-olmaması məsələsindədir. Onlardan bir dəstə adam bu fikirdədir ki, imamlar ululəzm (böyük peyğəmbərlər: Nuh, Ibrahim, Musa, Isa və Məhəmməd əleyhissəlamlar — tərc.) peyğəmbərlərdən başqa, qalan peyğəmbərlərdən üstündürlər, bu peyğəmbərlər isə imamlardan üstündürlər. Bəziləri onların bir-birinə bərabər olduğunu deyirlər. Qalan əksəriyyət isə imamların ululəzm və digər peyğəmbərlərin hamısından üstün olduğu fikrini irəli sürürlər ki, doğrusu da budur" (- "əl-Ənvar ən-Nemaniyyə", Seyid Nemətulla Cəzairi.)

Xomeyni bir əsərində belə deyir:”Quranda Ali ibn Əbu Talib (ə) haqqında ayələrin sayı hesabsız çoxdur (Keşfu’l esrar, Sayfa:197)

Başqa bir şiə alimi şeyx Müfid deyib: “Imamiyyə həmrəydir ki, kim ki (heç olmasa) bir dənə imamın imamətini inkar etsə, (yaxud ona) tabe olmağın fərz olmasını inkar etsə, cəhənəmdə əbədi qalan kafirdir”. Bax Maclisi “Biharul anvar” cild 23, səhifə 390.

Şeyx ut Taifa ləqəbi daşıyan şeyh Tusi deyib: “İmaməti inkar etmək küfrdür, peyğəmbərliyi inkar etmək küfrü kimidir”. Bax At Tusi “Talhis Safi”4/131.

Ayətullah Abul Kasim Al Xoi deyib: “İmamların vilayətini inkar edənin küfründə şübhə yoxdu”. Bax “Misbax al fukaha” səhifə 11.

Ayətullah Şübbər yazır: “Əgər tövhidə etiqad vilayətə etiqad ilə birgə olmasa Allah-təalə onu heç kəsdən qəbul etməz. Xəbərlərin bəzilərində gəlib ki, imamların müxalifləri (yəni əhli-sünna) müşrikdirlər. Qiyamət günü tövhid kəlməsi, İmamların ardinca getməyənlərdən götürüləcəkdir”. Bax “Çəmiə-Kəbirə” ziyarətin şərhi, səhifə 99.

Ayətullah Cəfər Sübhani yazir: "Buna görə də, məsum imamlar hər hansi bir məsələnin caiz və ya haram oldugunu buyursalar, onların buyurduqlarına tabe olmaq, dinin buyuruğuna tabe olmaqdir və bu dində bidətçiliyə şamil edilmir". Bax "Şiə əqidələrinin əsasları" səhifə 258, nəşr edən "Ümümdunya Əhli-beyt cəmiyyətinin nəşr və çap mərkəzi", 2001 il.

Mən siyahını çox uzatmaq istəmirəm.Birdə siz hansı Qurandan danışırsız?

Əbu-l-Hasan əl-Fattuni demişdir: «Bil ki, inkar olunmaz həqiqətdir ki, mütəvatir və digər xəbərlərə əsasən, həqiqətən Quranda peyğəmbər (s.ə.s) vəfatından sonra dəyişikliklər baş verdiyini deyirik. Quranı topladıqdan sonra bir çox ayələri və surələri yox etmişlər. Demək olar ki, bu əqidə bizim (rafizi məzhəbini nəzərdə tutur) məzhəbin (etiqadın) zərurətlərindəndir» «"Miratul-Ənvər", səh. 36»

Haşiyə:Hədisi isbat edib və ya inkar edərkən bu baradə öz fikrinizi bizə yazmayın.Sizin rəyiniz bizə lazım deyil.Alimlərinizin rəyini yazın.Çünki,siz istədiyiniz hədisə səhih,istəmədiyinizə isə zəif deyirsiz.Nəzərinizə çatdırım ki,siz alim deyilsiz.

Yenə də dərk etmədiyiniz şeyi yazırsız. Kifayət edən mötəbər və ya səhih demək deyil.

Bax hədisi yazırsız, amma onu səhv başa düşürsüz, çünki onu heç başa düşmək istəmirsiz də. Siz şiəyə qarşı bir şey istəmisiz və sizə bunu veriblər, daha siz heç nəyi araşdırmayıb onu buna sübut kimi yerləşdirirsiz.

Kafi yetərli deməkdir. Kitabın ön sözündə Kuleyni deyir: Mən bu kitabı bizim şiələrin istəyi ilə yazdım ki, onlar bundan bəhrələnsinlər. Hədislərin səhih və ya zəif olduğunu aid edə bilmədiyim üçün bunu üsul alimlərinin öhdəsinə buraxıram. O özü də Kafidə olan hədislərə şübhə ilə yanaşırdı, məhz buna görə də onları quranla tutuşdurmağı məsləhət görürdü.

Sizə görə bu kitab Qurandan sonra ən etibarlı kitablarınızdan biridir.

Kitabın müəllifi Kuleyni, bu əsərin yazılma səbəbini soruşan şəxsə demişdir: “Dedim: Sən, sadiglərdən gələn səhih xəbərlərlə din elmini öyrənib onunla əməl edən, düz yola gəlmək istəyənin ona müraciət edəcəyi və öyrəncin kifəyətlənəcəyi din elmlərini özündə toplayan yetərli (Kəfi) vasitənin olmasını istəməzsən” (Kəfi” müqəddimə səhifə 24.)

Ondan başqa müəllif bu kitabı Mehdiyə göstərmiş,o isə öz növbəsində bu kitabı təsdiqləmişdir.Bu sizcə nəyin göstəricisidir.O,məgər bu kitabda çoxlu sayda yalanların olduğunu bilmirdi,axı bu necə ola bilər?

Şiyə şeyxi Bəhai belə demişdir: «Bizim bütün hədislərimiz, az bir hissəsini çıxmaq şərtilə, on iki imamımızdan birinin vasitəsi ilə bizə yetişmişdir. Onlar da bu hədisləri Peyğəmbərdən (s) rəvayət etmişlər. Çünki, onlar (imamlar) elmdə günəşdən (Peyğəmbərdən s.ə.s) nurlanırlar» «"Əlvəcizə", səh.22 Şeyx Bəhai»

Məkarim Şirazi və Cəfər Subhani fətvaları kitabında yazılıb: “Kitab (yani Kəfi kitabı) Qur`an və “Nəhcül-bəlağə”-dən sonra ən mühüm şiə kitablarından sayılır” (Bax “Dini suallara cəvablar” səhifə 261, “Mo`ce-elm” tərəfindən 2005 ildə nəşr olunub).

Müstədrək” kitabın muəllifi olan Nuri Təbərsi deyib: “Dörd kitab arasında “Kəfi”, ulduzlar arasında günəş kimidir. Əgər insaflı adam onu dərindən araştirsa, oradakı əhad sənədlərinin vəziyyətini araştirmadaqdan əl kəcər . Yalnız e`tibar əldə edər, onun düzgünlüyü və subutu barədə həmən şəxsdə arxayınliq əmələ gələr”. (“Mustadrak vasail” Təbərsi 3 çild, səifə 532.)

Kəfinin (başqa) tədqiqatçisi Əli Əkbər Gifari demişdir: “Şiə toplumu və imamət əhli bu kitabın üstün olmasında, və onun xəbərlərinə e`tibar edib onun hökmləri ilə əməl etməkdə ittifaq etmişlər. Onlar, onun dərəcə və dəyərinin uca tutulmasında həmrəydilər ki, bu kitab kəmillik və zəbt cəhətdən tanılmış e`tibarlı şəxslərin rəvayətlərinin cəmləndiyi bir yerdir. Və bu günə kimi o kitab, şiələrdə başqa hədis üsulu kitablarından ən üstün və ən gözəl sayılır (“Kəfi” müqəddimə səhifə 26.)

Müfid deyib: “Kəfi şiələrin ən parlaq və ən faydalı kitabıdır” ((“Kəfi” müqəddimə.)

Feyz Kaşani şiə kitabları haqqında deyib: “Kəfi artıq əskik şeylərdən təmiz olduğu və üsulu əhatə etdiyi üçün onların ən şərəflisi ən e`tibarlısı, ən kəmili və ən yaxşı cəm olunmuşudur (Kəfi” müqəddimə səhifə 27.)

Məclisi deyib: “Kəfi kitabı üsülların ən yaxşı toplanmışı və ən dəqiqidir. Nicat t.caq dəstənin ən yaxşı əsəridir”( Kəfi” müqəddimə 27)

Hurr Amili deyib: “Dörd kitab sahibləri və onların bənzərləri öz kitablarınin subut, düzgünlük və usuluna şahidlik ediblər. Onlar etibarlı olduqları üçün nəql, rəvayət və sözlərinin qəbul olunması vaçibdir”. (“Vasail uş-şia” 20 çild, səifə 104.)

Muraçiat” kitabınin müəllifi Əbdulhuseyn Şərəfutdin Müsavi deyib: “Kəfi, İstibsar, Təhzib, Mən lə yahduruhul faqih, mütəvətirdilər . Tərkibləri şübhəsizdi. Kəfi isə onların ən əzəmətlisi, ən gədimi, ən yaxşısı və ən kəmilidir” . (“Muraçiat” 110 məktub.)

Məhəmməd Əmin Əstərəbadi deyib: “Biz öz şeyxlərimizdən və alimlərimizdən bu kitaba tay olacaq kitabın islamda tə`lif olunmadığını eşitmişik (Həmin yerdə 27)

Abbas Qummi isə deyib: “Kəfi islam kitabların ən parlağı və imamiyyə kitablarının ən əzəmətlisidi. Onun kimi kitab imamiyyədə təlif olunmamışdır (Kunyalar və ləqəblər” kitabı, 3 çild səhifə 34)

Məhəmməd Sadig Sadr deyib: “Oxucunun mütaliəsi üçün laiqdilər. Şiələr bu dörd kitaba etibar edən toplumdur, onlarda olan rəvayətləri səhih saysalarda, onların əhli-sünnədən olan gardaşları kimi onlara (yani dörd kitaba) səhih adıni verməmişlər” . (“Kitabu şiə” səhifə 127.)

Kəfi kitabının tədqiqatçısı Nəini demişdir: “Kəfinin isnadını araşdırmaq aciz insanın işidir” .(Tədqiqatçi Nəininin “Kitabul intisar fi sihhatil kəfi” kitabı, səhifə 8.)

Gətirdiyiniz hədisdə yazılıb: öyrəncinin kifəyətlənəcəyi din elmlərini özündə toplayan yetərli (Kəfi), bəli bu belədir, çünki Kafi birinci kitabdır ki, özündə həm usula (əqidə), həm füruya (hüquq), həm də tarixi mövzulara aid hədisləri cəmləyib. Bundan əvvəkli şiə kitabları isə əsasən fiqh barədə idilər.

Zəhmət olmasa Kafidən əvvəl mövcud olmuş Şiyə hədis kitablarının və müəlliflərinin adlarını deyəsiz.

Bir çox əxbari alimləri Kafinin (onda mövcud olan bütün hədisləri) səhih olduğunu iddia etmişlər və bunun əsasında onlar quranın təhrif olunmasına da inanırdılar. Allaha şükür olsun ki, onlar bizin günümüzə gədər gəlib çatmamışlar. Şiə üsul alimləri onların iddialarını qəbul etməyiblər.

Birincisi böyük səhv edirsiz.Əxbarilərin ingilis və urdu dillərində saytları var. İndi deyin görək,bu iddiaları deyən adamları təkfir etmək olar,yoxsa yox?

O,alimlər bizim dövrə kimi gəlməsələrdə onların kitabları və fikirləri bizim dövrümüzə gəlib çatıb.Dəyişən bir şey var,o da təqiyyədən geniş istifadə olunmasıdır ki,batinizdə olan bu əqidələri sizin alimlər gizli saxlayırlar çünki,indiki dövr keçmiş dövrlər kimi deyil.Məsələ isə aydındır.Müsəlmanların tənəsindən qaçmaq və tərəfkeşlərini itirməmək istəyi.

Ondan başqa sizin bütün əqidəniz bu keçmiş Təhrifə inanan və ifrata meyl edən alimlərinizin kitabları üzərində qurulub.

[Burhan]

Bu sözlərinizi birinci özünüzə aid edin, çünki sizin alimlər batil hədisləri səhih kimi göstərib onları sizə sırıyırlar, siz isə heç nəyi araşdırmadan kör-koranə onları qəbul edirsiz. Heç uzağa getməyək, hələ sizin əqidəni sübut edən hədis “Peyğəmbər (guya) deyir: mən sizə quran və sünnəni saxlayıram”. Amma artıq sübut olunub ki, bu hədis zəifdir və nə Buxari, nədə ki, Müslüm onu nəql etməmişlər. Səhih hədis isə Müslümün nəql etdiyi “Mən sizə quran və əhlibeytimi saxlayıram” hədisidir, amma siz ona əməl etmirsiz.

Birincisi şükür Allaha ki,tarix boyu bu dini qoruyub-yaşadanlar məhz Əhli Sünnə alimləri olublar.Təfsir,fiqh,hədis,tarix sahəsində böyük əsərlər yaratmışlar ki,indidə onların bu bilikləri və bacarıqları insanda heyrət yaradır.Bu alimlər heç vaxt təəsübküşlik etməmiş,haqq nə isə onu demiş və yazmışlar.Nəzərinə çatdırım ki,Kutubi Sittə deyilən 6 kitab və Buxari,Muslimin kitabları təltif olunub hər yerdə oxunduğu zaman sizin heç bir hədis kitabınız yazılmamışdı.

Neggash,Katii,Selebi,Ehvaz,Ebu Nuaym,Hatib,Ibn Asakir ve s.alimler Abu Bakr,Omer,Osman hetta Muaviyyenin feziletleri ile bagli coxlu hedisler revayet etmishler ki,Ehli Sunnetin muheddisleri onlari gebul etmemishdir.Ustelik onlarin arasinda olan uydurma hedisleri de ortaya cixartmishlar.Amma,shiyelerin hali bele deyil.Ehli Sunne hec bir alime toxunulmazlig unvani vermeyib.

Ibn Cevzi deyir: Hz.Alinin feziletleri ile bagli sehih hedisler coxdur.Ancag shiyeler bunlari kifayet gormediler,hedis uydurmaga bashladilar.Hz.Alini ucaltmag isteyi ile onu alcaltdilar.Ehtiyac vardir deye batil isnadlarla onun hagginda cildler doldurdular.

Yuxarıda dediyiniz hədisə gəlincə,məgər onların arasında ziddiyyət var?

Siz bu hədisə irad bildirirsiz:”Sizdən sonra 2 şey buraxıram ki,bunlara sarıldlğınız müddətcə yolunuzdan azmayacaqsınız”

Bu hədis mühəddislərə görə səhihdir və bunu isbatlayan ayələr və digər hədislər vardır.

Allah Təala Quranda dəfələrlə Ona və Rəsuluna itaət etməyi əmr edir və nicatın bunda olduğunu bildirir.Bir ayədə isə belə buyurur: “Hər kəs özünə doğru yol aşkar olandan sonra Peyğəmbərdən üz döndərib mö'minlərdən qeyrisinin yoluna uyarsa, onun istədiyi (özünün yönəldiyi) yola yönəldər və Cəhənnəmə varid edərik. Ora necə də pis yerdir.” (Nisa 115)

Həmçinin Rasulullah(s.a.s) özündən sonra miras olaraq risaləti qoyub.

Rasulullah(s.a.s) buyurub: "Biz miras qoymuruq, bizim qoyduqlarımızın hamısı sədəqədir" ( Səhihi Müslim, Səhih əl-Buxari, Müsnədi Əhməd)

Rasulullah(s.a.s) hədislərində onun və Əshabının yolu ilə getməyi bizə nicat tapmağın səbəbi kimi göstərir.

Bu hədisdə isə Quranın və Əhli Beytın bir əmanət olaraq ümmətə çatdırıldığı bildirilir.

“Ey insanlar! Mən ancaq bir bəşər övladı, Rəbbimin elçisiyəm. Allah qarşısında cavab verəcəyim və Onun yanına qayıdacağım gün yaxınlaşır. Sizə iki ağır şey tərk edirəm. Birincisi, Allahın hidayət və nur kitabı olan Qur’andır. Allahın kitabını tutun və ondan möhkəm yapışın”.

Məlum olduğu kimi Rasulullah(s.a.s) özündən sonra miras olaraq öz Risalətini (Quranı və Sünnəni) buraxmışdı ki,bunun tərifini hədisdə bildirir.Həmçinin yuxarıdakı hədis də bunu təsdiqləyir.

Əhli Beyt isə Rasulullah(s.a.s)-dən qalan bir mənəvi mirasdır ki,onlara diqqət edilməsini ümmətə bildirir.

İkincisi Quran və Sünnənin əmanət edilməsi hədisi səhihdir.Məgər Rasulullah(s.a.s) özündən sonra bu ümmətə risalətindən başqa daha nəyi əmanət edə bilərdi və siz bu hədisə niyə görə zəif deyirsiz,bu hansı siz deyən Quran ayəsinə ziddir?

Məgər Allah dəfələrlə Quranda Allaha və Rəsuluna itaət etməyi israrla əmr etməyibmi?

İbn Hişam öz “Sira”sında “Məkkənin fəthi” bölümündə yazır: Peyğəmbər Məkkəyə girməmişdən əvvəl səhabələrinə əmr verdi ki, səhabələr yalnız onlara əkv müqavimət göstərənlərlə vuruşsunlar. Amma həmçinin o bir necə nəfərin adlarını çəkərək dedi: bunları harada tutduz öldürün, hətta onlar Kəbənin örtüyü altında gizlənsələr belə. Bunların arasında Abdallah ibn Saad da var idi. Peyğəmbər onu öldürməyi əmr etdi, çünki o islamı qəbul etmiş və vəhy katiblərindən biri olmuşdur. Amma sonra o islamdan çıxıb yenidən müşrik oldu və Məkkəyə qayıtdı.

O, Peyğəmbərin(s.a.s)-in səhabələrindən idi. Sonra İslam dinindən üz çevirib Müseyləmətul Kəzzaba qoşulmuşdu. Çox keçmədən öz səhvini başa düşüb Allaha tövbə edərək yenidən Müsəlman oldu və Peyğəmbərə (s.a.s)-ə beyət etmək üçün onun yanına gəldi. Osman dedi: Ey Allahın Elçisi! Ona beyət et, o axı tövbə edərək qayıtmışdır. Peyğəmbər (s.a.s) isə ona beyət etmirdi. O bunu iki üç dəfə təkrar etdikdən sonra Peyğəmbər(s.a.s) əlini uzadıb beyətini qəbul etdi.( Siyər ələm ən-Nubələ: 3, 445.) O həqiqi tövbə edib əməllərindən əl çəkdi. Hətta ən yaxşı valilərdən oldu və məhz Afrikanın fəthini o etmişdir.

Zəhəbi onun haqqında deyir: O, işində həddini aşmamış, ittiham ediləcək bir iş tutmamışdır. Əksinə o ən ağıllı və cəsarətli insanlardan idi (Siyər ələm ən-Nubələ: 3,34.)

Afrikada baş tutan çoxsaylı fəthlər onun əli ilə edilmişdir. Allah ondan razı olsun.

İbn Hişam dedi ki: Sonra Abdullah Müslüman oldu ve İslâmiyet'i güzelce yaşadı. Ömer de onu bir yere vali olarak atadı. Sonra Osman da onu vali olarak atadı.

Ben derim ki: Abdullah, sabah namazında secde halinde iken ve¬ya namazım tamamladıktan sonra evinde iken vefat etti. (İbn Kesîr, El Bıdaye Ve'n-Nıhaye, Çağrı Yayınları: 4/492-518)

Abdullah ibn Hətəl Banu Taym qəbiləsindən idi. Onu peyğəmbər öldürməyi əmr etmişdi, çünki o müsəlman olarkən peyğəmbər onu bir ənsarlı ilə birgə Məkkəyə danışığa göndərmişdi. Yolda o ənsarlını öldürüb Məkkəyə qayıtdı və yenidən müşrik oldu. Onun iki kənizi var idi, Firtanə və onun rəfiqəsi. Onlar peyğəmbəri alçaldan mahnılar oxuyaran ona gülürdülər. Peyğəmbər onları Abdallahla birgə öldürməyi əmr etmişdi.

İbn İshak dedi ki: Öldürülmesi Rasûlullah tarafından emredilen kişiler arasında bir de Abdullah b. Hatel vardı. Bu, Beni Teym b. Ga-lib kabilesinden bir adamdı.

Ben derim ki: Onun adı Abdüluzza b. Hatel idi. Muhtemeldir ki; adı böyle idi de sonra Müslüman olduğunda Abdullah adını almıştır.

Müslüman olduğunda sadakaları toplaması için Rasûlullah onu görevli olarak gönderdi. Ensar'dan bir adamı da yanma kattı. Yanında, kendisine hizmet eden bir de kölesi vardı. Bir ara ona aşırı dere¬cede öfkelendi ve köleyi öldürdü. Sonra da irtidad edip müşrik oldu. İki şarkıcı cariyesi vardı. Bunlardan birinin adı Fertena idi. Bu cari¬yeler, Rasûlullah (s.a.v.)'ı ve Müslümanları hicvedici şarkılar okur¬lardı. Bu sebeple Rasûlullah, onun ve cariyelerinin kanlarını mubah kıldı. Abdullah b. Hatel, Ka'be'nin örtüsüne tutunmuş halde iken öl¬dürüldü. Öldürülmesi işine Ebu Berze el-Eslemî ile Said b. Hureys el-Mahzumî katıldılar. Cariyelerinden biri de öldürüldü. Diğerine ise eman verildi. (İbn Kesîr, El Bıdaye Ve'n-Nıhaye, Çağrı Yayınları: 4/492-518)

Miqyas ibn Subabə - peyğəmbər onu öldürməyi əmr etmişdir, çünki o onun qardaşını səhvən öldürmüş ənsarlını qətlə yetirmişdi. Sonra isə o Məkkəyə qureyşlilərin yanına qayıdaraq müşkir olmuşdu.

İbn İshak dedi ki: Kam mubah kılınanlardan biri de Mikyas b. Sübabe veya Hubabe'dir. Rasûlullah (s.a.v.), onun öldürülmesini sırf şu sebepten emretti: Ensârh biri, onun kardeşini hataen öldürmüştü. O ise kardeşi için Ensârh olan o Müslümanı öldürdü ve müşrik olup Kureyş'e döndü. Kavminden olan Nümeyle b. Abdullah da onu öldür¬dü. (İbn Kesîr, El Bıdaye Ve'n-Nıhaye, Çağrı Yayınları: 4/492-518)

Siz iddia edirsiz ki,Allah Guranda bu sözləri deyərkən təriflədiyi insanların gələcəyinin nə olacağını bilmirdi,yoxsa sonradan fikrini dəyişdi?

Allah-təala məgər Abdallah ibn Saadın gələcəyini bilmirdi ki, onu vəhy katibi etmişdi? Ya birmirdi ki, Osman gələcəkdə münafiqləri öz ətrafına yığacaq və onlar onun ölümünə səbəb olacaqlar?

Abdullah bin Sadla bağlı mən sizə yazdım.Qaldıki,gələcək məsələsinə Allah Quranda camaat olaraq səhabələri tərifləyir və onların Cənnət əhli olduqlarını bildirir.Siz minlərlə səhabə arasında nöqsanı olanı tapmaqla nəyi isə sübut etdiyinizi zənn edirsiz?

"Siz insanlar üçün ortaya çıxarılmış ən yaxşı ümmətsiniz (onlara) yaxşı işlər görməyi əmr edir, pis əməlləri qadağan edir və Allaha inanırsınız. Əgər kitab əhli də (sizin kimi) iman gətirsəydi, əlbəttə, onlar üçün yaxşı olardı. Onların da içərisində bəzi iman gətirən şəxslər vardır, lakin çox hissəsi haqq yoldan çıxanlardır" (Ali İmran: 110).

"(Ya Peyğəmbər!) And olsun ki, (Hüdeybiyyədə) ağac altında sənə beyət etdikləri zaman Allah möminlərdən razı oldu. (Allah) onların ürəklərində olanı (sənə sadiq qalacaqlarını, əhdə vəfa edəcəklərini) bildi, onlara (öz dərgahından) arxayınlıq (rahatlıq, səbir, səbat, mənəvi qüvvə) göndərdi və onları yaxın gələcəkdə qazanılacaq bir qələbə (Xeybərin fəthi) ilə mükafatlandırdı" (əl-Fəth: 18)

Bu ayədə uca və pak Allah Özünün, ağac altında Rasulullah(s.a.s)-ə beyət edən möminlərdən razı qaldığını bəyan edir. Allah onların ürəklərində olan imanı, sədaqəti bildiyi üçün o zaman onlara öz dərgahından arxayınlıq (rahatlıq, səbir, səbat, mənəvi qüvvə) göndərdi. Bu, ağac altında Rasulullah(s.a.s)-ə Rizvan beyəti edənlərin imanlarında sadiq olmalarına dair, Allah təalə tərəfindən bir şahidlikdir.

Səhih hədislərin birində Rasulullah(s.a.s) deyir: "Ağac altında beyət edənlədən, yalnız qırmızı dəvə sahibi istisna olmaqla, heç biri cəhənnəmə daxil olmayacaqdır"

(Müslim. Kitabu Fədailus Səhabə: 1496. Camiut Tirmizi: Kitabul Mənaqib, Babun Fi Fadli Mən Bayəə Təhtəş Şəcərə: 2862)

Deyilən qırmızı dəvə sahibi, Peyğəmbərlə yola çıxan, əl-Cədd ibn Qeys adlı bir münafiq idi. Ağac altında Rasulullah(s.a.s)-ə beyət edənlərin sayı 1400 nəfər, bəzi rəvayətlərə görə isə 1500 nəfər idi. Allah bu kəslərin imanına şahidlik etdi və qəlblərinin, zahiri əməllərinə uyğun olduğunu təsdiqlədi. Onların arasında yalnız bir nəfər münafiq olduğunu isbatlamışdır.

"Muhəmməd (əleyhissəlam) Allahın Peyğəmbəridir. Onunla birlikdə olanlar (möminlər) kafirlərə qarşı sərt, bir-birinə (öz aralarında) isə mərhəmətlidirlər. Sən onları (namaz vaxtı) rüku edən, səcdəyə q.nan, Allahdan riza və lütf diləyən görərsən. Onların əlaməti üzlərində olan səcdə izidir. Bu onların Tövratdakı vəsfidir. İncildə isə onlar elə bir əkinə bənzədilirlər ki, o artıq cücərtisini üzə çıxarmış, onu bəsləyib cana-qüvvətə gətirmiş, o da (o cücərti də) möhkəmlənib gövdəsi üstünə qalxaraq əkinçiləri heyran qoymuşdur. (Allahın bu təşbihi) kafirləri qəzəbləndirmək üçündür. Onlardan iman gətirib yaxşı əməllər edənlərə Allah məğfirət (günahlardan bağışlanma) və böyük mükafat (Cənnət) vəd buyurmuşdur!" (əl-Fəth: 29).

Rasulullah(s.a.s) buyurur:

"İnsanların ən xeyirlisi mənim zəmanəmin kimsələridir"( Səhih əl-Buxari: Kitab əş-Şəhadət, Bab Lə Yəşhədu Alə Şəhadəti Covrin Izə Uşhidə, № 2509.)

Hansı ətraf qəbilələrdən danışırsız, nəzərə alsaq ki, Mədinədə cəmi iki qəbilə var idi Ovs və Həzrəc? Siz niyə ayəyə diqqət yetirmirsiz və əqidənizi müdafiə etmək üçün hətta Quranın mənasını təhrif edirsiz? Allah-təala Mədinənin ətrafında olan bədəvi ərəblərdən və Mədinədə yaşayan (Mədinə əhalisi içərisində) camaatdan danışır. O camaatın içərisində ikiüzlülər var. Fikir verin ki, Allah-təala ənsarlılardan yox, (yəni Mədinədə propiskada olanlardan yox), bütün Mədinədə yaşayan, leqal və qeyri leqal, yəni ənsar və mühacirlərdən danışır! Bu ənsar və mühacirlərin arasında ikiüzlülər var – deyir!

Sözlərim əgər aydın olmayıbsa bir də yaza bilərəm.

Peyğəmbərin  vəfatından sonra Məkkə, Mədinə və Quba məscidlərinin camaatından başqa bütün ərəblər mürtəd olmuşdular (İslamdan üz çevirmişdilər).

Mürtəd olan qəbilələrdən aşağıdakıları qeyd etmək olar:

 Tuleyhə əl-Əsədinin başçılığı altında Əsəd və Ğətəfan qəbiləsi

 əl-Əşəs İbn Qeys əl-Kindinin başçılığı altında Kində və əhatəsində olan qəbilələr

 əl-Əsvəd əl-Ənəsinin başçılığı altında Mizhəc və əhatəsində olan qəbilələr

 Museyləmətul Kəzzabın başçılığı altında Bənu Hənifə qəbiləsi

 Fucaənin başçılığı altında Suleym qəbiləsi

 Səcah ət-Təğlubiyyə ilə Bənu Təmim qəbiləsi

Bəzi ərəblər isə mürtəd olmamış sadəcə olaraq zəkatdan imtina etmişdilər. Hətta belə insanlardan bəziləri deyərdilər: Peyğəmbər  Allahın qulları arasında örtamövqeli olduğu halda ona itaət etmişdik. Əbu Bəkr nə etmək istəyir! Öz hakimiyyətini oğlu Bəkrə miras edəcək! Allaha and olsun! Bu ki, fəlakətdir.

Əbu Bəkr  Xalid ibn əl-Validə  bayrağı verərək Tuleyhə ibn Xuveylid əl-Əsədiyə hücum etməsini və onunla işini bitirdikdən sonra əl-Bətah adlı yerdə məskunlaşmış Malik ibn Nuveyraya hücum etməsini əmr etdi.

İkrimə ibn Əbi Cəhlə də bayraq verib onu Museyləmətul Kəzzəbə qarşı döyüşə, ardınca da Şurahbil ibn Həsənəni yolladı. Xalid ibn Səid ibn əl-Ası Şam sərhədlərinə, Amr ibn əl-Ası, Qudaə, Vadiə və əl-Haris qəbilələrinə, Alə ibn əl-Hədramini isə Bəhreynə göndərdi .

Huzeyfə ibn Muhsan əl-Ğətəfanini Duba, Arfəcə və Hərsəməyə göndərdi. Həmçinin Tarfə ibn Hacibi Suleym və Hovzan qəbilələrinə, Suveyd ibn Muqrini Yəmən tərəfə göndərdi. Artıq Əbu Bəkr  Mədinəyə qayıdanda göndərdiyi hər sərkərdəyə belə məzmunlu bir məktub yazdı:

“Mərhəmətli və Rəhmli Allahın adı ilə!

Peyğəmbərin  xəlifəsi Əbu Bəkrdən yazdığım məktub yetişən bütün müsəlmanlara, dinində qalanlara və ya qalmayanlara! Allahın doğru yoluna itaət edib, sonra zəlalətə qayıtmayanlara salam olsun!

Özündən başqa haqq məbud olmayan Allaha həmd-səna edirəm. Şəhadət verirəm ki, həqiqətən Allahdan başqa haqq məbud yoxdur, O təkdir, Onun şəriki yoxdur və şəhadət verirəm ki, Məhəmməd Onun qulu və elçisidir. Biz onun buyurduqlarını təsdiqləyir, onu inkar edənlərə kafir deyir, onlara qarşı cihad edirik.

Allah, Öz xəlqinə haqq ilə (möminlərə) müjdə verməyə, (kafirləri) qorxutmağa, insanları Allahın izni ilə Ona tərəf çağırmağa, diri olanları (ağıl və bəsirət sahiblərini) qorxutmağa, deyilən söz (əzəldən buyurduğumuz əzab hökmü) kafirlər barəsində gerçək olsun deyə nurlu bir çıraq olaraq Peyğəmbər göndərmişdir. Haqqa səs verənləri Allah bu yola yönəltmiş, Elçisi ondan üz çevirənlərə qarşı döyüşmüşdür. Kimsə İslama istəyərək və ya məcburən gəlmişdi. Sonra Allah Peyğəmbərinin  canını aldı. O artıq böynuna düşən Allah əmanətini çatdırmış, ümmətə tövsiyə vermiş və işini bitirmişdir. Allah, əvvəlcədən ona və ümmətinə ölümün haqq olması haqda Quranda xəbərdarlıq edərək buyurmuşdur: "Şübhəsiz ki, sən də öləcəksən, onlar da öləcəklər!" "(Ya Rəsulum!) Səndən əvvəl də (dünyada) heç bir bəşərə əbədiyyat (ölməzlik) vermədik. Belə olduğu təqdirdə, sən ölsən, onlar dirimi qalacaqlar?”

Möminlərə xitabən isə belə buyurmuşdur: "Muhəmməd ancaq bir peyğəmbərdir. Ondan əvvəl də peyğəmbərlər gəlib-getmişlər. Əgər o, ölsə və ya öldürülsə, siz gerimi dönəcəksiniz? (Dininizdən dönəcək və ya döyüşdən qaçacaqsınız?) Halbuki geri dönən şəxs Allaha heç bir zərər yetirməz. Lakin Allah şükür edənlərə mükafat verər" .

Kim Məhəmmədə ibadət edirdisə Məhəmməd artıq ölmüşdür! Kim Allaha ibadət edirdisə Allah diridir ölən deyil! O, nə mürgüləyər, nə də yuxulayar! Öz əmrini qoruyar, düşmənindən qisas alar. Mən sizə Allahdan qorxmağı tövsiyə edirəm. Sizin qismətiniz, payınız Peyğəmbərin gətirdiyi şəriətdir. Onun yolu ilə hidayətlənin, Allahın dinindən bərk tutunun! Allahın hidayət etmədiyi hər kəs zəlalətdədir! Allahın kömək etmədiyi hər kəs rəzildir! Kimə Allahdan başqası hidayət verərsə o zəlalətdə olar. Allah təalə buyurur: "(Ya Rəsulum! Əgər o zaman onlara baxsaydın) günəşin doğduğu zaman onların mağarasının sağ tərəfinə meyl etdiyini, batdığı zaman isə onları tərk edib sol tərəfə yönəldiyini (mağaranın içinə düşüb onları yandırmadığını), onların da mağaranın ortasında geniş bir yerdə olduqlarını (küləyin onları oxşadığını və rahat nəfəs aldıqlarını) görərdin. Bu, Allahın möcüzələrindəndir. Allahın doğru yola saldığı kəs doğru yoldadır. Allahın yoldan çıxartdığı (zəlalətə saldığı) kimsəyə isə əsla doğru yolu göstərən bir dost (rəhbər) t. bilməzsən!" . Şəriətdən üz çevirən insan dininə qayıtmayınca dünyada ondan əməl qəbul olunmaz, axirətdə isə ona faydası olmaz. Bəzilərinizin İslamı qəbul edib ona riayət etdikdən sonra, Allaha ümidlənib Onun əmrlərindən bixəbər olduğu, şeytanın harayına səs verdiyi üçün dinindən üz çevirməsi haqda mənə xəbər çatmışdır! Allah təalə buyurur: "Xatırla ki, bir zaman mələklərə “Adəmə (təzim məqsədilə) səcdə edin!” – demişdik. İblisdən başqa hamısı səcdə etdi. O, cinlərdən (cin tayfasından) idi. O öz Rəbbinin əmrindən çıxdı. Onlar sizin düşməniniz olduğu halda, siz Məni qoyub onu və nəslini (övladını özünüzə) dostmu tutursunuz? Bu, zalımlar üçün necə də pis dəyiş-düyüşdür!" "Həqiqətən, Şeytan sizin düşməninizdir, onu (özünüzə) düşmən tutun. O özünə uyanları cəhənnəm əhli olmağa çağırır"

Mən sizə mühacir, ənsar və tabiinlərdən düzəldilmiş qoşun göndərmişəm. Sizdən, yalnız Allaha iman gətirməyi tələb etmələrini tapşırmışam. Allaha imana dəvət edənə qədər döyüşməməyi əmr etmişəm. Kim dəvəti qəbul edib, ona əməl edərsə, onun İslamı məqbul sayılar və bu işdə ona yardım göstərilər. Bu işdən imtina edənlərin hər birinə qarşı, Allahın əmrinə qayıtmayınca son damlaya qədər döyüşməyi, atəşlə yandırmağı, hamısını öldürməyi, qadınları və uşaqlarını əsir almağı əmr etmişəm. Yalnız İslamı qəbul etməyi onlar üçün üzür saymağı tapşırmışam. Kim bu qoşuna itaət edərsə onun üçün xeyirli olar. Kim bundan imtina edərsə bilsin ki, Allahı aciz edə bilməyəcəkdir.

Mən öz elçimə məktubunu hər toplantınızda oxumağı əmr etmişəm.

İndi də mənə kafir deyirsiz!

Deyirsiz ki, münafiqlər səhabə deyildilər, çünki səhabə iman gətirib və ölənə kimi müsəlman qalan kimsədir. Çox gözəl! Allah-təala Quranda deyir ki, sənin ümmətində münafiqlər var ki, sən onları tanımırsan. Yəni onları nə peyğəmbər tanıyır, nə siz Bürhan, nə Əbu Bəkr, nə Ömər, nə də ki, Osman.

Sadaladığınız adlar içərisində niyə öz adınızı yazmadız,bəlkə siz bizdən fərqli olaraq bu qabiliyyətə sahibsiz?

Əvvəllər dediyim kimi münafiqlər mühacirlər Mədinəyə gəldikdən və İslam bölgədə gücləndikdən sonra peyda olmağa başladılar.Onlardan kimiləri sonradan iman gətirdi,tövbə etdi,kimiləri isə nifaqında qalmaqda davam etdi.Fakt isə odur ki,onların sayı az,özləri aciz və müsəlmanlardan qorxar şəraitdə yaşayırdılar.Ayədə deyildiyi kimi ətraf qəbilələrdə və Mədinədə munafiqlər vardır ki,bunlardan bir qisim qəbilələr Rasulullah(s.a.s)-in vəfatından sonra küfrə qayıtdılar və Abu Bakr(r.a)-da səhabələrlə birlikdə onların sonuna çıxdı.Allah bu dini qoruduğu kimi Rasulullah(s.a.s)-ə bir çox məqamları açıqlamışdı.O,səhabələrini tərifləmiş,onları fəthlərlə müjdələmiş və onlardan razı olaraq bu dünyadan köçmüşdü.Bir neçə Mədinə və bədəvi münafiqlərə görə Səhabələrə şər atmaq alınmayacaq.

Siz yenə də məni ələ salırsız, yox, siz məni yox, özünüzü ələ salırsız! Bu “İnsanlar” sözünü mənim gözümə soxmayın. Yaxşısı budur öz gözünüzü açıb hədisi axıra kimi oxuyasız və axırına diqqət yetirəsiz:

Əbu Hüreyrə sonra deyir: Həzrəti Məhəmməd (s) onları dinlədikdən sonra deyər: Allahın ərşi altına gedib orada torpağa səcdə edəcəyəm. Bundan sonra Allah bütün həmd (şükr) qapılarını mənim üzümə açar və mənə belə bir xitab edər: Ey Məhəmməd! Ayağa qalx! İstədiyin hər bir şeyi sənə verəcəyəm və sənin bütün şəfaətini qəbul edəcəyəm. Sonra yerdən qalxıb deyəcəyəm: İlahi! Ümmətimi! Ümmətimi bağışla! Allahdan xitab gələr: İstədiyin hər bir şəxsi cənnətə daxil et. Onlar bu nemətlərdən bəhrələnməkdə cənnət əhli ilə şərikdirlər

Əvvala hədisin əvvəlində söhbət bütün insanlardan gedirdi və insanların bütün peyğəmbərlərin yanına şəfaət üçün getdikləri bildirilir.Məlumdur ki,məhşər günü bütün insanlar (kafir,mömin,münafiq və s.) bir yerdə olacaq,sonra onlar hesaba çəkilməyə başlayacaqlar.Bəhs etdiyiniz hədisdə isə insanların onları gözləmək sıxıntısından qurtarmaq üçün Peyğəmbərlərə şəfaət üçün getmələri,sonda isə son Peyğəmbər Muhamməd(s.a.s)-ə üz tutduqlarından söhbət gedir ki,əslində bu hədisdə Rasulullah(s.a.s)-in ən böyük şəfaət məqamı isbat olunmaqdadır.Hədisin davamında isə Rasulullah(s.a.s) öz ümməti üçün dua edir.

Siz mənə alimlərin rəyini göstərməmisiz, siz yalnız Albaninin bu hədis uydurmadır – dediyini yazmısız. Albani alimlərdir? Nəyə əsasən o bu hədisə uydurma deyir?

Əslində bu hədis “Mən elm şəhəriyəm” Tirmizidə yoxdur, var “Mən hikmət şəhəriyəm” və bəli bu hədis zəif ola bilər. Siz o hədisiz üzünü belə görməmisiz, amma iddia edirsiz ki, o uydurmadır.

Hədis:

Mən elm şəhəri,Ali isə onun qapılarıdır.

Albani:”Hədis uydurmadir” (Camius Saqir №3247)

İmam Zəhəbi:”Hədis mövzudur”(Təlxis mustədrak 3/126)

İmam Buxari:”Hədis münkərdir”(Əl makadisi əl həsana s.170)

Əbu Hatim:Əsası yoxdur:” (Kəşf ul xafa s.235)

Tirmizi:”Hədis qərib və münkərdir (Sünən,”Mənakub Ali” 3723)

İmam Nəvəvi:”Hədis uydurulub” (Fəth ul Məliki Aliyu s.51)

İbn Cövzi:”Səhih deyil,əsası yodur” (Əl Məudat 1/349)

Mən sizə nə yazmışam və siz mənə nə cavab vermisiz? Mən yazmışam ki, sizin xəlifələr hər şeyi Əlidən soruşurdular, siz isə cavabında yazırsız ki, xəlifələr həmişə peyğəmbərlə idilər və peyğəmbər onlarla yoldaşlıq edirdi. Məgər bu onların elmli olmalarına dəlalət edir?

Biz əhli-sünnəyə görə Əli(r.a.) səhabələrin ən alimlərindən və cəsurlarından biridir. Ancaq mütləq olaraq, ən elmli və cəsur olması əhli-sünnəyə görə deyildir.

İbn Teymiyyə demişdir: Əhli-sünnə həmfikirdir ki, Peyğəmbərdən(səlləlləhu əleyhi və səlləm) sonra insanların ən elmlisi ƏbuBəkr, ondan sonra Ömərdir. Bir çox alimlər ƏbuBəkrin səhabələrin ən elmlisi olması barədə icma olduğunu qeyd etmişlər. Buna misal olaraq, məşhur şafii fiqhi alimlərindən olan Mənsur bin ƏbdülCabir əsSəmanin bu barədə nəql etdiyi icmanı göstərmək olar. ƏbuBəkrin mətnlərə(Quran və sünnəyə) müxalif olacaq heç bir fətvasına rast gəlinməyibdir. Amma Ömərin, Əlinin və başqalarının mətnlərə müxalif olan bir çox fətvaları olmuşdur. Hətta məşhur alim Şafinin bir əsəri vardır ki, orda Əlinin və İbn Məsudun müxalif rəylərini toplamışdır. "İki Səhih"də (Buxari və Müslim nəzərdə tutulur) Əbu Səiddən rəvayət olunur ki, o demişdir:

Bizlərdən (yəni səhabələrdən) Peyğəmbəri ən çox bilən ƏbuBəkr idi. "

("Fathu-l-bari", "Kitab Mənaqibu-l-ənsar", "Bab Hicratu-n-nabi" 904, "Səhih Muslim", "Kitab Fadailu-s-sahaba", "Minhəcüs-sünnə", cild 7., səh.500)

İbn Həzm demişdir: Bəzi şiyələr Əlinin səhabələrin ən elmlisi olduğunu deyirlər. Bu yalandır. Çünki səhabələrin elmi iki cür bilinir. Bunun üçüncüsü yoxdur.

Birincisi: Çoxlu rəvayət etmə və fətva vermə.

İkincisi: Peyğəmbərin(səlləlləhu əleyhi və səlləm) na çox məsul işlər tapşırması.

Biz tarixə nəzər saldıqca, görürük i, Peyğəmbər(səlləlləhu əleyhi və səlləm) özü ola-ola, xəstəliyinə görə ƏbuBəkri namazda imam təyin etmişdir. Baxmayaraq ki, bütün səhabələr Ömər, Əli və digərləri də onun yanında idi. Zəkat işlərinə də məsul olaraq, ƏbuBəkri təyin etmişdi. Bu da ƏbuBəkrin zəkat məsələlərini digər səhabələrdən daha çox bilməsindən irəli gəlir. Zəkat çox mühüm bir iş olub, İslamın əsaslarındadnır. Eləcə də digər İslamın rüknlərindən olan Həcc ibadətində ƏbuBəkri başçı təyin etmişdi. Bu da onun bu ibadəti digərlərindən daha çox bilməsindən irəli gəlir. Həm də görürük ki, ƏbuBəkr məclislərdə, səfərlərdə, ümumiyyətlə hər zaman Peyğəmbərlə(səlləlləhu əleyhi və səllmə) bir yerdə olardı. Deməli o Peyğəmbərin(səlləlləhu əleyhi və səlləm) verdiyi hökmləri və fətvaları başqalarından çox görür və eşidirdi. ("əl Fəsl fil-miləl val-əhva va-n-nihal", cild 4, səh.212)

[Burhan]

Mən yenə də sizdən soruşmaq istəyirəm, axı nə vaxt Əbu Bəkr və Ömər peyğəmbərlə birgə olublar, əgər nəzərə alsaq ki, döyüşlərdən onlar qaçıblar, sülh vaxtlarda isə Əbu Hüreyrənin dediyinə görə hamı alver ilə məşğul idi və peyğəmbərin yanında gecə-gündüz yalnız o olub?

Siz bu yalan və böhtanlarınızdan yorulmursuz?Sizə axı belə sözlər demək yaraşmır.Məgər onların çox vaxt bir yerdə olmaları sizə məlum deyil?Həmçimim Abu Bəkr(r.a),Ömər(r.a),Osman(r.a)-la Rasulullah(s.a.s)-in İslamda yaxın qohumluq əlaqələri qurması sizə heç nə demir?

Bu sözləriniz,kinayəniz görsədir ki,siz ancaq inadkar,böhtançı və pis niyyətli birisiz.

Onlar nə zaman döyüşlərdən qaçıblar,əgər Uhud döyüşünü nəzərdə tutursunuzsa həmin günü bütün müsəlmanlar mühasirəyə düşməmək üçün geri çəkilirdilər,həmçinin Rasulullah(s.a.s) və Ali(r.a)-də.

İkinci hədisdə deyirsiz ki, (guya) peyğəmbər deyib ki, mənə ən yaxın yoldaş Əbu Bəkirdir. Siz bunu nəyə əsasən deyirsiz? Misal üçün biz bilirik ki, peyğəmbər iki dəfə (Məkkədə və Mədinədə) müsəlmanları bir-birinə qardaş edib və hər iki dəfədə özünə qardaş Əlini seçib.

“Rasûlullah (s.a.v.)'ın, aralarında kardeşlik tesis edildiğini bildirdi¬ği bazı sahabelerin adları üzerinde tartışılabilir. Şöyle ki;

Peygamber'in kendini Hz. Ali ile kardeş ilan ettiğine ilişkin haberi, bazı âlimler kabul etmemekte ve sahih olmadığını söylemektedirler.

Bu görüşlerine dayanak olarak da mezkur kardeşliğin, bazı saha¬beleri birbirlerine kenetleme ve gönüllerini birbirine ısındırma amacıy¬la tesis edilmiş olduğunu göstermektedirler. Bunlara göre Peygam-ber'in kendini herhangi bir sahabe ile, Hamza ile Zeyd b. Harise örneğin¬de olduğu gibi bir Muhaciri başka bir Muhacirle kardeş kılmasının anla¬mı yoktu.

Yalnız şu hususu göz önünde bulundurmak gerekir ki, Peygamber Efendimiz, Hz. Ali'nin idare ve menfaatini başkasına havale etmeyi uy¬gun görmediği için, Ali üe kardeş olduğunu ilan etmiş olabilir. Çünkü Hz. Peygamberin, geçimlerini temin ettiği kimselerden biri de Hz. Ali'dir. Henüz küçük yaşta ve babası Ebu Talib de hayatta iken, Pey¬gamber onun nafakasını üstlenmişti. Daha önce bundan bahsederken

Mücahid ve diğerlerinin bu görüşte olduklarını söylemiştik. Aym şekil¬de Hz. Hamza da, azadlüarı Zeyd'in çıkarlarını korumayı üstlenmiş ve bu sebeple onunla kardeş olmuş olabilir. Doğrusunu Allah daha iyi bilir.” (İbn Kesîr, El Bıdaye Ve'n-Nıhaye, Çağrı Yayınları: 3/337-341.)

Burdan sual yaranır ki, əgər Əbu Bəkr peyğəmbərin ən yaxını və hörmət etdiyi insan idisə, niyə o onu yox, gənc olan Əlini seçir?

Məgər siz Abu Bəkr(r.a)-in fəzilətlərini görmürsüz?Fərz etsək ki,Ali(r.a) Rasulullah(s.a.s)-lə qardaş olub,həmçinin O Abu Bəkr(r.a)-lə mağara yoldaşı olubdur.

(Ey mö'minlər!) Əgər siz ona (Peyğəmbərə) kömək etməsəniz, Allah ona kömək göstərmiş olar. Necə ki, kafirlər onu (Məkkədən) iki nəfərdən biri (ikinin ikincisi) olaraq çıxartdıqları, hər ikisi mağarada olduğu və öz dostuna (Əbu Bəkrə): "Qəm yemə, Allah bizimlədir!"-dediyi zaman (göstərmişdi). O vaxt Allah ona bir arxayınlıq (rahatlıq) nazil etmiş, onu sizin görmədiyiniz (mələklərdən ibarət) əsgərlərlə müdafiə etmiş, kafirlərin sözünü alçaltmışdı. Yalnız Allahın sözü (kəlmeyi-şəhadət) ucadır. Allah yenilməz qüvvət, hikmət sahibidir! (Tövbə 40)

Niyə Bəraət surəsini Allahın əmri ilə özündən olan Əliyə verir?

Bəraət surəsinə gədikdə isə İbn Kəsir Tarixində deyir: “İbn İshak, Taif heyetinin ramazan ayında Medine'ye, Rasûlullah'¬ın yanına gelişini anlattıktan sonra şöyle der: "Rasûlullah (s.a.v.), ra¬mazan ayının kalan kısmını, şevval ve zilkade aylarım Medine'de ge¬çirdi. Sonra hicri dokuzuncu senede Ebu Bekir'i Müslümanlara hacla¬rını yaptırmak için hac emiri olarak Mekke'ye gönderdi. Bu arada müşrikler de eskiden olduğu gibi haclarım yapmaktaydılar. Ka'be'den menedilmiş değillerdi. Rasûlullah'tan eman almış kimseler de belirli bir süreye kadar bu hakka sahip kılınmışlardı.

Ebu Bekir (r.a.), beraberindeki Müslümanlarla birlikte Medine'¬den yola çıktı. Yolda iken Cenâb-ı Allah, Berae sûresinin şu ayetleri¬ni inzal buyurdu:

"Allah'tan ve peygamberinden, kendileriyle antlaşma yaptığınız müşriklere ihtardır: Yeryüzünde dört ay daha dolaşabilirsiniz. Allah'ı aciz bırakamayacağınızı, Allah'ın inkarcıları rezil edeceğini bilin. Al¬lah'ın ve peygamberinin, puta t.nlardan uzak olduğunu, büyük hac günü, Allah ve peygamberi insanlara ilan eder." (et-Tevbe, 1-2.)

Kısaca söylemek istediğimiz şudur ki, Rasûlullah (s.a.v.), Ebu Be¬kir'den sonra -onunla beraber olsun diye- Ali (r.a.)'yi de gönderdi. Ali (r.a.) -amcası oğlu ve sahabesinden biri olduğu için- Rasûlullah'a ni-yabeten beraati müşriklere tebliğ işini bizzat üstlendi." İbn İshak, Hakim b. Hakim b. Abbad b. Hüneyf kanalı ile Ebu Cafer Muhammed b. Ali'nin şöyle dediğini rivayet eder:

"Berae, nazil olduğu zaman Hz. Peygamber, Ebu Bekir es-Sıddık'ı insanlara hac yaptırmak için göndermişti. O zaman kendisine denildi ki:

- Ya Rasûlallah, keşke o sûreyi Ebu Bekir'e gönderseydin? O da şöyle buyurdu:

- Onu ancak Ehl-i Beyt'imden bir adam yerine getirir. Sonra Ali b. Ebi Talib (r.a.)'i çağırdı ve ona şöyle dedi:

- Berae sûresinin baş tarafından işte bu kıssayı götür ve insanla¬rın içinde kurban bayramı gününde, Mina'da toplandıkları zaman ilan et, Cennet'e hiçbir kafir giremez ve bu seneden sonra hiçbir müşrik haccedemez, Beyt'i de çıplak olarak tavaf edemez. Rasûlullah'm yanında her kimin bir antlaşması var ise o antlaşma, süresi sonuna

kadar geçerlidir.

Bunun üzerine Ali b. Ebi Talib, Rasûlullah (s.a.v.)'m Adba adın¬daki dişi devesine binerek yola çıktı. Yolda Ebu Bekir'e kavuştu. Ebu Bekir, onu yolda görünce şöyle sordu:

- Amir misin, yoksa memur musun?

- Hayır, bilakis memurum.

Sonra gittiler. Ebu Bekir, insanlara hac ibadetlerini eda ettirdi. Araplar, o sene de cahiliye devri âdetine göre, eski vecih ile haclarım eda ettiler. Nihayet kurban kesme günü olduğu zaman Ali b. Ebi Ta¬lib (r.a.) kalktı ve insanlar içinde Rasûlullah (s.a.v.)'m kendisine em¬retmiş olduğu ayetleri ilan etti.” (İbn Kesîr, El Bıdaye Ve'n-Nihaye, Çağrı Yayınları: 5/121-125.)

Məgər bu fəzilət deyil? Niyə Əli ilə xitabən danışır və deyir ki, onunla Allah-təala danışırdı?

Bu hədisin batil olmağı aydındır.Məgər siz Allahın peyğəmbərlərdən başqa biri ilə danışdığına etiqad edirsiz?

Niyə deyir ki, Əliyə məhəbbət münafiqləri aid etmək üçün bir üsuldur, çünki onu yalnız möminlər sevər?

Siz bu hədisi hər dəfə misal olaraq gətirirsiz və məndə deyirəm ki,Quran və hədislərə görə mühacir və ənsarlara kin bəsləmək nifaq əlamətidir.

“Onlardan (mühacirlərdən və ənsarlardan) sonra gələnlər belə deyirlər: "Ey Rəbbimiz! Bizi və bizdən əvvəlki iman gətirmiş (din) qardaşlarımızı bağışla. Bizim qəlblərimizdə iman gətirənlərə qarşı kinə (həsədə) yer vermə. Ey Rəbbimiz! Sən, həqiqətən, şəfqətlisən, mərhəmətlisən!"

(Həşr 10)

Aşağıda Rasulullah(s.a.s)-in “Ənsara kin bəsləmək nifaq əlamətidir” adlı babda Muslimin Səhihində hədislərə fikir verin.

128 — (74) Bize Muhammedü'bnü'l-Müsennâ rivayet etti. (Dedi ki): Bize Abdurrahm an b. Mehdi, Şu'beden, o da Abdullah b. Abdillâh b. Cebr'-den (420) naklen rivayet etti. Abdullah demiş ki; Enes-i şöyle derken işittim : Resulülla (SaHalîahü Aleyhi ve Selîem): «Münafığın alâmeti Ensara buğzetmek, mü'minîn alâmeti ise Ensâri sevmektir .» buyurdula r.

129 — (75) Bana Züheyr b. Harb rivayet etti. Dedi ki: Bana Muâı b. Mu âz rivayet eyledi. H.

Bana Ubeydulla h b. Muâz da rivayet etti: Bu lâfız onundur. (Dedi ki): Bize babam (423) rivayet etti. (Dedi ki): Bize Şu'be, Adiy b. Sabüt'den (423) rivayet etti. Adiy demiş ki: Berâ'ı (*24) Peygamber (Saliallahü Aleyhi ve Selîem)''den naklen onun Ensâr hakkında:

«Onları ancak mii'min olan sever; ve onlara ancak münafık oSan buğz-eder. Onları kim severse Allah da onu sever; kim buğzederse Allah da ona buğzeder.» buyurduğunu rivayet ederken işittim.

Şu'be demiş ki:

— Bunu BerâMan mı işittin? dedim. «Bana anlattı.» dedi.

130 — (76) Bize Kuteybetü'bnü Said rivayet etti. (Dedi ki): Bize Yâ-kub (yani İbni Abdirrahmân el-Kaarî) (425), Süheyl'den, (426) o da babasından, o da Ebû Hüreyre'den naklen rivayet etti ki, Resulülîah

(SallaVahü Aleyhi ve Sellem) :

«Allaha ve âhiret gününe iman eden hiç bir kimse Ensara buğz etmez.» buyurmuşlar

131 — (78) Bize Ebû Bekir İbni Ebî Şeybe rivayet etti. (Dedi ki): Bize Veki' (431) ile Ebû Muâviye, (432) A'mesden rivayet ettiler.

Bize Yalıya b. Yahya dahî rivayet etti. Bu lâfız onundur. (Dedi ki): Bize Ebû Muâviye, A'meş'den, o da Adiy b. Sâbit'den, o da Zırr'den (433) naklen haber verdi. Zirr demiş ki: Aliy şunları söyledi:

«Dâneyİ yaran ve insanı yaratan Allâha yemin ederim ki, beni raü'-mimjen başkasının sevmemesi ve munâfıkdan başkasının bana buğzetme-mesi ûmmî olan Peygamber (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) Jin bana kat-i bir ahdu peymamdır.»

Bu hədislərə görə öz statusunuzu təyin edin…

Niyə Əliyə deyir ki, sən məndənsən, sən Harun kimisən və s.

Peyğəmbərin (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) Əlini Haruna bənzətməsinə gəldikdə deyə bilərik ki, Peyğəmbər (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) Əbu Bəkr və Öməri Harundan daha əfzəl insanlara bənzətmişdir. Demək Bədr döyüşündə əldə edilmiş əsirlər barəsində Peyğəmbər (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) məşvərət etdiyi zaman Əbu Bəkrdən bu haqda soruşduqda o, onların bağışlanmasını və bunun əvəzində onların qəbiləsindən fidyə alınmasını məsləhət gördü. Ömər isə onların qətlə yetirilməsi fikrini irəli sürdü. Bu zaman Peyğəmbər (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) Əbu Bəkrə dedi: Sən də İbrahim kimisən. Bir vaxt o belə demişdi: "Ey Rəbbim! Onlar (bütlər), həqiqətən, çox insanı (haqq yoldan) azdırıblar. İndi kim arxamca gəlsə, o, şübhəsiz ki, məndəndir. Kim mənə qarşı çıxsa, (bilsin ki, tövbə edəcəyi təqdirdə) Sən (günahları) bağışlayansan, (bəndələrinə) rəhm edənsən! (İbrahim: 36.)

Həmçinin sən İsa kimisən. O da bir zamanlar belə demişdi: "Əgər onlara əzab versən, şübhə yoxdur ki, onlar Sənin qullarındır. Əgər onları bağışlasan, yenə şübhə yoxdur ki, Sən yenilməz qüvvət sahibi, hikmət sahibisən (əl-Maidə: 118)

Sonra üzünü Ömərə tərəf çevirib dedi: Ey Ömər, sən isə Nuh kimisən. Bir vaxt o belə demişdi: "Nuh dedi: “Ey Rəbbim! Yer üzündə bir nəfər belə kafir qoyma!" (Nuh: 26.)

Həmçinin sən Musa kimisən: Bir zamanlar o demişdi: "Musa dedi: “Ey Rəbbimiz! Sən Firona və əyan-əşrafına dünyada zinət və mal-dövlət ehsan etdin! Ey Rəbbimiz! (Bu sərvəti onlara bəndələrini) Sənin (haqq) yolundan azdırmaq üçün verdin? Ey Rəbbimiz! Onların mal-dövlətini məhv et və ürəklərini möhürlə (sərtləşdir) ki, şiddətli əzabı görməyincə iman gətirməsinlər! (Yunus: 88) (Müslim 1763; Ebû Dâvûd 2690; Beyhakî Delâil 3/138, Tirmizî Cihad 3084 sire 1714; Müstedrek 3/22 və s)

Beləliklə Peyğəmbər (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) Əbu Bəkri, İbrahimə və İsaya, Öməri isə Nuha və Musaya bənzətmişdir. Adı çəkilən Ulul Əzm (əzm sahibi olan) peyğəmbərlərdir. Peyğəmbərdən (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) sonra ən xeyirli insanlar həmin peyğəmbərlərdir. Onlar birmənalı olaraq Harundan qat-qat əfzəl sayılırlar. Onların hamısına Allahın salavatı və salamı olsun. Peyğəmbərin (s.a.s) Əlini Haruna bənzətməsi, Əbu Bəkr və Öməri İbrahim, İsa, Musa və Nuha bənzətməsindən üstün deyildir.

[Burhan]

Həmçinin niyə siz deyirsiz ki, peyğəmbər var-dövlət qoymadığöına görə... Məgər o özündən sonra heç nə saxlamadı?

Rasulullah(s.a.s) özündən sonra təbii ki,dünyalıq bir miras buraxmadı,heç belə bir mülküdə yox idi,nəyi olurdusa sədəqə verirdi.

Əbu Abdullahdan:”Peygəmbər(s.a.s) dedi: və alimlər peygəmbərlərin varisləridir və peygəmbərlər özlərindən sonra nə dirhəm,nə də dinar qoymurlar.Onlar özlərindən sonra elm qoyurlar. (Əl Kafi c.1,səh 42)

Sonra yazırsız: təbii ki, onun mirası quran və əhlibeytdir. Əgər belədirsə onda niyə siz bu əhlibeytə belə xəyanət etdiz? Əgər əhlibeyt peyğəmbərin mirasıdırsa deməli o onun sünnətidir və müsəlmanlar hər işlərində o sünnətə müraciət etmədirlər. Bəs niyə siz bu sünnəti yox, Əbu Bəkri müsəlmanların xəlifəsi hesab edirsiz?

Siz həmişə Əhli Beyt məvhumunu istismar etməyə çalışmısız,öz tərəfdarlarınızı bu şüarla aldatmısız.Siz Əhli Beytin cahil dostları,onlara əziyyət verən tərəfdarları,onlara iftira atan bir zümrəsiz ki,İsa(a)-da bu əziyyəti öz cahil tərəfdarları olan xristianlardan görmüşdü.Sizin hər ikiniz həddi aşan zümrəsiz.

Siz hələ Əhli Beyt anlayışını düzgün anlamamısız,bir iki hədisi əldə şüar tutaraq özünüzə bayraq eləmisiz,bir çox Əhli Beytdən olan insanları Əhli Beytdən saymırsız.Belə olan təqdirdə siz necə Əhli Beytin adından danışa bilərsiz?

Kimin yolu ilə getməyi isə Allah Quranda açıq aşkar bildirir.Onun və Rəsulunun və möminlərin(səhabələrin)

“Hər kəs özünə doğru yol aşkar olandan sonra Peyğəmbərdən üz döndərib mö'minlərdən qeyrisinin yoluna uyarsa, onun istədiyi (özünün yönəldiyi) yola yönəldər və Cəhənnəmə varid edərik. Ora necə də pis yerdir.” (Nisa 115)

Möminlərin kim olmasını bilmək istəyirsənsə buyur:

“İman gətirib (Məkkədən Mədinəyə) köçənlər, Allah yolunda cihad edənlər (mühacirlər) və (Peyğəmbərlə mühacirlərə) sığınacaq verib kömək edənlər (ənsar) - məhz onlar həqiqi mö'minlərdir. Onları (axirətdə) bağışlanma və tükənməz (gözəl, minnətsiz) ruzi gözləyir!” (Ənfal 74)

Allah sizə anlayış versin.

Təbəri öz tarixində (cild 4 səh 905) yazır:

əl-Zuxri deyir ki, imam Əli savaşdan əvvəl Zübeyr və Təlhə ilə görüşüm onlara dedi: Zübeyr siz mənimlə Osmanın intiqamını almaq üçün döyüşürsüz, halbuki onu siz özünüz öldürmüsüz. Heləsə Allah Osmanın ölümünə sevinənlərə lənət etsin.

Sonra Təlhəyə dedi: Təlhə siz özünüzlə peyğəmbərin zövcəsini, ondan müharibədə istifadə etmək üçün gətirmisiz, amma öz zövcənizi evinizdə (Mədinədə) saxlamısız. Məgər siz mənə beyət etməmişdiz?

Təlhə dedi: Mən sizə qılınc mənim boynumda olarkən beyət etdim.

Əli birdə onları sülhə çağırmaq məqsədilə bir Küfəli oğlanı Quranla onların yanına göndərdi və dedi: Onlara de ki, bu Quran sizinlə bizim aramızda əvvəldən axıra kimidir. Allahı yada salın və bizim qanımızla öz qanınıza yazığınız gəlsin.

Oğlan onlara çatıb bu sözləri deyəndən sonra Bəsrəlilər ona hücum edib onu qətlə yetirdilər.

Savaş başladı.

Əli, Miqdad ibn əl-Əsvəd və Qaqa ibn Amrı, Talha və Zubeyrlə danışığa göndərdi. Miqdad ibn əl-Əsvədlə Qaqa ibn Amr bir tərəfdən, Talha və Zubeyr isə digər tərəfdən döyüşün baş verməməsi haqda yekdil rəyə gəldilər və hər iki tərəf məsələyə öz baxışını açıqladı.

Talha və Zubeyrin baxışına görə Osmanın qatillərini boş buraxmaq olmaz. Əli isə düşünürdü ki, hal-hazırda Osmanın qatillərinin izinə düşmək məsləhət deyil. Bunu ara sakitləşəndən və işlər yoluna qoyulandan sonra etmək lazımdır. Demək Osmanın qatillərindən qisas almağın zəruriliyini hamı istəyirdi. Sadəcə olaraq nə vaxt edilməsindən fikir ayrılığı mövcud idi.

Hər iki tərəf ittifaqa gəldikdən sonra qoşunlar ən xeyirli gecə yaşadıqları halda Səbiyyələr (Osmanın qatilləri) ən şər gecəni yaşayırdılar. Çünki hər iki tərəf qatillərdən qisas alınmasının zəruriliyi haqda ortaq rəyə gəlmişdilər. Təbəri, İbn Kəsir, İbn əl-Əsir, İbn Həzm və bu kimi başqa tarixçi alimlərin fikrinə görə onların törədəcəkləri çaxnaşmaya səbəb bu idi.( əl-Bidayə vən Nihayə: 7, 2509,əl-Kamil fit-Tarix: 3, 120,əl-Fasl fil miləl vəl əhva vən nihəl: 4, 293)

Bundan sonra Səbilər (Osmanın qatilləri) bu ittifaqın baş tutmaması üçün bir araya gəldilər. Sübh çağı idi və hamı yatırdı. Bir dəstə Səbi Talha və Zubeyrin dəstəsinə hücum çəkib qoşunun bir neçə nəfərini öldürüb qaçdılar. Talha və Zubeyrin dəstəsi Əlinin onlara xəyanət etməsini düşünüb səhər açılanda Əlinin qoşununa hücum çəkdilər. Əlinin qoşunu da elə düşündü ki, Talha və Zubeyr ona xəyanət ediblər. İki tərəf arasında çəkişmələr davam etdi və günorta üstü döyüş qızışdı. Hər iki qoşunun ağsaqqalları döyüşün qarşısına almağa çalışırdılar lakin buna müvəffəq olmadılar. Talha deyirdi: Ay camaat, siz səsinizi kəsəcəksiniz ya yox! Lakin onun dediyinə məhəl qoyan yox idi. Bunu görən Talha dedi: Təəssüflər olsun! Oda nəsib olan qurd-quş, müvəqqəti tamah dalınca düşmüsünüz (Tarix Xəlifə ibn Xəyyat: 182.)

Əli onlara döyüşməməyi əmr edir lakin ona əhəmiyyət verən yox idi. Aişə Kəb ibn Sur adlı bir nəfəri Quranla göndərir ki, döyüş dayansın. Lakin Səbilər onu oxla vurub qətlə yetirdilər.

İbn Kesirin Tefsiri

NÎSÂ SÜRESİ 93 — Kim de bir mü'mini kasten öldürürse onun ce-zâsi; içinde ebediyyen kalacağı cehennemdir. Allah ona gazab etmiş, la'net etmiş ve büyük bir azâb hazırlamıştır.

Allah Teâlâ bu âyet-i kerîmelerde bir mü'minin hiçbir şekilde mü'min kardeşini Öldürme hakkı olmadığını haber vermektedir. Nitekim Buhârî ve Müslim'de İbn Mes'ûd'dan rivayet edildiğine göre; Allah Rasûlü (s.a.) şöyle buyurmuşlardır: Allah'dan başka ilâh olmadığına ve benim Allah'ın elçisi olduğuma şehâdet eden müslüman bir kişinin kanı ancak şu üç. şeyden biri ile helâldir: Bir nefis mukabili olması, evli iken zina etmesi ve dinini terkederek (müslüman) cemâatten ayrılması. Bu üçten birisi vuku' bulduğunda dahi tebea'dan hiç kimsenin onu öldürmeye yine de hakkı yoktur. Bu hak, ancak imâmın (devlet

başkanının) ya da onun vekîlinindir. Bazıları derler ki: ( ifû^. V\ ) kavli istisnamı münkatı'dır

Cumhur ulema, ayeye kast bu azab kasten bir mümini öldürüp de tevbe etmeden ölen kimse içindir. Çünkü Cenab-ı Hak başka bir âyetinde «Çünkü ben tövbe eden kimseyi çokça affediciyim» diyor. Ehli sünnetin katında bu ceza öl¬dürmeyi helâl sayan içindir.

Ehli-sünnete göre; katil pişman olup tövbe ederse, tevbesi kabul olunur. Kur'an ve sünnet bu görüşü takviye eder. Kufan'dan âyetler:

«Ben tevbe edip îman eden ve salih amel işledikten sonra hidayet bulan kimseler için çokça affediciyim.» (Taha: 82).

Başka bir âyet:

«Şüphesiz ki Allah bütün günahları affeder.» (Ez-Zümer: 53)

Başka bir âyet:

«Şüphesiz ki Allah kendisine şirk koşanı affetmez. Ondan sonrası¬nı iyi bir kulu için affeder.» (En-Nisa: 48).

Hadislere gelince:

Cabir bin Abdullah rivayet ediyor:

— Bir göçebe Resulü Ekrem'e gelip: «Ey Allah'ın Resulü! îcabetti-ren iki şey nedir?» diye sordu.

Cenabı Peygamber:

«Kim ki, hiçbir şeyi Allah'a ortak koşmadan ölürse, cennet ona vacib olur. Kim ki herhangi bir şeyi Allah'a ortak koşarak ölürse ce¬hennem onun için vacib olur!»

Hadisi Müslim rivayet etmiştir.

Müslim ve Buharî arasmda ittifaklı bir hadis de Ubade bin Sa-mit'ten rivayet edilmiştir:

«Biz Resûlüllah'la beraber bir meclisteydik. Buyurdular: «Allah'a şirk koşmayacağınıza, hırsızlık yapmayacağınıza, zina et¬meyeceğinize, Allah'ın haram kıldığı nefsi hakkınız olmaksızın öldür¬meyeceğine dair bana bîat ediniz!»

Diğer bir rivayette:

«Çocuklarınızı öldürmeyeceğinize, uydurmuş olduğunuz bir iftira¬yı yapmayacağınıza, (dinde) bilinen bir şeyde bana isyan etmeyeceği¬nize dair bana bîat ediniz. Sizden herhangi bir kimse bu biatim yerine

getirirse, onun ecri Allah'a aittir. Kim ki bunlardan herhangi birisini y.rsa, buna rağmen, Allah da onun ayıbını k.tıp onu rezil etmez¬se, onun ecri Allah'a aittir. Dilerse onu affeder, dilerse ona azab eder!.. dedi. Bu emri üzerinde biz de Resûlüllah'a biat ettik.»

«El Mutezile» ve «El-Vahidiye» gurublan mezheblerinin doğrulu¬ğunu ispat etmek için bu âyete sarıldılar. Çünkü onların kanaatine göre, fasık bir kimse ebediyyen cehennemde kalacaktır. Sünnet âlim¬leri «Bu âyet bir kâfir hakkında nazil olmuştur. Mü si umanı öldüren IVÎikyes bin Sababe hakkında nazil olmuştur. Binaenaleyh bu âyet hu¬susi bir hükümdür» dediler. Eğer her fâsık hemen cehennemlikse aca¬ba Allah neden tevbe etmeyi asî kullarından istiyor?

Bazıları da «Bu âyet müslümanın öldürülmesini helâl sayan bir kimse hakkında nazil olmuştur. Çünkü «Müsiiimanı öldürmek helâl¬dir» kanaat ve inancım taşıyan kâfir olur ve o kâfir ise o şekilde ölürse ebediyyen cehennemde kalır.»

«Kim ki bir mümini kasten öldürürse, onun cezası cehennemdir»

âyeti hakkında «Ebul Meclez» şunları söyledi:

«Cehennem, bu adamın cezasıdır. Fakat Allah dilerse, onun ceza¬sından vazgeçer ve kimse mani olamaz.»

Hadisi Ebu Davud rivayet etti

Öncelikle bu iki ayette hedef olarak mü'minin kanının diğer bir mü'min üzerindeki öneminin büyüklüğüne -hatayla da olsa- ve bu olayın vehametine işaret ediliyor. Daha sonra, eğer öldürme kasdı ile olursa, öldürme suçunun büyüklüğüne işaret ediliyor. Umulur ki bu korkutma ve uyan, günahların hafiflemesine, mü'minin kulak vermesine ve korkmasına sebep olur. Bunun için Kur'an-ı Kerim'in hikmeti bu makamda bu hede-

fi tekid etmek için, özellikle bu suçun azameti üzerinde durdu ve aynı durumda hata ile öldürmenin şer'i hükmünü beyan etmekle yetindi ki o da, katilin Allahu Teala'nın ken¬disini affetmesi için Allahu Teala'ya tevbe etmesi ve maktulün ehline kefaret ödemesi¬dir.

Ve açıktır ki, bu ayet-i kerimeyle Allahu Teala mü'minin, kardeşinin kanı için özen ' göstermesinin gerekliliğine kasıttan öte hatayla da olsa mü'minin kanını dökmekten sa-kındırmaya şiddetle işaret edilmektedir.

Mü'minin kanının diğer bir mü'min üzerindeki önemi ve bu günahın azameti konu¬sunda Peygamberimizden birçok hadis zikredilmiştir.

Bu hadislerden birincisi Buhari, Müslim, Ebu Davud ve Tirmizi tarafından rivayet edilmiştir.

Peygamber şöyle buyurdu. "Kıyamet günü kan, insanların kendi aralarında Allah Teala'nın ilk hükmettiği şeydir." Başka bir rivayete göre de kulun ilk hesap vereceği şey namazdır ve aralarında ilk hükmedilecek şey kan dökmek hakkındadır

Biz bunları zikretmekle yetiniyor ve diyoruz ki, buradaki ayetin asıl ana hedefi kasten mü'min öl¬dürme fiilinin büyüklüğünü ve Allah katındaki günahını belirtmektir. Beş müsned sahi¬binin İbn Abbas'tan rivayetine göre "Bir kul zina ettiği anda mü'min olarak zina yap¬maz. Bir mü'min hırsızlık yaptığı anda mü'min bir mü'mini öldürdüğü olamaz, bir mü'min içki içtiği anda mü'min olamaz. Bir mü'min öldürdüğü anda mü'min olamaz" Ebu Hureyre bu hadis üzerine şunu ziyade etmiştir. "Tevbe ise, henüz kabul edilir.

Her kim ki katli helal görürse kafir olarak ölür ve cehennemde ebedi kalır. Kim ki öldü¬rür ama helal görmez, pişman olur ve tevbe ederse cehennemde ebedi olarak kalmaz.

Siz heç yazanda fikirləşirsiz? Aişənin qardaşı kim idi? Təlhə? Onun doğma qardaşı idi?

Allahın dediyi quran ayəsi ola-ola, ona qarşı ictihad etmək olar? Daha səhabələr nə qələt ediblərsə hamısını ictihadın ayağına yazırsız?

Sizin iç üzünüz,kininiz,nifrətiniz görürəm çoxdur.İslamdan əxz elədiyiniz budur?

Bu əxlaqla öz haqqınızı artıqlaması ilə Qiyamət günü alacaqsız.Birincisi, siz gedin öz halınıza ağlayın,öz günahlarınızı hesablayın və görün siz gündə neçə dəfə günah edib,Allaha qarşı çıxırsız?

İkincisi,insan nə qədər utanmaz,Allahdan çəkinməyən olmalıdır ki,səhər axşam dilini böhtan və təhqirdən uzaq tutmasın,geybət etsin,şər atsın.İnsanın məhv olması üçün onun dilinin etdikləri bəsdir.

Üçüncüsü, Qiyamət günü sizdən və bizdən tarixdə olanlar baradə soruşmayacaqlar,öz əməllərimizdən soruşacaqlar.

Onlar bir camaat idilər ki, keçib getdilər. Onların etdikləri əməllər özlərinə, sizin etdiyiniz əməllər isə sizə aiddir. Onların əməlləri barəsində sizdən sorğu-sual olunmaz. (Baqara 134)

Allah-təala deyir ki, peyğəmbər öləndən sonra siz evinizdən bayıra çıxmayın. Aişə nəinki evdən çıxır, o hətta dəfəyə minib ordunun başında durur və Allahın xəlifəsinə qarşı müharibə edir.

Qulaq asın,siz agzınıza gələni niyə danışırısız.Siz kimsiz ki,başqalarını belə istədiyiniz kimi ittiham edəsiz?

Birincisi Aişə(r.a) sizin ona etdiyiniz ittihamlardan uzaqdır.Əgər bilmək istəyirsənsə,bu səfərdə onu qardaşı Abdurrahman və yaxınları müşahidə edirdi və ondan başqa bu hadisədən əvvəl O Mədinədən Məkkəyə həccə səfər etmişdi.Buna nə sözünüz?

Fərz elə ki,o səhv edib,günah qazanıb,o məsum da deyildi.Məgər insanları xüsusən belə səhabələri səhvlərə görə ittiham etmək zülm deyil?Bu sözləri sizin deməyə heç haqqınız yoxdur.Çünki,sizə nə qədər misallar gətirilsədə siz qəlbinizdə inandığınız şeyi müdafiə edirsiz,başqa heç nə görmək istəmirsiz.

Ali(r.a) öz dövründə Kufəlilərə belə demişdi:” Siz tənə etməkdən, başqalarına irad tutmaq-dan başqa bir şey bilmirsiniz, özünüzü kənara çəkib yalan danışmaq, ara vurmaqla məşğulsunuz. Qəlbləriniz bir-birindən o qədər uzaqdır ki, sayınızın çoxluğunun heç bir faydası yoxdur” (“Nəhc əl-bəlağə”, səh.176).

Buxari Aişə haqda yazır:

Shahih Bukhari Vol 4, Book 53. One-fifth Of Booty To The Cause Of....

Hadith 336.

Narrated By 'Abdullah: The Prophet stood up and delivered a sermon, and pointing to 'Aisha's house (i.e. eastwards), he said thrice, "Affliction (will appear from) here," and, "from where the side of the Satan's head comes out (i.e. from the East)."

Abdullah deyir: Peyğəmbər bizə xütbə deyərkən Aişənin evinə göstərərək üç dəfə dedi: Bəla burdan gələcək, şeytanın başı ordan çıxacaq.

Mən deyirəm.Əgər hədisdə siz deyən qəsd olunmursa Allah bunu deyənə lənət etsin.

Siz görmürsüz ki,hədisdə Şərq tərəf qəsd olunur,Aişənin(r.a) evi deyil,yoxsa siz saxtakarlıgınızdan bezmədiz.İnsan nə qədər də böhtançı və saxtakar olarmış.Əlbəttə Allah sizə layiq oldugunuzu artıqlaması ilə verəcək.

Bu Buxarinin kitabında olan Fitnələr kitabındandır:

www.musluman.biz

Peygamber(S)'İn: "Fitne doğu cihetindedir Kavli Babı

40-.......Bize Hişâm ibn Yûsuf, Ma'mer'den; o da ez-Zuhrî'den; o da Sâlim'den; o da babası Abdullah ibn Umer®'den tahdîs etti ki, Peygamber (S) minberin yanında ayağa kalktı da (doğuyu işaret ederek iki kerre):

— "Fitne şu taraftadır, fitne şu taraftadır: Şeytânın boynuzu doğ¬duğu yerdedir -yâhud: Güneşin boynuzu doğduğu yerdedir-" buyur¬muştur.

41-.......BizeLeys, Nâfi'den; o da İbn Umer®'den tahdîs etti ki, o: Rasûlullah (S) gündoğusu tarafına yönelmiş olduğu hâlde:

— "Dikkat edin! İyi biliniz ki, fitne işte bu taraftadır; şeytânın boynuzu doğduğu yerdedir!" buyururken işitmiştir

42-.......İbn Umer ® şöyle demiştir: Peygamber (S) zikretti ve:

— "Yâ Allah, Şam'ımızda bize bereket ihsan et! Yâ Allah, Ye-men'imizde bize bereket ihsan et!" diye duâ etti.

Sahâbîler:

— Yâ Rasûlallah, Necd'imizde de! diye niyaz ettiler. Rasûlullah:

— "Yâ Allah, bize Şam'ımızda bereket ihsan eyle! Yâ Allah, bize Yemen'imizde bereket ihsan eyle!" diye duâ etti.

Sahâbîler:

— Yâ Rasûlallah, Necd'imizde de! dediler.

İbn Umer dedi ki: Zannediyorum Rasûlullah, üçüncü defasında:

— "Zelzeleler ve fitneler işte oradadır. Şeytânın karn'ı (yânı hi-zib ve ümmeti) de orada çıkacaktır!" buyurdu [44].

43-.......Saîd ibn Cubeyr şöyle dedi: Bizim yanımıza Abdullah ibn Umer çıktı, biz de kendisinden bize (rahmet ve ruhsatı şâmil) gü¬zel hadîs tahdîs etmesini ümîd ettik.

Saîd dedi ki: Bizden önce bir insan ona doğru ileri geçti de:

— Yâ Ebâ Abdirrahmân! Bize fitnedeki kıtalden tahdîs et! Yü¬ce Allah "Fitne kalmayıncaya, dîn de Allah'ın oluncaya kadar on¬larla savaşın... " (el-Bakara: 193; el-Enfâl; 39) buyuruyor, dedi.

Bunun üzerine İbn Umer ®:

— Sen fitne nedir bilir misin? Anan seni zayi' etsin! Muham-med (S) ancak müşriklerle mukaatele ederdi. Onların dînlerine gir¬mek bir fitnedir. O'mın kıtali, sizin kıtaliniz gibi mülk, yânı iktidar üzerine değildi, dedi

Bilirsiz də şərqdə kimlər zühur etdi?Asilər və sizin əcdadlarınız.Hamısını yazmıram ki,gözün ağrımasın.Məhz ordan yəni İraqdan, konkret Kufədən çıxan zümrə Ali(r.a) başda olmaqla digər Əhli Beyt imamlarına baş bəlası olmuşlar.

[Burhan]

Aişə peyğəmbərin ömrü-boyu ona əziyyət verib və bu haqda həm sizin səhihlər yazıb: http://www../index.php?type=sp…cles&id=421 həm də quran: http://www../index.php?type=sp…cles&id=422

Siz o Səhihlərə baxanda pis niyyətlə və xəstə təxəyyüllə baxmısız.Çünki,İnsan görmək istədiyini harda istəsə orda t.r.Əgər sizin gözünüz yaxşı görürsə biraz da gedin öz kitablarınızda qurdalanın,görün nə tapırsız.Öz alimlərinizin açıq küfrlərini görməyə gücünüz çatmır,burda durub özbaşına nəticələr çıxarırsız.Yadda saxlayın Aişə(r.a) münafiq və zındıqlarln deyil,möminlərin anasıdır.

Aişənin ® fəziləti

1. Aişə ® rəvayət edir ki, “Peyğəmbər (s) mənə: “Ey Aişə! Bu Cəbraildir. Sənə salam deyir!” – dedi. Mən də: “Ona da Allahın salamı, rəhməti və bərəkəti olsun!” – dedim. Çünki, Rəsulullah (s) mənim görmə¬diyimi görürdü”. (Buxari, “Kitabul-fadail əshab”, 32/109; Müslim, “Fadailus-səhabə”, 91/2447; Əbu Davud, “Ədəb”, 166/5232; ət-Tirmizi, “Mənaqib”, 3876; ən-Nəsai, “İşretun-nisa”, 3/7, 69).

2. Əbu Musa ® rəvayət edir ki, “Biz, peyğəmbərin (s) səhabələri hədislərin mə’nalarını başa düş¬məkdə çətinliklərlə qarşılaşdıqda Aişəyə müraciət edərdik ki, ondan elm öyrənək” (ət-Tirmizi, “Mənaqib”, 3877).

3. Əbu Vail rəvayət edir ki, “Əli ® əsgər toplamaq üçün Ammar bin Yasir və oğlu Həsəni Kufəyə göndərəndə Ammar xütbə edib dedi: “Qəti surətdə bilirəm ki, o, dünyada və axirətdə peyğəmbərin arvadıdır. Lakin Allah sizi Öz hökmünə (İmama itaət edəcəyiniz), yoxsa Aişəyə tabe olacağınız ilə imtahana çəkir” (Buxari, “Kitabul-fadail əshab”, 32/112).

Bu rəvayət Cəməl (Dəvə) döyüşü ərəfəsində Əli ® və Aişə ® qarşıdurması ilə əlaqədar söylənil¬mişdir.

Əslində bu qarşıdurma düşmənçilikdən deyil, Aişədən başqa sağlığında Cənnətlə müjdələnmiş Təlha və Zubeyr kimi böyük səhabələrin, Osmanın ® qatillərinin tapılması və qisasının alınması tələbindən yaranmışdı. Həm Əli ®, həm də Aişə ® İslam dünyası üçün xeyir istəyirdilər.

4. Abdullah bin Abdurrəhman, Ənəs bin Malikdən ® belə eşitdiyini rəvayət edir: “Mən Rəsulullahdan (s) eşitdim ki: “Aişənin digər qadınlardan üstünlüyü sərid aşının digər yeməklərdən üstünlüyü kimidir” (Buxari, “Kitabul-fadail əshab”, 32/110).

5. İbn Aun əl-Qasim bin Məhəmməddən rəvayət edir ki: “Aişə ® xəstələnmişdi. Abdullah bin Abbas ® onu ziyarət etməyə gəldi və: “Ey mö’minlərin anası, sən Rəsulullah (s) və Əbu Bəkrin ® səndən əvvəl Cənnətə girib hazırladıqları gözəl bir məqama gedəcəksən” – dedi. (Buxari, “Kitabul-fadail əshab”, 32/111).

Abdullah bin Abbas ® dövrünün ən elmli şəx¬siyyəti idi və şübhəsiz ki, Aişəyə ® dediyi sözləri o, peyğəmbərdən (s) eşidib.

6. Aişədən ® rəvayət edilir ki, o, bacısı Əsmadan bir boyunbağı almışdı. Bu boyunbağı səfər zamanı itdi. Rəsulullah (s) səhabələrindən bə’zilə¬rini, o cümlədən Useyd ibn Hüdeyri də həmin boyun¬bağını axtarmağa göndərdi. Onlar namazın vaxtı olduğuna və su tapmadıqlarına görə dəstəmazsız namaz qılmalı oldular. Peyğəmbərin (s) yanına gələndə vəziyyəti ona deyərkən təyəmmüm ayəsi (əl-Maidə, 6) nazil oldu. Bu zaman Useyd bin Hudeyr Aişəyə: “Allah səni xeyirlə mükafatlandırsın. Vallahi sənin başına gələcək elə bir iş yoxdur ki, onda Allahdan sənin özün və müsəlmanlar üçün bir xeyir olmasın” dedi” (Buxari, “Kitabul-fadail əshab”, 32/113).

Rəvayətin başqa variantları Buxarinin “Təyəmmüm kitabı”nda 1-ci və 3-cü hədislərdə verilmişdir.

Həqiqətən Aişənin boyunbağısının itməsi müsəl¬manlar üçün bir rəhmət olan təyəmmüm ayəsinin nazil olmasına səbəb olmuşdur. Təyəmmüm ayələri «əl-Maidə» surəsinin 6-cı və «ən-Nisa» surəsinin 43-cü ayələridir.

7. Urva bin əz-Zubeyr belə demişdir: “İnsanlar hədiyyələri Peyğəmbərə (s) Aişənin yanında olarkən verməyə çalışırdılar. Aişə rəvayət edir ki: “Qadın yoldaşlarım bundan qısqandıqda Ummu Sələmənin yanına toplaşdılar və: “Ey Ummu Sələmə, bilirsən ki, adamlar hədiyyələrini Peyğəmbərə Aişənin evində verməyə çalışırlar. Halbuki biz də Aişə kimi xeyir istəyirik. Nə olar, Rəsulullaha de, o insanlara hədiyyələrini hansı arvadının evində olsa orda verməyi tapşırsın” – dedilər. Ummu Sələmə bunu Peyğəmbərə (s) xatırlatdı. Ummu Sələmə dedi: “Mən bunu Peyğəmbərə xatırlatdım. O məndən üz çevirdi. Növbəti dəfə də xatırlatdım. O məndən üz çevirdi. Üçüncü dəfə də xatırlatdıqda o, mənə: “Ey Ummu Sələmə, Aişə barədə mənə əziyyət vermə. Bu bir həqiqətdir ki, Aişədən başqa sizdən heç bir qadının yanında olduğum zaman mənə vəhy nazil olmadı” – buyurdu” (Buxari, “Kitabul-fadail əshab”, 32/115, “Kitabul-Hibə”, 6/15,16).

Bu hədislər Aişənin ® fəziləti üçün kifayət qədər dəlildir.

Qeyd etmək lazımdır ki, «ən-Nur» surəsinin 11-20-ci ayələri, Aişəyə ® səfər zamanı itirdiyi boyun¬bağını axtarması ilə əlaqədər yaxılmış iftiralara cavabdır:

"Həqiqətən, (Aişə barəsində) yalan xəbər gətirən¬lər öz içərinizdə olan bir zümrədir (münafiq¬lərdir). Onu (o xəbəri) pis bir şey zənn etməyin. O, bəlkə də, sizin üçün xeyirlidir. O zümrədən olan hər bir şəxsin qazandığı günahın cəzası vardır. Onlardan günahın böyüyünü öz üstünə götürəni (Abdullah bin Ubeyyi) isə (qiyamət günü) çox böyük (şiddətli) bir əzab gözləyir. Məgər o yalan sözü eşitdiyiniz zaman mö’min kişilər və qadınlar öz ürəklərində (özləri haqqında yaxşı fikirdə olduq¬ları kimi, dostlarının da əhli-əyalı barəsində) yaxşı fikirdə olub: “Bu, açıq-aydın bir böhtandır!” – deməli deyildirlərmi? (Aişəyə iftira yaxanlar) nə üçün özlərinin doğru olduqlarını təsdiq edəcək dörd şahid gətirmədilər? Madam ki, şahid gətirmə¬dilər, deməli, onlar Allah yanında əsl yalançı¬dırlar! Əgər Allahın dünyada və axirətdə sizə ne’məti və mərhəməti olmasaydı, o yalan sözünüzə görə sizə şiddətli bir əzab toxunardı. O zaman ki, siz (münafiqlərin yaydığı) yalanı dilinizə gətirir, bilmədiyniz sözü ağzınıza alır və onu yüngül (asan, insana günah gətirməyən) bir şey sanırsınız. Halbuki bu (peyğəmbərin əhli-əyalı haqqında nalayiq söz danışmaq) Allah yanında çox böyük günahdır! Məgər siz onu eşitdiyiniz zaman: “Bizə bunu (bu yalanı) danışmaq yaraşmaz. Aman (AllaH)! Bu, çox böyük bir böhtandır!” – deməli deyildinizmi? Allah sizə öyüd nəsihət verir ki, əgər mö’minsinizsə, bir daha belə şeylər etməyəsiniz. Və Allah sizin üçün ayələrini (belə ətraflı, açıq-aydın) izah edir. Allah (hər şeyi) biləndir və hikmət sahibidir. Mö’minlər arasında (onları nüfuzdan, hörmətdən salmaq məqsədilə) pis söz yaymaq istəyənləri dünyada və axirətdə şiddətli bir əzab gözləyir. (Hamının əməlini, yayılan şayələrin, atılan böhtanların doğru olub- olmadığını) ancaq Allah bilir, siz bilməz¬siniz! Əgər Allahın sizə ne’məti və mərhəməti olmasaydı, Allah şəfqətli və rəhmli olmasaydı, (halınız necə olardı)? (Dediyiniz yalanlara, yax¬dığınız iftiralara görə sizi dərhal məhv edərdi”)

(«ən-Nur» 11-20

Əvvəla yenədə yalan deyirsiz, çünki:

1. Birinci islamı qəbul edən qadınlardan Xədicə (ə) olub, kişilərdən isə Əli (ə). Yoxsa siz onun kişi olmasını qəbul etmirsiz? Ya bəlkə o kişi yox, uşaq idi demək istəyirsiz. Onda gəlin birinci uşaq, birinci gənc, birinci cavan, birinci yaşlı və birinci qoca kateqoriyalarını təyin edək və bu kateqoriyalara əsasən birinci sırada gələnlərin adlarını açıqlayaq.

Bu söhbət gülünc və mənasızdır.Kim olur olsun əsas odur ki,onlar İslamın ilk əsgərləri olublar və Abu Bakr(r.a) bütün 13 il Məkkə dövründə müşriklərdən əziyyət görmüşdü.O,öz malı və canı ilə Rasulullah(s.a.s)-ı qoruyanlardan biri idi və onun dəvəti ilə onlarla insan Məkkədə İslamı qəbul etmişdi.Həmçinin onun birbaşa öz pulu ilə müşriklərdən alıb,azad etdiyi müsəlmanlar var idi.Bunlardan biri də Bilal Həbəşi(r.a) idi.

2. Əbu Bəkr heç vaxt peyğəmbərin dostu olmayıb, o yalnız bir dəfə onunla yol yoldaşı olub. İbn Hişam yazır ki, onlar Mədinəyə köçərkən Əbu Bəkr özü və peyğəmbər üçün iki dəvə aldı, amma peyğəmbər o dəvəni qəbul etmədi. Əbu Bəkr dedi ki, bunu sənin üçün almışam, amma peyğəmbər onun qiymətini soruşdu və onu ödədikdən sonar o dəvəni götürdü. Peyğəmbər Əbu Bəkrdən heç hədiyyə də qəbul etmək istəmir, belə dostluq olar?

İnsan nə qədər qərəzli və kinli olmalıdır ki,mövcud həqiqətləri belə utanmadan inkar etsin,heç nəyi nəzərə almadan əsassız danışsın.Kimdən gözləmək olardısa,amma sizdən.Siz axı biraz məlumatlısız.Əgər siz beləsizsə sizlərdən olan cahillərin halına ancaq təəsüf etmək qalır.İndi mənim Abu Bakr(r.a)-in fəzilətini sübut etməyə ehtiyacım yoxdur,bunu hamı bilir,bilmək istəməyənlərdən başqa.

Qureyş Həzrəti Məhəmmədi öldürmək kimi qorxunc bir qərar vermişdi. Həzrəti Peyğəmbər hər şeydən xəbərdar idi. İlahi vəhy nazil olaraq bildirdi və hicrət etməsinə izn verildi. ( İbn İshaq, İbn Hişam, Sirətünnəbi, II, 126; Hələbi, İnsanuluyun, II,190

Hicrətdən iki gün əvvəl, bir günorta vaxtı Həzrəti Peyğəmbər Əbu Bəkirin evinə gedərək:

- Səninlə bu gün mühüm bir şey danışacağam, yanımızda heç kim olmasın, dedi.

- Əbu Bəkir də:

- Burada qızlarımdan başqa bir adam yoxdur, dedi.

- Hicrət üçün ilahi əmr aldım.

- Sənin rəfaqətinlə şərəflənəcəyəmmi, Yə Rəsulallah?

- Bəli.

Həzrəti Əbu Bəkirin bir neçə aydan bəri bu gün üçün bəslədiyi iki dəvəsi var idi. O dəqiqə birini Rəsuli Əkrəmə təklif etdi (Təbəri, Tarix, II, 245)

Ancaq böyük peyğəmbərimiz ən yaxın dostunun, ən səmimi yoldaşının belə minnəti altında qalmaq istəməyərək:

- Qəbul edirəm yalnız əvəzini ödəmək şərti ilə, və Əbu Bəkir dəvənin əvəzini qəbul etməyə məcbur oldu. Hicrət üçün Allahın əmrini qəbul etdikdən sonra, onu Əbu Bəkirə müjdələdi və iki dost hicrət hazırlığını tamamladılar. Həzrəti Ayişənin böyük bacısı Əsma yol üçün lazım olan tədarükü gördü, yol heybəsini hazırladı.

Heç kimin sezməməsi üçün, Həzrəti Əbu Bəkirin evinin arxa pəncərəsindən çıxdılar.

Sevr mağarasına doğru gedərkən Əbu Bəkir bəzən Peyğəmbərin önünə keçir bəzən də arxasınca gəlirdi. Peyğəmbərimiz ounun bu hərəkətini görüncə, Ey Əbu Bəkir niyə belə edirsən?

Həzrəti Əbu Bəkir:

Öndə gedərkən arxadan səni tutmalarından qorxduğum üçün arxaya keçirəm. Arxada olarkən isə səni öndən izləyərlər deyə qorxur və önə keçirəm. [buharî, Menakıbu'l-Ensar 45, Lukata 11, Menakıb 25, Eşribe 12; Müslim, Zühd 75, (2009).]

3. Mən sizə sübut gətirərək yazıram ki, sizin əzizlədiyiniz, qəhrəman saydığınız xəlifələr döyuşlərin əksəriyyətindən peyğəmbəri atıb qaçıblar, siz isə mənə “Utanmırsız?” deyə soruşursuz. Mən utanmalıyam, ya onlar sizinlə birgə?

Əlbəttə siz utanacaq və yox olmağı istəyəcəksiz inşəllah o gün.O gün ki,sizin diliniz sizə qarşı şahidlik edəcək,o gün ki siz böhtanlarınıza görə o insanların önündə cavab verməli olacaqsız.Hərçənd böhtan atmaq sizin təməlinizdə vardır.

İmam Şafii

Bir gün İmam Şafii şiyələr haqqında belə dedi: "Mən insanlar arasında rafizilər-şiyələr qədər daha yalançı kafir görmədim" (Takuyuddin, "Minhəc əs-Sünnə ən-Nəbəviyyə" 1/39).

O, həmçinin dedi: "Hər kimdən olsa elm götürün, bircə rafizi-şiyələrdən başqa. Çünki onlar hədislər uydururlar və bunu öz dinlərinin bir hissəsi kimi qələmə verirlər" (İbid,səh.38).

Siz öz dediklərinizi sübut etməkdən ötrü ən böyük günaha qol qoyur,bu əməli zərrə hesab edirsiz.Öz sözlərinizi isə yalan və təhriflərlə isbat etməyə çalışırsız.Bu yenədə sizin hava əhli oldugunuzu göstərir.

İbn Hişamın “Sira”sında, Uhud döyüşü bölməsində yazılıb:

Mənə əl-Kasim ibn Abd ar-Rəhman ibn Rafiə danışdı ki, Ənəs ibn ən_Nədr, Ənəs ibn Malikin əmisi Ömər ibn Xəttabı və Təlhə ibn Übəydullahı bir neçə ənsar və mühacir ilə birgə bir yerdə bir qayanın altında oturduqlarını gördü və burda niyə oturmusuz soruşdu? Onlar dedilər: Peyğəmbər öldürülüb! Anas dedi: Peyğəmbər ölübsə bəs siz niyə burada oturmusuz? Siz də onun savaşıb öldüyü şeyə (islama) görə savaşıb ölməli idiniz deyə müşriklərin üstünə hücum etdi və şəhid oldu. (elektron variantı səh 172)

Həmin şeyi Təbəri də öz Tarixində yazır və qaçanlar sırasında Əbu Bəkrin və Zübeyrin də adını çəkir (cild 3 səh 183)

Əlbəttə əgər bir rəvayət zəif və ya uydurma olsada əgər o sizin istəyinizə uygundursa siz bunu əlinizdə bayraq edirsiz.Lakin,bunun əksi olan qat-qat artıq olanları isə görmürsüz.Görməyən adama heç nəyi göstərmək mümkün deyil.

Bu baradə yuxarıda qısada olsa yazmışam.Amma,bir də təkrar edirəm.

Uhud günü müsəlmanların döyüş ərəfəsində mühasirəyə düşmək təhlükəsi var idi.Eyni zamanda Rasulullah(s.a.s)-in döyüş paltarını geyən və bayragı daşıyan Musab bin Umeyr(r.a) müşriklər tərəfindən şəhid edilincə müşriklər “Məhəmməd öldürüldü” deyə qışqırmaga başladılar.Bu xəbər müsəlmanlara pis təsir etdi və onlar bu ani xəbərdən təlaşa düşdülər.

İbni İshâk, Zührî'nin şöyle dediğini anlatıyor:

- Uhut günü bozguna uğradıktan ve bir kısım insanların "Rasûlüllah öldürüldü" dedikodusunu çıkarmasından sonra, Allah Rasûlünü ilk tanıyan kişi Ka'b b. Mâlik (r.a.) olmuştur. Ka'b bu konuda derki:

- Ben Efendimizin miğfer altında parlayan gözlerini tanıdım, ve "Ey Müslüman topluluğu, müjdeleyin! Allah Rasûlü işte sağ" diye bağırdım. Efendimiz bana susmamı işaret etti. Beraberinde bir gurup vardı. Koyaktan yukarı doğru ilerlerken, Übey b. Halef denen müşrik, "Yâ Muhammed! sen kurtulursan ben kurtulmayayım" diye bağırarak arkadan yetişti.

(İbni İshâk Es-Siyer sayfa 331; İbni Hişâm 3/158, 166; Beyhakî Delâil 3/237; Taberî Tarih 2/19; İsfahanı El-Eğanî 15/196.)

Müsəlmanlar geri çəkilərkən Rasulullah(s.a.s)-i qoruyan bir qrup ənsar və mühacir onunla bərabər dağa tərəf geri çəkilirdilər.Onun ətrafında olanlar misilsiz qəhrəmanlıq göstərərək özlərini fəda edirdilər.

Budur sizin qəhrəmanlarınız? Heç olmasa bir dənə onların qəhrəmanlıqlarını mənə göstərin. Amman siz Allah, Ömərin xəlifə olarkən etdiyi fəthləri mənə misan çəkməyin, o onlarda iştirak etməyib, o fəthləri islam ordusu edib. Onun şəxsi qəhrəmanlıqları haqda nəsə bilirsiz?

Siz bunların nəyini Əlidən üstün hesab edirsiz axı?

Bu sözləri əgər uşaq yazsaydı mən təəcüblənməzdim.Amma sizin belə sözlər yazmağınız sizin nə dərəcəyə çatdığınızı göstərir.Əgər siz bunu bilmirsizsə cahilsiz,yox əgər bilib, qəbul etmirsizsə mənim sizə sözüm yoxdur.

Hər bir Mühacir və Ənsarın həyatı qəhramanlıq və şücaət nümunəsidir.Onların Rasulullah(s.a.s)-lə keçdikləri əziyyətli yol buna misaldır.İstər Məkkə dövründə,istərsə də Mədinədə onlar İslamın yaşaması və böyüməsi üçün misilsiz fədəkarlıqlar etmişlər.

Məgər İslamın yaşaması,qalib gəlməsi,yayılması,onların səbəbi ilə olmayıbmı?

Əgər söhbət Ömər(r.a)-ın şəxsi qəhramanlığından gedirsə bir az yaza bilərəm.

Ömərin (r.a.) İslam dininə və müsəlmanlara mənfi münasibət göstərdiyini görən Peyğəmbər (s.a.s.) Allaha dua edib deyir: «Allahım, İslamı iki Ömərdən biri (Amr bin Hişam və ya Ömər) ilə izzətləndir!» (Sünən ət-Tirmizi, 3/204, 2907-ci hədis. ) Uca Allah Peyğəmbərin (s.a.s.) duasını qəbul edib, onu (Öməri) haqq yoluna yönəltdi.

Ömər (r.a.) Peyğəmbərin (s.a.s.) ən yaxın səhabələrindən və cənnətlə müjdələnmiş on nəfərdən biridir. Bir çox döyüşlərdə iştirak etmiş, malı və canı ilə İslam dininə yardım etmişdir.

Omər(r.a) İslamı qəbul edən 40-cı şəxs idi və O İslamı qəbul edənə qədər müsəlmanlar imanlarını gizli saxlamağa çalışırdılar.Onun İslamı qəbul etməsi hadisəsi məşhurdur,ancaq bunu mən burda yazmaq istəmirəm.O,İslamı qəbul edincə müsəlmanlar açıq şəkildə Beytul Haramı təvaf etməyə çıxdılar.

Ömer Şehâdet getirdi. Evde bulunanlar durumu gö¬rünce öyle bir tekbir getirdilerki ta Mescidi Haram'dan duyuldu. Ömer devamla derki: Ben, "Yâ Rasûlallah! Biz hak üzere değilmiyiz?" dedim "Evet" buyurdu. Bende "öyleyse bu saklanma niye?" dedim. (Vallahi Seni Hak İle Gönderen İçin Elbette Mescide Çıkacaksın) [14]

Ben Rasülullah (s.a.v.)ın bir yanında, Hamza öbür yanında olarak çıktık ve Mescidi Harama girdik. Kureyş bana ve Hamza'ya bakıyorlar¬dı. Onlara (şimdiye kadar hiç başlarına gelmeyen) büyük bir üzüntü çökmüştü. İşte Rasülullah (s.a.v.) beni "Faruk" diye adlandırdı. Hak ile batılın arasını ayırdı.

Vakidî, Muhammed b. Abdillah Zührî isnadiyla Saîd b. Müseyyebin "Ömer kırk adam ve on kadından sonra İslam'a girdi. İslam'a girdiğinde İslam Mekke'de açıkça ortaya çıktı." dediğini anlatır.

Vakidî de Ma'mer aracılığıyla Zührî'nin: "Ömer (r.a.) Efendimiz'in (s.a.v.) Erkam'ın evine girdikten ve kırk küsur kadın erkek müslüman olduktan sonra İslama girdiğini ve Ömer'in müslüman olması üzerine Cebrail'in indirilip "Yâ Muhammed! Sema ehli Ömerin müslüman oluşunu müjdeliyor" dediğini nakleder (İbni Ebû Nuaym, İbni Sa'd Tabâkat 3/269,Zəhəbi)

İbn Məsud (Allah ondan razı olsun) deyir: "Ömər İslamı qəbul etdikdən sonra biz izzətləndik" (Buxari: Kitab Fədailus Səhabə, Bab Mənaqibi Ömər, № 3684.)

Səd bin Əbi Vəqqas (r.a.) rəvayət edir ki, «Ömər ibnu-l-Xəttab (r.a.) izn alıb, Peyğəmbərin (s.a.s.) yanına daxil oldu. Peyğəmbərin (s.a.s.) yanında səslərini onun səsindən uca qaldırıb söhbət edən qadınlar Öməri (r.a.) gördükdə, dərhal hicablarını geyindilər (yəni qadınların Peyğəmbərin (s.a.s.) yanında hicabsız olmaqları yalnız Peyğəmbərə (s.a.s.) xas olan haldır.) Peyğəmbər (s.a.s.) bu halı görüb gülümsədi. Ömər (r.a.) ondan gülümsəməyinin səbəbini soruşduqda o dedi: "Bu qadınlara təəccüblənirəm ki, sənin səsini eşidən kimi hicablarını geyindilər". Ömər üzünü onlara tutub dedi: "Ey nəfslərinə düşmən olanlar! Allahın elçisindən (s.a.s.) qorxmursunuz, məndən qorxursunuz?" Onlar dedi: "Bəli, çünki sən sərt ürəklisən". Peyğəmbər (s.a.s.) ona dedi: "Ey Xəttabın oğlu! Nəfsim əlində olana and olsun ki, şeytan sənə rast gəldiyi zaman yolunu dəyişdirib. başqa yol ilə gedir. » (Səhihu-l-Buxari, 7/50, 7683-cü hədis, Müslim: Kitab Fədailus Səhabə, 2396.)

[Burhan]

Əli və Ömər ibnu-l-Xəttab (r.a.) Rum döyüşünə çıxarkən məsləhətləşəndə Əli (r.a.) Ömərə (r.a.) belə demişdir: «Sən bu düşmənin üzərinə özün gedib onlarla döyüşsənşsən, müsəlmanların öz ölkələrinin qurtaracağından başqa sığınacaqları olmaz («Sığınacaq» deyəndə, arxalanacaqları mərkəz nəzərdə tutulur. ) Onların səndən sonra müraciət edəcəkləri bir başçıları yoxdur. Sən gəl onların yanına sınaqdan çıxmış bir adam, onunla birlikdə döyüşkən ağıllı adamlar göndər. Əgər Allah bu yolla səni qalib çıxarsa, istədiyin elə bu idi. Yox, başqa cür olsa, insanlara dayaq və müsəlmanların ümid yeri olarsan». «Nəhcu-l-Bəlağə», səh:193 (tərcümədə səh, 167-168).

Ömər ibnu-l-Xəttab (r.a.) rəvayət etmişdir ki, «Mən üç ayədə - İbrahimin (a.s.) məqamı, hicab və Bədr əsirləri haqqında olan ayələrdə Rəbbimə müvafiq oldum». (Səhihiu-l-Müslim, 15/162, 6156-cı hədis.) - Ömər (r.a.) Peyğəmbərə: «Ey Allahın elçisi! Bəlkə, İbrahimin (a.s) durduğu yeri özümüzə namazgah edək?» - deyə təklif etdikdə, Uca Allah bu ayəni nazil etdi:

“(Ey möminlər!) İbrahimin durduğu yeri özünüzə namazgah edin!. . . . . ” (əl-Bəqərə, 125)

-Ömər (r.a.) Peyğəmbərə (s.a.s.): “Ey Allahın elçisi! Bəlkə, zövcələrinə hicab geyinməyi əmr edəsən?” – deyə təklif etdikdə, Allah təala bu ayəni nazil etdi:

«Onlardan (Peyğəmbərin (s.a.s.) zövcələrindən) bir şey soruşduqda, (evlərinə daxil olmadan) pərdə arxasından soruşun. Bu həm sizin, həm də onların ürəklərinə daha çox təmizlik bəxş edər». (əl-Əhzab, 53)

-Ömər (r.a.) Peyğəmbərə (s.a.s.): «Ey Allahın elçisi! Onların (yəni əsirlərin) boynunu vur!» - deyə təklif etdikdə, Uca Allah bu ayələri nazil etdi:

«Heç bir peyğəmbərə yer üzündə (küfrün kökünü kəsmək üçün bacardığı qədər çox kafir) öldürməyənə qədər əsirləri özünə mal etmək (onları öldürməyib fidyə müqabilində azad etmək) yaramaz. [Ey möminlər!] Siz (fidyə almaqla) puç dünya malıni istəyirsiniz, Allah isə (sizin) axirəti qazanmağınızı istəyir. Allah yenilməz qüvvət və hikmət sahibidir. Əgər əvvəlcə (bu barədə) Allahdan bir hökm olmasaydı, aldığınız (fidyə) müqabilində sizə şiddətli bir əzab üz verərdi. Əldə etdiyiniz qənimətləri halal və təmiz olaraq yeyin, Allahdan qorxun! Həqiqətən, Allah bağışlayan və rəhm edəndir» (əl-Ənfal, 67-69) (Səhihu-l-Buxari)

Qeyd: Ömər ibnu-l-Xəttab (r.a.) bundan əlavə üç ayədə də Rəbbinə müvafiq olmuşdur:

- Ömər ibnu-l-Xəttab (r.a.): «Allahım, şərabın hökmünü bizə açıq- aydın bəyan et!»- deyə dua etdikdə, Uca Allah bu ayəni nazil etdi:

«[Ey Məhəmməd!] Səndən içki və qumar (meysir) haqqında sual edənlərə söylə: "'Onlarda həm böyük günah; həm də insanlar üçün mənfəət vardır. Lakin günahları mənfəətlərindən daha böyükdür"» (əl-Ənfal, 67-69)

- Ömər (r.a.) yenə: «Allahım, şərabın hökmünü bizə açıq-aydın bəyan et!» - deyə dua etdikdə, Uca Allah bu ayəni nazil etdi:

«Ey iman gətirənlər! Sərxoş ikən nə dediyinizi anlamayana qədər, cünub olduğunuz halda qüsl edənədək namaza (namaz qılınan yerə) yaxınlaşmayın!» (ən-Nisa, 43)

- Ömər (r.a.) bir daha: «Allahım, şərabın hökmünü bizə açıq-aydın bəyan et!» - deyə dua etdikdə, Uca Allah bu ayələri nazil etdi:

«Ey iman gətirənlər! Şərab (içki) da, qumar da, bütlər də, fal oxları da şeytanın əməlindən olan murdar bir şeydir. Bunlardan çəkinin ki, bəlkə nicat t.sınz! Şübhəsiz ki, şeytan içki və qumarla aranıza ədavət və kin salmaq, sizi Allahı yada salmaqdan və namaz qılmaqdan ayırmaq istəyir. Artıq bu işə son qoyacaqsınızmı?» (əl-Maidə, 90-91)

Bunu eşidən Ömər (r.a.): «Son qoyduq, son qoyduq» - deyə təkrar etdi. (Əbu Davudun “əs-Sunnə”i 10/76, 3665-ci hədis, “Səhih Əbu Davudun sünnəsi”, 2/699, 3117-ci hədis)

Ömər (r.a.) Peyğəmbərin (s.a.s.) zövcələrinin ona qarşı (həddi aşdıqlarını) görüb, onlara nəsihət etdikdə, Uca Allah bu ayəni nazil etdi.

«Əgər o (Məhəmməd sizi boşasa, ola bilsin ki, Rəbbi sizin əvəzinizə ona sizdən daha yaxşı zövcələr-müsəlman, mömin, itaətkar, tövbə edən, ibadət edən, oruc tutan dul qadınlar və bakirə qızlar versinl» «ət-Təhrim» surəsi, 5. »

Ömər (r.a.) Peyğəmbərə (s.a.s.) münafiqlər üçün namaz (cənazə namazını) qılmamağı təklif etdikdə, Uca Allah bu ayəni nazil etdi:

«Münafiqlərdən ölən heç bir kəsin namazını heç vaxt qılma, qəbrinin başında durma. Çünki onlar Allahı, Onun elçisini dandılar və fasiq olaraq öldülər!» «ət-Tövbə» surəsi, 84. «Səhihu-l-Buxari», 1/601, 402-ci hədis.

O, 10 il 6 ay xəlifə olmuş və İslam dininə fayda verən bir çox xeyirli işlər görmüşdür.

1. Hərbi təşkilat (indiki zəmanədə müdafiə nazirliyi) və maliyyə nazirliyini yaratmışdır;

2. Müsəlmanlar üçün hicri təqvimini seçmişdir;

3. Rabitə işlərini nizama salmışdır;

4. Fəth olunmuş ölkələri vilayətlərə bölmüş və hər vilayətə başçı təyin etmişdir;

5. Rum; Fars imperiyalarını, İraqı, Şamı, Misiri və s. yerləri fəth etmişdir;

Əzizim, Allah Rəhmandlr və Rəhimdir. O bütün müsəlmanları, tövbə edənləri bağışlayacaq inşaAlah! Amma mən ondan danışmıram axı. Bu insanlar peyğəmbəri müşriklərlə tək, üzbəüz qoyub qaçıblar. Onlar həmişə cihaddan qaçıblar, amma buna baxmayaraq siz onları hamıdan üstün sayırsız, hətta Əlidəndə üstün, o Əlidən ki, o həmişə peyğəmbəri müdafiə edib və heç vaxt qaçmayıb.

Əgər siz yenə də qərəzinizi davam edir və Hüneyn döyüşünü nəzərdə tutursunuzsa,bu baradə ayədə Allah Təala buyururI: Allah sizə bir çox yerlərdə, həmçinin Hüneyn (vuruşu) günündə kömək etdi. O gün çox olmağınız xoşunuza gəlsə də, bir faydası olmadı, gen dünya sizə dar oldu (yer üzü genişliyinə baxmayaraq sizə dar gəldi), sonra dönüb qaçdınız.

Sonra da Allah Öz Peyğəmbərinə və mö'minlərə arxayınlıq nazil etdi, (köməyinizə mələklərdən ibarət) görmədiyiniz əsgərlər endirdi və kafirləri əzaba düçar etdi. Bu, kafirlərin cəzasıdır! (Tövbə 25-26)

Hz. Enes (radıyallahu anh) anlatıyor: "Huneyn gününde, Hevâzin, Gatafân ve diğerleri çocukları ve develeriyle birlikte (savaş yerine) geldiler. O gün Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)'ın ordusunda da 10 bin kişi vardı. Mekkeli Tulekâ [160] da Resulullah'ın safında idi. (Savaş başlar başlamaz) hepsi geri kaçtı. Aleyhissalâtu vesselâm yalnız kaldı. O gün iki defa nidâ etti. İkisi arasına bir başka söz karıştırmadı. Şöyle ki:

Sağ tarafına yönelip: "Ey Ensâr cemaati!" diye bağırdı. O taraftakiler:

"Buyurun ey Allah'ın Resûlü! Bizseninle beraberiz! Müjde" dediler. Aleyhissalâtu vesselâm sonra da soluna döndü:

"Ey Ensâr cemaati!" dye bağırdı. O taraftakiler de:

"Buyur ey Allah'ın Resûlü! Müjde, biz seninleyiz!" dediler. Aleyhissalâtu vesselam beyaz bir katırın üstünde idi. Katırdan indi ve: "Ben Allah'ın kulu ve elçisiyim!" dedi. (Müslümanlar toparlanıp mukabil hücuma geçince) müşrikler hezimete uğradı. Aleyhissalâtu vesselâm çok ganimet elde etti. Onu Muhâcirler ve Tulekâ arasında taksim

etti. Ondan Ensâr'a hiçbir şey vermedi. Bunun üzerine Ensârîler (radıyallahu anhüm) (serzenişte bulunup): "Sıkıntı olunca biz çoğalıyoruz: Ama ganimeti bizden başkasına veriyor!" dediler. Bu sözleri Aleyhissalâtu vesselâm'ın kulağına ulaşmıştı, hemen Ensârı topladı.

"Ey Ensar cemaati! Herkes dünyalıkla dönerken, siz Muhammed (aleyhissalâtu vesselâm)'la dönmekten, evinizde onunla beraber olmaktan razı ve memnun değil misiniz?" dedi. Ensâr:

"Elbette ey Allah'ın Resulü, razıyız, memnunuz!" dediler. Aleyhissalâtu vesselâm: "İnsanlar bir vadiye yürüseler, Ensar da bir geçide yürüse, ben Ensar'ın geçidinde giderim" buyurdular." [buhârî, Megâzî 56, Humus 19, Menâkıb 14, Menâkıbu'l-Ensâr 1, Ferâiz 34; Müslim, Zekât 135, (1059); Tirmizî, Menâkıb, (3897).]

Ebû İshâk rahimehullah anlatıyor: "Bir adam Berâ İbnu Âzib (radıyallahu anh)'a geldi ve:

"Ey Ebû İmâre! Huneyn gününde hepiniz geri mi kaçtınız?" diye sordu. Berâ: "Ben, Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)'ın kaçmadığına şehâdet ederim! Ancak, askerlerden yükü hafif olan (aceleciler) ile zırh taşımayanlar Hevazin'in bir kanadına yürüdüler. Halbuki buradakiler okçu kimselerdi: Onları çekirge sürüsü gibi hep birden ok yağmuruna tuttular. Bunun üzerine dağılmak zorunda kaldılar. Böylece düşman, Resulullah'a yöneldi. (aleyhissalâtu vesselâm)'ın katırını Ebû Süfyân İbnu'l-Haris İbni Abdilmuttalib (radıyallahu anh) yediyordu. Aleyhissalâtu vesselâm katırından indi, dua etti, (Allah'tan) yardım taleb etti. Şöyle diyordu:

"Ben Peygamberim yalan değil!

Ben Abdulmuttalibin Oğluyum!

Allahım yardımını indir."

Sonra askerleri düzene koydu. Berâ devamla der ki: "Vallahi, biz savaş kızıştı mı Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)'a sığınırdık.Bizim cesurumuz Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)'la aynı hizada durabilendi." [buhârî, Megîzî 54, Cihâd 52, 61, 97, 167; Müslim, Cihâd 79, (1776); Tirmizî, Cihâd 15, (1688).]

Huneyn günü Hevazin kabilesinden öyle kalabalık bir gurup Müslümanları karşıla¬dılar ki, Müslümanlar şimdiye kadar, bu kadar çok bir ordu görme¬mişlerdi. Vadiye girildiğinde sabahın alacakaranlığı idi. Vadinin orta¬sından ve kayalıklarından gönüllü küfür ordusu sanki hepsi birtek kişiymişcesine topluca fırlayarak saldırdılar. Öndeki Süleym oğulları süvarileri geri dönüp kaçmaya başladılar, Mekke'Iiler de onların arka¬sından geri döndü, arkasından da diğer insanlar geri dönüp kaçıştılar. Resulullh (s.a.v.) sağma ve soluna dönerek kaçanlara bakıyor ve;

"Ey Allah'ın Ensarı, ey Resulü'nün ensarı! Ben Allah'ın kulu ve Resulü'yüm" buyuruyordu. O gün kaçmadan Peygamberle birlikte Abbâs, oğlu Fazıl b. Abbâs, Ali b. Ebî Tâlib, Ebû Sûfyan b. el-Hâris, Rabîa b. Haris, Eymen b. Ubeyd, Usame b. Zeyd, Ebu Bekir ve Ömer (r.a.)'Iar ve bir gurup insan sebat göstermişlerdi (Vâkidî 3/889-900; îbni Hişâm 4/124; İbni Sa'd 2/130; Taberî 3/74; Urve Meğazî sayfa 215; Beyhakî Delâil 5/124.)

Bu baradə çox yazmaq olar.

Bax burda saxlayın. Görün necə siz özünüz-özünüzün ziddinə yazırsız. Siz yazırsız ki, kimin münafiq olduğunu heç kəs bilə bilməz. Amma görünür bunu siz bilirsiz. Hələ bir az keçmişkən siz yazırsız ki, Abdullah ibn Ubeyy ibn Səlul münafiqlərin başçısı idi. Bəs axı deyirdiz ki, bunu heç kəs bilmir və məni ittiham edirdiz?! Sonra isə lap gülünc bir şey yazırsız və özünüzü lap biyabır edirsiz: siz yazırdız ki, münafiqlər səhabə deyillər! Səhabə yalnız iman gətirmiş və ölənə qədər müsəlman qalan insanlardır. Gətirdiyiniz hədisdə isə rəsuləllah bu münafiqi səhabə adlandırır və siz utanmadan mənə yeni bir nağıl danışmağa başlayırsız ki,

Əvvala Abdulla ibn Ubeyyin münafiq olması onun əməllərindən və davranışlarlndan açlq aşkar bilinirdi,ikincisi Allah onun baradə ayə endirmişdi.

Daha sonra Səhabə sözünün lüğəti mənasına görə münafiqlər onun əshabəsi sayılırdı.Lakin,biz Şəri məfhuma görə danışırıq.Hamıya məlumdur ki,İslamda sözlər lüğəti və şəri mənada olur. Şəriət məfhumunda səhabə, iman gətirib, Peyğəmbərlə(s.a.s)-lə görüşən və müsəlman olaraq ölən kimsədir. Münafiqlər nə Peyğəmbərlə (s.a.s)-lə görüşərkən nə də ölərkən mömin deyildilər. Bu əsasla onlar səhabə tərifinə daxil deyillər.

Məhz buna görə də mən sizinlə mübahisə .rıram və deyirəm ki, bütün səhabələri adil saymaq olmaz və hər səhabədən sünnəti qəbul etmək olmaz. Siz isə deyirdiz ki, yox! Səhabələr adildilər, münafiqlər isə səhabə sayılmır.

Səhabələr, Peyğəmbərlə yoldaşlıqlarına, uca və pak Allah yanında olan dərəcələrinə görə biri-birlərindən fərqlənirlər. Əhli sünnə və camaata görə, səhabələrin ədalətli olması fikri birmənalıdır.

Allah təala buyurur: "(Ya Peyğəmbər!) And olsun ki, (Hüdeybiyyədə) ağac altında sənə beyət etdikləri zaman Allah möminlərdən razı oldu. (Allah) onların ürəklərində olanı (sənə sadiq qalacaqlarını, əhdə vəfa edəcəklərini) bildi, onlara (öz dərgahından) arxayınlıq (rahatlıq, səbir, səbat, mənəvi qüvvə) göndərdi və onları yaxın gələcəkdə qazanılacaq bir qələbə (Xeybərin fəthi) ilə mükafatlandırdı (əl-Fəth: 18.)

Bu ayədə uca və pak Allah Özünün, ağac altında Peyğəmbərə (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) beyət edən möminlərdən razı qaldığını bəyan edir. Allah onların ürəklərində olan imanı, sədaqəti bildiyi üçün o zaman onlara öz dərgahından arxayınlıq (rahatlıq, səbir, səbat, mənəvi qüvvə) göndərdi. Bu, ağac altında Peyğəmbərə (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) Rizvan beyəti edənlərin imanlarında sadiq olmalarına dair, Allah təalə tərəfindən bir şahidlikdir.

Səhih hədislərin birində Peyğəmbər (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) deyir: "Ağac altında beyət edənlədən, yalnız qırmızı dəvə sahibi istisna olmaqla, heç biri cəhənnəmə daxil olmayacaqdır (Camiut Tirmizi: Kitabul Mənaqib, Babun Fi Fadli Mən Bayəə Təhtəş Şəcərə: 2862. Hədisin əsli Müslimdədir. Kitabu Fədailus Səhabə: 1496.)

"(Ey insanlar!) Sizə nə olub ki, (mal-dövlətinizi) Allah Deyilən qırmızı dəvə sahibi, Peyğəmbərlə yola çıxan, əl-Cədd ibn Qeys adlı bir münafiq idi. Ağac altında Peyğəmbərə (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) beyət edənlərin sayı 1400 nəfər, bəzi rəvayətlərə görə isə 1500 nəfər idi. Allah bu kəslərin imanına şahidlik etdi və qəlblərinin, zahiri əməllərinə uyğun olduğunu təsdiqlədi. Onların arasında yalnız bir nəfər münafiq olduğunu isbatlamışdır. Bu adam haqqında da Peyğəmbər (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) xəbər verdi. Həmin adam orada olsa da Peyğəmbərə (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) beyət etməmişdi. Allah təala buyurur: yolunda xərcləmirsiniz? Halbuki göylərin və yerin mirası (bütün sərvəti, eləcə də siz öləndən sonra qoyub gedəcəyiniz malın hamısı) ancaq Allahındır. Sizlərdən (mal-dövlətini) fəthdən (Məkkənin fəthindən) əvvəl (Allah yolunda) sərf edənlər və (müşriklərə qarşı) vuruşanlar (başqaları ilə) eyni deyillər. Onlar (mallarını Allah yolunda) fəthdən sonra sərf edib döyüşənlərdən dərəcə etibarilə daha üstündürlər. Bununla belə, Allah onların hamısına (həm birincilərə, həm də ikincilərə) ən gözəl mükafat (Cənnət) vəd buyurmuşdur. Allah sizin nə etdiklərinizdən xəbərdardır!" (əl-Hədid: 10)

Bu ayədə Allah təala fəthdən öncə malını Allah yolunda xərcləyənlərə və Onun yolunda döyüşənlərə ən gözəl mükafat (Cənnət) vəd buyurmuşdur. Fəthdən sonra da, malını Allah yolunda xərcləyənlərə və Onun yolunda döyüşənlərə ən gözəl mükafat (Cənnət) vəd buyurmuşdur. Deyilənlərin təsdiqi Allah təalanın bu ayəsindədir: "(Yaxşı əməllərin mükafatı olaraq) öncədən özlərinə ən gözəl nemət (Cənnət, əbədi səadət) yazılmış kəslər – məhz onlar ondan (Cəhənnəmdən) uzaqlaşdırılmış olacaqlar. Onlar (Cəhənnəmin) uğultusunu eşitməyəcəklər. Onlar (Cənnətdə) ürəklərinin istədiyi (nemətlər) içində əbədi qalacaqlar. Onları ən böyük qorxu (İsrafilin suru axırıncı dəfə çalınıb cəhənnəmliklərin Cəhənnəmə atılması) məhzun etməyəcəkdir. Mələklər onları qarşılayıb: “Bu sizə vəd olunmuş gününüzdür!” – deyəcəklər" (əl-Ənbiya: 101-103)

Bu isə, Peyğəmbərin (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun), istər fəthdən öncə, istərsə də fəthdən sonra iman gətirib malını Allah yolunda xərcləyən bütün səhabələrinə, Allah təalanın ikinci şahidliyidir. Uca və pak Allah qənimətin məsrəflərini qeyd edərək buyurur: "(Bu qənimət) yurdlarından qovulub çıxardılmış, Allahdan mərhəmət və riza diləyən, Allaha və Onun Peyğəmbərinə kömək edən yoxsul mühacirlərə məxsusdur. Onlar (imanlarında, sözlərində və işlərində) doğru olan kimsələrdir!"( əl-Həşr: 8.)

Ayədə deyilən "Allahdan mərhəmət və riza diləyən" sözləri, onların qəlbi əməllərindən xəbər verən sözlərdir. Allah təala da onların bu işdə sadiqliyini təsdiqləmişdir. Digər bir ayədə isə Allah təala buyurur: "Onlardan (mühacirlərdən) əvvəl (Mədinədə) yurd salmış və (Muhəmməd əleyhissəlama qəlbən) iman gətirirmiş kimsələr (ənsar) öz yanlarına (şəhərlərinə) mühacirət edənləri sevər, onlara verilən qənimətə görə ürəklərində həsəd (qəzəb) duymaz, özləri ehtiyac içində olsalar belə, onları özlərindən üstün tutarlar. (Allah tərəfindən) nəfsinin xəsisliyindən (tamahından) qorunub saxlanılan kimsələr – məhz onlar nicat tapıb səadətə (Cənnətə) qovuşanlardır!" (əl-Həşr: 9.)

Başqa bir ayədə Allah təala Məhəmməd (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) ümməti haqqında deyir: "(Ey müsəlmanlar!) Siz insanlar üçün ortaya çıxarılmış ən yaxşı ümmətsiniz (onlara) yaxşı işlər görməyi əmr edir, pis əməlləri qadağan edir və Allaha inanırsınız. Əgər kitab əhli də (sizin kimi) iman gətirsəydi, əlbəttə, onlar üçün yaxşı olardı. Onların da içərisində bəzi iman gətirən şəxslər vardır, lakin çox hissəsi haqq yoldan çıxanlardır" (Ali İmran: 110)

Allahın, insanlar üçün ortaya çıxarılmış ən yaxşı ümmətsiniz deyərək vəsf etdiyi bir ümmət, bəzi zəlalət təriqətlərinin bu ümmətə verdikləri vəsf ilə uyğun gəlmir. Demək onlar deyirlər ki, üç nəfərdən başqa, bütün mühacir və ənsarlar mürtəd olmuşdur . Halbuki, Allah təalanın, üç nəfərdən başqa, hamısı mürtəd olan bir ümmət haqqında, "Siz insanlar üçün ortaya çıxarılmış ən yaxşı ümmətsiniz" sözlərini deməsi mümkün deyildir.

Hədislərin birində, Peyğəmbər (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) buyurur: "Mənim səhabələrimi söyməyin. Nəfsim əlində olana and olsun ki, əgər sizlərdən biri Uhud dağı mislində qızıl xərcləsə, onların xərclədiklərinin nəinki bir ovucuna, heç yarısına da çatmaz" (Müslim: Fədailus Səhabə: 2540.)

Başqa bir rəvayətdə Peyğəmbər (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) buyurur: Qiyamət günü Nuh peyğəmbər çağrıldıqda deyəcəkdir: Ey Rəbbim, Sənin çağırışına səs verirəm, hüzurunda hazıram.

Allah təala deyəcək: Sənə verilən şəriəti insanlara çatdırdınmı?

Nuh deyəcək: Bəli.

Nuhun ümmətinə deyiləcək: O sizə şəriəti çatdırıbmı?

Onlar deyəcəklər: Bizə heç bir xəbərdar edən elçi gəlməmişdir.

Allah təala Nuha deyəcək: Sənin şəriəti çatdırdığına dair kim şahidlik edə bilər?

Nuh deyəcəkdir: Məhəmməd və ümməti. Sonra onlar Nuh (aleyhis salatu vəs salam) üçün şahidlik edəcəklər. Peyğəmbər (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun), bu hərəkəti Qurandan bir ayəinin nümunəsi kimi dəyərləndirmiş və bu ayəni oxumuşdur: "(Ey müsəlmanlar!) Beləliklə də, sizi orta (ədalətli və seçilmiş) bir ümmət etdik ki, insanların əməllərinə (qiyamətdə) şahid olasınız, Peyğəmbər də (Muhəmməd əleyhisəllam da) sizə şahid olsun..." (əl-Bəqərə: 143.)

Daha sonra Peyğəmbər (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) bu ayəyə təfsir verərək dedi: "Orta, ədalətli deməkdir" (Səhih əl-Buxari: Ət-Təfsir: Bab, "Va kəzəlikə cəalnəkum ummətən vasatan", 4487)

Bu, Peyğəmbərin (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) özünün ayəyə verdiyi təfsirdir. Orta olmaq, ədalətli olmaqdır. Allah təala bununla bir daha isbat edir ki, bu ümmət Onun şahidliyi ilə ədalətli ümmət sayılır.

Peyğəmbərin (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) səhabələrinin ümumi şəkildə ədalətli olmalarına dəlalət edən amillərdən biri, onların Peyğəmbərdən (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) nəql etdikləri rəvayətlərin elm adamları tərəfindən yoxlanılmasıdır. Belə ki, onlar, heç bir səhabənin Peyğəmbərin (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) adından yalan danışdığına rast gəlməmişlər. Hətta səhabə zümrəsinin son vaxtlarında, qədəriyyə, rafizi və xəvariclər kimi bidətlərin geniş yayılmasına baxmayaraq səhabələrdən heç kəs bu təriqətlərə daxil olmamışdır. Bu da onu göstərir ki, Allah təala bu insanları seçmiş və Öz Peyğəmbərinə (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) yoldaş (səhabə) olaraq ixtiyar etmişdir

Abdullah ibn Məsud (Allah ondan razı olsun) deyir: "Allah bəndələrinin qəlblərini araşdırmış və onların içərisində Məhəmmədin qəlbini ən xeyirli olaraq seçmiş, onu Özünə Peyğəmbər götürmüş və şəriəti ilə elçi göndərmişdir. Məhəmmədin qəlbindən savayı digər bəndələrinin qəlblərinə baxmış və onların içərisində səhabələrin qəlblərini ən xeyirli bilərək onları Öz peyğəmbərinə vəzir seçmişdir" (Müsnədi Əhməd: 1, 279).

Mühüm bir məqama da diqqət yetirmək lazımdır. Belə ki, səhabələrin ədalətli olmasını demək, onların məsum (xətasız) olmaları mənasına gəlmir. Biz Peyğəmbərin (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) səhabələrinin ədalətli olmalarını desək də, onların məsum (xətasız) olduqlarını demirik. Çünki onlar da, bəşər övladı sayılırlar. Peyğəmbər (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) hədislərinin birində buyurur: "Hər bir adəm övladı xəta edəndir" (Müsnədi Əhməd: 2, 198)

Onlar da xəta edən adəm övladıdırlar. Bəzən xəta, bəzən də dürüst edirlər. Lakin onların etdikləri xətalar, gördükləri savab işlər dənizində itib-batmışdır. Uca və pak Allah onlardan razı qalmışdır.

İbn Həcər əl-Əsqəlani (Allah ona rəhmət etsin) deyir: "Əhli sünnə bütün səhabələrin ədalətli olmasını yekdilliklə vurğulamışlar. Bu məsələdə yalnız sözü keçməyən (şuzuz) bidətçilər müxalif olmuşlar" (əl-İsabə: 1, 17)

Eləcə də, əl-İraqi, əl-Cuveyni, İbn əs-Salah, İbn Kəsir və b. alimlər Peyğəmbərin (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) səhabələrinin ədalətli olması haqda müsəlmanların yekdil rəyini qeyd etmişlər

Xatib əl-Bağdadi deyir: Onlar haqqında qeyd etdiyimiz sitatların heç biri Quranda və ya hədislərdə varid olmasaydı, yenə də onların keçməkeçli yolları bunun üçün kifayət edərdi. Belə ki, onların etdikləri hicrət, cihad, kömək, ev-eşiklərini və mallarını xərcləmələri, (islama düşmənçilik göstərən) doğma ata və övladlarına qarşı döyüşmələri, dinlərini qorumaları üçün biri-birlərinə verdikləri tövsiyələri, güclü imanları və tam yəqinlikdə olmaları, onların ədalətli və pak olmalarına şahidlik etməyə kifayət edərdi. Onlar özlərindən sonra qiyamətə qədər, adil və pak olmasına şahidlik edilənlərin ən xeyirlisidirlər.

(əl-Kifayətu Fi İlmir Rivayə: səh, 96).

Onların günah işlər görməsi, ədalətli olmalarına zərər vermir. Bizim etiqada görə onlar, ədalətlidirlər, məsum (xətasız) deyillər.

Onların ədalətli olmalarını demək, hamısını bir səviyyədə görməkdir, sözləri doğru deyildir. Bu heç uyğun gəlmir. Biz deyirik ki, onlar ədalətlidirlər və onların bəziləri digərlərindən üstündür. Əbu Bəkr (Allah ondan razı olsun) Peyğəmbərin (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) bütün səhabələrindən üstündür. Ondan sonra Ömər, sonra Osman, sonra Əli, sonra cənnətlə müjdələnən on nəfər, sonra Bədr döyüşündə iştirak edənlər, daha sonra ağac altında beyət edənlər və s. Demək istəyirik ki, səhabələr üstünlük baxımından eyni səviyyədə deyillər. Elə bu haqda Allah təala buyurur: "(Ey insanlar!) Sizə nə olub ki, (mal-dövlətinizi) Allah yolunda xərcləmirsiniz? Halbuki göylərin və yerin mirası (bütün sərvəti, eləcə də siz öləndən sonra qoyub gedəcəyiniz malın hamısı) ancaq Allahındır. Sizlərdən (mal-dövlətini) fəthdən (Məkkənin fəthindən) əvvəl (Allah yolunda) sərf edənlər və (müşriklərə qarşı) vuruşanlar (başqaları ilə) eyni deyillər. Onlar (mallarını Allah yolunda) fəthdən sonra sərf edib döyüşənlərdən dərəcə etibarilə daha üstündürlər. Bununla belə, Allah onların hamısına (həm birincilərə, həm də ikincilərə) ən gözəl mükafat (Cənnət) vəd buyurmuşdur. Allah sizin nə etdiklərinizdən xəbərdardır!" (əl-Hədid: 10)

Əgər Quran ayəsinə görə peyğəmbərlər bərabər səviyyədə deyillərsə bəs səhabələr necə? Bu haqda Allah təala buyurur: "(Ya Rəsulum!) Bu peyğəmbərlərin bəzisini digərindən üstün etdik.. (əl-Bəqərə: 253.)

Əla ibn Müsavvar deyir ki, onun atası demişdir: Mən Vara ibn Əzibə rast gəldim və dedim: Salam olsun sənə, sən peyğəmbərin səhabələrindən olmusan və ağac altında ona beyət etmisən.

O isə cavabında dedi:

Oğlum, sən bilmirsən biz ondan sonra nələr etdik.

(Səhih Buxari cild 3 səh 32 (Hüdəybiyyə döyüşü babı)

Bu hədisdən aydın olur ki, digər səhabə və təbiinlər tərəfindən əsl səhabə kimi tanınan bu insanlar peyğəmbərin sünnətini dəyişiblər, islama yeniliklər gətiriblər və bəziləri mürtəd olub islamdan çıxıblar.

Allah təala buyurur: "(Ya Peyğəmbər!) And olsun ki, (Hüdeybiyyədə) ağac altında sənə beyət etdikləri zaman Allah möminlərdən razı oldu. (Allah) onların ürəklərində olanı (sənə sadiq qalacaqlarını, əhdə vəfa edəcəklərini) bildi, onlara (öz dərgahından) arxayınlıq (rahatlıq, səbir, səbat, mənəvi qüvvə) göndərdi və onları yaxın gələcəkdə qazanılacaq bir qələbə (Xeybərin fəthi) ilə mükafatlandırdı (əl-Fəth: 18.)

İndi siz deyirsiz ki,keçmişi və gələcəyi bilən Allah bu ayəni nazil etməkdə səhv edib?

Amr İbnu Dînar rahimehullah anlatıyor: "Hz. Câbir İbnu Abdillah (radıyallahu anhümâ)'yı dinledim, diyordu ki: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) Hudeybiye günü bize şöyle söyledi: "Bugün siz arz ehlinin en hayırlı olanlarısınız. O gün biz bindörtyüz kişi idik. Bugün görebilseydim, size (Altında biat yapılan) ağacın yerini gösterirdim." [buhârî, Megazî 35, Menâkıb 25, Tefsir, Feth 5, Eşribe 31; Müslim, İmâret 71, (1856).

Səhih hədislərin birində Peyğəmbər (Ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun) deyir: "Ağac altında beyət edənlədən, yalnız qırmızı dəvə sahibi istisna olmaqla, heç biri cəhənnəmə daxil olmayacaqdır" (Camiut Tirmizi: Kitabul Mənaqib, Babun Fi Fadli Mən Bayəə Təhtəş Şəcərə: 2862)

Bu baradə bütün hədis kitablarında rəvayətlər vardır.Səhabənin bu sözündən nəyi qəsd etdiyini siz hardan bilirsiz,yoxsa ürəyinizə görə bir hədis tapıb onunla özünüzə təsəlli verirsiz?

Hamı bilir ki,Səhabələrdən uzun ömür yaşayanlar çoxlu fitnələrə şahid oldular və onlar Rasulullah(s.a.s)-in xəbər verdiyi bu dövrü görməyi əsla istəmirdilər.

Görürsüz ki, Əla ibn Müsəvvar Varanı peyğəmbərin səhabəsi adlandırır, fərəhlə deyir ki, sən peyğəmbərə ağac altında beyyət etmisən (yani sənin və digərlərin haqqında ayə nazil olub və Allah-təala sizi cənnət ilə müjdələyib). Amma Vara deyir ki, yox oğul, sən bilmirsən biz peyğəmbərdən (ona verilən sözdən, beyətdən) sonra nələr etmişik.

Bu hədis onların nə qədər təvəzökar və özlərindən arxayın olmadıqlarını göstərir.Bu sözdə özündən razı olmamaq,öz günahlarını etiraf etmək,özünün daim tövbəyə ehtiyacı olduğunu bildirən məna gizlənir.Rasulullah(s.a.s) insanlar içərisində günahsız olduğuna baxmayaraq Allaha gündə 100 dəfə tövbə edərdi və Səhabələr də bu məktəbin yetirmələri idi.

Budur, Əmirəlmöminin, müsəlmanların dör-düncü raşidi xəlifəsi Əli ibn Əbu Talib (Allah ondan razı olsun!) Rəsulullah səlləllahü əleyhi və səlləmin əshabələri-ni bu sözlərlə mədh edir: “Mən Məhəmməd səlləllahü əleyhi və səlləmin əshabələrini görmüşəm. Sizlərdən bir nəfərin də onlara bənzədiyini görmürəm. Onlar səhəri saçları dağınıq, üzlərinin rəngi bomboz ol-duğu halda qarşılayırdılar, çünki gecələri ibadətdə keçirirdilər. Bütün gecəni Allahı zikr edə-edə ayaq üstə durduqlarından bir ayaqlarını götürüb o birini qoyurdular, elə bil qızmar kömür üstündə dayanıblar. Çox səcdə etdiklərindən alınlarında səcdə izi olar-dı. Allahın adı çəkilən kimi gözlərindən yaş axar, paltarları islanardı, Allah cəzasından qorxduqları üçün və Allahdan savab dilədikləri üçün tufanlı gün-də ağaclar silkələnən kimi silkələnib-əsirdilər”

(Nəhc əl-bəlağə”, səh.143, Əlinin (Allah ondan razı ol-sun!) xütbəsi, “Dar əl-Kitab”, Beyrut çapı, hicri 1387.)

[Burhan]

İndi keçək əhlibeytə. Mən sizə keçən dəfə yazdım ki, peyğəmbərin zövcələri də, əmiləri də, nənəsi də onun əhlibeyti, yəni ailəsi sayılır. Amma Allahın dediyi əhlibeyt bir statusdur ki, ona yalnız 5 nəfəri daxil edib. Özü daxil edib və sizin qışqıx-bağır salmanız heç nəyi dəyişməyəcək. Mən sizə bunu sizin təfsir kitablarınızdan sübut etdim (Saadinin təfsiri), sizin səhih hədislərdən sübut etdim, indi isə bir dənə də hədis gətirmək istəyirəm:

"Şu ayet indiği zaman “Gəlin biz də oğlanlarımızı, siz də oğlanlarınızı; biz də qadınlarımızı, siz də qadınlarınızı; biz də özümüzü, siz də özünüzü (bura) çağıraq! Sonra (Allaha) dua edib yalançılara Allahın lənət etməsini diləyək!” (Al-i İmran 61) Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm hemen Ali'yi, Fatıma'yı, Hasan ve Hüseyin'i (radıyallahu anhüm ecmain) çağırdı ve:

"Allahım, bunlar benim ailemdir!" buyurdu."

Müslim, Fezailu'l-Ashab 32, (2404); Tirmizi, Menakıb, (3726).

Nədənsə peyğəmbər quranın “qadınlarınızı cağır” əmrinə zövcələrini yox, qızı Fatiməni (əs) çağırır və deyir ki, bunlardlr mənim əhlibeytim!

Ay Al Fath,indiyə kimi siz zövcələrin Əhli Beytdən olmadığını və ancaq 5 nəfərdən ibarət olduğunu deyən siz deyildiz?Fikrinizi dəyişib indi isə başqa söz deyirsiz.Görünür Nardaraninin yazılarının təsiri olub.

Mən sizə dəfələrlə həm ayə,həm hədis,həm də alimlərin,təfsirçilərin sözü ilə göstərmişəm ki,zövcələr də,digər ailə üzvləri də Əhli beytdəndir.Hər dəfə siz bu hədisi yazır,gözünüzü bağlayıb,zorla nəyi isə sübut etməyə çalışırsız və elə zənn edirsiz ki,nəyi isə sübut etdiz.Sizi başa düşürəm,özünüzü rahat hiss etmək istəyisiz.

"Səhih Müslim"dəki hədisdə deyilir ki, Peyğəmbər(səlləlləhu əleyhi və səlləm) bu ayəni onlara oxumuşdur. Məhz onlar üçün nazil olduğunu isə deməyibdir.

Şeyxülİslam ibn Teymiyyə demişdir: "Bu hədisin məzmunu belədir ki, Peyğəmbər onlara (Əli və ailəsinə) pak olmaları, pislikdən qorunmaları üçün dua etmişdir. Çünki möminə psilikdən çəkinmək, pak olmaq vacibdir.

Allah Taala buyurur:

"Allah sizi çətinliyə salmaq istəməz, lakin O sizi pak, təmiz etmək və sizə olan ne’mətini tamamlamaq (artırmaq) istər..."

(Quran, Maidə, 6)

"(Ya Rəsulum!) Onların mallarından sədəqə (zəkat) al. Bununla onları (günahlarından) təmizləmiş, pak etmiş (mallarına bərəkət vermiş, əməllərinin savabını artırmış) olarsan."

(Quran, Tövbə, 103)

"Allah (günahından) tövbə edənləri, (təmiz və) pak olanları sevər!"

(Quran, Bəqərə, 222)

Əhli-beytə pak olmaq vacib olduğuna görə Peyğəmbər(səlləlləhu əleyhi və səlləm) onlara dua etdi ki, buna tam şəkildə əməl etməyə müvəffəq olsunlar, günaha batmasınlar.("Minhəcüs-sünnə", cild 5, səh. 14)

Allah buyurur:

"Ey əhli-beyt! Allah sizdən çirkinliyi (günahı) yox etmək və sizi tərtəmiz (pak) etmək istər!"

(Quran, Əzhab, 33)

"Allah sizə (bilmədiklərinizi) bildirmək, sizdən əvvəlkilərin getdiyi yolları sizə göstərmək və tövbələrinizi qəbul etmək istər. Allah (hər şeyi) biləndir, hikmət sahibidir!

Allah sizin tövbələrinizi qəbul etmək istəyir. Öz nəfsinə uyanlar isə sizi böyük bir əyriliklə (düz yoldan) sapdırmaq istəyirlər. "

(Quran, Nisa, 26-27)

"Allah sizin üçün ağırlıq deyil, yüngüllük istər"

(Quran, Bəqərə, 185)

Bu ayələrdəki Allahın istəyi, məhəbbəti mənasındadır. Elə buna görə də Uca Allah mömin bəndələrə də bu hökmləri əmr edibdir. Bu ayələrdə zikr olunanların Allahın qəza və qədərindən olması anlamında deyildir. Çünki dediyimizə dəlil, Peyğəmbərin(səlləlləhu əleyhi və səlləm) bu ayə nazil olandan sonra etdiyi duasıdır: "Ey Allahım! Bunlar mənim Əhli-beytimdir. Onlardan pislikləri .r, onları pak et!"

Əgər bu ayə ilə onların pak olmasına xəbər verilmiş olsaydı, bir daha belə dua etməyə ehtiyac olmazdı. Rafizilər əqidəcə qədəri olduqları halda necə belə ayələri dəlil tuturlar? Axı onlara görə Allahın istəyi daimi baş vermir. Onlar Allahın şəri-istəyi və qədəri-istəyi arasında fərq görmürlər?!

Sonra onlara demək lazımdır ki, istər əhli-sünnəyə, istər onlara görə əhli-beyt təkcə Əli, Fatimə, Həsən, Hüseyndən ibarət deyil. Onlar Hüseynin övladlarını, xüsusən də imam hesab etdiklərini əhli-beytdən hesab edirlər. Amma (gördüyünüz kimi) onlar bu hədisdə yoxdurlar. Onlar Həsənin övladlarını isə əhli-beytdən hesab etmirlər. Hətta Hüseynin övladlarındanbelə bəzilərini Allahın pislikdən uzaq etmədiyini etiqad edirlər. Bu barədə Həsən Əskərinin qardaşı Cəfər bin Əli bin Məhəmmədin kəalmını oxu.("Usul kafi", cild 1, səh 103)

Əhli sünnəyə gəldikdə isə Əli, Fatimə, Həsən və Hüsey "Səhih"Müslimdəki məhşur "əba" hədisinə görə əhli beytdəndirlər. Peyğəmbərin arvadları isə "tadhir" ayəsinə görə əhli-beytdən hesab olunurlar. Aqilin, Cəfərin və Abbasın ailələri isə "Səhih Müslim"də rəvayət olunan Zeyd bin Ərqamın hədisinə görə əhli-beytdəndirlər. Zeyd demişdir: Peyğəmbərin(səlləlləhu əleyhi və səlləm) əhli-beytinə sədəqə haramdır. Onlar (sədəqə haram olanlar) Cəfərin, Əlinin, Abbasın və Aqilin ailələridir.(Müslim, "Səhih", "kitab-fədail əs-səhabə", 36)

"Ridullinnmə yuahu liyuzibə ankum" ayəsində qadın cinsinə dəlalət edən "kunna" əvəzliyinin yerinə kişi cinsinə dəlalət edən "kum"(cəm) əvəzliyi ilə ifadə edilməsidir. Bundan öncəki ayə isə ancaq qadınlara xas olduğuna görə qadın cinsinin əvəzliyi ilə tədbir edilmişdir. "Tədhir" ayəsi isə təkPeyğəmbərin(səlləlləhu əleyhi və səlləm) qadınları barədə yox, evin sahibi və başçısı olan Peyğəmbər(səlləlləhu əleyhi və səlləm) barədə olduğuna görə də kişi cinsinin əvəzliyi işlənibdir.

Deməli, ayə Peyğəmbər(səlləlləhu əleyhi və səlləm) və onun arvadları barəsindədir. Ayə "yə nisə nəbi" deyərək, Peyğəmbərin(səlləlləhu əleyhi və səlləm) zövcələrinə xitabla başlayır və "vazkurnə mə yutlə fi byutikunnə" ilə sona çatır.

Ortada zikr olunan digərləri barəsindəki cümlə isə (qrammatikada) mötərizə cümləsi adlanır. Bu da Allahın kəlamında ən yüksək dərəcədə özünə yer tutmuş bəlağətin növlərindəndir. ("Müxtəsər ət-yuhfə əl-isnə əşəriyyə", səh. 649)

Səhv edirsiz, çünki biz ayrılmamışıq, bizdən (yani əhlibeytdən) ayrılıblar. Peyğəmbəri və imamı Allah-təala təyin edir. O pak (günahsız) olduğuna görə Onun göndərdiyi də pak olmalıdır.

Bax,bu sizin əvvəlki kimi sizi ümmətdən ayıran,digər bidət əhli firqələrin etdiyi quru iddialardan başqa bir şey deyil.

Siz nə vaxtdan Əhli Beyt olmusuz,bu adı özünüzə sipər edib bidətlər etməyiniz az deyil?Siz axı Əhli Beyti tam olaraq qəbul etmirsiz.Sizə görə Əhli Beyt dediyiniz məşhur hədisə görə 5 nəfərdir və siz bunu dəfələrlə burda təkrar etmisiz.Mən hələ onu demirəm ki,bəs necə olur yerdə qalan imamlarınız da bu Əhli Beyt məfhumuna girir.Halbuki,siz hər dəfə Muslimin hədisini misal gətirirsiz və mən də buna qısa cavab vermişəm.Siz əslində iddia etdiyiniz Əhli Beytə əziyyət vermiş,onlara guya tərəfdar olub,onlara baş bəlası olmusuz.Heç də təsadüfi deyil ki,Hüseyn(r.a)-dən sonra onun nəslindən olan İmamlar siyasətdən daim uzaq qalmışlar baxmayaraq ki,onlara belə imkan və fürsət bəzən əllərinə düşürdü.İndi siz baxın:

Ali(r.a) deyir: . Ey Allah, mən onlardan cana doymuşam, onlar məndən; mən onlardan bezmişəm, onlar məndən. Mənə onların əvəzində onlardan yaxşılarını ver, onlara mənim əvəzimdə məndən pisini. Ey Allah, onların qəlblərini duz suda əriyən kimi ərit”

(Nəhc əl-bəlağə”, səh.67, Beyrut çapı)

O onlara lənətlər yağdırıb deyir: “Ey kişiyə oxşa-yıb kişi olmayanlar! Uşaq xəyallı, qadın ağıllılar. Nə yaxşı olardı, mən sizi heç görməyəydim və tanıma-yaydım. Allaha and olsun ki, peşmançılıqdan, kədər-dən yaxa qurtara bilmirəm. Allah sizi öldürsün! Qəl-bimi irinlə doldurmusunuz, köksümü qeyzlə yükləmi-siniz. Mənə sinə dolusu töhməti qurtum-qurtum uddur-musunuz. Mənim rəyimi mənə qarşı üsyan etməklə və məni arada qoyub qaçmaqla zay etmisiniz. Iş o yerə gəlib çıxıb ki, Qüreyş əhli deyib: “Əbu Talibin oğlu şücaətli adamdır, lakin hərbdən xəbəri yoxdur.

Onları Allah vurmuşdu! Görəsən onların arasında hərbi işdə məndən qətiyyətli, məndən bacarıqlı bir nəfər varmı? Mən bu işə iyirmi yaşa çatmamış girişmişəm. Budur, indi altmışdan yuxarı yaşım var! Lakin itaət olunmayan adamın sözü keçməz”

(“Nəhc əl-bəlağə”, səh.70,71, Beyrut çapı)

Ey adamlar, ey cismən bir yerdə olub fikrən bir-birinə zidd olanlar, səsiniz karın qula-ğını açar, işiniz düşmən sevindirir! Məclislərdə deyirsiniz ki, belə etmək lazımdır, elə etmək la-zımdır, döyüş vaxtı gələndə deyirsiniz: — Mənə nə, mənə nə!

Kim sizi dəvət etsə, dəvəti cavabsız qalar, si-zinlə yoldaşlıq etməli olanın qəlbi rahat olmaz. Ey yalandan özlərini xəstəliyə vuranlar, siz məndən xa-hiş etdiniz ki, vaxtı uzadım. Borcunuzu verəndə canı-nız çıxır. Zəlil adam özünə qarşı edilən ədalətsiz-liyə mane ola bilməz! Haqq yalnız çalışıb-vuruşmaqla əldə edilə bilər. Öz evinizi itirəndən sonra hansı evi qoruyacaqsınız? Məndən sonra hansı sərkərdə ilə birlikdə vuruşacaqsınız? Allaha and olsun ki, sizə aldanan adam kordur. Kim sizin köməyinizlə qələbə çalıb, Allaha and olsun ki, bu qələbə təsadüfən olub. Sizinlə birgə vuruşmaq küt qılıncla zərbə endirmək kimidir. Allaha and olsun ki, daha mən sizin sözünüzə inanmıram, köməyinizi istəmirəm, düşmənə sizinlə hədə gəlmirəm. Sizə nə olub? Dərdiniz nədir? Əlacı-nız nədir? Onlar da sizin kimi adamlardır. Ey boş danışanlar! Düşüncəsiz qafillər! Haqları olmayan şeyi istəyən tamahkarlar!” (“Nəhc əl-bəlağə”, səh.72,73)

Ey Kufə əhli, mən sizdə bir üç şey görmüşəm, bir də iki şey: qulaqlarınız var — karsınız, diliniz var — lalsınız, gözləriniz var — korsunuz; üz-üzə gələn-də doğru danışmazsınız, dara düşəndə bir-birinizə qardaş köməyi göstərməzsiniz. Sizi görüm başınız batsın! Ey çobanları itmiş dəvə sürüsünə bənzəyən-lər! Bir tərəfdən bir yerə toplayanda o biri tərəfdən dağılışırsınız. Allaha and olsun ki, mən indi si-zinlə birlikdəyəm, ancaq təsəvvür edirəm ki, vuruş başlasa, döyüş qızışsa, siz Ibn Əbu Talibdən arala-nıb qabaqdan qıçlarını aralamış qadının qıçları kimi hərəniz bir yana gedərsiniz” (“Nəhc əl-bəlağə”, səh.141,142.)

Ali(r.a) sizin əcdadlarınız haqqında necə də doğru buyurub:

“Əgər mən düşmənlə qarşılaşanda — bu qarşılaşma mənim üçün qara gün olsa belə — şə-hid olmaq arzusunda olmasaydım, hazırlığımı görüb sizdən uzaqlaşar, sağa-sola baxmadan başımı götürüb gedərdim; siz tənə etməkdən, başqalarına irad tutmaq-dan başqa bir şey bilmirsiniz, özünüzü kənara çəkib yalan danışmaq, ara vurmaqla məşğulsunuz. Qəlbləriniz bir-birindən o qədər uzaqdır ki, sayınızın çoxluğunun heç bir faydası yoxdur” (“Nəhc əl-bəlağə”, səh.176).

O sonra demişdir: “Sizin nə elə etibarınız var ki, adam sizə etibar etsin, nə də elə hörmətə layiq-siniz ki, qeyrətiniz çəkilsin. Siz nə yaman ara qızış-dıransınız! Aman sizin əlinizdən! Sizə aşkar bir söz deyəndə də, sirr açanda da sizdən əziyyət gördüm. Siz nə adamın səsinə səs verən səmimi dost deyilsi-niz, nə də sirr açanda etibarlı qardaş!”. (Nəhc əl-bəlağə”, səh.183)

“Ey əmr olunanda itaət etməyən, çağıranda cavab verməyən adamlar! Allahın qəza-qədərinə, məni sizə mübtəla et-məsinə baxmayaraq, Ona həmd edirəm. Siz elə adamlar-ınız ki, möhlət veriləndə hücuma keçirsiniz, döyüşə göndəriləndə geri çəkilirsiniz. Adamlar bir rəhbə-in ətrafına toplaşan kimi siz ona tənə edirsiniz, çətinliyə düşəndə dala qaçırsınız. Canınızdan nə qorxursunuz! Qələbəyə və öz haqqınız uğrunda cihada ma-raq göstərmirsiniz! Sizin üçün ölüm yaxşıdır, yoxsa zəlillik? Allaha and olsun ki, bilmirəm mən öləndən sonra — bu onsuz da olacaq — aramıza ayrılıq düşüb mən sizi tərk edəndə sizi hansı din bir yerə topla-yacaq, hansı həvəs ayağa qaldıracaq? Təəccüblü deyilmi ki, Müaviyə sadə, kobud adamları hədiyyəsiz-filansız dəvət edir, onlar onun ardınca gedirlər, mən isə sizi — Islamın varislərini və başqalarınızı yardım göstərərək, yaxud bir qisminə hədiyyə verərək dəvət edirəm, siz məndən uzaqlaşır və mənim əleyhimə çıxırsınız? Elə bir əmrim olmur ki, ondan razı qalıb yerinə yetirəsiniz, elə bir şey yoxdur ki, onun acığından bir yerə toplaşasınız; ölmək də istəsəm, ölüm yaxına gəlmir! Mən sizinlə birlikdə Kitab (Quran) öyrəndim, elmi söhbətlər .rdım, inkar etdi-yinizlə sizi tanış etdim; sizə tüpürdüyünüzü yalatdım. Bunu kor da görərdi, yuxuda olan da oyanıb başa dü-şərdi. Onlar elə bir millətdirlər ki, Allah tanıma-maqda onlara ən yaxın adam onların başçısı Müaviyə-dir! Tərbiyəçiləri də Ibn Nabiğə!” (“Nəhc əl-bəlağə”, səh.258,259)

Digər İmamlarınız dedikləri:İmam Musa: “Mən öz şiələrimi başqaları ilə müqayisə edəndə onları ancaq boş danışan gördüm, onları imtahan etdim, yalnız mürtəd (dönük) gördüm”. (- Küleyni. “Kitab ər-rövzə”, səh.107, Hindistan çapı)

Molla Baqir Məclisi “Məcalis əl-möminin”də qeyd edir ki, imam Musa Kazımın belə dediyi rəvayət olun-muşdur: “Abdulla ibn Yəfurdan başqa vəsiyyətimi qəbul edib əmrimə itaət edən bir nəfər görmədim (Məcalis əl-möminin”, Beşinci məclis, səh.144, Tehran çapı)

Kəşşi onun (Kazımın) atası Cəfərin də belə de-diyini rəvayət etmişdir: “Allaha and olsun ki, bir adamdan — Abdulla ibn Yəfurdan başqa mənə itaət edən və sözümə qulaq asan bir nəfər görmədim” (- “Rical əl-Kəşşi”, səh.215, Kərbəla, Iraq çapı)

Həsən ibn Əli (Allah onların hər ikisindən razı olsun!) öz şiələri haqqında demişdir: “Allaha and ol-sun, mən bu fikirdəyəm ki, Müaviyə mənim üçün bun-lardan yaxşıdır. Bunlar deyirlər ki, mənim şiələ-rimdirlər, özləri də mənim qətlimi istəyirlər ki, ma-lıma sahib olsunlar. Allaha and olsun, yaxşı olar ki, mən Müaviyə ilə əhd-peyman bağlayım, özümü ölümdən qurtarım, ailəmin təhlükəsizliyini təmin edim, nəin-ki onlar məni öldürsünlər, nəslim və ailəm yox olsun. Allah haqqı, mən Müaviyə ilə döyüşsəm, onlar boğa-zımdan yapışıb məni Müaviyəyə döyüşsüz təhvil verər-lər. Allaha and olsun ki, ona əsir düşüb onun məni öldürməsindən onunla sülh bağlayıb güclü olmağım yax-şıdır. O mənimlə barışar və bu Bəni Haşimə dünya durduqca bir ibrət olar. Nə qədər ki, Müaviyə barış-maq fikrindədir, onunla barışmaq lazımdır. Bunun nəticəsi bizim dirilərimiz üçün də, ölülərimiz üçün də yaxşı olar” (Təbərsi. “Kitab əl-ihticac”, səh.148, Tehran çapı)

O həmçinin demişdir: “Mən Kufə əhlini (yəni öz şiələrini və atasının şiələrini) və onların bədbəxtliyini bilirəm: onlardan fəsadla məşğul olanlar mənim işimə yaramazlar. Onların nə vəfası var, nə də sözdə və işdə vicdanları. Onlar əslində bizimlə ixtilafda olduqları halda bizə deyirlər ki, qəlbləri bizimlədir. Onların qılıncları bizim başımız üst-də sıyrılıb”. (Təbərsi. “Kitab əl-ihticac”, Əməşin rəvayəti, səh.149)

Onun qardaşı Hüseyn öz şiələrinə onlar onu Ku-fəyə dəvət edib ona kömək etmək və imdad göstərmək əvəzinə, əleyhinə birləşərək onun yerinə Müslim ibn Əqilə beyət gətirəndə belə demişdir: “Ey camaat, sizi görüm öləsiniz! Kədərdən, qəmdən, bədbəxtlikdən ca-nınız qurtarmasın! Siz bizi həyəcan içərisində kö-məyə çağıranda dördnala çapıb sizin köməyinizə gəl-dik. Siz isə bir vaxt bizim əlimizdə olmuş bir qı-lıncı itiləyib bizim üstümüzə çəkdiniz, ümumi düş-mənlərimizin əleyhinə qaladığımız tonqalın odunu bizim üstümüzə saçdınız. Öz övliyalarınıza qarşı birləşdiniz, düşmənlərinizə qarşı təkləndiniz. Bunu, onlar sizə qarşı heç bir insaf göstərmədik-ləri, sizə bir ümid vermədikləri halda, biz sizə qarşı bir günah işlətmədiyimiz halda etdiniz. Siz bizi bu işə məcbur edəndə utanmadınızmı? Onda qılıncınıza güvənirdiniz, soyuqqanlılıq göstərir-diniz, rəyiniz isə sağlam deyildi. Lakin bir vaxt siz bizə beyət etməyə kəpənəklər çəyirtkə sürfəsinin üstünə cuman kimi cumdunuz, sonra da beyətinizi səfehcəsinə pozdunuz. Bu millətin şeytanlarından uzaq! Onları görüm yox olsunlar!” (Təbərsi. “Kitab əl-ihticac”, səh.145).

Yaxşı oxuyun, orda mən dediyim var və onu sizin üçün Azərbaycan dilinə tərcümə etmişəm.

Sizin icmanız-zadınız yoxdur, siz bu hədisi əhlibeytin düşməni olan Əbu Musa Əşəridən gətirirsiz. O Əbu Musa ki, Əlini sevmirdi, hədislərində onun adını çəkmirdi, peyğəmbər onun istəyini rədd edib dedi ki, sən hakimiyyətə can atırsan, o Əliyə qarşı çıxıb, ona beyətini pozub Küfənin hakimliyini əldən vermək istəmirdi, məhz buna görə də Əliyə qarşı hədislər uydururdu.

Niyə əsəbləşirsiz?Adam hirslənəndə gərək kimisə ittiham edə və ya yalan danışa.Hərçənd mən buna təəcüblənmirəm.Böhtan atmaq sizin əsas prinsiplərinizdəndir.Bu elə böyük günahlardandır ki,sizin gözləriniz bunu heç görmür də.

Siz niyə hər dəfə quru iddialar irəli sürürsüz.Tarixdən məlumdur ki,Əbu Musa əl Əşari(r.a) abid və zahid bir səhabə olub və ümumiyyətlə səhabələrdən kimisə dünya malı tamahında günahlandırmaq ən böyük insafsızlıqdır və bu da həmişə ki kimi sizin uydurmalarınızdır.Unutmayın ki,bir insanı nədəsə ittiham etmək, istəyən üçün çox asandır.Baxın,mən sizi asanlıqla böyük günahlar etməkdə hətta küfrdə ittiham edə bilərəm.Bunlar mənim gözümün önündə olanlardır.Siz isə uzaq keçmişdə olanlardan,dəqiqliyi bilinməyən məchul şeylərdən danışır,özbaşına nəsə nəticələr çıxarır və qeybdən xəbər verirsiz.Sanki,özünüz o dövrdə olmusuz.

[Huseynli_E]

Bismillah. Şükür Allaha oxudum Bu qeder copy paste olar?

Heç olmasa biri yazanda edir izhın, digəri nece geldi copy paste eib. Mende de kitablar var copy elemek lazımdır? :D

Al-Fath qardaş düz yazıb oxudum onun postların . Sahibb e de sözüm yoxdur.. Allah razı olsun haqqı yazanlardan. hansı mezhebde olmasından asılı olmayaraq (baxmayaraq ki hansı mezhebin yazdığı bellidir) ..

Sehabeler ulduz filan deyil, sehabeleri resuldan beel deyende üstün tuturlar ele bil .çünki onu mesum bilmirler

[Abu Sufyan ordusu]

SELAM ALEYKUM.peygemberimizi MEHEMMED MUSTAFA s.a.v i goren ISLAM ugrunda canini malini ovladlarini feda eden sahebelere PISLEMEK,LENET ETMEK, ADLARINA YARASHMAYAN AD QOYMAQ,olmaz.sahabelerimizden 4 boyuk xelifeler,hz.EBUBEKIR PEYGEMBERIMIZIN QAYNATASI VE EN SADIQ DOSTU OLMUSHDUR, hz.OMER PEYGEMBERIMIZIN QAYNATASI VE hz.ELI nin qizi UMMUGULSUM ile evlenmishdir. hz.OSMAN PEYGEMBERIMIZIN 2 qizlari ile evlenmish ve kurekeni olmushdur. hz. ELI PEYGEMBERIMIZIN qizi hz.FATIME ile evlenmish hem kurekeni hemde emisi oglu idi.4 boyuk xelifeler PEYGEMBERIMIZE hem qohum olmushlar hemde canlarini qoymushlar.PEYGEMBERIMIZ sag iken 10 neferi cennetle mujdelemish 4 xelifelerde 10 neferin icindediler.

1 gun PEYGEMBERIMIZ hz.OMERE ya OMER, ALLAH in,meleklerin ve xalqin leneti olsun sana buguz edenlerin uzerine.

PEYGEMBERIMIZ hec oz qohumlarina yaxinlarina muselmanlara lenet eder???

eyer kimse bunlari beyenmirse lenetleyirse o zaman oshexs ozu lenete dushenlerden olar.

bezileri deyirlerki guyaki PEYGEMBERIMIZ lenet edib hz.OMERE eyer hedis varsa bele getirsinler yoxdusa yalan yere PEYGEMBERIMIZIN adindan demesinler ifdira atmasinlar.

ALLAH taaladan sebr dileyirem. BALAKISHI mene maraqlidir senin normal orta tehsilin var. Chun senin yazilarinda ya hedden artiq heyecan, ya da ki, hedden artiq savadsizliq (dar dushuncelik) hiss olunur. Men bu reye senin forumdaki ekseriyyet sual ve cavablarini oxuduqdan sonra gelmishem. Sen hech bilirsen Ummu-Kulsumun Omerle yash ferqini? Omer Abu-Lulu terefinden qetle yetirilerken teqriben 63 yashi olub. Onun xelifeliyi 10 il 9 ay surubdur. Sizin iddia etdiyiniz izdivac ilinde Ummu-Kulsumun en choxu 2 yashi olubdur. Sizlerin fikrince kim ozunun 2 yashli qizinin izdivacana razi olar 50yashinda kishiye?

Osmanin izdivacinda olanlar peyqemberimizin qizlari deyil, rebbaniyeleri olubdur. Peyqemberimizin tarixe melum olan ( heyatda saq qalan) ve Guranda shenine Kovser suresi nazil olan tek qizi olub o da Fatime (s.a.). Diger ovladlari chox kichik yashlarinda telef olublar, hech tarixe de deqiq melum deyiller.

Peyqemberimizin Abu Bekrin qizini almaqi Abu Bekre fezilet demek deyildir. Sizlerin mentiqinde Peyqember qaynatasi olmaq feziletdir. Belke onu da ehli-beytden sayasiniz?

O mujdelenmish 10 neferin siyahisinda bir-birine dushmen olan shexsler yer almaqdadir. hech ne dediyinizin ferqine varirsiniz? Deyek ki, hedisin ravileri bizim saray shairleri kimi dar dushuncelidirler size ne gelib. ALLAh Taala insana en boyuk nemet olan aqili eta edibdir. Ne qeder yalanchi hedisler olar axi?

[Abu Sufyan ordusu]

Sohbet terifden getmir. Sohbet ondan gedir ki, bezi insanlar sehabelerin etdiyi sehvleri demeyi bele haram sayir.

Eger biz sehv tutmagdan danishirigsa,onu bilmek lazimdir ki,Islam bize bashgalarinin gizli gusurlarini,eyiblerini ve sehvlerini arashdirmagi,geybet etmeyi yasag etmishdir.Galdiki,sehv tutmaga ele bir insan yoxdur ki,onun sehvi olmasin.Meger biz ozumuz mesumug ve ya gunah etmirik.Elbette yox.Eger bir kimse bizim haggimizda dogru-yalan melumat toplasa ve bizim eyiblerimizi ortaya cixartsa bizim halimiz ne olar.Men hele giyamet gununden danishmiram.O gun hec ne Allahdan gizli galmayacag ve o gun yalniz Allahin gunahlarini ortduyu,gunah emellerini savablarla evez etdiyi kimseler xilas olacagdir.

Onuda geyd etmek lazimdir ki,eger biz her kese shubhe ile yanashsag hec kes bizim hedefimizden gaca bilmez.Ele birce misal kifayetdir ki,bunu biz basha dushek.Heyatda ele bir insan yoxdur ki,ona garshi dunyada hem hormet edenler,hem de nifret edenler olmasin.Konkret misal Muhammed(s.a.s)-dir.Yehidi,Xristianlar ve munafigler ona garshi kin besleyir,onu tengid edir ve ona muxtelif bohtanlar atirlar.

Basha dushmurem meger seni ulduz ve ya hidayet bayraqi adlandiran var? Senin eyiblerinden kime ne? ALLAH taala biler sen bilersen. Senden islam oyrenen var yoxsa sen sehabe, tabein ve ya hedis revayet edensen? Bize maraqli olan sizin eqidenizin menbeleridir. Madam ki, sizin uchun saf su ile mikrobla dolu suyun her ikisi eynidir ve her ikisini beh-beh ile ichirsiniz xestelenende oz xesteliyinizi ozunuzde saxlayin bashqalarina yaymayin. Kimese shubhe ile yanashan yoxdur. shubhe qelb xesteliyidir ve onunla bizim ishimiz olmaz. Bizim sehabelerin ekseriyyetinin munafiq olmalarina yeqinimiz var.

O ki, qaldi bizlere kiminse nifret ve ya sevgi beslemeyine, bize ALLAHin raziliqi yeter. muxtelif ferdlerin reyleri bizi ilgilendirmez.

Sen ne gozel konkret misallar getirirsen? Quranda en chox mezemmet edilenler munafiqlerdir. Yuxarida qeyd etdiyim kimi sehabe adlamdirdiqiniz ekseriyyet ele munafiq olublar. Siz ne vaxta qeder gul ile supurgeni bir tutacaqsiniz? Bunlar axi temamile bashqa-bashqa sheylerdir.

[Abu Sufyan ordusu]

va aleykum, uuou. lenet sozunu siz chox sevirsiniz ki, sehabelere bela oxuyursuz. amma sizin ozunuze qayidir. menim eqideme gore ise AbuBakr[ra], Omar[ra], Osman[ra] -a kafir deyanlar rafizidirlar. ister xomeyni, ister lankarani, isterse de sistani (Allahin kulli laneti olsun ona) olsun!

Sehabelere yox ay savadsiz, munafiq ve murted sehabelere.

[Abu Sufyan ordusu]

Bismillahir Rahmanir Rahim.

Salam olsun haqqi eshidib ona tabe olanlara!

sahib bu da sene selef alimleri: al buxari, muslim, abu davud, tirmizi, nasai, ibn maceh, ahmad ibn hanbal, ad-darimi, ibn xuzeyme, ibn hibban, al-hakim, malik bin anas, daraqutni, tayelisi, abu yala, abdur-razzaq, ibn abi-sheyba, beyhaqi, ibn hacer al-asqalani, navavi, suyuti, zahabi, deylami, albani----------bu qadari basdir? SAHIB?

Haris, sen ele bilirsen men senin adini chekdiyin alimleri tanimiram? Mene ad lazim deyil ezizim, hemin adlarin kenarinda onlarin selef sayilmasinin MEYARI lazimdi. Ada qalsa ne var ki, her ne qeder isteyirsen yazim, ozu de senin kimi savadsizcasina yox ki, birini "al" artikli ile yazirsan, birini onsuz. Eger ozunde menim suallarima cavab vermek bacarigi hiss edirsense, postumun hamisina cavab ver. Yoxsa Arif Quliyev deyen kimi "suali bilmeyib etrafinda firlanma".

Ureyinde qalmasin deye icaze ver senin selef olmalarini sinene doyduyun bu siyahinin bir evveline toxunum bir de sonuna, ortasini inshallah ozun helle edersen. Siyahinin evvelinde duran Buxari mellimle sonunda duran Albaninin baxishlari arasinda ele maraqli ziddiyyetler var ki, hemin baxishlari bir-birinin kenarinda qoyanda o iki cenabdan biri kafir chixir. Esebleshme ezizim, bunu men demirem ki, bele esebleshirsen. Buxari ozunun sehih saydiginiz eserinde Qeses suresinin tefsiri babinda Qeses suresinin 88-ci ayesinin ayesinin tefsirinde Allahin "vech"inden (uzunden) meqsedin Onun mulku (selteneti, hakimiyyeti) olmasini deyir.

{ كل شيء هالك إلا وجهه } / 88 / إلا ملكه

Albani mellim ise ona unvanlanmish suallardan birine cavab vererken (Fetava al-Albani, s. 523) qizil-qirmizi sual verenin uzune durur ki, Buxaride bele bir te'vil yoxdur. Chunki imani olan muselman bele bir shey deye bilmez.

هذا لا يقوله مسلم مؤمن

Demeli Albani mellimin fikrine esasen bele bir te'vil eden shexs muselman deyil. Buxari ise bele bir te'vil edib. Demeli, Buxari muselman olmayib. Men demedim haa, Albani deyir.

sen dediyin ayeler kafir va mmushriklar haqqindadir, siffeynda ise qardsh qirgini gedirdi. hamisi mominlar idilar.

Evvela, beli, hamisi "momin" idi. Amma kimin imani neye idi onu Allah bilir. Bize melum olan ise budur ki, onlarin hamisini vahid sheye olan iman birleshdirmirdi. Chunki eger imanlarinin mushterek noqtesi olsaydi, onda hemin noqtede birlesherdiler. Ikincisi, tutaq ki, sen deyen kimi lap hamisi momin idi. Beyem biri ne vaxtsa momin olsa, sonra onun imandan chixmasi mumkun deyil? Siffeynde vurushanlarin momin olmalarini qebul etsek bele, onlar adil imama qarshi usyan etmekle dinden chixiblar ve CEHENNEME gedecekler. Birden ele bilersen ki, bunu men ozumden deyirem. Euzu billah min zalik! Bunu hamimizin qebul etdiyi Peygember (s) buyurmushdur. Harda? Haminizin qebul etdiyi ve sehih hesab etdiyi kitablarda. Buxariden tutmush Muslime kimi, Sunen Tirmiziden tutmuish Ahmadin Musnadina kimi, Ibn Hebbanin sehihinden tutmush Hakim Nishapurinin Mustadrakina kimi onlarla kitab hamisi neql edir ki, Peygember (s) buyurmushdur:

436 - حدثنا مسدد قال حدثنا عبد العزيز بن مختار قال حدثنا خالد الحذاء

: عن عكرمة قال لي ابن عباس ولابنه علي انطلقا إلى أبي سعيد فاسمعا من حديثه فانطلقنا فإذا هو في حائط يصلحه فأخذ رداءه فاحتبى ثم أنشأ يحدثنا حتى أتى ذكر بناء المسجد فقال كنا نحمل لبنة لبنة وعمار لبنتين لبنتين فرآه النبي صلى الله عليه وسلم فينفض التراب عنه ويقول ( ويح عمار تقتله الفئة الباغية يدعوهم إلى الجنة ويدعونه إلى النار ) . قال يقول عمار أعوذ بالله من الفتن

Sence Peygemberin (s) onlar barede "Emmar onlari cennete devet edir, onlar ise Emmari cehenneme devet edirler ifadesinden meqsed nedir? Eger Siffeynde Aliye (a) dushman cebhede dayanmish insanlar momin idilerse ve cennet ehlidirlerse, tutduqlari movqe duzgun, yollari haqq idise Emmari cehenneme nece devet ede bilerler?!

Eger deseydin ki, muselman idiler, derine getmeyib razilashardim seninle. Bilmirsense bil ki, mominle muselman arasinda chox boyuk ferq var. Bilmirem Quranda bu ayeye rast gelmisen ya yox, amma diqqet etmemisense, yadina saliram. Allah-taala Hucurat suresinin 14-cu ayesinde buyurur:

قالَتِ الْأَعْرابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَ لكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنا وَ لَمَّا يَدْخُلِ الْإيمانُ في‏ قُلُوبِكُمْ وَ إِنْ تُطيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لا يَلِتْكُمْ مِنْ أَعْمالِكُمْ شَيْئاً إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ (14)

Bədəvi ərəblər: "Biz iman gətirdik!" – dedilər. De: "Siz iman gətirmədiniz! Ancaq: "Biz islamı qəbul etdik!" – deyin. Hələ iman sizin qəlblərinizə daxil olmamışdır. Əgər Allaha və Peyğəmbərinə itaət etsəniz, O sizin əməllərinizdən heç bir şey əskiltməz. Həqiqətən, Allah bağışlayandır, rəhm edəndir!

Sonraki ayede ise Allah-taala daha artiq mominlik meyari teqdim ederek buyurur:

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتابُوا وَ جاهَدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّه‏أُولئِكَ هُمُ الصَّادِقُون‏

Möminlər yalnız Allaha və Peyğəmbərinə iman gətirən, sonra heç bir şəkk-şübhəyə düşməyən, Allah yolunda malları və canları ilə vuruşanlardır! Məhz belələri sadiq olanlardır!

Ne demek isteyir Rebbimiz bize bu ayelerde? Yoxsa bu ayeler de mushrik ve kafirlere aiddir?

Indi sen p.gini qoy qabagina fikirlesh ki, iki deste bir-biri ile vurushursa onlarin her ikisi Allah yolunda muharibe ola bilermi? Eger yox, demeli.... Bax bu noqtelerin yerini sen doldurarsan. Bir de bir shey sorushum senden, hech bilirsen Siffeynde ne qeder insan helak olub? Zehmet de olsa bunu da yazarsan.

hami bilir ki, beyat etmeyenler hz.Osaman[ra]-in qanini isteyirdiler. hz.Ali[ra] da usyanchilari oldurmek fikrinde deyildi. tarixi teberini yaxshi oxusan gorersen ki, Cemelde doyushu bashlayan 3-cu bir qrupdur. mas; hz.Talha[ra]-i olduren adam Mervan ibn Hakamdir. bu sene hech ne demir? Telhenin cenaze namazini qilan ise Hz.Ali[ra]-dir. bu da sene hech ne demir?

Senin bu postunu oxuyandan sonra lap maragim artdi sene ve avatoruna baxdim ki, gorum cenabiniz ne vaxtdan bu forumda eline "qelem" alib. Bilirsen niye? Chunki adeten foruma teze gelenler agzina geleni yazmaga chalishirlar, amma gorende ki, burda adamdan delil-subut isteyirler, mecbur olur buranin ab-havasina uygunlashib delil-subutla danishmaga. Amma o qeder qanmaz olub oz naqqalligini davam etdirse, forum ehli "axmagin cavabi susmaqdir" deyimini shuar ederek onu adam yerine qoymur. Sen de mashallah qeydiyyatdan kechdiyin ay yarimda uje 201 post gondermisen. Amma adinin altinda "znatok" yazilmasi seni sevindirmesin ezizim. Chunki o titul yazilarin sayina gore, yazinin chekisine varmadan computer terefinden verilir. Bele yazidan men namaz qilanda bizim ushaq da yazir ve hetta ele bilir ki, onun yazisi menimkinden da muhumdur. Inandiriram seni eger computer yazilara qiymet vere bilseydi, choxnun orta mekteb attestatini da alardi elinden.

Her halda, senin bu 1-2 cumlen lap qiyametdi. Herchend ki, sende de ele gunah yoxdu. Sene ne deyibler onu yazirsan da, day hardan bilesen ki, her deyileni el ichine chixarmazlar. Deyirsen ki, beyet etmeyenler Osmanin qanini isteyirdiler. Sualim var sene ezizim:

1-Kimi nezerde tutursan beyet etmeyenlerden? Ali (a) ile muharibe .ran hansi desteni? Axi onlar hamisi eyni cur olmayib.

2-Umumiyyetle sizin eqidenize esasen beyem Osmanin qanini teleb etmeyin yeri var idi? Demirsizmi ki, sehabelerin ictihad edib agillarina geleni etmek haqqi var idi? Ele ise Osmani oldurenler de ictihad edib bele bir ish gormushduler da. Onlar sizin eqideye gore neinki gunahkar deyiller, hetta buna gore qoyametde bir savab da alacaqlar. Bunun uchun muharibe etmeyin esaslari hansilardir?

3-Eger Ali (a) usyanchilari oldurmek istemirdise bes qosuhunu neye toplamishdi? Olmaya xox gelmek uchun (astagfirullah) edirdi bunu?

4-Teberinin tarixini sen oxumusansa yaz biz de bilek da, ne paxilliqdi? Kim olub hemin uchuncu teref?

5-Tutaq ki, sen deyen kimi uchuncu teref olub, yaxshi axi Cemel etrafina toplashanlar orda ne gezirdiler ki, kimse de sui istifade edib uz-uze dayanmish terefleri muharibeye sovq etsin? Yoxsa onlar da muharibe uchun yox, temiz hava qebul elemeye chixmishdilar sheherden kenara ve gorduler Ali (a) gelir getdiler ki, salamlashib kef-ehval tutsunlar, kenardan biri gelib arani qatdi?!

6-Telheni kimin oldurmesine geldikde ise chox gozel sual qoymusan. Bilmirem bunu sene nece basha saliblar ve Mervanin Telheni oldurmesi sene ne deyir, amma bu, mene chox shey deyir. Bilirsen niye? Chunki Mervanin Telheni oldurmesi Cemel ehlinin ich uzunu achir. Belke de hemin hadisenin bu meqamini sene demeyibler, amma icaze ver men deyim. Osmanin emisi oglu olan Mervan da, Telhe de Aliye (a) qarshi vurushan destede - "Cemel eshabindan" olublar. Ye'ni onlarin hamisi guya Osmanin qanini teleb etmek uchun qiyam etmishdiler. Bu iddiada Mervan haqli ola bilerdi. Elbette ona gore yox ki, Osmanin qohumu idi. Ona gore ki, Osmanin hakimiyyetinden en chox behrelenen Mervan olub. Hetta senin oxunmasini tovsiye etdiyin Teberinin tarixi ve diger menbeler hamisi Osmanin Mervanin zibeline getmesini yazirlar. Ona gore de Osmanin oldurulmnesi ile her sheyini itirmish Mervan bu iddiada "semimi" ola bilerdi. Telhe ve digerleri – o cumleden Zubeyr, hemchinin mominler anasi Aishe ise bu iddialarinda yalanchi idiler. Eslinde Osmanin sagliginda onun en qeti dushmenleri ele bu uchu nefer olub. Aishe Osmani kafir Ne'sel adlandiraraq camaata "bu Ne'seli oldurun, o kafir olub" deyirdi. Ne ise, bu bashqa bir movzu oldugu uchun ona chox girishmirem. Amma senin sualina cavab uchun qeyd edim ki, Mervan mellim Telheni ona gore oldurub ki, Telhe camaati Osmana qarshi qaldiranlarin lap berk gedenlerinden olub. Basha dushdun?! Bunu da men yox sizin kitablar yazir. Inanmirsansa Ibn Hecer Asqalaninin "el-Isabe fi temyizis-sehabe" kitabina (3/532) muraciet ede bilersen. Indi sen buyur gorek bu sene ne deyir? Nece olur ki, ikisi de Osmanin qanini teleb etmeye gelir ve sonra biri digerini oldurur ki, ele Osmanin oldurulmesinde gunahkar budur??? Indi mene maraqlidir ki, Osmani Mervanin oldurmesi sene ne deyir?

7-Sozun duzu Telhenin cenaze namazini kimin qilmasina indiye kimi rast gelmemishem. Telhenin tercumeyi-halina neche kitabdan baxmisham, amma hech kes yazmayib bu meqami. Her halda ilk once lutfen menbe gosterersen, eger cild, sehifesi ile bilirsense. Yox, eger bilmirsense ve senin menben "bele eshitmsihem"dirse, onda bir de tekrar eleme onu. Umumilikde ise, hetta sen deyen duz olsa bele burda bize xususi mesaj veren bir meqam yoxdur. Beyem kime meyid namazi qilinirsa, demeli cennete gedecek?! Ali (a) onlari kafir hesab elemirdi ki! Onlar musurman idiler ve ele buna gore de Ali (a) onlarla Islam qanunlari cherchivesinde davrandi. Cehenneme getmek uchun ise ele bilme ki, kafir olmaq lazimdi. Ele muselman da olsan buraxarlar ora inshAllah.

Mence bu gunluk besindi. Sen menim butun suallarima cavab versen, virtual bir hediyye teqdim edecem sene.

ALLAH Taala seni ve aileni yerin-goyun belasindan hifz etsin. Seni inandiriram sen yazanlari neinki bu bedbext Haris hech onu oyredenler de derk elemekde chetinlik chekerler nece ki, chekirler. Bunlari derk edib analiz etmeye ELM lazimdir muaviye usulu hiyle yox. Ozun yaxshi bilirsen bu bedbextlerin choxu hech azerbaycan dilini doqru durust bilmir. Ozleri demish Qametin savadi yoxdur yene Alixan ona baxanda yaxshidir. (And olsun ALLAHA ozlerinden eshitmishem). Qinamiram yarisi lezgiler, avarlar yarisi da russkiy yazichnilardirdaaaaa. Herden oxumaqa ele gozel kitablar getirib verirler ki, bezi menbelerin muellifleri Ermenilerdir. ALLAH senden bir daha razi olsun! Bunlara baxanda ele ozumuzun haqq olmaqi subuta yetir hech bashqa delile ehtiyyac qalmir.

[MHI]

Bismillahir Rahmanir Rahim.

Salam olsun haqqi eshidib ona tabe olanlara!

Ve Eleykum Es Salam Ve Rehmetullahu Ve Beekathu!

Salam sahibi hemishe komek olsun size!

Evvela choxdan idi ki, site-da yox idiniz (sehv etmiremse 2 ilden bir qeder chox)..mesajinizi gordukde xeyli shad oldum!

InshaAllah ki, maraqli me'lumatlarinizi bizlernen bolushmekde davam edersiniz.

Allah-teala (CC) imanimizi kamil elesin!

Ves Salamu Eleykum Ve Rehmetullahu Ve Beekathu!

[eyvzli_s]

1-)1300-1400 il evvel yashamish insanlar haqqinda nece de deqiq danishirsiz eee !!! ele bil yashmisiz o vaxt.ozu de ki bir birinizin fikirlerini sehv cixardan coxlu hedisler getirirsiz.bir hedis,bir aye vasitesile kimese munafiq, kafir hokmu verirsiz.Allahdan qorxmursuz siz ? Allah sizi dogru yola yoneltsin.buraxin bu ishi alimlerin ohdesine.kimler ki omurleri boyu bu ihsle meshgul olublar ve ya olurlar.her kes oz emellerile sorgu sual olunacaq.guya bizim kimese lenet oxumagimizle  ALLAH ona lenet eliyecek, eger o cennetlikdirse veya eksine, lennetliye rehmet oxumaq.haminin sehvi olub (gunahi yox haaa, sehvi) sehabelerin de, ehli beytin de.Bunlardan hansinisa mesum qebul elemek ya peygember (s.a.v.) ya da ALLAH seviyyesine qaldirmaq demekdir.cunki --SUBHANALLAH-- 

2-)bir de ki burda hami oz fikrini yazmalidir, cunki bura forumdur fikrini hec beyenmedim haaa.biz kimik ki islamdan sohbet edende ayeler, hedisler, alim fitvalari qala-qala oz fikirlerimizi yazaq.

3-)lenet oxumaq neye lazimdi ki.Insani qara qelbli gosterir.Men bileni hedislerde de lenetlenme az gelib.hele-hele xususile kimlerinse hedefe alinmasi, shexslere unvanlanan lenetler cox-cox cuzi ve azdir.gelin dilimizi gozel sozlere alishdiraq.islam yolunda canlarini vermish veya vermeye hazir olmush insanlarin sehvlrini belke Allah bu emellerine gore bagishlayib.Belke o zaman biri-birilerinin xetrine deymish insanlar (sehabe-ehli beyt) sonradan halallashiblar heee ? ne bilirsiz ki bele olmayib.indi siz o zaman olan hdiselere gore bir-birinizi ittiham edirsiz.

ALLAH BIZLERE  DOGRU YOLDA OLMAGI NESIB ELESIN !!! AMIN !!!

[Black knight]

Elbette ki, biz kimik? Hech kim? Amma sehabeler de adi insanlardir. Onlari pergemberler seviyyesine qaldirmaq olmaz.

[eyvzli_s]

men sehabeleri peygember seviyyesine qaldiran firqe, mezheb gormemishem

[Black knight]

Men ise gormushem. Bunlar ozlerini selefi adlandiran vehhabilerdir.

[sheyx ibn huseyn]

hz.Ali (ra) da adi bir sehabe olub da. bes onu niye Peygemberlerden ustun hesab edirsiz?

[ismi_NUR]

hz.Ali (ra) da adi bir sehabe olub da. bes onu niye Peygemberlerden ustun hesab edirsiz?

O adi səhabə olmayıb əxi, o Hulefai raşidin olub, o Ahli Beytin atası, Rasulullahın (sas) dostu, Allahın Aslanı olub..

[xxxxx13]

hz.Ali (ra) da adi bir sehabe olub da. bes onu niye Peygemberlerden ustun hesab edirsiz?

Ela butun dava da bunun ustundedi de. Peygambar (s)-in dovrunde hech kim cur`et elamadi Ona bir soz demaya, chunki o choxlarinin atalarini, qardashlarini, emilerini ve s.-ni cihadda Cehenneme vasil elamishdi. Peygamber (s)-da dunyasini deyishenden sonra ondan intiqam almaq lazim idi axi. Gerek senin dediyin kimi bir behane olardi O me`sumu shehid elamaya....

Изменено 18 октября, 2008 пользователем xxxxx13

[Abu Sufyan ordusu]

hz.Ali (ra) da adi bir sehabe olub da. bes onu niye Peygemberlerden ustun hesab edirsiz?

Sen gul ile supurgenin ferqini bilirsen?

[sheyx ibn huseyn]

sizin eqideye gore hz.Ali hz.Isa[as]-dan ustun olub. bu kufrdur. bu eqide sizde var, bunu subut edin ay shieler.

[xxxxx13]

sizin eqideye gore hz.Ali hz.Isa[as]-dan ustun olub. bu kufrdur. bu eqide sizde var, bunu subut edin ay shieler.

Men sevinirem ki, sen Hz. Ali (a.s.) -i hamidan ustun tutub peygamberlerle muqayise edirsen. Demali forumun sene xeyiri deyibmish  .

[Abu Sufyan ordusu]

sizin eqideye gore hz.Ali hz.Isa[as]-dan ustun olub. bu kufrdur. bu eqide sizde var, bunu subut edin ay shieler.

Kufr senin eqidendir. Guya biz subut etsek sen haqqa bash eyeceksen? O boyda ozlerini alim adlandiranlara bunu subut edibler xeyri olmayib sen qondarma risale muellifine neyi basha salmaq olar?

Shekerim evvelce mubahile ayesine bax. RasulALLAH Ali (a.s.)-i oz nefsi adlandirir. Ereb dilinden xeberin varsa nefsin menasini umidvaram basha dushersen. Madam ki, rasulALLAH eshreful-enbiyadir (yeni nebilerin en shereflisidir) onda analoji olaraq Ali (a.s.) da onlardan shereflidir.

Meryem suresinde Isa (a.s.)-nin movludu barede ayelerden xeberin varsa bilersen ki, Meryem (a.s.)-a ALLAHin evinde Isani dunyaya getirmek qadaqan olundu. Amma ve lakin Ali (a.s.) anasi Fatime bint Esedin nece Kebe divarlarina yaxinlashmasi, orda dua etmesi, divarlarin aralanmasi, Kebeye daxil olmasi, arxasi ile divarin yeniden bitishmesi ve Alini orda dunyaya gelmesi butun musalman aleminde haminin bildiyi bir sheydir. hetta Xristian alimleri Ali (a.s.) bu ishde hesed .rirlar. Onlar deyir nece Isa a.s. ALLAHin oqlu olaraq (elayazubiILLAH) ALLAHin evinde doqulmaqina izn verilmedi amma ALi (a.s.) bu sheref nesib oldu.

Bu barede hedisler choxdur yazmaq olar lakin umidvaram insafli adama bunlar bes eledi...

Изменено 19 октября, 2008 пользователем Abu Sufyan ordusu

[al-Fath]

sheyx ibn huseyn və Abu Sufyan ordusu Sizə xəbərdarlıq edirəm, qaydaları pozmayın, heç kimi təhqir etməyin. Gələn dəfə reytinqinizi artıracağam.

[al-Fath]

sizin eqideye gore hz.Ali hz.Isa[as]-dan ustun olub. bu kufrdur. bu eqide sizde var, bunu subut edin ay shieler.

Bunu hansı şiə alimi və harda yazıb?