Ordan-burdan

[Эда F]

ок.

Ваши уши так и жаждут голоса правды, но мы с вами простились уже.

[Эда F]

или Мавр кто-то другой, или я не так понимаю значение глагола  "уходить".

[Эда F]

 

Qurd başından qoparılmış tükün yerini ovuşdura-ovuşdura dilləndi:

- Boş verin getsin. Mən sizdən incimirəm.

- Özünə yazığın gəlsin. Çıx get!

 

Qurd qəmli baxışlarını ona dikdi:

- Gedə bilsəydim gedərdim. Bacarmıram.

- Öyle mi? – QP qınaqla ona baxdı.

- Öyle.

 

 

[Эда F]

Biz irəlidəyik, biz ağıllıyıq, sizdən üstünük. Elmdə, incəsənətdə, musiqidə, siyasətdə - həmişə hər yerdə hegemonluq bizdə.

ква-ква-ква-ква....

 

Çox sadə izahı varmış:

 

Мальчикам с младенчества присущ страх смерти. Когда рвется пуповина, их, в отличие от девочек, уже ничто не связывает с вечным круговоротом жизни; аксиома «жить, чтобы жить» для мужчин физиологически недостоверна. Борясь со страхом несуществования, они изобретают религию, искусство, науку и, наконец, войну. Естественно, поэтому, что мужчина — это Хаос. А женщина  — Космос.

Пирогов.

«Женщина тяготеет к порядку, а он навязывает ей хаос и погружает в грех».

Виктория Токарева. Рассказ «Лавина».

[Эда F]

Мен она киши демездим, йаралы диши дейердим. Киши не вахтса сусаджаг. Оса (догмаларыны о везиййетде горубсе)  не сусанды, не сакитлешен.

 

 

 

Ermənilərə qan udduran qaçaq qadın: “Kişi Tavat”

 

Zəngəzur qadınlarından olan Tavat Hümbətova torpaqlarımıza göz dikib, soydaşlarımıza diş qıcayan ermənilərə layiqli cavab verməkdə, at oynatmaqda, güllə atmaqda, elinin-obasının qeyrətini çəkməkdə kişilərdən geri qalmayıb.



Qaçaq Nəbinin dostu...

Tavat Hümbətova 1898-cı ildə (bəzi mənbələrə görə 1897-ci ildə - A.T.) Yelizavetpol quberniyasının, Zəngəzur qəzasında böyük ad-san qazanmış Harallı Kərbalayı Məmmədin ailəsində dünyaya göz açıb. Onun Vətənə layiq övlad, qəhrəman qadın kimi yetişməsində atasının çox böyük rolu olub.

Dövrünün bir çox elmlərini mənimsəmiş, ərəb və fars dillərini mükəmməl öyrənmiş Kərbalayı Məmməd ömrünün yarısını qaçqınlıqda keçirib. O, Azərbaycanın el qəhrəmanı Qaçaq Nəbi ilə də yaxın dost olub. O, qaçaq dostuna və onun tərəfdarlarına ğizli dəstək verib.

Kərbalayı Məmmədin Tavat adlı qızı ilə yanaşı, Həsən və Həsənalı adlı iki oğlu da olub. Mənbələrdə hər iki oğul mübariz, vətənpər kimi xarakterizə edilir.

Tavat Hümbətovanın dünyaya gəldiyi Haral kəndi erməni sakinlərin çoxluq təşkil etdiyi Xozabirdlə qonşu idi.

Qanlı mübarizənin başlanğıcı...

Məkrli niyyətlərinə nail olmağa çalışan ermənilər Ermənistanla Dağlıq Qarabağın sərhədlərini biri-birinə yaxınlaşdırmaq üçün Xozabirddən sərhəd dirəklərini çıxararaq Fərəcan kəndinin yaxınlığındakı Topağac deyilən yerdə basdırırlar. Həsənalı yaranmış vəziyyətlə bağlı müvafiq yerlərə məlumat verir. Bunun heyfini almaq istəyən ermənilər Məmməd kişinin oğullarına tələ qururlar. Həsən və Həsənalı Məmməd kişinin Xozabirddən olan erməni tanışı nalbənd Sərkisin evində öldürülür.

Onlar qardaşları qətlə yetirməzdən əvvəl bellərinə qaynar samovar bağlayırlar. Sonra isə kürəklərinin bişmiş ətindən kəsib onlara yedizdirməyə çalışırlar. Buna nail ola bilmədikdə qardaşları ölənə kimi tikə-tikə doğrayırlar.

Məmməd kişi və harallılar Həsənlə Həsənalının ermənilər tərəfindən qəddarlıqla qətlə yetirilmələrindən bir neçə gün sonra xəbər tuturlar. Sakinlər günahsız həmkəndlilərinin qisasını alacaqlarına söz verirlər.

Həcərdən öyüd-nəsihət alan qisasçı qadın...

Lakin Tavat onlara etiraz edir. O, özü qardaşlarının qisasını alacağına and içir.

Qardaşların meyiti kəndə gətirilərək dəfn edilir. Tavat qardaşlarının dəfnindən sonra Qaçaq Nəbinin həyat yoldaşı olan Həcərin yanına gedirərək ondan xeyir-dua alır.

Tavat qardaşlarından birinin nişanlısının paltarını geyinib qəbri üstündə and içdikdən Xozabird kəndinin yaxınlığında - Topağacda pusqu qurur. Bir neçə gün sonra Sərkis oğlu ilə birlikdə ərazidə görünür.
Tavat əvvəlcə oğlunu, sonra isə Sərkisi öldürür. Onların harayına gələn erməniləri də güllələyən Tavat evə qayıdır.

Atası Kərbəlayı Məmməd qızını həyətdə qarşılayaraq, alnından öpür. Onlar çox yaxşı başa düşürdülər ki, ermənilər onlara qarşı yeni qətliamlar törədəcəklər. Nəticədə iki kəndin sakinləri arasında növbəti qanlı mübarizə başlayacaq. Çox götür-qoy etdikdən sonra Məmməd kişi qızı ilə birlikdə kəndi tərk edir.

On il qaçaq həyatı...

Atası ilə birlikdə kəndi tərk edən Tavat bir müddət gah Arazın o tayında, gah da bu tayında gizlənir. Müasirlərinin sözlərinə görə o, əyninə kişi libası geyir, belinə kəmər yerinə patrondaş bağlayar, çiynində tüfəng gəzirmiş. Köç vaxtı günlərini dağda-daşda keçirən cəsur qız əli qardaşlarının qanına batmış, habelə azərbaycanlılara qarşı cinayətlər törətmiş bir çox erməni öldürür.

Tavatın ailə qurmadığı bildirilir. Mənbələrdə qeyd edilir ki, zəhminə görə, onu yaxından tanıyan bəzi oğlanlar Tavata ürək aça bilmirlər. Bəzi mənbələrdə isə ("Laçın yurdu" jurnalı, №3) Tavat Hümbətovanın nişanlısının toy ərəfəsində ermənilər tərəfindən öldürüldüyü deyilir. Deyilənə görə, Tavat ermənilərin yaşadığı Dığ kəndinə hücum edərək nişanlısını öldürən Hamparsunu, dörd oğlunu və bu cinayətdə əli olan digər şəxslərin hamısını güllələyib. Bu qəhrəmanlığından sonra onu "Kişi Tavat" deyə çağırmağa başlayıblar.

Kəlbəcər, Ağdam və Laçının qəza icraiyyə komitələrinin sədri...

On ildən çox qaçaqlıqlıq həyatından sonra Tavat doğulduğu kəndə qayıdır. Sovet dövrünün hakimiyyət mənsubları ermənilərə qan uddurmuş qadına və onun atasına toxunmur.

Əksinə, Qubada Səməd Ağamalı oğlunun savadsızlığı ləğv etmək üçün təşkil etdiyi məktəbdə təhsil alan Tavat Hümbətova ölkənin idarəetmə strukturlarında çalışmağa da müvəffəq olur.

Alxaslı kəndinin qəza icrayyə komitəsinin sədri vəzifəsinə təyin edilən Tavat xanım kəndin abadlaşmasında, kolxoz təsərrüfatının təşkilində, ambarların, ictimai tövlələrin, məktəbin tikilməsində, əhali arasında savadsızlığın ləğv edilməsində mühüm xidmətlər göstərib.

Xeyli müddət Kəlbəcər, Ağdam, Laçın rayon qəza icraiyyə komitələrinin sədri vəzifələrində çalışıb. Bir neçə dəfə kənd sovetinə, rayon sovetinə deputat seçilib.

Şübhəsiz ki, qəhrəmanlığı iIə ad çıxarmış qadının işgüzar və vətənpərvərliyi də dövlət tərəfindən yüksək qiymətləndirilib. Tavat Hümbətova bir neçə dəfə orden və medallarla, fəxri-fərmanlarla təltif olunub. Azərbaycan Kommunist Partiyasının üzvü olmuş qadın sonralar dövlət qulluqçusu təqaüdünü alıb./femida.az/

 

 

[Эда F]

Qaranlıq, de səhərin gəlsin

 

 

Çəmənlərdə ot olaram

Küləklərlə sovrularam

Tamaşandan yorularam

qaranlıq, get, səhərin gəlsin.

 

Unuduldum, bir  kimsədən sorulmadım

Ürəklərin yanğısında qovrulmadım

Səndən sevinc, işıq, isti heç ummadım

qaranlıq, get, səhərin gəlsin.

 

Göz yaşların doldurduğun sərnic, kuzə,

At səhraya, qonaq olsun ilan, gürzə.

Əl-ayağın yığammıram büzə-büzə

qaranlıq, get, səhərin gəlsin.

 

Haylayaram, harayıma hay verəsən

Zülmətindən saçlarıma pay verəsən

Getdiyində dönməməyə and verəsən

qaranlıq, get, səhərin gəlsin.

 

Səni soyundurub yola salaram

Boyun bərabəri divarlar qalxar

Sonra çılpaqlığın yada salaram

O lüt əndamından bu şeir qalar

get, səhərin gəlsin

 

Göylərimdən gedəmməsən sənə xəyanət eylərəm

Özün qara, vicdan qara, susar qalar.

Yanağımda ay busəsin sənə bəyanət eylərəm

Göz yaşların torpaqlara axar qalar.

Çıx get, dolanma boynuma

yasaqsan mənə

get, səhəriM gəlsin.

[Klin Klinom]

Хорошие стихи. )

 

Кстати , я могу сильно ошибиться . У Низами  или у кого то другого есть  строчки что  сильный ветер  уносит  больших деревьев, а хрупкую траву нет- трава  гибкая .  

 

 Гаранлыг в смысле ночи, а сяхер в смысле света?  Или рассвета? есть еще слово субх. Мне кажется  оно точнее отражает смысл) 

Изменено 26 января, 2016 пользователем Klin Klinom

[Эда F]

спасибо.

 

Гаранлыг - все, что угнетает.

подмяла под семантику. (Я) - трава, ветром уносится прочь. для чего?  чтоб  чернь не увидеть. чернь, что смертью всегда сыта. вот и уношусь  в даль.

 

Sübh в контексте  "тьма-свет" не дашь. это однозначное понятие.  не вариабельное. особо "не склоняется". и неодушевленное.

(не придираться. для меня явления тоже делятся на одушевленные и неод.)

Изменено 27 января, 2016 пользователем Эда F

[Эда F]

Yeni Çağ  бутун дюня ленкеранлыларыны Бойук Гардашларынын эзиз ад гюню мунасибетиле тебрик едир. Гошулмаг истейен гошулсун. 

 

http://yenicag.az/rovsen-lenkeranskiden-xeber-var-video/

[Эда F]

"Какая мне разница, запомнит ли меня мир, если сама я  с большим удовольствием забуду и его, и себя".

[Эда F]

Р.Дадашовун экс-хеят йолдашы (сестра изв.певицы) бурда эллэрини йумага су тапмацыб, дуруб баса-баса Туркийейе гедиб. бирбаша эрэ. 64 йашында. Женихин гаршысында тек бир шерт гойуб: егер сенин евине исти су гелирсе, считай мен сенинем.

 

джындырхана....

 

бир аз етивиз токуледжей, ама бахын... арыгламаг истейенлер баха билер.

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=ICe54dfuZZU

[Эда F]

Хотела изложить  в кратком обзоре  основные понятия «Дианетики»  Р.Хаббарда  (об инграммах. Когда то увлекалась вибромедициной. (Пучко и др.авторов), где виброрядами стирали инграммы, программы и пр. записи.  Неослабевающий интерес к методикам психоанализа сподвиг меня к изучению саентологии) . Не получилось.  И не только  в сложности дело. не комильфо делиться интимным .

 

Диaнетикa- это  исследовaние "террa инкогнитa"  человеческого рaзумa, Книга  пользовалась бешеной популярностью, многим помогла воплотить  мечты  в реальность. Были случаи развода после проведения одитинга (сеанс), люди лучше  стали разбираться  в своих проблемах и фобиях., после становления Клиром (иль релизом, что ступенькой ниже)., научились жить без фальши.

 

«Дианетика», переведённая более чем на пятьдесят языков, используемая более чем в 100 странах, разошедшаяся тиражом в десятки миллионов экземпляров и остающаяся в списках бестселлеров на протяжении уже более полувека, бесспорно наиболее читаемая и авторитетная книга из когда-либо написанных о человеческом разуме.

 

 

После выхода книги в 1950 г. в США по всей стране открылись многочисленные группы для занятия дианетикой, к концу 20 века метод  данный стал практиковаться  в 160 странах мира.

 

Много с  чем  в том учении не согласна,  именно из-за модели клишированности и стереотипности, попытки все вогнать  в узкие рамки формальной логики. Но там есть массивная доля правды, что отрицать никак не могу, ибо жизнь не раз мне показывала и доказывала, если даже не все, то многое имеет первопричину.., докопаться надо.

 

В России саентол.практику запретили.

 

 

Дианетику критиковали кому не лень, по поводу и без. (лженаукой называли). Одно несомненно: метод работает.  НЛП, Трансерфинг тоже подвергаются жесткой критике. В целом, практики НЛП более заинтересованы в том, что эффективно,  а не  в том, что истинно. А что есть истина, в принципе??

 

 

Другая его книга  никогда не издавалась, хранится  в личном сейфе автора.  Что там,  в той книге, пес один знает..

 

КНИГА, ЛИШАЮЩАЯ РАССУДКА — «ЭКСКАЛИБУР»

 

Когда я пишу эти строки, по океанам нашей планеты носится роскошная яхта. Она идёт под флагом, который не принадлежит ни одной из известных стран. На её борту довольно много вооружённой охраны, потому что уже были попытки взломать капитанский сейф; в этом сейфе хранится крайне опасная книга, чтение которой лишает рассудка, и называется она «Экскалибур» («Excalibur»).

Владелец  яхты — американец Лафайет  Рон  Хаббард …..

[Эда F]

Вася, который не любит русских

 

Творчество художника Василия Шульженко не оставляет равнодушным никого. Его или любят, или ненавидят, превозносят за понимание русской души и обвиняют в ненависти к ней же. Каков он на самом деле, выясняла наш корреспондент.

 

- Все эти жуткие пьяные физиономии, уродливые тела, скабрезные позы... Вас и впрямь трудно заподозрить в любви к народу!

- Я никогда не жил среди людей, которых изображаю, и не пытался влезть им в душу. В детстве был маменькиным сынком, не знал ни армии, ни зоны. Мои персонажи для меня - вроде дикарей для Кука. Насмотрелся на них в детстве, когда жил на даче под Касимовым. Они меня и пугали, и завораживали. На полотна все это выплеснулось гораздо позже, с началом перестройки.

- А что, "плохие русские лица" хорошо продаются на Западе?

- Большинство своих картин я действительно продаю в Америке, но, знаете, там как раз считают, что они просто пропитаны любовью к России! А здесь даже приятели говорят мне: "Не любишь ты русских, Вася!" Но я, как русский, имею полное право спросить: "А за что нас любить?" Да мы худшие люди в мире - злые, ленивые, завистливые! К примеру, американец скажет: "Мой сосед Сэм молодец, он такой успешный!" А наш деревенский пьяница будет ненавидеть и презирать работящего зажиточного мужика. А миф о широкой русской душе? Широкой она становится лишь на время действия алкоголя.

- А может, американцам просто нравится видеть русских таким быдлом?

- Наоборот, глядя на мои картины, они начинают нас жалеть: "Какие несчастные люди!" Как наши передвижники писали страдающий народ, помнишь? Или как поэт Некрасов, который после роскошного обеда и партии в покер любил поглядеть на крестьян из окна своего особняка и пожалеть о горькой долюшке женской.

[Эда F]

Ленин и крестьяне

 

[Эда F]

Амур

 

[Эда F]

Семья

 

[Эда F]

Nə yaxşı ki

Nə yaxşı ki, mən qocalıb ölmədim, qara torpağa qismət olmadım, məni məzar böcəkləri didişdirmədi, qanım damarlarımda qurumadı, gözlərim qaranlığa dikilməkdən çürümədi.
Nə yaxşı ki, nə yaxşı ki...

Nə yaxşı ki, məni oxşayıb əzizləmədilər, mərasim tədarükü görmədilər, molla çağırmadılar, yasin oxunmadı, adamlar darıxmaqdan əsnəmədi, axirəti yada salıb, innən belə yalnız yaxşılıq edəcəklərinə söz vermədilər. 
Nə yaxşı ki....

Nə yaxşı ki, nəvə-nəticə basmadı məni., qocasan deyib təqaüdə göndərmədilər, ayaqlarım artritdən, ürəyim işemiyadan əziyyət çəkmədi, belim bükülmədi/üzüm qırışmadı/saçım ağarmadı.
Nə yaxşı ki...

Nə yaxşı ki, mən işə düzəlmədim, əmək kollektivi nədir bilmədim., səhər gedib-axşam gəlmədim., belimə töhmət basmadılar, heç bir yeyinti halına yol verməyə macal tapmadım mən yazıq..

Nə yaxşı ki, məni əsgər aparmadılar, səngər qazmadım, əlim tüfəng tətiyinə toxunmadı.; evlənmədim, bəylik kostyumu geymədim, ərə getmədim, fata taxmadım, övlad sevinci yaşamadım, boşanmadım, aliment vermədim, tələb etmədim, atmadım, atılmadım, sevmədim, sevilmədim, görüşə getmədim, baxışlarım heç kəsi ovsunlamadı, filan-filan-filan..., nə yaxşı ki..

Nə yaxşı ki, instituta qəbul olmadım, imtahan vermədim, abituriyent olmadım, ürəyim çırpınmadı, əllərim əsmədi., nə yaxşı...

Yaxşı ki, məktəbə də getmədim, 10 il ayaq döymədim, son zəng çalınmadı mənimçün, məzun olmadım, dərs oxumadım, müəllimlərin sevimlisinə çevrilmədim, mənlə fəxr etmədilər, əlimə kitab deyilən şey almadım, saymağı öyrənmədim, heç oxumağı da., nə yaxşı..

Nə yaxşı ki, uşaq bağçasına qoymadılar məni, qələmlə divarları yazmadım, plastilini stollara yaxmadım, kitab cırmadım.., nə yaxşı..

Nə yaxşı ki, uşaqlıq dövrüm olmadı, oyuncaq alınmadı mənə, gəzməyi öyrənmədim, iməkləmədim, qundağa qoyulmadım.

Nə yaxşı ki, ata-ana, bacı-qardaş, qonum-qonşu .... heç kəsim olmadı, nə yaxşılığımı istədilər, nə pisliyimi; nə soyuq oldu mənə, nə isti; nə ağrıdım, nə ağrıtdım; nə ac, nə susuz qaldım; nə gülüb-nə ağladım; nə susdum-nə danışdım; nə getdim-nə gəldim; nə yıxılıb-qalxdım. Acı-şirin, pis-yaxşı bilmədim. Görüb eşitmədim, heç fikirləşmədim də, həyatım boyu – bu, ən böyük uğurum oldu...

Nə yaxşı ki, mən heç doğulmadım., nə yaxşı. Həyatda tanıdığım yeganə şey həkimin iti küreti oldu. Salam və əlvida, Həyat.. Mən ixtasara saldım özümü, daha doğrusu, salındım., elə bu başdan. Düz bir ömür qabağam., bir standart ömür., illəri saniyələrə yaşadım, qısa konkret xülasəyəm mən.

                                                  --------------- dölün açıqlaması ----------------------

 

 

[Эда F]

[Эда F]

Седня тааакой деньблин, тааакой день...

Всех бабушек-дедушек Поздрям!  А Валентину пожелаем не болеть простатитом.

 

джааан, всем жулдыз!

 

[Platon-1961]

  Пишите что хотите. 

Цыц!

[Platon-1961]

"Какая мне разница, запомнит ли меня мир, если сама я  с большим удовольствием забуду и его, и себя".

Maşallah!))

[Klin Klinom]

Цыц!

 

нефиг то бишь нах! 

[Эда F]

Maşallah!))

 

üzüvü görey, Platoşa )

[Эда F]

Десерт!

Эльзанын шерлеринден сонра йахшы гедир

 

[Эда F]

Cavan qadınları seçib aparırdılar... - ƏSİR DÜŞƏRGƏSİ

 

Ermənilərə əsir düşən 20 yaşlı qızın 22 il sonrakı etirafları

..... iyirmi iki ildir içimdə yığılan nə varsa, hamısını danışacam.  bütün sandıqlarımı açacam... Bizim insanlar kobuddur, əsirlikdə olduğumu bilənlər hamısı birinci soruşur ki, “orda sənə neylədilər”. Bu vaxtacan o qədər günaha batıb yalandan and içmişəm ki... Allah keçsin günahımdan, amma artıq gizlətmək istəmirəm... Daha içimdə saxlamaq istəmirəm...”

Dolabdan mavi üzlü bir dəftər götürüb gətirir:

- Gecələr yuxum qaçanda oturub hər şeyi burda yazıram. Danışmağa dilim gəlməyən hər şeyi... Gizlətməyə haqqım yoxdu. Mən erməni təpiyinin altından diri çıxan adamam. Bəlkə hər şeyi danışdığıma görə məni qınayacaqlar, amma gizlətsəm mənim başıma gələnlər balalarımızın da başına gələcək. Mənim gördüklərimi Xocalıdan meşə ilə qaçıb canını qurtara bilən adamlar görməyib. Onlar müharibəni görüb, amma ermənini görməyiblər. Ermənini görən adamın gizlətməyə haqqı yoxdur. O hadisələri olduğu kimi danışmayan insanlar haqsızdır... Mənim heç anonim danışmağa da haqqım yoxdur. Balalarımız həqiqəti bilməli, düşməni tanımalıdırlar. Düşmənə qalib gəlmək üçün onu yaxşı tanımaq lazımdır.

 

………………………….. (uzun acı xatirədir bu, üzüləsi... ixtisarla verdim)

 

- Uşaq çox idi?

- Xeyli uşaq var idi.

- Yaralılara yardım eləyən yox idi?

- Qətiyyən! Xocalıda kitab mağazasının satıcısı var idi, adı Vaqif idi. Onu gətirib atdılar qadınların içinə. Artıq döyülməyə halı yox idi, ölü kimi idi. Erməni dedi bu onsuzda öləcək. Bunu buraxacağıq, sizinkilərdən alacağımız var, bununla dəyişəcəyik.

- Vaqif yaralı idi?

- Bilmədim onun yanında partlayış olub, ya nə... Bədənində salamat yer yox idi. Bütün bədən deşik-deşik idi. Elə bil aşsüzən idi. Dərisində bir millimetrlik sağlam yer tapmazdın. Onu gətirib uzatdılar bizim ortamıza. Qadınlar yığışdı başına, hamı istəyirdi nə isə kömək eləsin. Ayaq tərəfi mənə düşmüşdü. Ayaqlarına qan işləmirdi, donurdu, cütləyib basdım sinəmə. Ayağındakı baş barmaqlarını ağzıma salıb başladım hava verməyə. Ovxalayıb, qızışdırmağa çalışırdım. Mən nəfəsimlə qızdırmağa çalışırdım, o isə zarıyırdı ki, “Barmağımı sıx, barmağımı...”

- O qadınların içində ananız, nənəniz yox idi?

- Yox, amma orda bir kəndçimiz dedi “Dürdanə, ananı gördüm, güllə dəydi, öldü”. Soruşdum yaralandı, yoxsa öldü? Dedi yox, yıxıldı, öldü. Artıq anamın öldüyünü bilirəm, böyük qardaşım mənimlə əsir düşüb, amma iki kiçik qardaşınla nənəmdən xəbərim yoxdu. Divarın o üzündə isə kişiləri elə döyürlər ki, bağırtıları allahın yanına gedir. Kişilər elə qışqırır adamın tükləri qabarır. Qadının qışqırması başqa, bu çığırtıdır. Amma kişilərin əzab çəkərkən bağırması dəhşətliymiş.

Əsirlikdə ilk günün birinci yarısı belə keçdi. Günorta qapı açıldı, çox iyrənc bir vedrə ilə su gətirib hərəyə yarım stəkan verdilər. Nə qonşu kameradan gələn kişilərin bağırtısı, nə də qadınların arasında ölü kimi uzanılı qalan Vaqifin zarıltısı kəsmirdi. Axşam düşdü, hava qaraldı, qapı yenə açıldı...

Artıq qapı yarım saatdan bir açılmağa başladı...

- Hər qapı açılanda 2-3 qadını aparıb-gətirirdilər...

- Yaşına fikir verirdilər?

- Onlar üçün fərqi yox idi.

- Yaşlı qadınları da aparırdılar?

- O qədər də yaşlıları aparmırdılar. Əllərində fənər var idi. Qadınların saçlarından tutub başlarını qaldırır, üzlərinə baxır, görəndə cavandı, aparırdılar. Yəni əsasən cavanları seçirdilər...

Divarın o üzündəki kişilərin bağırtısı altında qadınların kameradan aparılıb-gətirilməsi əsirləri daha çox təşvişə salmışdı. Çarəsiz qadınlar nəyin bahasına olursa-olsun, aparılanlardan olmaq istəmirdilər. Aparılanların niyə aparıldığını hamı bilirdi, amma hara aparıldıqlarını heç kim bilmirdi. Divarın o üzündən gələn bağırtını hamı öz atasının, qardaşının, ərinin, oğlunun səsinə bənzədirdi... Kişilərin bağırtısı təcavüzə məruz qalan qadınların səsini batırırdı... Sanki çarəsiz kişilər zorlanan qadınların da yerinə bağırırdılar...

[Эда F]

Xocalının canlı şahidi Dürdanə Ağayevanın Türkiyədə kitabı nəşr edildi

 

APA-nın Türkiyə bürosunun məlumatına görə, Beynəlxalq Humanitar Yardım Təşkilatı İHH tərəfindən çap edilmiş “Ermeni zindanında sekiz gün” adlı 256 səhifəlik kitabın son bölümündə Xocalı soyqırımın əks etdirən fotolar öz əksini tapıb. “İHH-nın elm, təhsil və nəşriyyat məsələləri üzrə koordinatoru Əhməd Emin Dağ APA-ya açıqlamasında bu kitabın tarix üçün önəmli mənbə olacağını bildirib: “Dünya tarixində dövlətlər arasındakı münasibətlərdən danışarkən tarixi hadisələrə çox istinad edilir. Biz Qarabağ məsələsinin oradakı insanların yaşadıqları faciələr üzərindən dünyaya izah edilməsinin vacib olduğunu düşünürük. Xocalı qətliamının sağ qalan zərərçəkənlərindən Dürdanə xanımın xatirələrini çap etməklə, onun əzab-əziyyətlərini işıqlandırmaqla bundan sonra yazılacaq tarix kitabları üçün önəmli dəlillər verdiyimizə inanırıq. Türkiyə ictimaiyyətinin o faciəni öyrənməsi və o bölgəni yazan tarixçilər üçün önəmli bir sənəd olması baxımından “Ermeni zindanındakı sekiz gün” kitabını vaxtında çap etdiyimizi düşünürəm.

 

[Эда F]

Илхама да беле гетди, бу сехер... гоз агаджындан табут филан. ... гримлейерсиз, гешенг горунум оленде де. ..

 

"Мен оленде мени басдырмазсыныз

уджа бир тепеде, бир даг  башында

еле бир йерде ки, горунсун йалныз

о гезел.... "

 

 

моя старая изношенная память меня подводит и я начинаю забывать стихи

[Эда F]

Erməni vəhşiliyindən erməni danışır-  "Xaç naminə"  kitabından dəhşətlər

 

 

“9 yaşlı qızın meyidinin sinəsinə ayağımı qoyub, keçdim.”- Erməni jurnalist cinayəti etiraf etdi

 

 

1992- ci il 26 fevral tarixində Rusiyaya məxsus 366-cı motoatıcı alayınının dəstəyi ilə ermənilər tərəfindən törədilmiş Xocalı Soyqırımı bütün dünyanı dəhşətə gətirən bir cinayətdir. Erməni hakimiyyəti bu soyqırımı rədd etməyə çalışsa da, bunun dəhşətli bir cinayət olduğunu sübut edən, çoxsaylı və danılmaz faktlar mövcuddur. 

Bu dəfə erməni vəhşiliyindən erməni danışır... 


Xocalı Soyqırımı ilə bağlı tarixi faktlardan danışan həmin dəhşətli günün canlı şahidi olan əslən erməni yazıçı-jurnalist Daud Xeyriyandır. O, erməni vəhşiliyini gözü ilə görən və bununla bağlı tarixi kitab yazan yazıçıdır. 

Erməni cinayətlərini özündə əks etdirən Xocalı Soyqırımı dəhşətlərinin qeyd olunduğu, ən əsası müəllifi erməni olan "Во имя Креста” kitabından faktlar:

 

Daud Xeyriyan kimdir? Onunla daha yaxından tanış olaq.

Daud Mansur Xeyriyan 1942- ci ildə Beyrutda anadan olub. O, əslən ermənidir. Beyrutda erməni məhəlləsi deyilən ərazidə doğulub və yaşayıb. Daud Xeyriyan ilk təhsilini də Livanda alıb. Qarabağ müharibəsi başlayana qədər o, “Qnçak” (Ermənistan milli partiyası) partiyasının Beyrut bürosunda işləyib. 1992- ci ildə müharibənin qızğın vaxtlarında o jurnalist kimi Qarabağa yollanır. 1992- ci ilin əvvəlindən 1993- cü ilin oktyabrına qədər o müharibə gedən ərazidə olur. 1993- cü ilin oktyabrında yenidən Beyruta qayıdır və orada “Xeyriyanın qeydləri” adlı yazıları “Eş-şərq” (Şərq) nəşrində çap edilir. Daha sonra həmin faktlardan ibarət , ermənilərin törətdiyi bu dəhşətli cinayətləri sübut edən “Во имя Креста” (Xaç naminə ) adlı kitab 2000-ci ildə Livanın paytaxtı Beyrutda çap edilib. İlkin versiyada kitab ərəb və erməni dilində çap edilib. Bu kitabın çapından sonra erməni lobbisi onun yayılmasının qarşısını almaq üçün bütün imkanlardan istifadə etdi. Maraqlı və təəssüf olunası bir məqam da var ki, həmin kitab Azərbaycanda hələ də yoxdur. Kitabın azsayda nüsxəsi Livanın paytaxtı Beyrutda kitabxaların bir neçəsində var.

 

Həmin kitabın 19-cu səhifəsindən 76-cı səhifəsinə kimi ermənilərin Qarabağ müharibəsi illərində törətdiyi vəhşiliklərdən bəhs edilir. Kitabın daha çox əhəmiyyət kəsb edən, hissəsindən biri də, 62-ci və 63-cü səhifələrdə qeyd olunan Xocalı Soyqırımının törədilməsi və ermənilərin bir azyaşlı uşağı necə yandırmasından bəhs edən hissəsidir.
Erməni müəllif kitabında yazır: “ Biz Xaçaturyanla gəlirdik. Birdən pəncərədən zirzəmiyə baxanda gördük ki, bizim əsgərlər dirsəklərindən qan axan uşağı oraya gətirir. Uşaq səs-küy salmırdı. Sakit dayanmışdı. Xaçaturyan onun ölmüş anasının döşünü kəsib, uşağın ağzına soxdu və dedi ki, türklərin əcdadları illər öncə bizim uşaqlarımıza belə əzab verib. Daha sonra, mən onun sinə hissəsindən dərisini və qarnını soydum. O, 7 dəqiqədən sonra, qan itirmədən öldü. Mən bu hərəkəti edən zaman həzz alırdıq. Baxmayaraq ki, bizim qarşımızda balaca uşaq idi. Bütün bu olanlar onun gözünün qarşısında olurdu. Buna baxmayaraq, mən peşman deyildim. Ona görə ki, öz xalqımın ( red-erməniləri nəzərdə tutur) qisasını almış oldum.”
Daha sonra erməni müəllif daha dəhşətli cinayət faktlarını etiraf edir:
“Xaçaturyan daha sonra, həmin uşağın bədənini hissələrə bölüb, itlərə atdı. Həmin gecə daha 3 türkü (red- ermənilər türk deyəndə azərbaycanlıları nəzərdə tuturlar) biz bu yolla cəzalandırdıq. Mən və Xaçaturyan bir erməni vətəndaşı olaraq, öz borcumuzu yerinə yetiridik. Bu hadisədən sonra Xaçaturyanın gözlərinə diqqətlə baxdım. Onun gözlərində qələbənin və sevincin qığılcımları saçırdı.”

Erməni müəllif hadisənin davamını belə qələmə alır...

“Daha sonra, mənim uşaqlıq dostum olan mayor Suren ora gəldi və bizə dedi:
“ Biz vəhşi deyilik, amma biz ürəyimizi buz kimi saxlamalıyıq və soyuqqanlı olmalıyıq.Türklərin əlində ölən ermənilərin ruhları bu gün sakit olmalıdır. Çünki, biz qisasımızı almışıq”.

Müəllif daha sonra növbəti günlərdə azərbaycanlıların başına açılan dəhşətli cinayətlərdən Allahdan bağışlanmaları üçün etdikləri duadan yazır: 

“ Növbəti gün biz kilsəyə getdik və 1915- ci ildə həlak olmuş ermənilərin ruhları üçün dualar etdik. Orada Allahdan dünənki, etdiyimiz və gördüyümüz dəhşətlərə görə, bağışlanmağımızı istədik”
Kitabın müəllifi daha sonra 1992- ci ilin 26 fevral tarixində ermənilər tərəfindən törədilən dəhşətli Xocalı Soyqırımı barədə yazır. O, özü də, nümayəndəsi olduğu ermənilərin necə vəhşilik törətmələrinin şahidi olduğunu yazır.

9-11 yaşlı bir qızın meyidinin sinəsinə ayağımı qoyub, keçdim...

Həmin kitabın 26-cı səhifəsində ermənilərin daha bir vəhşiliyini əks etdirən tarixi bir məqamdan bəhs edilir.

“Şaxtalı səhər idi. Hava həddindən artıq soyuq idi. Bizə göstəriş gəldi ki, Daşbulağa getmək lazımdır. Amma yol palçıqlı olduğu üçün keçmək mümkün deyildi. Komandir göstəriş verdi ki, öldürülən türklərin (red- azərbaycanlıların) meyidlərindən körpü düzəldin və bataqlıq hissəni o cür keçin. Mən meyidləri daşımaq istəmirdim. Çünki, içimdə bir qorxu yaranmışdı. Onda polkovnik-leytenant Aqanyan mənə bir işarə verdi ki, mən qorxmayam. O deyirdi ki, bu müharibənin qanunlarından biridir. Ondan sonra mən təxminən 9-11 yaşlı bir qızın meyidinin sinəsinə ayağımı qoyub, keçdim. O, təzə öldüyü üçün başından və qarnından qan axırdı. Biz meyidləri daşıyıb, palçıqlı yola tökürdük ki, oradan keçə bilək. Ona görə, mənim bütün paltarım, çəkmələrim və saçım belə qana bulaşmışdı. O,zaman 1200 meyiddən körpü kimi istifadə edildi. Mən təxminən o qədər meyid gördüm.

Daha sonra erməni yazar Daud kitabın 63- cü səhifəsində yazır:

“…Mart ayının 2-də “Qaflan” adlı erməni qrupu ( onlar meyitlərin yandırılması ilə məşğul idi) alçaq monqollardan ( red- türkləri nəzərdə tutub) təxminən 2000-ə qədər meyit yığdı və onları ayrılıqda Xocalıdan bir neçə kilometr qərbdə yandırdı.”
Kitabın ən dəhşətli və qandonduran hissələrindən biri də, 10 yaşlı bir qızın başına gətirilən dəhşətli bir cinayətlə bağlı olan bölümdür.
Səhifə 63- də müəllif yazır: “ Sonuncu yük maşınında təxminən 10 yaşlarında olan qız var idi. O, boynundan və əlindən yaralanmışdı. Yarası çox ağır idi. Amma o yavaş-yavaş nəfəs alırdı. Hava çox soyuq idi. Güclü şaxta var idi. Bu qədər yarasına baxmayaraq uşaq hələ də yaşayırdı . Həyatımda heç vaxt unutmayacağım bir hadisə ilə rastlaşdım. Heç vaxt o uşağın ölümlə mübarizə aparan gözlərini unutmayacağam. Bir az keçdikdən sonra, Tiqranyan adlı əsgər onu qulağından tutaraq mazutlanmış leş yığınına tərəf sürüdü və daha sonra onları yandırdılar. Orada bir nəfər qışqıraraq, kömək istəyirdi, yalvarırdı. O, qədər həyəcan keçirmişdim ki, yeriyə bilmirdim.
Ancaq mən bütün müqəddəslər tərəfindən lənətlənmiş türkləri qırmaq və Şuşanı azad etmək istəyirdim. Ona görə də mən qayıtdım. Onlar isə özlərinin “Xaç naminə ” yürüşlərini davam etdirdilər”. 

Erməni müəllifin yazdığı tarixi fatlardan da məlum olduğu kimi, Xocalıda Azərbaycan türklərinə qarşı misli görünməyən bir soyqırım törədilib. Dünyada baş verən müharibələrin heç birində görülməyən vəhşilik məhz Xocalıda, ermənilər tərəfindən törədilib. Xocalı Soyqırımı zamanı 613 insan həlak olub, onlardan 63ü– uşaq; 106- sı - qadın; 70-i – qoca olub. 76 nəfəri uşaq olmaqla, 487 nəfər yaralanıb. Girov götürülən insanların sayı – 1275 , İtkin düşənlərin sayı – 150 nəfərdir.

 

Müəllif: Miri Məcidli

Изменено 26 февраля, 2016 пользователем Эда F

[Эда F]

[Эда F]

[Эда F]

Выдержки из книги Дауда Хейрияна "Во имя Креста"

 

 

Страница 26: “…Этим морозным утром нам пришлось соорудить мост из мертвецов, чтобы пересечь в длину километровое болото близ Дашбулага. Я не захотел идти по трупам. Тогда подполковник Оганян подал мне знак, чтобы я не боялся. Это один из законов войны. Я ступил на грудь окровавленной девочки 9-11 лет и шагнул. Мои ботинки, брюки были в крови. И так я прошел около 1200 тел.”

 

На страницах 62-63 автор пишет: “…2-го марта армянская группа Гафлан (занималась сожжением трупов) собрала около 2000 трупов поганых монголов (тюрков) и сожгла их отдельными кучами в километре к западу от Ходжалы.

В последнем грузовике я увидел девочку лет 10, раненную в шею и руки. Пригляделся повнимательнее и увидел, что она тихонько дышала. Несмотря на мороз, голод и полученные раны ребенок был еще жив. Я никогда не забуду глаза этого ребенка борющегося со смертью!

 

Потом один из солдат , которого звали Тиграняном взял её за уши и поволок к куче уже облитой мазутом. Затем их подожгли. И тут я услышал как в этом массиве кто-то кричит, прося о помощи. Я не смог идти дальше. Но я хотел освободить от проклятых всеми святыми турков и Шушу. Поэтому я вернулся. А они продолжили свой путь во имя Креста …”

 

“Во имя Креста”, Дауд Хейриян,

Бейрут-2000

[Эда F]

армянин о зверствах армян

 

[Эда F]

http://www../article.php?aid=87162

[Эда F]

            // ünvansız //

 

 

 

Sən yoxdun, ikinci sənin yanımdaydı, yuxumdu

Ürəyimi nişan alan kamandaydı, oxumdu

Acı-şirin, pəltək-sərrast sözlərindi, yadımda

Gözlərimin hədəfini birdəfəlik itirdim.

 

O gün sənin yoxluğundan xəbərsizlər gəlmişdi

Taleyimi topal görüb odlara bələmişdi

 Arzularmın kül nəşini üstümə  ələmişdi

Xəyallarmın açarını birdəfəlik itirdim.

 

Boyununda apardığın qollarımdı, biləsən

Sevincinlə tutuşmayan kədərimdi, siləsən

Içdiyimiz birgə şərab – möhüründü damaqda

Sən gedəli damaq dadın birdəfəlik itirdim.

 

Ruhum qoyub qaçdı məni, gileyimə tuş gəlir

Arxasınca göndərdiyim üstümə bihuş gəlir

Indi puç bir sərsəriyəm, görənə naxoş gəlir

Həndəvərin çəpərini birdəfəlik itirdim.

 

Üst dünyanın qarışığı alt dünyayla kəc düşər

Vay o gündən behiştimiz cəhənnəmlə  tərs düşər

Gözləntini qısır saxla, çiyinlərə borc düşər

Pərvazlanıb sıyrılmağı birdəfəlik itirdim.

 

Bulud gəlib tapdı məni, göz yaşıma nəbadə

Başımdakı küləklərdi, sükutuma nəbadə

Günəşimdi ovcumdakı, ovucuma nəbadə

Yadırğama qadağasın birdəfəlik itirdim.

 

Sənə demək istədiyim ayrılığın sözüdür

Mən əvəzdən gözləyənin asimanın gözüdür

O dolaşıq kəlmələrin yalanların özüdür

Yadımdaydın, yaddaşımı birdəfəlik itirdim.

 

Çəkdiklərmiz, duyduqlarmız dillərdəki qoşmadı

O dünyanın bal vədləri şirnikdi, boş-boşnadı

Bu dünyada gəzintimiz təsadüf, özbaşnadı

Dünyaların cazibəsin birdəfəlik itirdim,

Səni məndə, məni səndə son dəfəlik itirdim.

[Эда F]

Всех форумчанок с праздником  8 Марта!