Ordan-burdan

[Заур Гусейнов]

"йох вижданын мяхкямясиня бурахыб гедирям.."ну почему одним ДАНО так уметь выражаться ,а другим нет ?

я тоже хочу так уметь ..

А вы попробуйте писать. Не все же сразу так начинают мыслить))

[Эда F]

Мне не в чём вас прощать. Оба языка богаты, только вот я совсем не переводчик. Спасибо, что стали первой, кто открыл глаза Эдуне. Я устал ей твердить об этом)) Я и половины слов не всегда понимаю, ищу в словарях, не всегда нахожу, и всё переиначиваю, при этом искажая ритмику.

Благодарю вас за правду!

 

 

Заур,у Эдуни глаза открыты  всегда )).

 Да, перевод никогда точно не передает оригинал, как бы переводчик не старался.

 

Для меня перевод знаете что? Не в обиду никому. Это как бы рожаешь пацана, а его пытаются "переоборудовать" в девочку или наоборот.

Заур, в этом контексте я тебя, конечно, понимаю. (я по поводу перевода Эмпата).

 

Да, оба языка богаты, бесспорно. Азер.литературный - очень сложный язык. Я обычно стараюсь особо не включать в текст двухметровые слова арабского и персидского происхождения. Они грузят текст.

 

Эда, послушай умных людей! ))

 

А..., она не только умная. Она человек, который прекрасно знает родной язык и отличает  хорошее от плохого. А это, к сожалению, не каждый умеет. И еще, она всегда  имеет свое твердое мнение.

[Эда F]

 

Конечно ,НАС так мало осталось )))

 С этим я соглашусь без особых колебаний ).

[Эда F]

Я вот  хотела бы задать вопрос Эде: Эд ,а почему вы сами не переводите свои творения?

 

А..., не возможно передать речевые обороты, словесную пощечину, фразеологическую игру, флирт слов. 

Для меня перевод всегда был и останется на уровне  "Мое на костылях". А учитывая факт, что  "мое" не нуждается в костылях, я б не посмела перевести.......даже будучи прекрасным знатоком русского языка (коим не являюсь).

 

ПС. Я даже слоги свои ревную друг к другу. О каком переводе может идти речь? ))  Для меня это было бы очень болезненно. Не, пусть другие переводят ).

[Эда F]

ну как можно перевести такое  ? 

это надо читать в оригинале.

 

 

"йох вижданын мяхкямясиня бурахыб гедирям.."ну почему одним ДАНО так уметь выражаться ,а другим нет ?

я тоже хочу так уметь ..

 

Писать для меня не только форма самовыражения. Это один из мощнейших каналов для выброса.

Закроется канал - умру.

 

А..., спасибо. У вас прекрасное, чуткое ЖЕНСКОЕ  сердце. Я вас люблю. )

[Эда F]

Эд,вообще то Толстой сказал "женщина с тенью плохо кончит " ,а вы сокрушаетесь что у вас не будет тени )

правда он под тенью подразумевал нечто другое ..

 

Он, скорее, имел ввиду шлейф, тянущийся с прошлого.

Хотя......я, как человек с Прошлым, не могу согласиться с этим.

 

 Один англ.писатель говорил: Я уважаю тех мужчин, у которых есть будущее, и я уважаю тех женщин, у которых было прошлое.

 

А иметь тень для меня очень важно. И не только потому, что боюсь разделять участь ведьмы. ))

Питер Пен с его тенью  -  мой любимый персонаж, эхо детство, запоминающийся эпизод и один из тех леверов, что меня всегда подталкивал к.......

[Эда F]

 Для меня вышеизложенный перевод был самым сложным. Не в плане не понимания слов. А в плане того, что отрывочно всё. На азербайджанском отрывочно может и звучит, но я-то пытаюсь всё в сюжет короткометражный сложить. Поэтому и вышло так, как вышло))

 

Есть аналогичный текст  "Хочу!".  Не хочешь? перевести? ))

 

Самые сложные :  Коллаж ( trip  по кладбищу),  Фосфорлу джазибэм  ( Все хочу найти границы  Апейрона....., очеловечить.  Притяжение, космогония. Тоже дискретность преобладает. не для транслейта ).

 

Их я просто попрошу не переводить )).

[Maestro]

Прочел переводы Эмпат и Обоссе, и Гайытдым....Эда права, оригинал -лучше...хотя если не знать оригинал, произведение кажется неплохим.

[Эда F]

А вы попробуйте писать. Не все же сразу так начинают мыслить))

 

Ты читай ее блоги. Не знаю почему скромничает. Она прекрасно пишет, очень душевно и захватывающе.

[Эда F]

 Когда хочешь написать о женщине, обмакни перо в радугу и стряхни пыль с крыльев бабочки.

 

Ведь я тоже пишу о женщине....

Это главный принцип, которого я придерживаюсь всегда. (не всегда, правда, удается)  +  чувства.  Вот и вся высшая математика.

[Эда F]

Там мне больше нравится концовка. Когда случится невозможное.......

 

GEDİREM       

 

 

  

Günəşlə  Ay  göy qübbəsində eyni vaxtda görünəndə  ---------------

 

Qara daşlar  Günəşdən ilham alıb göyərəndə  -----------------

 

Xeyirlə  Şər  barışıq elan edəndə  ------------------------

 

İlk baharla son bahar bir araya gələndə  ------------------------

Bax onda gözlə məni.

 

 

 

Pəncərə önündə durub, gecənin lal sükutuna tamaşa edərsən,  ayın şüasını badənə doldurub içərsən, cəsarət toplarsan, hazırlaşarsan, səni sürpriz gözləyir...........sonra fırlanıb arxana baxarsan  ---  yatağında tapacaqsan məni.

[Maestro]

 Когда хочешь написать о женщине, обмакни перо в радугу и стряхни пыль с крыльев бабочки.

 

 

[A...]

Он, скорее, имел ввиду шлейф, тянущийся с прошлого.

Хотя......я, как человек с Прошлым, не могу согласиться с этим.

Толстой имел в виду под тенью влюбленного в женщину (в замужнюю !! ) мужчину -)

 

 

 Один англ.писатель говорил: Я уважаю тех мужчин, у которых есть будущее, и я уважаю тех женщин, у которых было прошлое.

 

правильно сказал ))

сложно уважать человека,который ничего из себя не представляет.

Между прочим очень хорошая тема ..ее можно развивать и развивать ,а как мужчины бы спорили с этим утверждением ,особенно наши, восточные  -)

 

 

ПС: я тут флужу безбожно,надеюсь это ничего ? )

ПС2: спасибо за все приятности в мой адрес.

Изменено 26 июня, 2013 пользователем A...

[Эда F]

Толстой имел в виду под тенью влюбленного в женщину (в замужнюю !! ) мужчину -)

 Круто!)

 

 

Между прочим очень хорошая тема ..ее можно развивать и развивать ,а как мужчины бы спорили с этим утверждением ,особенно наши, восточные  -)

 

 

А по-моему не стоит. Знаем же , что скажут, особенно мужчины. Лучше такую тему обсуждать: 

Жизнь, она как зебра - полоса белая, полоса черная, опять белая, черная, а потом раз: и з.дница! )

 

Или же такую:

Один раз живем, но каждый день.

 

 

 

ПС: я тут флужу безбожно,надеюсь это ничего ? )

ПС2: спасибо за все приятности в мой адрес.

 

Ничего. Тема называется  "Ордан-бурдан". Так что, небольшой флуд уместен. 

Вы их заслужили ).

[Maestro]

Эда,есть новые эссе?

[Эда F]

 (Tercüme  istemez)

 

AH........., MENİ  RAHAT  BURAXIN.

 

 

 

 

 

Bu saat hamiləyəm. Kağız-qələm axtarıram. Fikirlərimi köçürüm və boşalım. Ağrısız, qansız, həkimsiz-bıçaqsız azad olmağın ən səlis yolu.

 

Başımı dəmir məngənəyə salacam. Salacam ki, daha fikirləşməsin. Ardı-arası kəsilməyən fikirlərin tüğyanına bir maşın qum boşaldacam. Sonra barmağımı palçığa batırıb bütün alim və filosofların evlərinin hasarına bir  DB  işarəsi qoyacam,  burda  “Düşünən Beyinlər”  yaşayır deyə.  Bu, bir azlıq olacaq. Barmaqla sayılacaq qədər az azlıq. Sonra  debillər ayağıma gələcək.  -  “Bizim də evlərimizə, hasarlarımıza o işarədən vur. Biz  DB-ni daşımağa daha çox layiqik,  düz-düznəqulu diaqnozumuz bu.”  -  deyəcəklər. Mənsə onları başımdan rədd eləyəcəyəm. Onlara da DB  qoysam, bu elə bir çoxluq olar ki, birinci  DB-lər onların içində itib-batar. İkincilər saysız-hesabsızdır çünki.

 

Fikirlərimi, düşünürəm, bu yolla  susdura bilərəm. Şıltaq fikirlərimi.

 

O qədər şıltaqdırlar ki, kosmoenergetik metod belə acizdir qabaqlarında. Beynimi bir qutu təsəvvür edirəm. Qapağını açıram. Açan kimi fikirlərim pərən-pərən düşür. Silirəm, süpürürəm qutunu, qapatıram. Qapaq bağlanan kimi bütün fikirlər qayıdır cəm olur yenə qutunun içinə. Yenə açan kimi qaçırlar, bağlayan kimi qayıdırlar. O qədər açıb-bağlamışam ki, qutumun vintləri artıq boşalıb.

 

Fikirlərim qatardır. Upuzun bir qatar. O qatara bileti elə-belə, görk üçün alırlar. Onu bir kimsəyə göstərib düşmək mümkün deyil. Vay o günə ki, oturasan bu qatara. Vəssəlam. Ömrünün axırına kimi təkər üstündə olacaqsan.

 

Nə qədər istəyirsən, qışqır-bağır: “Saxla, burda düşürəm.”

Saxlayan olmayacaq, düşürtməyəcərlər səni. Özünü pəncərədən ata da bilməyəcəksən. Gəlib səni tapacaqlar, basacaqlar yenə qatara.

 

Fikirlərim qəfəsə salınmış vəhşi bülbüllərdir. Dil boğaza qoymurlar. O qədər dimdikləyiblər ki, qəfəsi (yəni mənim başımı),  kafam az qalır tən ortadan bölünə.

 

Mən sevinəndə, onlar da sevinir, şalaxo oynayır.

Mən kədərlənəndə, onlar da boyunlarını büküb dayanırlar.

 

Suallarıma cavab axtaranda nidalarım qaçıb gedir, yerlərində  üç nöqtəni qoyur.

 

Belə......Fikirlərim dəli........,fikirlərim  çılğın, quduz. Onların əlində qalmışam.

İlahi, mənə səbr ver, aydınlaşdırım, bu dəlilər məndən nə istəyir? Yaxamdan üzüldükləri gün nəzirlidi.

 

Sənə də deyəcəklərim var. Təkcə fikirlərimdən yox, səndən də xilas olmaq istərdim. Fikirlərimin bir qismi də sənə həsr olunub axı. Sən də məni rahat burax. Eşidirsən?

 

Sənə elə söz demək istəyirəm ki, o sözün istisindən dilim ağzımda qurusun. Və söz gəlib sənin qulaqlarına çatmasın. Yazıqdı qulaqların.

 

İndi özün təsəvvürünə gətir, sənə nə demək istəyirəm.......və çıx get. Sənlə bağlı düşüncələri  də yığışdır apar. Səndən mənə heç nə lazım deyil. Eşidirsənmi??  Heç nə!!  Nə informasiyan, nə hüceyrələrin, nə düymələrin, nə də isti-soyuğun. Get. Qapımın dəstəyindən əl izlərini də siləcəyəm. Birdən çaşıb qayıdarsan o izlərçün.....

 

 

[Эда F]

"Tercüme  istemez"

Hər dəfə bu sözü yazmayım. Oçerklərimin tərcümə olunmasını istəmirəm artıq.  Mən yoxam o tərcümələrdə...

 

Məni bu vaxta qədər tərcümə edənlərin hamısına böyük təşəkkürlər!!

 

[Эда F]

     TORT

 

 

 

 

Bizim kanallara sakit və ağrısız baxa bilmirəm.  Əksər kanallarda gündəmdə bir tale yüklü məsələ durur: Yaxşıca yeyib-içmək və sonra da qol götürüb oynamaq. Xörək reseptləri, tort reseptləri, kisel, salat, desert reseptləri.......,  daha nələr, nələr.

 

Elə hey görürsən, bığıburma, boynupiyli bir kişi, ya da biləyi mənim belimdən yoğun bir “xanım-xatun” əllərini ölçə-ölçə, həşirlə nəsə hazırlayırlar.

 

Hazırlayıb qurtardılarmı, indi öz fantaziyalarının məhsulunu dadmaq məqamı yetişib. Baxaq, görək, nə alınıb?

Daddılarmı? Sonra bir şıdırğı, düş ortaya. Sındır ki, sındırasan. Həzm ücün.

 

Məhdud miqdarda bəlkə də lazımdır belə verilişlər, amma həddini aşanda insanda elə təsəvvür yaranır ki, Azərbaycan televiziyası yalnız kulinar reseptlərin yayılması iə məşğuldur. Nə qədər yemək olar? Bəsdirin də!  (başqa verilişlərin varlığını danmıram, amma bunlar çoxluq təşkil edir).

 

Az qala unutmuşdum. Mənə bir çox səviyyəsi plintusdan aşağı verilişlərdə xüsusi zövq verən bir cəhət var. Budur o gözəllik:

 

Kim kimə istəyir salam göndərsin. Xalası oğluna, bibisi nəvəsinə, sevgilisinin qonşularına, qaynanasının baldızı gəlininə, itmiş yeznəsinin əkiz qayınlarına, atadan bir, anadan ayrı qardaşlarına.........Heç kim yaddan çıxmadı ki?.........əmisinin pişiyinə, itinin qurd dayısına və s. və il.  Nəsil qurtarmaq bilmir a......

 

Deyəsən, naqqallıq elədim. Bağışlayın. (bu da həddən artıq olduğu üçün diqqəti cəlb edir)

 

İndi keçək əsas mətləbə. Bu gün mən bizim kanalların müqəddəs ənənəsinə sadiq qalaraq, sizlər üçün bir tort hazırlayacağam. Adı da Turppalina olacaq (içində turp olduğuna görə). Monitora yaxın əyləşin, eynəyinizi taxın, dəftər-qələm və .....başladıq.

 

Əvvəlcə aylarla arxası üstə uzanıb gözlərimi zillədiyim tavanın ağını və bu ayların iztirabını bir-birinə qatıb ağ bir xəmir düzəldəcəyəm. Nə bilim, biskvit olacaq ya nə, bundan o qədər də başım çıxmır.

 

Əli qoynunda durub dayanmaqdan saralmış çöhrəmin rəngini zəfəran sarısına çevirib, ondan lətif bir krem  düzəldəcəm, mikserdə çalıb, tortuma yaxacağam.

 

Sonra göz yaşlarından dənəciklər düzəcəm tortumun üzərinə.

İstəsəm, ortasına toyuq budu da qoya bilərəm. Для разнообразия. Vid üçün.

 

Mənə bağışlanılmayan qızılgüllərin (səbəbi: xoşlamıram gül)  başını üzərək, onları da tortumun üzərinə xüsusi xəsisliklə sancacagam.

 

Cilvəli gülüşümü isə böyük səxavətlə tortun üzərinə səpələyəcəyəm.

Turpnan soğan yaddan çıxdı. Onlarsız olmaz.

 

İndi tortumu cana gətirmək lazımdır. Qan qatılmalıdır ona. Tapmasaz, əvəzinə tomat pastası da işlətmək olar.

Qoznan şokolad lazım deyil. O lap ağ olar, yeməzlər sonra.

 

Duz-istiot, göyərti və zəncəfil də əlavə etmək lazımdır. Mənim tortum gərək bir az şor, bir az da acı  alınsın. İşiniz olmasın, mən tortu belə bişirirəm.

 

Çox yeməli bir şey alınacaq. Dadına baxın. Tək-tək yaxınlaşın, bir-birinizi itələməyin. Nuş edin!

 

P.S.  Zəng və təkliflərinizi gözləyirəm. 

 

 

[Maestro]

Хулиганишь. Эда?

[Эда F]

Неа.)) Впервые вижу такой торт. Решила поделиться.

Закройте глаза и кушайте. Тает под пристальным взглядом. Там тесто особое, не просто заварное дрожжевое. )

[Maestro]

Торт  с редькой и луком!надо срочно запатентовать!

[Эда F]

Есть юзеры, которых хоть и форум теряет, но их светлый, яркий образ надолго откладывается в нашей памяти. Они незабываемы. Зубейр один из них. Его давно уже тут не видно. Т.е. активного  Зубейра, каким мы его знали, нет. Мы всегда будем его вспоминать  с большой любовью и теплотой……

 

Зэб, извини, кажется,  немного смахивает на некролог…….Я из самых добрых побуждений.) Сам знаешь, я тебя очень-очень сИлЬнО   У В А Ж А Ю !!

 

Выставляю перевод  «Гололед»а. Перевела я рассказ 100 лет тому назад. «Гололед» не похож на др. произведения Зубейра. Он очень трепетно относился к данному рассказу. И мне он очень нравится. В общем, к чему лишние слова? Щас опять что-то ляпну. Перевод представляется  вашему вниманию.

 

Тут оригинал:

http://forum.bakililar.az/index.php?showtopic=88616

[Эда F]

SÜRÜŞKEN     CIĞIR

 

 

Svetofora* çatmağa  50  m qalmışdı ki, yaşıl işıq yanıb-sönməyə başladı. Zaur bilirdi ki, buzun üzərində maşının qəflətən dayandırılması hansı nəticələrə gətirə bilər, ona görə də ayağını qazdan çəkib, birinci sürətə keçdi. Avtomobil tədricən dayanmağa başladı. Düz svetoforun qarşısına çatanda maşın demək olar ki, tam dayanmışdı və Zaur lingi neytral bölümə atmaq istəyirdi ki, arxadakı maşının onunla toqquşduğunu hiss etdi. Zərbə maşını yol ayrıcına atdı. Avtomatik olaraq, Zaur əyləci basdı və o dəqiqə də səhvini anladı. Maşının arxa hissəsi yolla ötən digər iri avtomobilin altına yönəldi. Daha bir zərbə. Zaurun son dəfə gördüyü mənzərə - üzbəüz çıxan  “BMV” fonarının gur isığı oldu. Bütün hadisə 2-3 san. davam etdi. Amma bu qısa zaman kəsiyində beynində o qədər fikir cövlan elədi ki.... Oğluna çoxdan bəri soz verib, hələ də almadığı noutbukdan tutmuş uşaqlıq xatirələrindən sızıb gəlmiş və anası tərəfindən onun satdığı tumların alınmasına qəti qadağa qoyulmuş qonşu  Knarikin sifətinə qədər  (Anası tam əsassız surətdə qonşu haqda belə söyləyirdi:  “O, tumları gecə  güvəcində qızardır, onları yemək olmaz”.  Zaur o vaxtdan dilinə tum vurmurdu).  Zaura elə gəldi ki, ölümünə 1 san.qalmış gözləri önündən ötüb keçən bütün həyatı cəfəng bir şeydir. Xatirələr heç bir ardıcıllıq-filan gözləmədən beyninə soxulurdu. Ən son anda həmən o oğlan yadına düşdü. Adı nə idi onun?  Zaur təəccübləndi ki, oğlanın adını unudub.  Taqqıltı, kəskin ağrı, qaranlıq, sükut......

 

 

-  Doktor Zaur, doktor Zaur, qalxın  - əsgər çiynindən tutub onu silkələyirdi.

Zaur cəld sıçrayıb qalxdı. Nə baş  verdiyini öyrənməmişdən qabaq, hər ehtimala qarşı irəlicədən ipləri boşaldılmış çəkmələrini geydi, kəmərini taxıb papağını başına qoydu və otaqdan çıxdı.

 

-  Neçə nəfərdirlər?  -  artıq küçədə soruşdu.

-  5-6 nəfər.

-  Hardandırlar?

-  N hissəsindən.

-  Həmişə gecə yarısı gəlirlər.

 

Orduda həkim işlədiyi bu 2 il ərzində Zaur gecələr hövlnak yuxudan oyadılmasına adət etmişdi artıq. İndi payızdır, hələ işi o qədər ağır deyil. Qışda demək olar ki, gecələr yatmaq tamamilə mümkün olmur. Bəzən çox gərgin iş günündən sonra gecə 30 nəfər  xəstə gətirirlər. Gecə saat 3-də uzanır ki, bir az gözünün acısını alsın,  10 dəqiqədən sonra yenə durquzurlar. Kimsə qızdırır, kimsə qaytarır, kiminsə isterikası başlayıb. Bu dəli ritmdə üzlər yaddan çıxır, disney xatirində qalan soyadlar, diaqnozlar, hərbi hissələrin nömrələri olur.

 

Zaur qəbul şöbəsinə daxil oldu. Kamuflyajda 3 yuxulu gənc yorğun halda taxt üzərində oturmuşdu, biri isə onlardan bir az aralı, kətildə əyləşmişdi. Birinə yer çatmadığından, çömələrək yerdə oturub, divara söykənmişdi.

Xəstələri müşayiət edən gizir Zaurla özünəməxsus tərzdə salamlaşdı. Bu, hərbi salamlaşma deyildi. Hamı bilirdi ki, zabit poqonlarına baxmayaraq, həkimlərə hərbi psixologiya çətinliklə aşılanır. Ona görə də Nizamnaməni o qədər də gözləmirdilər.

 

-  Hə, danış görüm bu simulyant-riyakarlar haqqında.

-  Rəis, elə demə. Simulyant olsaydılar, gündüz gətirərdim.

-  Deməli, bunlar əsl  xəstədir? Ona görə gecə gətirmisən? Nə ilə gətirdin?

-  Stansiyaya qədər piyada, ordan qatarla, sonra yenə piyada.

-  Bəs sizin  UAZ-ik hanı?

-  Allah bilir, hardadır. Yəqin yenə təmirdədir.

 

Zaur xəstələrə ötəri nəzər salan kimi gözü birini tutdu.

-  Oğlum, bura yaxınlaş.

“Oğul”  ondan 6-7 yaş kiçik olardı, sadəcə zabitlər əsgərlərə belə müraciət edirdilər. Gənc çətinliklə taxtdan qalxıb Zaura yaxınlaşdı. O dəqiqə təngnəfəslik başladı.

-  Adın nədir?

-  Ramil.

-  Köynəyini qaldır.

 

Bədəninə fonendoskopun soyuq metalı toxunanda, əsgər diksindi. Onun dərisi quru və isti idi. Müayinədən sonra Zaur növbətçi tibb bacısına dedi:

-  Təcili buna yer düzəlt. Xəstəlik tarixçəsi aç. Diaqnoz – ekssudativ plevrit.

Sonra o gizirə tərəf çevrildi:

-  Sizin həkim heç olmasa baxıb buna? Belə tövşümə ilə sən onu necə piyada gətirmisən, başa düşə bilmirəm. Mən bu barədə qeydiyyat aparmalıyam, incimə.

-  Doktor, sənə qurban olum, lazım deyil. Komandir mənim başımı kəsər.

-  Cəhənnəmə ki. İşləməyən baş sənin nəyinə lazımdır? Bu qayda ilə sən bu bədbəxtləri yollarda öldürəcəksən, onda daha sənin başının kəsilməyinin  heç bir faydası olmayacaq. Elə indi cəzalandırılmağın yaxşıdır.

-  Mən nə edə bilərəm axı? Maşın yoxdur. Bu mənim günahımdır?

-  Taksi ilə gətirəydin.

-  Taksi 10 şirvana gətirir. Pul da yoxdur axı.

-  Get komandirə yaxınlaş. Deynən, maşın verməsən öləcək.

-  Doktor, anamın canı üçün, son dəfə olsun ki, maşınsız gətirirəm. Sən allah, heç nə yazma.

 

Zaur artıq ona fikir vermirdi, xəstələrlə məşğul idi. Bronxit, qastrit, qrıja, angina.  “Belə, boş yerimiz yoxdur. Plevrit üçün palata  boşaltmalıyıq, bir neçə gün burda saxlayıb, vəziyyətini tənzimləyib, əgər lazımdırsa, punksiya götürüb, sonra Bakıya ğöndərərik. Qrija üçün indi cərrahı çağırarıq, qoy baxsın. Bronxiti səhərə qədər saxlayıb rentgen edərik, əgər pnevmoniya yoxdursa, dərmanları qoltuğuna vurub təzədən briqadanın tibb məntəqəsinə göndərərik. Qastriti də eləcə - səhər rentgen, sonra hospital. Boğazı ağriyanın yüksək hərarəti var, o gərək  bir həftə yata”.

Zaur masa arxasına keçib, cəld xəstəlik tarixçəsini doldurmağa başladı. Onu narahat edən əsasən plevritli xəstə idi. Xəstələrə lazımi dərmanları yazıb, onları tibb bacısına tapşırdı və şöbəyə tələsdi.

 

Ramil artıq gecə geyimində idi. O, çarpayıda uzanıb çox çətinliklə nəfəs alırdı. Zaur palataya oksigen balonu gətirib, şlanqı xəstənin burnuna keçirtdi. Xəstənin tənəffüsü tədricən normallaşdı. Sonra o özü şəxsən venoz kateter qoyub, damara dərmanları köçürməyə başladı. Hər şey tam dəqiqliklə ölçülüb – biçilməlidir. Sınaq qoyulub, analgin vurulub, antibiotikə 15 dəqiqədən sonra başlayacağıq. Daha nə? Sidik kateterini də unurmaq olmaz. Qalanı – rentgen, punksiya – sabah. Səhər tezdən rəisin yanına gedib, evakuasiya   xahiş edəcəm”.  Zaur yorğun halda özünü stula atdı. Ramil yatmışdı. “Yatar da..... Yatmasın neyləsin? Biçarə bir ağciyərlə 5 km yol addımlayıb”. Onu yavaş-yavaş yuxu aparırdı.

 

Birdən dəhlizdən ayaq səsləri gəldi. Mənfur, xəbis bir hissiyyat  bütün daxilinə hakim kəsildi, yuxusu qaçdı. Zaur özünü dəhlizə atanda, az  qaldı ki, növbətçi ilə toqquşsun.

-  Doktor, tez. Qəbul şöbəsinə.

 

Onlar yubanmadan küçəyə çıxdılar. “Zülmət. Bu nədir, yağış yağır? Ya mənə elə gəlir? Bu nə ola bilər? Ax, daha 3 pillə qalıb. Birinci. Qrijanın fəsadıdır bəlkə? Yox, bu boş şeydir, belə hay-küyə səbəb olmazdı. İkinci.

[Эда F]

                                                                (ARDI)

 

Bəlkə angina yox, difteriya idi? Stop. Yox, bu da ola bilməz. Üçüncü. Artıq qapı açılır. Anafilaksiya? Kimdə? Burda ki, heç kimə heç nə eləməmişik.”

Əsgər yerdə uzanmışdı.  “Deməli, qastrit deyil. Bəs nədir? Bəlkə... Yox, ola bilməz. 19 yaşında?”

 

Zaur onun yanına qaçdı.

-  Adı?

-  Eldəniz.

-  Eldəniz!  - Zaur var gücü ilə bağırdı və oğlanın çiyinlərindən tutub silkələdi. Heç bir rearsiya yox idi. Tənəffüs də yoxdur. “Süni tənəffüs lazımdır. Nəbz var? Yox”.

-  Hamını ayağa qaldır. Bura gəlsinlər. – o, bu sözləri deyib, əsgərə süni nəfəs verməyə başladı.

-  Zaur, əl çək ondan. Hər şey bitdi artıq.

 

Yalnız indi o, dəhşətli dərəcədə yorulduğunu anladı. Kiteli tam yaş idi, sıxsaydın, su damardı. Kürəyi, ayaqları, əlləri göynəyirdi. Zaur saata baxdı. Düz 25 dəqiqə idi ki, əlləşirdi. Hər şey hədər getdi. Möcüzə baş vermədi. Nə ürəkdaxili  inyeksiya, nə də 4 elektroşok fayda verdi. Əsgərin cavan və solğun nəşi yerdə uzanmışdı.

 

-  Ona nə olmuşdu?  - deyə rəis soruşdu.

-  Mədəsi idi  -  Zaur güclə cavab verdi. İndi ona hər şey aydın idi. Əslində bu, mədə ağrısı adı altında maskalanmış gizli miokard infarktı idi. 19 yaşlı gəncdə! Düzdür, təəccüblüdür, amma mümkünsüz bir şey də deyil.

-  Zaur, özünü günahlandırma .  -  bu sözləri deyən onun dostu idi, stomatoloq  -  Nə lazımdırsa, sən etdin.

 

“Etdim. Əslində heç nə etmədim. Edə bilmədim. O getdi. İlk növbədə kardioqram etmək lazım idi. Mən belə halların olduğunu bilirdim. Hətta dərs vəsaitlərində də bu barədə yazılıb. Yox, bu gəncin ölümündə mən günahkaram. Başım qarışdı plevritə, bu fikrimdən yayındı”.

 

Zaur çıxanda gecə idi. Doğrudan da yağış yağırdı.  “Nə edim? İndi özümü nəylə məşğul edim? Məhz indi, bu saniyə nə edim? Çəkən olsaydım, yəqin siqaret çəkərdim. Amma çəkən deyiləm. İçim sərxoş olana qədər? O da mənlik deyil. Bəlkə gedim infarktın qastroloji forması haqda oxuyum? Bu  indi nəyə lazımdır? Daldan atılan daş.... Bəs onda nə edim? Ah, indi dəli olacam.”   Birdən onun yadına plevritli xəstə düşdü və o, palataya tərəf yollandı. “Sınağın nəticəsinə baxıb, antibiotik vurmalıyam”.

 

Ramil sakitcə yatmışdı. Hərarəti düşmüşdü, tənəffüsü normal idi.

“O yatanda, bu dünyada Eldəniz adında bir əsgər var idi. Duranda görəcək ki, bu əsgər artıq yoxdur. O yatıb, heç nədən xəbəri yoxdur. Heç bir günahı da yoxdur. Ah, mən sənin yerində olmaq istərdim “  -  Zaur fikirləşdi.

Hətta mənim plevritimə belə baxmadan? Mən xəstəyəm axı.”  -  daxilindəki səs soruşdu.  “Plevrit!  Nə olsun ki? Boş şeydir, keçib gedər”.  “Bəs ölən oğlanın yerində olmaq istərdin?”  Zaur bilmədi nə cavab versin. Ölüdən nə soruşasan, amma yəqin ki, soruşsaydilar, o cavab verərdi ki, yox, ölmək istəmirəm. 19 yaşında kim ölmək istəyər  ki?....

 

Zaur qəbul şöbəsinə qayıtdı. Komandir, rəis və başqaları burda idi. Korpusa artıq xəbər göndərilmişdi, müdiriyyətin gəlişini gözləyirdilər. Otaqda məzar sükutu var idi. Cənazəni taxtın üstünə qoyub, üzünü örtmüşdülər. Zaur xəstəlik tarixçəsini yazmağa başladı. İndi çox diqqətli olmaq lazım idi. Rəis ona yaxınlaşıb, çiyni üstündən baxdı və dedi:

 

-  Bunu at getsin. Hələ yarım saatımız var. Təzəsini yaz, mən diktə edəcəyəm.

Zaur lal nəzərlərlə ona baxdı.

-  Başa düş, oğlum, ona daha heç nə kömək etməz. Səni tutub aparsalar, biz bundan çox əziyyət çəkəcəyik. Sən yaxşı həkimsən. Əsk həkim. İşə can yandırırsan. Mən hər şeyi görürəm. Hamının səhvi olur. Ələlxüsus belə şəraitdə işləyəndə.

-  Onun ölümündə mən müqəssirəm. Mən özümü bağışlamayacağam.

-  Bağışlarsan. Unudarsan. Bu həyatdır. Otur, yaz.

 

                              __________________________    

 

 

O, doğrudan da, bağışladı özünü. Unutdu. Yəni tam unutmasa da, hər halda daim bu barədə fikirləşmirdi daha. Özünü də daha əvvəlki kimi suçlamırdı. Doğrudan da, o vaxtlar 5 adamın əvəzinə işləyirdi, cavan və təcrübəsiz idi. O hal da elə bir şey idi ki, təcrübəli həkimi də çaşdıra bilərdi. 19 yaşında cizli infarkt. Bir də kim bilir, əgər vaxtında müəyyən işlər görülsəydi, ilk yardım göstərilsəydi, onu xilas etmək mümkün olardı ya yox. Xəstəni   5 km yolu qət etməyə məcbur edən hər halda o deyildi.

 

Zaur  2 ildən sonra ordudan tərxis olunub, həkimlik karyerasına başladı. Doğurdan da, çox yaxşı həkim idi. Tezliklə namizədlik dissertasiyasını müdafiə etdi. Bir neçə klinikada konsultasiyalara gedirdi. Şəxsi həyatı da normal idi, öz axarında  -  yaraşıqlı xanımı, sağlam uşaqları, geniş, rahat mənzili.

 

Həmən gün işdə yubanmışdı. Pankreatitlə ağır xəstə gətirmişdilər. Zaur cəld diaqnoz qoyub, dərman təyin etdi, xəstənin halı yaxşılaşanda evə getməyi qərara aldı.

-  Doktor, ehtiyatlı ol, yer buzla örtülüdür.  -  Çıxış qapısındakı gözətçi onu xəbərdar etdi.

-  Narahat olma, mən buzda sürə bilirəm.

O, yaxın günlərdə aldığı  “Toyota”ya oturub, klinikanın həyətini tərk etdi.

Svetofora  50 m  qalmışdı ki, yaşıl işıq yanıb-sönməyə başladı.

 

                             ___________________________

 

 

Birdən qaranlıq çəkildi. Sanki gözlənilmədən işığı yandırdılar. Zaur özünü çox yüngül və sərbəst hiss eləməyə başladı. O yalnız irəlidəki işığı görürdü. Sonra işığın tərkindən bir nəfər çıxdı. Bu o idi. Zaur o dəqiqə onun adını xatırladı.

 

-  Eldəniz.

-  Hə, mənəm.

-  Sən sağsan?

-  Hər şey qaydasındadır.

-  Sən axı yoxsan. Biz səni o vaxt itirdik.

-  Hər şey yaxşıdır. Mədəm daha ağrımır. Çox sağ olun.

Zaur ağlayırdı.

 

 

[Эда F]

                                                                  (ARDI)

 

 

-  Oğlum! Eldəniz! Bu neçə illər harda idin? Mən əziyyət çəkirdim! Elə bilirdim, ölmüsən. Mən axı sənin cansız cəsədini görmüşdüm.

-  O, yuxu idi, Zaur. Sadəcə bir yuxu.

-  Biz indi hardayıq?

-  Mənim evimdə. Mənim kəndimdə. Görürsən, buralar necə gözəldir.

 

Zaur ətrafa boylandı. Ətrafda yaşıl, gül-çiçəklə bəzənmiş dağlar vardı. Səma gömgöy idi.

 

-  Olar mən həmişəlik burda, sənin yanında qalım?

-  Olmaz. Sən qayıtmalısan.

-  İstəmirəm. Qorxuram. Qorxuram ki, sən təzədən ölərsən. Mən bunu istəmirəm.

-  Get, get. Artıq vaxtdır, getməlisən.

-  Sən məni bağışlayırsan?

-  Mən kiməm ki, bağışlayım? Mənim sənə acığım tutmayıb. Elə yaşa ki, özün öz günahını yuya biləsən.

-  Bəs məni kim bağışlayacaq?

-  O!

 

Oğlan qeybə çəkildi. Zaur ətrafa nəzər saldı. Dağlar da yox idi. Zaur özünü yenə həmən o qəbul şöbəsində gördü. Kamuflyajda 3 yuxulu gənc yorğun halda taxt üzərində, biri isə kətildə əyləşmişdi. Daha birisi çöməlib yerdə oturaraq, divara söykənmişdi.

 

-  Cəld olun, hamı ayağa qalxsın. Eldəniz, sən uzan. Zaur şkafa tərəf qaçıb, nitroqliserin götürdü və gəncin dilinin altına qoydu.

-  Mənim ancaq mədəm ağriyir.

-  Sus, oğlum, sus. Tibb bacısı, oksigen! Aspirin. Morfi hazırlayın. Elektrodları birləşdirin, EKQ edəcəyik. Sən, defibrillyatoru gətir.

Tibb bacısı onu çağırdı:

-  Doktor, bu biri xəstə zorla nəfəs alır, ona da baxın.

Zaur bu sözlərə məhəl qoymadı:

-  Bu, ekssudativ plevritdir. Apar şöbəyə, oksigen ver, ampisid vur. Sınaq qoymaq vacib deyil. Bir vaxtlar qoymuşdum. Anginalı xəstəni də apar. Bunda qrıjadır, cərrahı çağır. Bu biri xəstədə adi bronxitdir. Ona bromqeksin, ampisillin ver və səhər göndər geri, getsin.

Zaur Eldənizlə məşğul olmağa başladı.

-  Doktor, başım ağrıyır.

-  Nitroqliserindəndir. İndi kardioqrama baxarıq.

 

Zaur masa arxasına keçib,lentə baxmağa başladı. Diqqətlə baxıb şübhəli bir şey görmədi. “Ola bilməz. Axı meyitin yarılması arxa divarda infarkt faktını təsdiqləmişdi”.

O yenə kardioqramı nəzərdən keçirirdi ki, ayaq səsləri gəldi.

-  Doktor, cəld şöbəyə gedin.

 

Onlar küçəyə qaçdılar. “Zülmət. Bu nədir? Yağış yağır? Hə, elədir, yağışdır. Orda nə ola bilər? O, hələ 3 gün də burada yatasıdır, sonra Bakıya yola salmalıyıq.  3 ay da orda qalıb, sonra öz hissəsinə dönməlidir. Nə baş verib axı?”

Ramil artıq nəfəs almırdı.

-  Mən ona iynə vurdum, o boğulmağa başladı və birdən tənəffüs kəsildi.

“Anafilaksiya. Ola bilməz!  Mən axı o vaxt sınaq qoymuşdum....”

Zaur onun yanına qaçdı. Nəbz itmişdi. Nəfəs yox idi.

-  Hamını oyat, bura çağır.

 

                                 ___________________________

 

 

Yenə də zülmət.

Yenə də işıq. Yenə də Eldəniz peyda olur.

 

-  Mən axı dedim sənə. Məndə hər şey qaydasındadır. Narahat olma mənə görə.

-  Başa düşmürəm, nələr baş verir? Axı mən sənin cənazənin yarılmasında özüm şəxsən iştirak etmişəm. Bilirəm ki, səndə infarkt idi. Ramil üçün isə mən sınaq qoymuşdum. Dəqiq yadımdadır. Ampisidə qarşı heç bir reaksiya qeydə alınmamışdı.

-  Zaur, keçənə güzəşt deyərlər. Sən hər şeyi korladın. Get, həyatını yaşa.

-  Axı necə? Necə yaşayım?

-  Bilmirəm. Sən yaxşı bilərsən. Mənim ömrüm qısa olub  -  cəmi-cümlətanı 19 il, sənin isə 40 yaşın var. Get, səni gözləyirlər.

Yenə də zülmət və sükunət.

 

                                ____________________________

 

 

-  Doktor, düzünü deyin. Proqnoz ürəkaçandır? – qadın mavi gözlərini həkimə dikib soruşdu.  Zaurun bir vaxtlar dediyi kimi, istədiyini almamış əl çəkən deyildi.

-  Hələ heç nə deyə bilmərəm. Mən əməliyyat zamanı əlimdən gələni etdim. Alın sümüyü parçalanıb. Bir neçə qəlpəni çıxarıb atdım. Həmçinin hematomanı da. Xəstənin vəziyyəti çox ağırdır. Amma şansı var. Reaksiyalar itməyib, bu yaxşıdır. Hətta sayıqlayır da. Elə hey kimisə infarktdan, plevritdən, qastritdən qurtarmağa çalışır. Bir də Eldəniz adlı birini çağırır. Belə bir tanışınız var?

-  Bilmirəm. Bəlkə də. Deməli, o sağalacaq?

-  Ola bilər. Söyləmək çətindir. Dua edin. Hər halda bu da ona kömək edər, məncə.

Mən gecə-gündüz dua edəcəyəm. Çox sağ olun.

 

 

Bir həftədən sonra o,  özünə gəldi. Bir aydan sonra isə işinə qayıtdı. Hətta maşın da sürür. Düzdür, yer buzla örtülü olanda daha maşınla çıxmır. Həyat şirin şeydir axı. Heç kəs ölmək istəmir. Nə 19, nə 40 yaşında. 

 

 ________________________

 

* - Məni öldürsələr də, svetofora heç vaxt işıqfor deməyəcəyəm, kompyuterə də bilgisayar.

[Эда F]

Я перевела еще один рассказ Зэба. Но после взлома там Бог весть что творится.

 

http://forum.bakililar.az/index.php?showtopic=86832&page=2

 

[Заур Гусейнов]

Я перевела еще один рассказ Зэба. Но после взлома там Бог весть что творится.

 

http://forum.bakililar.az/index.php?showtopic=86832&page=2

 

А я читаю и думаю: чего-то это мне напоминает)) Ты так скоро настоящим переводчиком станешь.

[Эда F]

                       MENİM SAĞLAM HEYAT TERZİ HEKAYETİM

 

 

 

-  İnfarkt cavanlaşır!  -  Qapını açan kimi eşitdiyim ilk söz bu oldu. Söz elə tonda deyildi ki, sanki bu dələduz mərəzin cavanlaşması prosesi mənim həyat yoldaşım tərəfindən irəlicədən xəbər verilibm, sadəcə elmi cəmiyyət onun bu uzaqgörənliyinə məhəl qoymurmuş. Qapını tam açdıqdan sonra mən onun, öz həyat yoldaşımın bu arzuolunmaz halın qarşısını almaq üçün tam hazır şəkildə dayandığını gördüm.

 

 -  Salamlar, əzizim!  -  Mən ayaqqabılarımı çıxarıb, otağa keçdim. Sözün düzü, cavanlaşan infarkt problemi məni, əlbəttə ki, maraqlandırırdı, amma mədədən gələn səslər fikrimi bu mövzudan bir qədər yayındırıb, qurultunun mənbəyinə yönəldirdi. Burnumu çəkib havanı iylədim. Baş beynin qoxu mərkəzində bir neçə saniyəlik şok yaşandı  və mərkəz həyəcan siqnalını  beyin qabığına ötürdü. Əgər bu siqnal sinir elektrik impulsu dilindən azərbaycancaya tərcümə olunsa, təxminən belə bir şey alınar:  “Ey, yuxarıdakılar!  Bu nə işdir? Hanı pörtlədilmiş ətin, qızardılmış toyuğun, heç olmasa ət pirojkisinin xoş ətri?”

 

-  Orta hədd  61 yaş  7 aydan  59 yaş 11 aya enib.

 -  Deməli, infarkta qədər mənim hələ  20 il 9 ayım var. Mən bu qədər yaşamaram. Acından ölərəm mən.

– Bilirsən infarktın əsas səbəbi nədir?

 -  Deyingən arvad?

-  Yox, bir də cəhd ele.

-  8 Martla əlaqədar stress?

-  Yox, tapmadın. Artıq çəki.

 

Ürəyimə nəsə damdı. Beyin qabığı, nəhayət ki, eşitmə orqanından aldığı informasiyanı təhlil edib, daha əvvəl qoxu orqanından aldıqları ilə müqayisə edib, insan dilində belə səsləndiriləcək bir nəticə aldı:  “Diqqət! Diqqət!  Həyəcan!  1№-li hazırlıq!  Çox güman ki, pəhriz saxlayası olacağıq. Bütün orqanlara təcili telefonoqramma  göndərilsin. İlk məlumatdan etibarən qəza rejiminə keçirik”.

Sonra beyin mənim üçün ayrıca bir məlumat göndərdi:

“Bura bax, arvadınla məsələni özün həll elə. Yoxsa istəyirsən mən işə qarışım?  Potensiya məsələsinə bilirsən də kim baxır?”

 -  Nə danışırsan?  Ay-ay-ay! Bazar ertəsindən gedirəm uşaqlarla futbol oynamağa.

Bu, o qədər də uğurlu cəhd deyildi. Hər halda ağlıma gələn birinci şey bu oldu.  Xanımım mənim rəsmi məlumatıma tam etinasız yanaşdı.

-  Biz səninlə sağlam qidalanma tərzinə keçirik.

 

 

“Diqqət!  Diqqət!  Qəza rejimi işə salınır! Bütün qidalı maddələr ürəklə beynin fasiləsiz işləməsinə yönəldilsin”.

-  Nə vaxtdan?

-  Mən bu gün səhərdən, sən indiki andan etibarən.

-  Etiraz etməyə haqqım var?

-  Yox. Əllərini yu. Şam yeməyi səni gözləyir.

 

Mən ayaqlarımı sürüyə-sürüyə vanna otağına keçdim. Niyə mən evə dönərkən yolda yemədim? Yolumun üstündə neçə yerdə şaurma satırdılar. Onun iyi məni dəli etmişdi, mən isə evdə şam etməyə üstünlük verdim. Ev yeməklərinin şaurma kimi dadlı qoxusu olmasa da, hər halda mən təamın hazırlandığı inqredientlərin  Lamark  təsnifatının hansı inkişaf məhələsində olduğundan xəbərdaram.  Şaurmaya gəldikdə isə, məndə belə əminlik yoxdur. Bundan başqa ordakı ətin mənbəyi ilə bağlı fikirlər  Azərbaycanın  fauna  sərhədlərini çoxdan aşıb.

 

Əllərimi yuyub stol arxasına keçdim. Xanımım qazanı stolun üstünə qoyub, köhnə ingilis filmlərində qonaqların adını elan edən saray xadimi kimi dedi:

-  Koreyasayağı  brokkoli.  225 kaloriy. Sənin gündəlik normanın  11%-i.  Şam yeməyi 25%-dən çox olmamalıdır. Çatmayan kalorini çayla yeyəcəyin balqabaq tumlarından alarsan.

“Diqqət!  Diqqət!  Xoş ovqat mərkəzinin təchizatı təcili dayandırılsın. Qənaət olunmuş kalorinin yarısı  H3-ə, digər yarısı depressiya mərkəzinin təchizatının gücləndirilməsinə yönəldilsin.”

O, mənim qabıma bir qədər yemək qoyub, qarşısındakı stikerdə yazdı: “225 k.  11%.”  Stikeri soyuducuya yapışdırdı.

-  Bu dəhşət neçə gün davam edəcək?

-  Nə dəhşət?

Mən onu başa düşə bilmirdim.

– Bax bu!  -  deyib barmağımı nimçəyə tuşladım.  – Çin biqudısı.

-  Koreya brokkolisi.

-  Fərqi yoxdur. Mən bu yeməklərin heç üzünü də görməmişəm.  Mən bu əcaib şeyləri nə qədər yeməliyəm?

 -  Əzizim, o dəqiqə görünür ki, sənin sağlam qidalanma sahəsindəki elmi axtarışlardan xəbərin yoxdur. (Bunu düz deyirdi. Doğrudan da xəbərim yox idi). Əgər xəbərin olsaydı bilərdin ki, ən məşhur dietoloqlar belə pəhrizi  qadağan edirlər.

-  Əgər qadağan edirlərsə, bu natürmort nədir onda? – deyib nimçəni göstərdim.

 -  Bu heç də pəhriz deyil, sağlam həyat tərzidir. Pəhriz saxlamaq olmaz. Daim saglam qidalanmaq lazımdır.

-  Yəni bu iztirab  bir həftəlik deyil?

 -  Yox, ömrünün axırına qədərdir!  - deyib, sevinclə mənə baxdı. Mən gülümsündüm. Yəni ona təbəssüm kimi göründü. Əslində bu, mimiki əzələlərin əsəbi spazmı idi.

 -  Hə, əzizim, dadına baxmırsan?

 

Mən, nəhayət ki, üzümdəki əyri təbəssümü dəf etdim və brokkolidən baalaca bir tikə qoparıb ağzıma qoydum. Bu vaxta qədər mənim Koreya mətbəxindən xəbərim yox idi. Yalnız cavanlıqda bilmədən  Koreya pirojkisi yemişdim. Bunlar ət pirojkisi idi. Lakin iribuynuzlu  qaramalın yox, it  ətindən hazırlanmışdı. Brokkolidə isə müəyyən qədər dad var idi, hər halda. Mən çox ümid edirdim ki, belə şam yeməyindən sonra ürəyim bulanmaz. Ehtimal nəzəriyyəsinə görə belə bir şey olmamalı idi.  Nə isə, mənim kimi qatı  antivegetarian üçun  Koreya mətbəxinin bu incisi xalis məşəqqət idi.

 

-  Hə, necədir?

-  Əsl şedevr!! Amma kalorini düz hesablamamısan.  Bu təamın  bir çəngəli fiziki əməklə məşğul  olan  yetkin kişinin bütün gündəlik normasını ödəyir. (Mən əmin idim ki, saatlarla monitor önündə oturmaq ağır fiziki əməyə bərabər bir şey idi).  Mən artıq doymuşam. Balqabaq tumlarını sabaha saxlayıram.

Bu sözlərlə mən stol arxasından qalxdım.

 

Məlum məsələdir ki, televizora baxanda da məni sevimli   çipslərimdən məhrum etdilər. Çayla içməyə bircə dənə ərik qurusu verdilər. Çayın rəngi ürək bulandırırdı – açıq saman rəngində idi. Mənə elə gəlir ki, bu rəng ancaq moça analizi üçün yararlıdır. Çay pürrəngi olmalıdır, xoruzquyruğu.

Sonra mən yatmağa getdim. Düzü, heç maraqlanmadım ki, potensiya mərkəzi beyin qabığının əmrini yerinə yetirib ya yox. Belə məlum oldu ki, sağlam həyat tərzi anlayışına təkcə qidalanma yox, həm də intensiv cinsi əlaqə daxildir. 

 

Belə...  Bu sahədə beyin öz təhdidini reallaşdırmadı.  Nə isə....  Hər şeyə rəğmən ovqatım bir az düzəldi. Əvəzində baş verənlərdən sonra  aclıq  hissi  şiddətləndi.   Mən xanımıma mənim üzərimdə eksperimenti dayandırmaq  və mənə yemək verməyi təklif etdim. Nəticə özünü çox gözlətmədi. Aldıgım bir nəlbəki balqabaq tumu oldu.  Sağlam insanın mədəsinin həcmi  0.5 l-dir.   Bir nəlbəki tumun həcmini isə müəyyənləşdirmək çətindir. Mənim hesabıma görə bu,  mədənin həcmindən  20 dəfə az olmalıdır. Yəni boş şüşə qaba yarım qədəh qum tökmək kimi bir şeydir bu. Bu kinayədən  sonra  qanım bir az da qaraldı.  Əgər qrafik qurmuş olsaq, absis oxunda vaxtı, ordinat oxunda əhvalı göstərsək, onda əyri  0  nöqtəsindən intim əlaqənin  başlanğıcına qədər azacıq qalxıb .......  və elə orda da qalmişdi. Tumlardan sonra isə əyri kəskin xətlə aşağı enib, hətta mənfi kəmiyyətlərə keçirdi.  Yəni ovqatim çox təlx idi.

 

 Çox pis yatdım, yuxuda  infarktın gözünün   içinə baxdım. İnfarkt  15 yaşında cavan oglan şəklində idi. Arvadım onun yanında ağ xalatda durmuşdu, əlində çubuq var idi, üzünü zala tutub  deyirdi:

-  Baxın,infarkt cavanlaşır!

 

 

[Эда F]

                                                      ( ARDI)

 

 

    Auditoriya gur alqışlarla səs verdi. Sonra zala üstü müxtəlif yeməklərlə dolu iri bir sini gətirdilər. İnsanlar mənim arvadıma yaxınlaşıb, onu təbrik edir, hərə sinidən öz payını götürüb, ağzını marçıldadaraq yeyir və çıxıb gedirdi. Növbə mənə çatanda məcməyidə yalnız brokkolı qalmışdı. Mən onu yemək istəyirdim ki, infarkt  3  yaşlı uşağa çevrildi, əlimdəki yeməyi qapıb qapıya sarı qaçdı. Arvadım başını yırğalayıb dedi:

-  Ay tərbiyəsiz şuluq.

 

Yuxudan duranda əhval-ruhiyyəm çox pis idi. Xanımım yanımda yox idi. Mətbəxdən qəhvədanın fitini eşidirdim. Sağlam səhər yeməyinin sağlam şam yeməyindən fərqli olacağı ümidi ilə tez ora qaçdım. Doğrudan da fərqli bir şey gördüm.

Stolun üstündə nimçədə kahı yarpağı,nazik suxarı və kəsmik vardı.

 -  Narahat olma, kəsmik yağsızlaşdırılıb.

 -  Sağ ol, əzizim. Deyəsən, mənim dünən gecəki  tum payım bir az çox düşdü, ona görə belə qərara gəldim ki, səhər yeməyindən vaz keçim. -  qarnımı göstərib əlavə etdim – hər halda artıq çəkini unutmaq olmaz.

Fikirləşirdim ki, yolda bir şey yeyərəm. Amma bu gümanım da puça çıxdı. Arvadım hər şeyi irəlicədən ölçüb-biçmişdi.

 -  İşə səni özüm aparacağam.  Özüm də işdən qarşılayacağam.

 -  Bəs uşaqlar?

 -  Bizimlə gedəcəklər.

 -  Niyə onlara əzab verirsən?

 -  Onlara diri ata lazımdır. İşləmə qabiliyyəti olan ata, daha şikəst yox.

“Eybi yox. İşə  pizza  sifariş edərəm.”  Bu da alınmadı. Mənim arvadımın sən demə fikri oxumaq istedadı da varmış.

-  İşdə sənə Nailə göz qoyacaq. Mən ona tapşırmışam.

 

Görünür ki, o, stress faktoru infarkt riski kimi qəbul etmirdi. Bəlkə nə vaxtsa proqressiv elm ağ siçanlar üzərində çoxsaylı eksperimentlərdən sonra onun bu nəzəriyyəsini izah edə biləcək. İndi isə mən, elmi axtarışlardan çox-çox uzaq bir adam, qəflətən sinəmdə sıxılma hiss etdim və bunu dərhal arvadıma bildirdim. Cavabı bu oldu:

 -  Görürsən? Artıq başlayır!

Mənə elə gəldi ki, o, bütün ömrü boyu məndə ürək simptomlarının yaranmasını gözləyirdi.

 

İşdə Nailə - arvadımın uzaq qohumu başımın üstünü kəsdirdi. O, adi işçidir. İndi isə mən əminəm ki, bu, kimliyini gizlətmək üçün bir dondur. Mən onun “Mossad” təşkilatının agenti olduğunu və bizim müəssisədə müvəqqəti təcrübə keçib öz vərdiş və bacarıqlarını mən biçarənin üzərində sınaqdan keçirdiyini öyrənsəm, heç də təəccüb etmərəm.

 -  Sənə qadağan olunmuş hər bir şey bu siyahidə göstərilib. – Nailənin əlində  A4  formatlı, hər iki üzü xırda şriftlə yazılmış bir vərəq var idi.

 -  O siyahidə kofe yoxdur ki? -  mən kofe-şopa gedə-gedə soruşdum.

 -  Kofe birinci yerdədir. Yaşıl çay içə bilərsən. Amma qəndsiz.

 -  Çox sağ ol. Ondansa su içərəm. Olar su?

 -  Olar. Amma soyuq olmasın.

 

Bütün günü  Nailə məni izlədi. Arvadımın tapşırıqlarını Spartada böyümüş və autizmdən əziyyət çəkən alman pedantlığı ilə yerinə yetirirdi. Bütün gün ərzində yediyim bir kök, bir yaşıl alma və üç qoz oldu. Vəssalam. Nailə özü isə iri ağ çörək parçası ilə toyuğun budunu öturdü və üstündən də  Koka-Kola  içdi. Məni suya qonaq edəndə isə özü üçün iri bir fincan sirin çay süzüb şokoladla içdi.  Şokolad, əlbəttə ki, mənim ehtiyatlarımdan götürülmüşdü. Beynimdə onun şəninə epitetlər dolaşmaqda idi, hansıları ki, heç dilimə də gətirmək istəmirəm. Onların içində ən abırlısı  “ifritə”  idi.

 

Axşam xanımım, söz verdiyi kimi, ardımca işə gəldi. Mən bütün yol boyu susub özümü elə aparırdım ki, guya danışmağa heyim yoxdur. O isə buna heç əhəmiyyət də vermirdi. Mən cəsarətsiz halda şama nə yeyəcəyimi öyrənmək istədim.

 -  Flamandsayağı bişmiş turpla nanəli sous.

Mən qorxa-qorxa soruşdum:

 -  Kiyev kotleti sağlam qida sayılmır?

 -  Yox, canım. Orda bilirsən nə qədər xolesterin var?

 

Ah,  “XOLESTERİN”. Mən bu sözün dəlisiyəm. Necə də ürək qızdıran bir sözdür.Ondan kömürdə qızardılıb,  təzə kartofun dəyirmi dilimləri ilə ciddi ardıcıllıqla şişə çəkilmiş quyruq iyi gəlir. Bunları nimçəyə yığasan, yanında da üstündə qızardılmış ət və nazik sarı piy qatı olan iri bir qabırğa. Daha sonra halqalarla doğranılıb üstünə sumaq səpilmiş sogan və istı təndir çörəyi.  Uzaqda isə klarnetin həzin səsi. Bütün bunları mənə bir kəlmə söz  -  XOLESTERİN  pıçıldayırdı.

 

Bu şirin röyadan məni arvadımın səsi oyatdı. O, hansısa toydan danışırdı.

 -  Bilirsən bəxtimiz nədə gətirdi? Təzə paltara 200$ xərcləmək lazım deyil artıq. Sən düz deyirdin. (İlahi, şükür. Heç olmasa bir xoş xəbər). Bir həftə də sağlam həyat tərzi keçirsək, mən artıq 5 kq-ı da atacağam və sənin məsləhətinə əməl edib keçən ilki paltarı geyəcəyəm.

 

İndi mənə hər şey gün kimi aydın oldu. “ Deməli, tamaşa bundan ötrü imiş. 200$-la mən canımı qurtara bilərəm.  Göz önünə yenə də  qızarmış kartof, kofe gəldi. Ən əsası isə zəhləmgetmiş brokkoli sözünü dir daha eşitməyəcəkdim.”

 -  Əzizim, düşünürəm ki, sənin kimi ecazkar bir qadın eyni paltarı 2 dəfə geyməməlidir.

 -  Demək istəyirsən, gedirik ticarət mərkəzinə?

 -  Gedirik. Amma bir az sonra. Əvvəlcə yolumuz  Mak Drayvadir. Mənim xolesterin ehtiyatımı bərpa etmək lazımdır. Unutmusan?  İnfarkta qədər mənim hələ 20  il  9 ayım var.

 

 

 

[Эда F]

А я читаю и думаю: чего-то это мне напоминает)) Ты так скоро настоящим переводчиком станешь.

 

Что я слышу/вижу? Тебе  вроде не нравилось как я перевожу.  А ему мои переводы были по душе.

[Заур Гусейнов]

Что я слышу/вижу? Тебе  вроде не нравилось как я перевожу.  А ему мои переводы были по душе.

Почему "были"? Ему и сейчас наверняка по душе...

И я не говорил, что мне твои переводы не нравятся. Я просто не узнал "Эмпат"))

[Farengeyt]

Почему "были"? Ему и сейчас наверняка по душе...

И я не говорил, что мне твои переводы не нравятся. Я просто не узнал "Эмпат"))

ах, похоже на зависть))) или даже на ревность к Зэбу))

Изменено 4 июля, 2013 пользователем Farengeyt

[Заур Гусейнов]

ах, похоже на зависть))) или даже на ревность к Зэбу))

Почему похоже? Всё так и есть!))

[Farengeyt]

Почему похоже? Всё так и есть!))

Значит ты принимаешь превосходство Зэба перед собой))) да, он хорош, мне, по крайней мере он нравился) (ну, если я правильно поняла, что это Zubeyr))

Изменено 4 июля, 2013 пользователем Farengeyt

[A...]

а я все думаю кто такой Зэб )

кстати,где он ?

почему он обиделся ушел из форума ?