SUMGAYIT

Ermənistan parlamentinin “Vətəndaş müqaviləsi” fraksiyasının deputatı Arsen Torosyan tez-tez manipulyasiya xarakterli açıqlamaları ilə seçilir. Ordu.az xəbər verir ki, bu barədə Ermənistanın “Joğovurd” nəşri yazıb. Nəşrə görə, 2021-ci ilin iyununda Arsen Torosyan Ermənistan Milli Təhlükəsizlik Xidmətinin Ehtiyatda Olan Zabitləri Birliyinin sədri Mikayel Hambardzumyanın müharibə zamanı Xankəndinin su təchizatı ilə bağlı qaldırdığı məsələyə toxunaraq bunların hamısının yalan olduğunu bəyan edib. “O, şəxsən mənimlə bu məsələ ilə bağlı danışdı, reallığı təhrif edir, istəsəniz, deyə bilərəm ki, yalan danışır. Çünki o sualın cavabı belə oldu ki, biz su nümunələrini götürməyə, İrəvanda qəbul etməyə və müayinə etməyə hazırıq. Bu edilib, sadəcə olaraq nümunə İrəvana adi nümunələr üçün nəzərdə tutulan qablarda aparılmalı idi, yəni Mikayel Hambardzumyan bununla bağlı yalan danışır”, - deyə Torosyan bildirib. Mikayel Hambardzumyan buna cavab olaraq deyib: “Bu məmur hesab edir ki, Milli Təhlükəsizlik Xidmətinin əməkdaşları müharibənin qaynar reallıqları şəraitində operativ xidmət istiqamətlərini tərk edərək hər gün Xankəndidən İrəvana özləri üçün su daşımalıdırlar ki, oturub araşdırma aparsınlar. Onun fikrincə, əslində MTX əməkdaşları mütəxəssis deyillər, haradan, hansı üsulla, vaxtaşırı və qablarla su nümunələrinin götürülməsinə qərar verməli idilər”. “Qısa desək, Arsen Torosyan yalan danışıb”, - deyə nəşr bildirib.

Ежемесячная Президентская пенсия для семей шехидов 20 Января установлена в размере 600 манатов с 1 января 2023 года. Соответствующий указ подписал Президент Ильхам Алиев.

Ətli həlimaşı.

Bakı mətbəxi- Həlim aşı (Qırmızı aş)

LƏNKƏRAN ÜSULU HƏDİK AŞI HAZIRLANMASI

Варужан Карапетян - конченый подонок, который по горло в крови невинных, но у носатых ублюдков он герой и пример для подражания. Член Армянской секретной армии освобождения Армении, совершивший теракт в аэропорту Орли (Франция), в результате которого 8 человек погибли и 55 человек были ранены. За терроризм он был осужден на пожизненное заключение. В 2001 году, после того, как Карапетян отсидел более 17 лет в тюрьме, он был досрочно освобожден и депортирован в Армению, где его встретили как героя.

Rusiya XİN rəhbəri: “Bizə Ermənistanın Laçın yolu ilə mina daşımasına dair məlumatlar verilib” “Rəsmi Moskvaya Ermənistan tərəfinin Laçın yolu ilə mina daşımasına dair məlumatlar verilib və bu məlumatlar hazırda araşdırılır”. “Report”un Rusiya bürosu xəbər verir ki, bunu xarici işlər naziri Sergey Lavrov Rusiya diplomatiyasının 2022-ci ildəki fəaliyyətinin yekunlarına dair mətbuat konfransında deyib. Rusiya XİN rəhbəri vurğulayıb, üçtərəfli bəyanatlara əsasən, Laçın yolu hər iki istiqamətdə nəqliyyat vasitələrinin keçidi üçün sərbəst olmalıdır: “Təbii ki, orada ayrıca qeyd olunub ki, bu marşrutla heç bir hərbi yük göndərilməməlidir. Azərbaycanlılar məlumat veriblər ki, Ermənistan tərəfi bu yol vasitəsilə minalar daşıyıb və daha sonra onlardan üçtərəfli bəyanatlara zidd olaraq Azərbaycan mövqelərinə yaxın ərazilərin minalanması üçün istifadə edilib. Hazırda hərbçilərimiz bu məlumatları araşdırırlar”.

Карабахский конфликт: откуда ноги растут?

«Рубен Варданян совершает террористический акт в отношении армян Карабаха» Перестановки и назначения в «серой зоне» Карабаха - явный признак кризиса варданяновской аферы, эфемерная власть которого трещит по швам. Московский делец, затеявший игру в азербайджанском Карабахе, несмотря на всю прыть со своими «прожектами» явно не справляется – «гуманитарный кризис» сдулся, как очередной миф армянства, а добыча драгоценных металлов заморожена. Да и выбраться из зоны ответственности РМК Варданян не может. Токсичная политика «госминистра» с его пренебрежением к нуждам и интересам карабахских армян привела к растущему недовольству жителей Ханкенди - ради поддержания «легенды» о гуманитарном кризисе и статусе «блокадного Ленинграда» он слишком увлекся ролью тюремного надзирателя. Громкими, агрессивными заявлениями Варданяна возмущен уже и Пашинян, который на днях публично отчитал главаря сепаратистов за его поистине губительную для армянского населения Карабаха тактику. Недовольство Пашиняна также указывает на то, что тучи над Варданяном сгущаются основательные. Слишком уж он амбициозен и радикален для Пашиняна, а постоянные призывы «к борьбе с врагом» даже в Армении уже расценивают как слишком очевидную провокацию и вызов в адрес Баку. До чего может довести дестабилизация обстановки в зоне ответственности РМК в Карабахе усилиями Варданяна? Есть ли прямой конфликт между Пашиняном и «карабахским дельцом»? Как далеко может зайти «госминистр»? На эти и другие вопросы Caliber.Аz отвечает армянский блогер-активист Ишхан Вердян, высказавший свои соображения на эту тему. Прежде всего Вердян уточнил, что, несмотря на попытки всячески отречься от связей с Россией, очевидно, кто послал Варданяна в Карабах. «Не секрет, что Россия имеет свои долгоиграющие планы относительно нашего региона, и ею тем или иным способом было многократно заявлено, что в ее планы входит продление присутствия своих войск на территории Азербайджана. После 2025-го года сделать это будет непросто, потому что Азербайджан уже заранее заявлял, что не собирается продлевать их присутствие там после окончания обговоренного срока. Следовательно, нужно как-то изменить ситуацию, что Варданян и пытается сделать», - считает армянский блогер. По его мнению, Варданян сейчас пытается спровоцировать Азербайджан на какое-то силовое воздействие, чтобы потом козырять этим перед международным сообществом, как доказательством «геноцида», и дать России повод не выводить свои войска. Что касается усилий Варданяна максимально ограничить общение карабахских армян с Азербайджаном, то, полагает армянский активист, в этом замешаны и другие силы. «Такой запрет действительно есть, и за его реализацией следит военизированное незаконное формирование, которое называет себя «служба национальной безопасности». Это - карательный орган, который строго пресекает любые контакты обычных жителей с законными структурами Азербайджана. Так было до прихода Варданяна и так будет после его возможного ухода. Тут проблема более фундаментальная, и для ее решения необходимо правильно понимать ситуацию. Жители Карабаха находятся под полной властью террористов, что было и задолго до появления Варданяна», - отметил И.Вердян. В то же время, как считает он, Пашинян не может отказаться от поддержки мирных жителей Карабаха, такое ему никто в Армении не простит. Однако он понимает, что «политически эту помощь оказывать не сможет, поэтому ему остается только гуманитарный вариант». «На последнем заседании правительства Пашинян выразил недовольство поведением Варданяна и порекомендовал ему быть реалистом и ставить перед собой реалистические цели. Если связать это с его тезисами, которые прозвучали во время пресс-конференции днем ранее, думаю, что Пашинян признает свое бессилие политически воздействовать на Азербайджан, когда дело касается Карабаха. Пашинян оставляет решение за Азербайджаном, однако хочет как-то повлиять на это решение. Полный отказ от территориальных претензий к Баку и перевод формата диалога на гуманитарную платформу, с признанием суверенного права Азербайджана принимать решения на своей территории, было бы отличным вариантом, но пока что Пашинян с этим медлит», - делает вывод И.Вердян. Вместе с тем, по его словам, «Варданян нацелен на усугубление гуманитарного кризиса, а если кризис сам не захочет усугубляться, Варданян его усугубит». Как отмечает И.Вердян, на следующий день после последнего отключения газа в Карабахе «госминистр» запретил проводить там плановые хирургические операции, хотя сам признался, что нехватки в медицинском обеспечении нет, а помещения отапливаются. «То есть человек на пустом месте решил оставить людей без медицинской помощи. Я это расцениваю как террористический акт по отношению к населению», - убежден И.Вердян. Блогер не сомневается, «что гуманитарной катастрофы в Карабахе нет, но это идет в разрез с планами Варданяна». Если у населения проблем нет, значит и нет повода для совершения опрометчивых поступков как со стороны карабахских армян, так и со стороны Армении, то есть - и у Азербайджана нет повода применять силовое воздействие – а на последнее очень рассчитывает «госминистр». В этом и состоит суть его провокаций. Между тем, как считает Вердян, «серьезного конфликта между Варданяном и Пашиняном нет и на данном отрезке времени быть не может». «Мне известны разговоры, что Варданян использует Карабах как трамплин, чтобы прыгнуть в кресло руководителя Армении. Уверяю вас, пока Армения остается суверенным государством, у Варданяна нет шансов. Но если Армения потеряет суверенность, что тоже входит в планы московских кураторов Варданяна, то последнего вне всякого сомнения назначат руководителем Армении, точнее - того федерального образования, которое возникнет на месте Республики Армения», - резюмирует армянский активист.

HİNDUŞKA BUĞLAMASI

Ещё как готовят. ------------------- Toyuq ləvəngisi.Azərbaycan mətbəxi

Xankəndidən Laçın istiqamətinə əsas yoldan əlavə, daha 2 yol çıxır. Axar.az xəbər verir ki, bunu Qarabağ qazisi, ehtiyatda olan polkovnik Azay Kərimov Hafta.az-a açıqlamasında deyib. Birinci Qarabağ müharibəsində Malıbəylidə könüllü tabor komandiri, Şuşada kəşfiyyat rəisi olan Azay Kərimov bu səbəbdən həmin gizli yollara bələd olduğunu bildirib: “Biri ilə Xocalı rayonunun Kosalar kəndinin arxa tərəfindən Qırxqız dağının, Meşəli kəndinin yanından keçib Laçının Arduclu kəndinə çıxmaq olur. Bu, keçmişdən qalan at, araba yolu idi. Digər asfalt olmasa da, sanki təbiətin özünün yaratdığı, qışda-yazda palçıq olmayan daş avtomobil yolu isə Xankəndidən əvvəlcə Kərkicahan kəndinə çıxır, 1 km-dən sonra Xəlifəli, sonra isə Şırlan kəndi gəlir. Şirlan kəndindən çıxan kimi isə yol ayrıcı var. Biri sağa - Laçının Arduşlu kəndinə, oradan da Laçına çıxır. Sol tərəfə burulanda isə təxminən 1 km-dən sonra Laçının Fingə kəndinin yaxınlığına, oradan da təxminən 500 metrdən sonra Xankəndi-Şuşa-Laçın yoluna, yəni Şuşanın Turşsu qəsəbəsinin alt hissəsinə - asfalt yola çıxmaq mümkündür. Bu marşrut isə heç bir maneə olmadan Şuşanın Onverst, Kiçik və Böyük Qaladərəsi kəndlərindən keçən yeni çəkilmiş alternativ yolla düz İrəvana kimi gedir”. A.Kərimovun dediyinə görə, Şuşa-Laçın-Gorus yoluna birləşdiyi həmin ərazi hazırda ekoloji etirazçıların dayandıqları yerdən 60 km arxadadır: “Adlarını çəkdiyim kəndlərin hamısı Azərbaycan kəndləridir və oralarda hələlik heç kim yaşamır. Və həmin ərazidən keçən yollara nə Azərbaycan ordusu, nə də sülhməramlılar ciddi nəzarət edə bilir. Rus hərbçilər görsələr də, buna göz yummaları mümkündür”. A.Kərimovun iddiasına görə, separatçıların rəhbərləri aksiyaçılarımızın görə bilmədiyi arxa ərazidən keçərək Xankəndidən İrəvana və əksinə, bu yolla gedib-gəlirlər: “Bu yolla uzun ölçülü TIR tipli maşınlar hərəkət edə bilməsə də, KaMAZ, “Ural”, ZİL maşınlar üçün daha uyğundur. UAZ və CİP, “Niva” tipli maşınlar isə yetərincə surətlə hərəkət edə bilərlər. Və əlbəttə, ciddi ehtiyac olanda həmin yolla Xankəndiyə silah-sursat da, canlı qüvvə də, yaxud mitinqdə iştirak etmək üçün Vardanyanın sponsorluğuyla Ermənistandan bir neçə günə minlərlə erməni də daşıya bilərlər”.

Длина армянских носов мешает им видеть грядущие проблемы, но они почему то уверены, что им все должны и обязаны. Вполне достаточно хоть разок погладить этих древнестрадальных обдолбышей против шёрстки, как их угодливая лакейская улыбка слетает с рожи и проявляется звериный оскал с изрядной долей истеричности.

Блогер Роман Багдасарян проехался по Варданяну: В оттоке армян из Карабаха будет виноват Варданян

İslam hökuməti qurulanda qadınlar inqilabın önündə gedirdi. O dövrdə indiki rejimin qadınlara hüquqları ilə bağlı verdiyi vədlər sonradan unuduldu. Qadınlarımızın başlatdığı və artıq 4 aydır davam edən hərəkat illərdir yığılıb qalan zülmə etirazdır. Bu sözləri Axar.az-a güneyli qadın fəal Azər Fərruxi deyib. O bildirib ki, hazırki hökumət qurulanda qadınlar tapdanmış hüquqlarının bərpasına ümid edirdi. “Lakin hər şey gözlənilənin əksinə dəyişdi, qadınlara qarşı zülmlər azalmaq əvəzinə çoxaldı. İnqilabdan sonra qadınlar necə bir zülmə düşdüklərini dərk etdilər. İnsan haqlarının nə olduğunu İranda yaşayanlar bəlkə də heç başa düşə bilmirlər. Onlar gündəlik həyatlarını belə çətinliklə yola verirlər. Vaxtı ilə qadınlar Xomeyninin verdiyi fitvalar əsasında ittiham olunur, onların namusuna toxunulurdu. Gənc qadınlarımıza “kommunist”, “fədai” damğası vurub həbsxanalara atırdılar. Bir sözlə, bu zülm illərdir davam edir, lakin dilə gətirilmirdi. Ailədə qadınların geyiminə, təhsilinə, evlilik məsələsinə belə kişilər qərar verir, övladlar arasında oğlan uşaqları daha üstün tutulurdu. Qadınlar artıq dözə bilmədi və 4 aydır davam edən hərəkatı başlatdı. Gənc bir qızın qətli ilə İranın hər yerini etirazlar dalğası bürüdü. Bu etirazlar, yəqin ki, sönməyəcək, davam edəcək. Övladlarımız acdır, aldıqları yüksək təhsilə rəğmən iş tapa bilmirlər. Yəni, analar övlad böyütməyin necə ağır olduğunu dərk edirlər. Məhz bu səbəbdən, həm sosial, həm azadlıq tələbi ilə qadınlar rejimin qarşısına çıxdı. Tələbə və azyaşlı qızlarımız da bu etirazlara qoşuldu”. Güneyli xanım fəal qadınların başlatdığı aksiyaya beynəlxalq münasibətin yetəri qədər olmadığını vurğulayıb: “Bu aksiyalara bir çox beynəlxalq qurumlardan, Avropa Şurasından, digər ölkələrin parlamentindən dəstək gəldi. Gələn dəstəkdən sonra İrandakı qadınların işi daha da çətinləşdi. Onlara qarşı basqı artdı, çox sayda qadın saxlanılaraq həbsxanalara atıldı. Qəddar rejim tərəfindən 13-16 yaşlı qız uşaqları öldürülüb. Öldürülənlərin, tutulanların sayı həqiqəti əks etdirmir, açıqlanandan daha çoxdur. Bizim əlimizdən nə gələ bilər? Onların haqq səsini dünyaya çatdırmaq və rejimin qəddarlığını ifşa edən videomaterialları yaymaq. Xaricdə iranlı qadınlara dəstək mitinqləri keçirilir, amma əvvəlki kimi effektiv deyil. Mən onların haqq səsinin xaricdə lazımi yerlərə çatdırılmasına ümidliyəm. Kənarda yaşayanların vəziyyəti oradakılardan fərqlidir. Əsas odur ki, zülm altında olan insanların durumunu dərk edək. Bəlkə də hansısa Avropa ölkəsində belə bir qadın hərəkatı olsaydı, dünya birliyi onu sözsüz dəstəkləyərdi. İranda baş verənləri isə üzdə dəstəkləyir, şəxsi mənafelərini daha üstün tuturlar”.

Son vaxtlar gedən proseslər onu göstərir ki, Qarabağın dağlıq hissəsində ermənilərin yaşadığı ərazilər yaxın 6 ayda Azərbaycanın yurisdiksiyasına keçəcək. Axar.az xəbər verir ki, bu sözləri politoloq Qabil Hüsyenli Musavat TV-nin efirində deyib. O bildirib ki, Prezident müsahibəsində (10 yanvarda Prezident İlham Əliyevin yerli telekanallara müsahibəsi nəzərdə tutulur – red.) buna işarə edib və onun istiqamətlərini müəyyənləşdirib: “Azərbaycan Ordusunun kəşfiyyat qüvvələri həm yerdən, həm də peyk, həm də dronlardan istifadə etməklə qanunsuz erməni silahlılarının yerləşdiyi ərazilərin hamısını nəzarətdə saxlayır. Yəni Azərbaycan Ordusunun əlində bununla bağlı dəqiq kəşfiyyat materialları var. Əgər bu qanunsuz silahlılar ərazimizdən sonuncu nəfərinə qədər çıxmasa, Azərbaycan Ordusu bütün detallarına qədər işləyib hazırladığı məhdud miqyaslı antiterror əməliyyatını tətbiq edəcək. Bu əməliyyatda dağ qoşun hissələri, xüsusi təyinatlılar, komandolar – Ordumuzun elitası iştirak edəcək, döyüş texnikalarımız, xüsusilə PUA-lar tam hazır vəziyyətdədir. Dediyim kimi, bu, bizim Qarabağda keçirdiyimiz antiterror əməliyyatı olacaq. Əməliyyatın müddəti 3-5 gün çəkəcək – ildırımsürətli əməliyyat olacaq”.

Türk birliyi sabahın reallığıdır - Türkiyədən baxış “Türk dünyası” dedikdə ağla təkcə 350 milyon türkün yaşadığı coğrafi ərazi deyil, həm də yeddinci iqtisadi güc anlayışı gəlir. Türk dünyası bu gün təkcə 7 müstəqil dövlət (Türkiyə, Azərbaycan, Qazaxıstan, Özbəkistan, Türkmənistan, Qırğızıstan və Şimali Kipr Türk Respublikası) deyil, həm də 40-a yaxın muxtar dövlət qurumu və 70-dən çox türkdilli toplumdur. Beləliklə, görkəmli əcnəbi alimlərin fikrincə, türklər Tarixi yaradır, amma təəssüf ki, onu yazmırlar. Əgər bu gün yuxarıdakı yeddi müstəqil dövlətin iqtisadi gücünü hesablasaq, o zaman dünya iqtisadi reytinqinə görə türk dünyası həqiqətən də i qtisadi gücünə görə Rusiyadan sonra yeddinci yerdədir. Bunu BVF və Dünya Bankının məlumatları sübut edir. Müəyyən ölkələrin milli gəlirlərinə uyğun olaraq alıcılıq qabiliyyəti pariteti əsasında ümumi milli məhsul sıralamasına əsasən iqtisadi gücünə nəzər salsaq, siyahıya Çin başçılıq edir. Onun gücünü pulla ifadə etsək, 27 trilyon dollara yaxın məbləğ alınır. İkinci yerdə 23 trilyon dollarla Amerika Birləşmiş Ştatlarıdır. Sonrakı yerləri 11 trilyon dollarla Hindistan və 6 trilyon dollarla Yaponiya tuturlar. Almaniya 4,8 trilyon dollarlıq iqtisadi güclə beşinci yerdədir. Rusiya bu reytinqdə 4,4 trilyon dollarla altıncı yeri tutur. Siyahıdan göründüyü kimi, Türk Dövlətləri Təşkilatı bir ölkə olsaydı, o zaman 3,8 trilyon dollarlıq iqtisadi güclə bu siyahıda yeddinci yeri tuta bilərdi. Türk dövlətlərinin təşkilatlanması bəzi imperiya güclərini çox qorxudur. Çünki dolayı yolla da olsa, ölkələrin iqtisadi qüdrəti siyahısında yeddinci yerdədir. Bir anlıq təsəvvür edək ki, supergüc statusuna malik olan TURAN adlı müstəqil dövlət var və heç kimə boyun əyməyəcək qüdrətə malikdir. Tanınmış italyan siyasətçi, “Hökmdar” əsərinin müəllifi Nikkolo Makiavellinin dediyi kimi, heç bir hakimiyyət özündən güclü hakimiyyət istəmir. Makiavelli deyirdi ki, siyasətçi tülkü kimi hiyləgər, şir kimi güclü, aslan kimi yırtıcı olmalıdır. O, məqsədin vasitələrə haqq qazandırdığını da təsdiqləyir. “Hökmdar” hər bir siyasətçinin stolüstü kitabı olmalıdır. “Siyasətnamə” traktatının müəllifi Nizamülmülk də oxşar fikirlər yazıb. Bütün bunlara əsaslanaraq deyə bilərik ki, Türk Dünyası və Türk Dövlətləri Təşkilatı bəlkə də bu gün kağız üzərində mövcud olan bir xəyal, bəzilərinə utopik görünən nəhəng bir layihədir. Amma türk gənclərinin bugünkü potensialı sübut edir ki, sabah onların TURAN yaratmaq arzusu rasional və real siyasi addımların köməyi ilə gerçək ola bilər. Ancaq türk dövlətlərinin təşkilatlanması təkcə türk ölkələri ilə məhdudlaşmamalıdır. Bu birliyə türk dünyasının dostu olan, geosiyasi və geostrateji kontekstdə dünya gücləri ilə rəqabət aparan Yaponiya, Cənubi Koreya, İndoneziya kimi güclü dövlətlər də daxil olmalıdır. Məsələn, İsrail Türkiyəyə dost dövlətdir. Avropadan qovulan yəhudilər keçmişdə Osmanlı İmperiyasına sığınıblar, bu gün də yəhudi lobbisi və ABŞ diasporu Türkiyə ilə dostluq edir. Türkiyənin İsraillə münasibətləri “Mavi Mərmərə” hadisəsindən sonra siyasi baxımdan gərginləşsə də, hazırda iki ölkə arasında əlaqələrin normallaşması prosesi stabil və möhkəm bir yolla irəliləyir. Türk Dövlətləri Təşkilatının üzvlərindən biri, ağıllı siyasi lider İlham Əliyevin rəhbərlik etdiyi və Cənubi Qafqazın parlaq ulduzu olan Azərbaycan İkinci Qarabağ müharibəsi zamanı uğurla istifadə etdiyi bəzi silahları İsraildən alıb. Burada təbii ki, Azərbaycanın Türkiyədən aldığı “Bayraktar TB-2” pilotsuz təyyarələrinin rolunu da danmaq və qiymətləndirməmək olmaz. Buna baxmayaraq, İsraildən alınan “Harop” dronlarının gücünü bütün dünya bilir. Türk dünyasının bu günü ilə gələcəyi arasında müqayisə aparsaq deyə bilərik ki, bu gün güclüyük, sabah isə daha da güclü olacağıq. Ulu öndər Qazi Mustafa Kamal Paşa Atatürkün dediyi kimi, “Türk Birliyi bir xəyaldır, amma siz gənclər onu reallaşdıracaqsınız”. Türk Birliyi gələcəkdə reallığa və dünyada hakim qüvvəyə çevriləcək.

Новое цирковое представление Никола

Welcome to Azerbaijan - The Beautiful Land of Fire!

Welcome to Baku, welcome to Azerbaijan!

Welcome to Azerbaijan - Land of Flame. English version HD

Так люди или золото? И жизнь, и слезы, и бабло «Последние пять недель регион Нагорного Карабаха находится в блокаде со стороны Азербайджана. Пока большая часть мира праздновала Рождество и Новый год, более «120 000 армян», проживающих в этом регионе — древнейшей постоянно населенной родине армян, усеянной армянскими церквями, монастырями и памятниками, предшествовавшими распространению христианства в Европе — были отрезаны от мира. Группа граждан Азербайджана с 12 декабря заблокировала дорогу, служащую единственным путем сообщения между Арменией и Карабахом. Армянский народ, переживший затяжной «геноцид» в Османской империи, прежде чем подвергнуться советскому автократическому правлению в 20 веке, в 21 веке подвергается коллективному наказанию с намерением изгнать их из своих домов. «Гуманитарная катастрофа», которую мы сейчас наблюдаем, или, точнее, которую мир отказывается видеть, является хрестоматийным «актом этнической чистки». Это цитаты. Слезливая статья в солидном журнале, Time все-таки, это вам не стенгазета в общежитии, да и автор не абы кто, а экс-президент Армении Армен Саркисян. В общем, слезы, жалобы и заломленные руки. Лично я ожидал большего, но – всё, как всегда. За всхлипами явственно слышится «дайте нам много денег и вот тогда вы увидите, как мы обрадуемся». Это не сколько сочувствие армянам Карабаха, сколько сожаления о том, что поток природных ресурсов из Карабаха иссяк. Прикрыли мы им лавочку, сломали «столик-накройся». А потому – все правильно делаем, а будем делать еще правильнее. Гуманитарные грузы пропускаются беспрепятственно. Об этом знают все. Потому слезам не верят ни в Москве, ни в Вашингтоне. В Париже притворяются, но помогать не спешат – тоже знают. А вообще в статье мне очень понравилось следующее: «подвергнуться советскому автократическому правлению в 20 веке». Если я правильно понял, то главная вина советской власти перед мыслящим человечеством - это в недостаточной степени зацелованная Армения. «Осиновый кол вам, большевики». Связи между Карабахом и Арменией не будет. Об этом вы или забудете сами, или мы поможем вам это сделать. Специалистов у нас хватит. Будет у вас «счастье по полной программе». Желающие остаться в Карабахе – принимают гражданство Азербайджана. Те, кто не хочет – лачинская дорога работает, мешки за спину – и марш в Армению. Это начинает надоедать, и если у вас не хватает такта уйти самостоятельно, то лозунг «нет азербайджанцев в Армении – не надо нам армян в Азербайджане» - более чем уместен. Потому что это справедливо и правильно. Ну, и напоследок. Биография человека может сказать о нем многое, нужно просто дать себе труд немножко поискать. Открою-ка я свою папочку с ботиночными тесемочками, там у меня, как у человека рачительного, есть кое-что интересное. Армен Саркисян не просто бывший президент Армении. Он руководитель европейской католической общины Армении, бывший посол Армении в Бельгии, Люксембурге и Ватикане, а также основатель ежегодной международной конференции бизнес-школы Кембриджского университета, председатель Глобального совета по энергетической безопасности Всемирного экономического форума. В общем, заслуг, должностей и титулов – как орденов у ветерана наполеоновских войн – хоть на штаны вешай. Но… Армен Саркисян несколько месяцев был членом совета директоров компании Lydian International, которая работала на Амулсарском руднике. Разработку рудника компания так и не начала, помешали экологи (нет, не наши, не азербайджанские, а тамошние, армянские). Плюс, в 2018-м году Никол Пашинян, выступая в парламенте, сказал следующее: «Если будет обосновано, что эксплуатация безопасна для Севана и водной системы Джермука, то проект будет реализован. Однако, если есть угроза, то будучи премьер-министром, я не смогу разрешить его реализацию вне зависимости от чего-либо». «Милый, милый, смешной дуралей», как в таких случаях писал товарищ Есенин. То есть, у нас, в Карабахе, можно наплевать на соображения экологической безопасности, а в Армении – никак? Потрясающая наивность и незнание матчасти. Можно подумать, что отравленная экология вредит избирательно: «а давай-ка я отравлю только азербайджанцев, а армян не трону». Так не бывает. Не удивлюсь, что та самая Lydian International, которой было отказано в возможности разрабатывать Амулсарский рудник в Армении, могла нацеливаться на месторождения в Карабахе. Не притягиваю за уши, а допускаю такую возможность. Хитрость и изворотливость соседей мы знаем хорошо, от них можно ждать чего угодно. А вот не допустить этого – первейшая задача наших соответствующих органов. Так что «церкви, монастыри и памятники, предшествовавшие распространению христианства в Европе», «блокада», «гуманитарная катастрофа», равно как и «хрестоматийный акт этнической чистки» все это тут совершенно ни при чем. Потому что в девяти случаях из десяти правильный ответ на все вопросы – это деньги.

İran bu kadrlara diqqətlə baxsın: Ermənilərin murdarladığı daha bir məscid 15:31 13 Yanvar 2023 Oxunub:1141 Füzulinin Qarğabazarı kəndinin təpəlik hissəsində yerləşən bu balaca memarlıq abidəsi xalq arasında “Şah Abbas məsçidi” kimi tanınır. Məscid 1683-1684-cü illərdə Hacı Qiyasəddin tərəfindən tikilib. Yerli daşlardan qurulan məsçid düzbucaq formalıdır, cəmi bir ümumi ibadət otağından ibarətdir və minarəsizdir. Ön divarında iki, arxa divarında isə bir pəncərəsi var. Hacı Qiyasəddin məsçidi ondan azacıq cənubda və aşağıda yerləşən, XVII əsrdə tikilmiş karvansayla bir ümumi kompleksə aid oluna bilər. Tarixi abidəyə baxanda belə təəssürat yaranır ki, onun əsas üslubu kimi Səfəvi memarlıq nümunələri deyil, Qafqaz Albaniyasının sadə və "ağır" Roma stili götürülüb. Məsçidin yeganə qapısının üstündəki daş kitabədə nəsx xətti ilə ərəbcə “Ey Allah! Ey Məhəmməd! Ey Əli! Bu məscidi uca Allahın mərhəmətinə inanmış Hacı Qiyas əd-Din tikmişdir. 1095 h.q. (1683-84)” yazısı həkk olunub. Yazıdan azacıq sağ və yuxarıda isə ərəb dilində “Ey qapını açan!” sözləri əbədiləşdirilib... Hacı Qiyasəddin məsçidinin rəmzi qapısı 1993-cü ildə, Füzulinin ermənilər tərəfindən işğalı zamanı bağlandı. Bundan sonra nə qapı, nə də ibadət otağındakı xalçalar qaldı. Bu azmış kimi, düşmən məsçidi donuz və mal-qara saxlamaq üçün tövləyə çevirərək, təkcə bizim yox, bütün dünya müsəlmanlarının hisslərini təhqir etməyə çalışdı. Amma bu kadrlar yəqin ki, yuxuda belə Azərbaycanı hədələyən “İslam İnqilabının keçikçiləri Korpusu"nin rəhbərlərinin və dəqiqədə 10 ölüm fətvası verən ayətullanın erməni sevgisini zəiflədə bilməz. Onları maraqlandıran İslam və din deyil axı... Fateh Şah Abbasın vaxtında yaradılan din ocağı hara, Şeytanla işbirliyi üçün saqqalını uzadan saxta molla rejimi hara...

Türkiyə ilə Ermənistan arasında internet əlaqəsi quruldu “Türkiyə ilə Ermənistan arasında münasibətlərin normallaşması istiqamətində növbəti addımlar atılıb”. AzVision.az “TRT Haber”ə xəbər verir ki, bunu diplomatik mənbələr bildirib. Məlumata görə, Ankara və İrəvan arasında konsulluq xidmətləri ilə bağlı işlər uğurla davam edir: “Türkiyə ilə Ermənistan arasında həyata keçirilən müzakirələr nəticəsində hava yolu ilə yükdaşınmaları mümkün olub. Bu, iki ölkə arasındakı iqtisadi əlaqələr üçün mühüm töhfədir”. Qeyd olunub ki, iki ölkə arasında internet əlaqələri qurulub. "Qarşılıqlı uçuşlar yaxşı gedir. İnsanların təması başlayıb. Onlar rahat gedib -gəlirlər. Bu dövrdə gözlə görülməyən şeylər də oldu. Türkiyə vətəndaşı Ermənistana birbaşa nəqliyyat olmadığı üçün Tbilisidən viza alırdı. İndi internet əlaqəsi yaradılıb. Amma əvvəl Ermənistanla internet üzərindən əlaqə saxlamaq imkanı yox idi. Ermənistandakı internet Türkiyə ərazisində bağlı idi. Artıq açıldı. Konsulluqla bağlı işlər yaxşı davam edir. Eyni zamanda görünməyən bəzi hümanitar addımlar da atılıb", -diplomatik mənbə bildirib. Məlumata görə, Türkiyə-Ermənistan münasibətlərinin normallaşması üzrə xüsusi nümayəndələr Serdar Kılıç və Ruben Rubenyan arasında növbəti görüşün nə vaxt baş tutucağı hələ dəqiqləşməyib: “Amma bundan sonrakı müzakirələr ya Türkiyədə, ya da Ermənistanda baş tutacaq”. Qeyd edək ki, Türkiyə Azərbaycan torpaqlarının işğalına etiraz olaraq 1993-cü ildən Ermənistanla sərhədlərini bağlayıb və İrəvanla bütün əlaqələrini kəsib.

Большой друг армянства Станислав Тарасов – кто он? Длительное время фигура российского политолога Станислава Тарасова была столь загадочна, что некоторые даже сомневались в ее физическом существовании. Но теперь информации об этом деятеле армянского агитпропа прибавилось, и мы можем рассказать о нем подробнее. Почему армянского агитпропа? Формально Тарасов ― российский комментатор, но, судя по его публикациям, он люто ненавидит тюрок и реально генерирует многие, если не почти все, радикальные идеи, направленные против Азербайджана и союзной ему Турции в плане международных отношений. Таким образом льет воду на мельницу армагитпропа, да и вообще, одного взгляда на линейку его сочинений достаточно, чтобы установить связь сего схолиаста с армянской пропагандой. Всякий раз, к месту и не к месту, зачастую вопреки бьющим в глаза фактам, данный политический обозреватель пытается всеми силами выполнить социальный заказ ереванских хозяев. Еще хорошо, коли только социальный, а не материальный... Впрочем, чего не знаю, о том не говорю. Начальник г-ну Тарасову, после некоторых скитаний по различным проармянским структурам, тоже подобрался соответствующий ― Модест Колеров, фигура сколь авантюрная, столь и скандальная. Ведь недавно Тарасов был назначен шеф-редактором Восточной редакции ИА Regnum. Родился Тарасов в 1953 году, по одним данным - в Баку, по другим - в Гяндже. Если придерживаться последней, армянской версии, то получается, что в армагитпропе трудятся два "кировобадца" (Кировабадом азербайджанская Гянджа именовалась в советское время) ― это Левон Мелик-Шахназарян и Станислав Тарасов. Хотя я не сторонник резких определений на грани обсценности, но сравнение буквально просится на перо. Если первый подобен клоуну на арене политической корриды, который привлекает внимание толпы, веселит публику и срывает одобрительные аплодисменты у сочувствующей части аудитории, то второй ― тореадор, который реально наносит имиджевые удары и стяжает подлинную славу среди элиты и интеллектуалов. Так уж получилось, что почти весь огонь азербайджанской критики направлен на вертлявого Левончика. Однако Станислав Николаевич со своей вкрадчивой скороговоркой остается как бы в тени, хотя сей серый кардинал армагитпропа значительно более опасен в идеологическом и политическом плане, поскольку умен и пользуется авторитетом, как якобы "объективный и независимый аналитик", по мнению некоторых, всегда остающийся над схваткой. Вот поэтому сегодня мы решили уделить время и место Тарасову, а вернее разоблачению его хитрых и не слишком чистоплотных приемов пропагандистской эквилибристики. Журналист хоть и с большим, но советским опытом, привыкший, следовательно, ругать кого укажут, и хвалить, кого прикажут. По всем параметрам, дорожка ему была на пенсию, но последняя особенность глянулась армянским ловцам человеческих душ из Еревана. Ведь агитпропу не нужны объективные, думающие и самостоятельные аналитики, им потребны послушные исполнители линии армянского экспансионизма и милитаризма. Вот так, от реализации линии КПСС Станислав Николаевич переключился на внедрение в неокрепшие умы читателей идей международного терроризма, частью которого является мировое армянство. Тарасова снова раскрутили, даже назначили директором исследовательского центра "Ближний Восток - Кавказ" Международного института новейших государств. Мда-а, неиссякаема армянская фантазия в обмане и одурачивании общественности, хотя всем понятно, что под "новейшими" государствами понимается самозваный "независимый Карабах". И вот теперь новое повышение ― шеф-редактор Восточной редакции ИА Regnum, которое тоже наверняка не обошлось без "друзей" и покровителей из Еревана. Интересно, а Западная, Северная и Южная редакции в Регнуме тоже есть, или Восточная редакция - это эксклюзив для лиц, особо приближенных к священному телу императора Модеста? Пропаганду Тарасов ведет в основном двумя навязчивыми приемами. Первый, когда из в общем правильных и логичных рассуждений делаются абсолютно несоответствующие им выводы. Как в русской поговорке - "в огороде - бузина, в Киеве - дядька". Т.е. обуславливающая аргументационная часть пребывает в разрыве с навязанным выводом. Второй прием нашего престидижитатора от политологии - это его неизбывная уверенность, что миром управляет парочка конкурирующих сил или супердержав, а все остальные страны лишь послушные пешки в чужих руках. Я бы назвал эту политологическую парадигму психологией "пастуха и отары". Дело в том, что г-н Тарасов - специалист старой советской школы, он вырос и сформировался как международный обозреватель в условиях двухполярного мира, где каждая из двух супердержав в сфере своего абсолютного влияния пользовалась непререкаемым авторитетом и неисчерпаемыми возможностями. Такая парадигма пастуха или господствующей овчарки и покорной отары уже давно не работает. В мире, как у Толстого, "все смешалось в доме Облонских", так что даже маленькие страны или политические движения могут оказывать решающее влияние на крупную региональную и даже глобальную геополитику. В первую очередь тюркофоб Тарасов старается рассматривать Турцию как марионетку в руках Запада и, прежде всего Соединенных Штатов. Но Турецкая республика уже не та разгромленная и раздробленная страна времен Севрского договора, или всего лишь непотопляемый авианосец НАТО 50-60-х годов XX века. После развала Советского Союза Турция резко пошла вверх в своем экономическом могуществе, которое всегда влечет за собой политический вес и военный потенциал, причем теперь это потенциал сугубо национальный, который может и будет использован исключительно в собственных, турецких интересах. Данная ущербная философия в равной степени применяется нашим автором, мнящим себя оригинальным политологом, и к Азербайджану, и к Грузии. Даже Армению Тарасов ни в грош не ставит и отвешивает ей ободрительные реверансы лишь до тех пор, пока Ереван, как овца, покорно следует в фарватере Москвы, даже если этот путь ведет овцу на бойню. Станислав Тарасов очень опытный и сильный даже по высоким советским меркам демагог. Когда читаешь его, то как бы растворяешься в высоком наукообразном штиле автора, так что под конец даже трудно определить, чего же хотел сказать сочинитель. Так, взятие в заложники боевиками ИГ двух десятков турецких солдат у могилы Сулейман-шаха, по мнению Тарасова и, кстати, армянской прессы, является поводом для вторжения Турции в Сирию. А вот удержание сорока девяти сотрудников турецкой дипмиссии в Мосуле Тарасов расценивает как отговорку от присоединения Анкары к антихалифатовской коалиции... В общем, Тарасов действует, следуя во всем известной поговорке "закон - что дышло: куда повернешь - туда и вышло". Только в случае с нашим "героем" слово "закон" заменим на "факт" - и тогда получится точная формулировка, которой можно описать деятельность нового шеф-редактора Восточной редакции ИА Regnum.